Αν παρατηρήσεις θα δεις ότι η σημερινή εποχή ουσιαστικά μουσικά είναι νεκρή (όλο RnB και σκυλάδικα) όπως επίσης ότι τα μεγάλα ονόματα του σήμερα, ότι ακόμη ζει και αξίζει, ξεκίνησαν κάπου στη δεκαετία του 80 λίγο πριν ή λίγο μετά και τέλος ότι πολλά νέα παιδιά ασπάζονται αυτή τη μουσική που μας μεγάλωσε γιατί είναι "ψαγμένη", θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν είμαστε γραφικοί αλλά τυχεροί και ζωοδότες του σήμερα φέρνοντας και φέροντας ένα αξεπέραστο χθες... τότε όπου καθε μέρα ήταν μια γλυκεία περιπέτεια μια γλυκεία αναζήτηση τότε που παλεύαμε να συντονιστούμε σε έναν πειρατικό σταθμό να ακούσουμε Bryan Ferry και More than this, βλέποντας μια ποιοτική τηλεόραση και όχι ριάλιτι, παίζοντας πρωτόγνωρα παιχνίδια σε έναν Amstrad και νιώθοντας τέτοια ρίγη συγκίνησης που σήμερα δεν μπορεί να δώσει σε ένα παιδί ούτε το πιο τέλειο με γραφικά παιχνίδι, η συλλoγη με matchbox αυτοκινητάκια, τα playmobil, το subbuteo, τα επιτραπέζια... σήμερα όλα τα παιδιά νιώθουν κενό με το τηλεχειριστήριο του XBOX στα χέρια... κάτι τους λείπει... Ο παππούς έμεινε στην εποχή του... Εμείς αλλάζουμε το σήμερα και το αύριο...γιατί ζήσαμε κάτι μοναδικό... κάτι αληθινό... δεν μπορεί κανείς να πει με σαφήνεια τι ακριβώς αλλά όλοι καταλαβαίνουμε τι εννοώ...