Το έχω στη κατοχή μου από χτες.
Μια σύντομη κατάθεση εμπειρίας μετά την πρώτη μου οικιακή επαφή.
Καλιμπράρισμά, σετάρισμα κλπ κλπ έτρεξαν νεράκι.
To tracking δουλεύει άψογα, δεν είχα κανένα πρόβλημα.
Ίσως να το παραέκανα λίγο μιας και η παρθενική μου επαφή διήρκησε μιάμιση ώρα σερί.
Too much μάλλον. Δεν έχω νιώσει κάποια ενόχληση. Λίγο το στομάχι μου και αυτό μόνο από το Rigs.
Δικαιολογημένα νομίζω καθώς η όποια παράξενη αντίδραση του οργανισμού είχε να κάνει με τεράστια άλματα στην αρένα που έπαιζα.
ΟΚ η αίσθηση που νοιώθεις και το μέγεθος που αισθάνεσαι πως έχεις είναι αλλού! ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ!
Το immersion έχεις πραγματική έννοια σαν λέξη πλέον αφού τον χώρο τον ζεις πραγματικά πλέον. Δε μπορώ να σας το περιγράψω, πρέπει από κάποιος να το βιώσει για να καταλάβει τι εννοώ.
Η εικόνα δεν είναι η πεντακάθαρη εικόνα της τηλεόρασης, είναι κάπως πιο ¨θολη¨ κατά κάποιο τρόπο και είναι λίγο πιο κουραστικό για τα μάτια (ίσως να παίζει ρόλο το ότι δεν είμαι ακόμη μαθημένος σε κάτι τέτοιο) όμως η εμπειρία; Τι να λέμε τώρα;
Με το που ξεκινήσεις να παίζεις ξεχνάς και θολούρας, ξεχνάς τα πάντα. Η αίσθηση ότι είσαι μέσα σε αυτόν τον κόσμο είναι τόσο τρομακτικά δυνατή που δε σε ενδιαφέρει τίποτα άλλο.
Αν αυτό μπορεί να διορθωθεί και με την έλευση του PlayStation pro ακόμη καλύτερα αλλά δε νοιάζει και τόσο.
Αυτά που δοκίμασα είναι τα RIGS, Ocean Descent, Here they lie και London Heist με τα move.
Όλα ιδιαίτερα ικανοποιητικά για το είδος τους με εξαίρεση το Here they lie το οποίο οπτικά κουράζει πολύ λόγω χαμηλής ποιότητας εικόνας. Σαν προσπάθεια όμως έχει ενδιαφέρον. Τα υπόλοιπα παιχνίδια που δοκίμασα έχουν πολύ καλό οπτικό αποτέλεσμα.
Η συνέχεια στα διάφορα demo από αύριο... Back to real world now...
Α και κάτι ακόμη. Νομίζω πως το τι σου προσφέρει το ένα είδος gaming σε σχέση με το άλλο
δε αναιρεί ή δε κοντράρει καθόλου μεταξύ τους. Δε πιστεύω δηλαδή πως το VR υποθετικά μιλώντας αν πιάσει
σαν τεχνολογία θα παραγκωνίσει τον τρόπο που παίζαμε ως σήμερα. Ίσα ίσα που το ένα θα συμπληρώνει το άλλο
τροφοδοτώντας με νέες ιδέες και τρόπους προσέγγισης.
Κάτι ακόμη που σκεφτόμουν ασυναίσθητα κάποιες ώρες αργότερα αφού είχα σταματήσει να παίζω χωρίς να είμαι σίγουρος αν μπορώ να το μεταφέρω σωστά.
Έχουν περάσει κάποιες ώρες που έκλεισα το VR και η εντύπωση που μου έχει μείνει είναι κάτι εντελώς διαφορετικό και νέο σε σχέση με ότι άλλο είχα νοιώσει στο παρελθόν. Τι εννοώ... Κατά μια έννοια ξεπερνάει το όριο του απλού παιχνιδιού. Όταν το μυαλό σου ξεγελιέται και είσαι πλέον εκεί, όταν ο περίγυρός σου έχει αποκοπεί και ο μόνος κόσμος που αντιλαμβάνεσαι είναι ο χώρος του παιχνιδιού, τότε αυτόματα όλο αυτό γίνεται βίωμα και όχι απλά μια gaming εμπειρία. Δηλαδή σκεφτόμουν το τι είχα δει και η ανάμνηση που έχω δεν έχει σχέση με αναμνήσεις που έχω από αλλά παιχνίδια. Οι επισκέψεις στους κόσμους του VR είναι πως να το πω...
Δε σκεφτόμουν απλά μόνο πως θέλω να πάω να παίξω, αλλά περισσότερο πως θέλω να ξαναβρεθώ ¨εκεί¨. Σαν ένα ταξίδι σε τόπους που είχα επισκεφτεί παλαιότερα και θέλω να ξαναπάω.
Σαν η ανάμνηση να αφορά κάτι που πραγματικά έχεις ζήσει, έναν πραγματικό χώρο που έχεις επισκεφτεί.
Δε μπορώ να το πω πιο απλά. Είναι τρομερά γοητευτικό και συνάμα επικίνδυνο.