Olorin
RetroMaNiaC
- Joined
- 8 Ιουλ 2007
- Μηνύματα
- 717
- Αντιδράσεις
- 41
Από τις αγαπημένες μου "παράνομες" απολαύσεις τα "χαρτάκια"... 
Βλέπετε, οι γονείς μου το θεωρούσαν "απάτη" και "ανούσια σπατάλη" του περιορισμένου μου εισοδήματος, οπότε όλες σχεδόν τις συλλογές (και μιλάμε κατά μέσο όρο 2-3 διαφορετικές τον χρόνο) τις έκρυβα είτε κάτω από το κρεβάτι μου ή σε συρτάρια κ.λπ.
Φυσικά οι πιο χαρακτηριστικές στιγμές ήταν όταν γεμάτος ενθουσιασμό γύριζα από το σχολείο το μεσημέρι έχοντας μόλις αγοράσει από το περίπτερο το φακελάκι κι έχοντας τύχει το τάδε σπάνιο χαρτάκι που μου έλειπε για να συμπληρώσω το παζλ της μεγάλης εικόνας κι ενώ προσπαθούσα ξαπλωμένος στο πάτωμα να ευθυγραμμίσω το αυτοκόλλητο με τα ήδη υπάρχοντα, άκουγα βήματα στον διάδρομο και το κόλλαγα βιαστικά-βιαστικά (και συνήθως στραβά...
) για να προλάβω να το ξανακρύψω κάτω από το κρεβάτι και να σηκωθώ ώστε να το παίξω ανήξερος... 
Βέβαια, τώρα πια καταλαβαίνω πως ήταν σχεδόν αδύνατο να μην τα είχε αντιληφθεί το... scanner της μάνας, αλλά μάλλον το διασκέδαζε κι αυτή με το να κάνει τα στραβά μάτια... #)
Αν δεν με απατά το Alzheimer μου, το πρώτο μου άλμπουμ πρέπει να ήταν αυτό των Thundercats που post-αρε ακριβώς από πάνω ή QueenofHearts... Θυμάμαι μάλιστα πως είχε ένα σκίτσο με όλους τους Thundercats στο τελευταίο εσώφυλλο και είχα προσπαθήσει να το αναπαράγω στο πρώτο, με εκπληκτικά αποτελέσματα για την ηλικία των 6-7 ετών που ήμουν...
Από εκεί και πέρα, ακολούθησαν άπειρα, όπως φυσικά τα Transformers από τα οποία βρήκα και φωτο:
Προβολή συνημμένου 131708
Προβολή συνημμένου 131709
Προβολή συνημμένου 131710
Προβολή συνημμένου 131711
//Όλο το άλμπουμ εδώ (είναι μεν η κινέζικη έκδοση, αλλά είναι ακριβώς η ίδια)
...αλλά και όλα σχεδόν τα cartoons της εποχής, από G.I. Joe, Teenage Mutant Ninja Turtles κ.λπ.
Εννοείται πως ακολούθησαν τα ελληνικά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου από την ΚΑΡΟΥΖΕΛ, με το κλασικό μοτίβο "δώρο ανά συμπληρωμένο 2-σέλιδο", το οποίο ουσιαστικά "εξασφάλιζε" πως για τα ακριβότερα ειδικά δώρα (π.χ. αν δεν κάνω λάθος, θυμάμαι πως το τελευταίο δισέλιδο έδινε ένα Atari 2600!), θα υπήρχε πάντα ένα υπερ-σπάνιο χαρτάκι στο δισέλιδο...
Αξέχαστες φυσικά στιγμές στο διάλειμμα στο Δημοτικό και με τις ανταλλαγές (καλά αυτές πολλές φορές γινόταν και την ώρα του μαθήματος με τον διπλανό, τον μπροστινό σου κ.λπ.) τα παιχνίδια στο τοιχάκι για να κερδίσουμε νέα χαρτάκια. Οι δυο κλασικές παραλλαγές που θυμάμαι ήταν το ποιος θα το πάει πιο μακριά (με τους "πονηρούς" να χρησιμοποιούν το τρικ του τσακίσματος της γωνίας για να κερδίσουν προβάδισμα στη βολή, με αποτέλεσμα όμως αν τελικά τους κέρδιζες να σου δίνουν ένα ελαφρώς τσαλακωμένο στη γωνία αυτοκόλλητο και να εκνευρίζεσαι :angry: ) και φυσικά το "καπάκωμα", το οποίο σήκωνε πολλή στρατηγική και "scouting" του αντιπάλου, αφού έπρεπε να ξέρεις τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία κάθε αντιπάλου, αλλά και του εδάφους!!!
//Πάντως ακόμα και στα πρώτα 1-2 χρόνια του Γυμνασίου, δεν το εγκατέλειψα το σπορ, απλώς το γύρισα σε κάτι πιο κυριλέ, τις (αληθινά) συλλεκτικές κάρτες ΝΒΑ από την περίφημη Upper Deck... Τουλάχιστον αυτά τα έχω ακόμη (τα υπόλοιπα χάθηκαν -όσα δεν είχαν πεταχτεί- στην προ 7ετίας μετακόμισή μου) και μπορώ να πω πως ειδικά για το συμπληρωμένο άλμπουμ της σεζόν '92-'93 είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος...
Βλέπετε, οι γονείς μου το θεωρούσαν "απάτη" και "ανούσια σπατάλη" του περιορισμένου μου εισοδήματος, οπότε όλες σχεδόν τις συλλογές (και μιλάμε κατά μέσο όρο 2-3 διαφορετικές τον χρόνο) τις έκρυβα είτε κάτω από το κρεβάτι μου ή σε συρτάρια κ.λπ.
Φυσικά οι πιο χαρακτηριστικές στιγμές ήταν όταν γεμάτος ενθουσιασμό γύριζα από το σχολείο το μεσημέρι έχοντας μόλις αγοράσει από το περίπτερο το φακελάκι κι έχοντας τύχει το τάδε σπάνιο χαρτάκι που μου έλειπε για να συμπληρώσω το παζλ της μεγάλης εικόνας κι ενώ προσπαθούσα ξαπλωμένος στο πάτωμα να ευθυγραμμίσω το αυτοκόλλητο με τα ήδη υπάρχοντα, άκουγα βήματα στον διάδρομο και το κόλλαγα βιαστικά-βιαστικά (και συνήθως στραβά...
) για να προλάβω να το ξανακρύψω κάτω από το κρεβάτι και να σηκωθώ ώστε να το παίξω ανήξερος... Βέβαια, τώρα πια καταλαβαίνω πως ήταν σχεδόν αδύνατο να μην τα είχε αντιληφθεί το... scanner της μάνας, αλλά μάλλον το διασκέδαζε κι αυτή με το να κάνει τα στραβά μάτια... #)Αν δεν με απατά το Alzheimer μου, το πρώτο μου άλμπουμ πρέπει να ήταν αυτό των Thundercats που post-αρε ακριβώς από πάνω ή QueenofHearts... Θυμάμαι μάλιστα πως είχε ένα σκίτσο με όλους τους Thundercats στο τελευταίο εσώφυλλο και είχα προσπαθήσει να το αναπαράγω στο πρώτο, με εκπληκτικά αποτελέσματα για την ηλικία των 6-7 ετών που ήμουν...
Από εκεί και πέρα, ακολούθησαν άπειρα, όπως φυσικά τα Transformers από τα οποία βρήκα και φωτο:
//Όλο το άλμπουμ εδώ (είναι μεν η κινέζικη έκδοση, αλλά είναι ακριβώς η ίδια)
...αλλά και όλα σχεδόν τα cartoons της εποχής, από G.I. Joe, Teenage Mutant Ninja Turtles κ.λπ.
Εννοείται πως ακολούθησαν τα ελληνικά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου από την ΚΑΡΟΥΖΕΛ, με το κλασικό μοτίβο "δώρο ανά συμπληρωμένο 2-σέλιδο", το οποίο ουσιαστικά "εξασφάλιζε" πως για τα ακριβότερα ειδικά δώρα (π.χ. αν δεν κάνω λάθος, θυμάμαι πως το τελευταίο δισέλιδο έδινε ένα Atari 2600!), θα υπήρχε πάντα ένα υπερ-σπάνιο χαρτάκι στο δισέλιδο...
Αξέχαστες φυσικά στιγμές στο διάλειμμα στο Δημοτικό και με τις ανταλλαγές (καλά αυτές πολλές φορές γινόταν και την ώρα του μαθήματος με τον διπλανό, τον μπροστινό σου κ.λπ.) τα παιχνίδια στο τοιχάκι για να κερδίσουμε νέα χαρτάκια. Οι δυο κλασικές παραλλαγές που θυμάμαι ήταν το ποιος θα το πάει πιο μακριά (με τους "πονηρούς" να χρησιμοποιούν το τρικ του τσακίσματος της γωνίας για να κερδίσουν προβάδισμα στη βολή, με αποτέλεσμα όμως αν τελικά τους κέρδιζες να σου δίνουν ένα ελαφρώς τσαλακωμένο στη γωνία αυτοκόλλητο και να εκνευρίζεσαι :angry: ) και φυσικά το "καπάκωμα", το οποίο σήκωνε πολλή στρατηγική και "scouting" του αντιπάλου, αφού έπρεπε να ξέρεις τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία κάθε αντιπάλου, αλλά και του εδάφους!!!
//Πάντως ακόμα και στα πρώτα 1-2 χρόνια του Γυμνασίου, δεν το εγκατέλειψα το σπορ, απλώς το γύρισα σε κάτι πιο κυριλέ, τις (αληθινά) συλλεκτικές κάρτες ΝΒΑ από την περίφημη Upper Deck... Τουλάχιστον αυτά τα έχω ακόμη (τα υπόλοιπα χάθηκαν -όσα δεν είχαν πεταχτεί- στην προ 7ετίας μετακόμισή μου) και μπορώ να πω πως ειδικά για το συμπληρωμένο άλμπουμ της σεζόν '92-'93 είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος...
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
