"Πέφτοντας" επάνω στο θρεντ, σκέφτηκα να γράψω μερικά λόγια για την τηλεόραση που ανάρτησα στο ποστ #131.
Η τηλεόραση της διαφήμισης, λοιπόν, ήταν δώρο ενός θείου μου, μετανάστη στη Γερμανία, στην οικογένειά μου, που ευτύχησε να έχει πρώτη στη γειτονιά αυτή την τόσο σημαντική συσκευή, στις αρχές του 1970 -όπως θυμάται ο πατέρας μου, τον Φεβρουάριο εκείνου του έτους.
Όπως είναι φυσικό, λόγω ηλικίας, δεν την πρόλαβα αλλά ευτυχώς ο πατέρας μου έχει αρκετές θύμησες απ' αυτήν: το "φαινόμενο" εκείνων των χρόνων της επίσκεψης συγγενών, φίλων και γειτόνων για να δουν το πρόγραμμα, το σεμεδάκι που τη στόλιζε, τα συνήθη -μάλλον- καψίματα των λαμπών και άλλα "στερεοτυπικά" των '70s.
Το τέλος της ήταν ξαφνικό και αναπάντεχο: το καλοκαίρι του '81, η ποιότητα της οθόνης άρχιζε να χαλάει, άρχισε να είναι φωτεινή, συνέχιζε να φωτίζεται μέχρι που έκανε ένα "τσαφ" και Θεός σχωρέστην. Αντικαταστάθηκε από μία έγχρωμη Sony Triniton Kv-1515 η οποία χρησιμοποιήθηκε ασταμάτητα μέχρι το 2012, όταν και αγοράσαμε μία plasma. Φυσικά και υπάρχει ακόμα σε εξαιρετική κατάσταση, δίχως service, αλλά είναι παροπλισμένη...
Έξτρα: ο πατέρας μου θυμήθηκε και κάτι άλλο για την Grundig: στο μεγάλο σεισμό της 24ης Φεβρουαρίου 1981, που όλη η Ελλάδα κουνήθηκε και σώθηκε χάρη στο "Φως του Αυγερινού", η οικογένειά μου έβλεπε -τι άλλο;-, τον Λουκή, όταν χτύπησαν τα ρίχτερ. Ευτυχώς, λόγω του ότι ήμασταν στη Θεσσαλία, δεν νιώσαμε στην πλήρη έντασή του το σεισμό, δεχθήκαμε, όμως, "καλό" κούνημα... Εκεί που όλα ήταν ήρεμα, άρχισε το τράνταγμα.. Ο πρώτος που τον ένιωσε ήταν η γιαγιά μου και έπειτα η μητέρα μου, ακολουθούμενες από τον πατέρα και τον παππού μου. Μόλις άρχισε το κούνημα και πετάχτηκαν όλοι έντρομοι, ο παππούς μου έκανε το εξαιρετικό "Προσέξτε μη πέσει η τηλεόραση!!! Κλείστε την και κατεβάστε την από το τραπεζάκι!!"
Τέρας ψυχραιμίας ο παππούς μου
Βέβαια, μιας και τα επόμενα κουνήματα ήταν σχετικά ήρεμα, όλοι επέστρεψαν μέσα και συνέχισαν να βλέπουν το "Peyton Place" και εν συνεχεία το/α έκτακτο/α δελτίο/α ειδήσεων.
