Retro-αθλητικές δραστηριότητες.

[Alucard]

Ασχολούσασταν με τον αθλητισμό όταν ήσασταν μικροί;

Σε ποιο άθλημα σας είχαν «εγγράψει» οι γονείς σας και ποιες αναμνήσεις έχετε από αυτό;

 

[telonio]

Μια φορά και έναν καιρό ήμουν τερματοφύλακας στην παιδική θύελλα κορυδαλλού (η κανονική ομάδα ήταν ενηλικων). Εχα πάει εκεί με έναν κολλητό μου για να παίξουμε πιο σοβαρή μπάλα υποτίθεται από ότι παίζαμε στο δρόμο. Πρακτικά αυτός το σκεφτόταν έτσι εγώ απλά πήγαινα για παρέα και χαβαλέ. Τελικά μου ψιλοάρεσε αν και δεν έκατσα περισσότερο από λίγους μήνες ώπου και αποχώρησα. Ο κολλητός μου είχε φύγει πριν από μένα. Θυμάμαι πάντως έπεφτε πολύ δούλεμα από τους μεγαλύτερους (16-18 δηλαδή) που ήταν εκεί κοντά. Γενικά πάντως παρα τις φιλότιμες προσπάθειες του εκπαιδευτή (τουλάχιστο κάπως έτσι θυμάμαι την κατάσταση) η ομάδα δεν τράβαγε μπροστά ούτε ελάχιστα.

Πρόσφατα είδα στο δρόμο δύο πιτσιρίκια που οι μπλούζες τους έγραφαν θύελλα κορυδαλλού. Περίεργο πράγμα, η θύελλα ζει!

 

[Alucard]

Ας αναφέρω κι εγώ την πρώτη και μοναδική μου «επίσημη» ενασχόληση με τον αθλητισμό η οποία έγινε μέσω της σκοποβολής.

Το να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο άθλημα ήταν επιθυμία δική μου όταν ήμουν περίπου 14-15 ετών και ξεκίνησα αν θυμάμαι καλά το Φθινόπωρο.

Γράφτηκα σε σκοπευτικό σύλλογο στην κατηγορία εφήβων, ως αθλητής πιστολιού.

Οι αρχικές προπονήσεις περιελάμβαναν βολές με αεροβόλο πιστόλι σε απόσταση 10m. Εδώ να σημειώσω πως το αεροβόλο πιστόλι είναι ο «βασιλιάς» της σκοποβολής όπως πολύ σωστά μου είχαν αναφέρει τις πρώτες εκείνες μέρες.

Εκεί μαθαίναμε τις βασικές αρχές της σκοποβολής καθώς και αυτοπειθαρχία αλλά και σεβασμό προς τον εαυτό μας και τους συναθλητές. Στη συνέχεια (περίπου μετά μισό χρόνο) ασχολήθηκα με τα πυροβόλα πιστόλια, ημι-αυτόματα και μη, χωρίς βέβαια να παρατήσω το αεροβόλο.

Θυμάμαι ακόμη το άγχος στον πρώτο μου αγώνα Γ’ κατηγορίας (μικρός συναγωνισμός) όπου είχε συνοδευτεί όμως και από το πρώτο μου μετάλλιο. Δε θυμάμαι να είχα ξανανιώσει πολλές φορές πιο υπερήφανος μέχρι τότε .

Επίσης θυμάμαι αρκετούς από τους συναθλητές, με κάποιους από τους οποίους είμαι ακόμη φίλος, καθώς και τα ταξίδια μας και το χαβαλέ που γινόταν στη Θεσσαλονίκη, Βόλο κλπ. όπου πραγματοποιούνταν αγώνες.

Αν και στατικό άθλημα, η σκοποβολή με βοήθησε ώστε να αναπτύξω αρκετές ατομικές και κοινωνικές αρετές (αν και υπήρχαν φυσικά και κάποιες δυσάρεστες καταστάσεις), καθώς και να αποκτήσω συλλογικό πνεύμα, κάτι το οποίο λίγες δραστηριότητες πέρα από τον αθλητισμό μπορούν σήμερα να προσφέρουν στα παιδιά.

Δυστυχώς πρωταθλητισμός και σπουδές δεν πάνε εύκολα μαζί, οπότε μερικά χρόνια αργότερα αναγκάσθηκα να διακόψω τις προπονήσεις μου.

Κάποιες φορές ονειρεύομαι πως είμαι ακόμη ενεργός αθλητής και βλέπω-αισθάνομαι την ατμόσφαιρα των αγώνων.

 

[pooky(1)]

Ποτέ δεν έλαβα μέρος σε καμία αθλητική δραστηριότητα όντας μαθητής στο σχολείο.

Μάλιστα είχαμε στην οικογένεια γιατρό παθολόγο ο οποίος είχε δώσει χαρτί ώστε να πάρω απαλλαγή από τη γυμναστική, δυό ώρες την εβδομάδα τις οποίες τις πέρναγα στο κοντινό ουφάδικο.

Οι "γυμναστές" στο σχολείο είχαν μια παράξενη αντιμετώπιση του θέματος όπου γυμναστική = μπάσκετ. Εγώ δεν έμαθα ποτέ να κρατώ τη μπάλα.

Όσο αφορά το ποδόσφαιρο, δεν θα πω τίποτε. Μισούσα και μισώ το αντικείμενο τόσο πολύ που δεν περιγράφεται. Το μίσος για το ποδόσφαιρο και κατ επέκταση σε οτιδήποτε περιλλαμβάνει την έννοια "μπάλα", την απόκτησα από το σχολείο. Δευτέρες πάντοτε οι "συμμαθητές" συζητούσαν για τα πόσα γκολ έβαλαν, πόσα έφαγαν οι αντίπαλλοι. Μια ώρα φρικτή για μένα, όπου και άρχιζε άλλη μία εβδομάδα πραγματικού βασανιστήριου στο κολλαστήριο που ονόμαζαν "σχολείο". Εξ' ου και το μίσος.

Ασχολήθηκα όμως με πολεμικές τέχνες, εκεί είχα γραφτεί για να γνωρίσω γκόμενες. Μια χαρά μου είχε βγει τότες.

Το μοναδικό "άθλημα", αν μπορεί κανείς να το ονομάσει έτσι που ασχολήθηκα εκτενώς ήταν η ποδηλασία. Γιατί άρπαζα το ποδήλατο και χανόμουν στους δρόμους. Ακόμα και σήμερα τουλάχιστον δυό με τρεις φορές την εβδομάδα την κάνω για τα βουνά. Την ποσηλασία την είχα παρατήσει για χρόνια, μόλις πριν 4 μήνες ξανάρχισα με πολύ καλό ποδήλατο αυτή τη φορά.

I miss my BMX πάντως........

@Alucard: Εξαιρετικό άθλημα φίλε μου. Αν και στην Ελλάδα δεν ξέρω πόσο θα μπορούσες να ασχοληθείς επαγγελματικά μαζί του.

 

[manos426f]

Ωραίο θέμα...!

Λοιπόν,5-12 χρονών πήγαινα ενόργανη γυμναστική.Φοβερή εμπειρία κι άθληση,αν κάνω παιδιά και το γουστάρουν,θα τα γράψω κι εγώ σ' αυτό...

Μετά ποδόσφαιρο στον Απόλλων Αθηνών στα 15-16.Έσπασα το χέρι μου εκεί,έμεινα εκτός ομάδας κάνα δίμηνο και τα παράτησα...

Μετά,στα 17,άλμα εις μήκος για έναν χρόνο.Δεν ήμουν ιδιαίτερα καλός,αλλά τα 6.20μ που ήταν το 20 στις εξετάσεις για είσοδο στα ΤΕΦΑΑ,ένα χρόνο αργότερα,το έπιασα !

Εκείνη τη χρονιά έκανα και 400μ τρέξιμο και σφαιροβολία.Καλά ήταν,πολύ καλά θα έλεγα...

Ε,κάπου εκεί μπήκα στα ΤΕΦΑΑ κι ασχολήθηκα λίγο πολύ μ' όλα τα αθλήματα,ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζω το πόλο (μακράν το πιο δύσκολο άθλημα,ειδικά αν έπαιζες με επαγγελματίες πολίστες,που ήξεραν να κάνουν το λργόμενο "βρώμικο παιχνίδι" και κάτω από το νερό),τη σκοποβολή (ήταν μάθημα επιλογής,όπως και το πόλο) και φυσικά την ενόργανη γυμναστική !

Θα έπαιρνα και ειδικότητα σ' αυτή,αλλά ένα τρομακτικό ατύχημα που είχα με τη μηχανή το καλοκαίρι του 1999 μου έβαλε φρένο σ' αυτό,μια και το δεξί μου χέρι σχεδόν διαλύθηκε και χρειάστηκαν 2 μήνες παραμονής του στο γύψο,μια εγχείρηση με τοποθέτηση καρφιού στον καρπό,2 ακόμη μήνες στο γύψο και κάμποσοι ακόμη μήνες υπομονής,ώστε να έρθει στα ίσα του.Έτσι,τελικά πήρα ειδικότητα στο ποδόσφαιρο...

Σήμερα,απλά πηγαίνω στο γυμναστήριο,διαψεύδοντας χρόνια πλέον δύο γιατρούς που έχοντας τότε δει την ακτινογραφία του δεξιού καρπού μου,είχαν πει ότι με βάρη δε θα μπορούσα με τίποτα να (ξαν)ασχοληθώ...

Εσχάτως,έχω αρχίσει να παρακολουθώ και μια πολεμική τέχνη,αλλά αυτό δεν είναι ακριβώς άθλημα,οπότε το αφήνουμε στην άκρη,χώρια που εδώ μιλάμε για retro αθλητικές μας δραστηριότητες...

 

[spyros_s]

Εγώ έπαιζα ποδόσφαιρο στις τοπικές ομάδες που δημιουργούσαμε στις γειτονιές. Κάναμε προπόνηση και πρωτάθλημα μεταξύ μας. Μπάσκετ έπαιξα από το 1985 μέχρι το 1992 στο παιδικό και εφηβικό τμήμα της πόλης μου. Καλός παίκτης ήμουν αλλά δεν είχα βύσμα όπως άλλοι με αποτέλεσμα συχνά να σκουπίζω τον πάγκο. Ο προπονητής θυμάμαι έλεγε...συγνώμη αλλά με πιέζουν να βάλω εκείνους...

Πόσο χαιρόμουν όταν έβγαινα πρώτος σκόρερ στο...οικογενειακό διπλό. Τουλάχιστον είχα την οργανωμένη γυμναστική μου. Καλά ήταν!

 

[Arachne]

Από 5 χρονών ξεκίνησα μπαλέτο. Μ'αρεσε πολύ,αλλά καθώς ήταν πολυέξοδο (ακόμη και σήμερα) αναγκάστηκα να το διακόψω 3 χρόνια μετά. Επειδή το πήρα πολύ βαριά,όμως,οι γονείς μου σκέφτηκαν να με γράψουν σε κάτι αντίστοιχο του μπαλέτου. Έτσι,ξεκίνησα τη ρυθμική γυμναστική (καμιά σχέση με μπαλέτο ) και τον χορό. Αυτό κράτησε 4 χρόνια,οπου παράλληλα ασχολήθηκα με βόλεϋ και λίγο αργότερα μπήκα και στην ομάδα του Πανελληνίου,στους εφήβους.

Με το που τελείωσα το λύκειο,έπρεπε να φύγω από Αθήνα για σπουδές. Εκεί κόπηκαν όλα μαχαίρι.

Ας είναι καλά τα γυμναστήρια,πια..

 

[alkis21]

Ειλικρινά εύχομαι οι αθλητικές μου δραστηριότητες να είναι όντως ρετρό, και αυτά που μου συνέβαιναν να μην γίνονται ακόμα και σήμερα. Πολύ φοβάμαι όμως ότι ελπίζω μάταια.

Από τα 11 έως τα 17 μου πάντοτε έπαιζα σε ομάδα ποδοσφαίρου, για την ακρίβεια σε τέσσερις αφού τόσες ήταν και οι πόλεις διαμονής που άλλαξε η οικογένειά μου σε αυτό το διάστημα. Πιο ωφέλιμη εμπειρία ήταν τα δύο χρόνια στις Βρυξέλλες όπου ουσιαστική έμαθα και να παίζω, ενώ πιο... ενδιαφέρουσα ήταν τα δυο χρόνια που αγωνίστηκα στην ομάδα ενός χωριού νομού της Θεσσαλίας (δεν έχει σημασία σε ποιον νομό).

Δεν ήμουν κανένα ιδιαίτερο ταλέντο, αλλά είχα ταχύτητα και αντοχή διότι γυμναζόμουν τακτικά ενώ αγαπούσα και πολύ το άθλημα. Κάποιοι από τα παιδιά που παίζαμε μαζί -είτε ως συμπαίκτες είτε ως αντίπαλοι- εκείνα τα χρόνια αργότερα έγιναν επαγγελματίες. Δεν θυμάμαι τότε να ξεχώριζαν ιδιαίτερα, αυτό που τους έδινε το "edge" ήταν ότι δεν ασχολούνταν με μαθήματα και άλλες χρονοβόρες υποχρεώσεις που είχαμε οι υπόλοιποι. Ο πιο γνωστός όλων νομίζω ότι ήταν ο Άγγελος Γεωργίου, με τον οποίον είμαστε και συμμαθητές (σε άλλο τμήμα), που έφτασε να γίνει τερματοφύλακας στον Ολυμπιακό. Για την ιστορία να πω ότι έπαιζα δεξί μπακ & αμυντικό χαφ.

Σ' εκείνη την ομάδα λοιπόν αγωνιζόμουν φυσικά στους εφήβους, αλλά με είχαν πάρει και 5 φορές στην αντρική. Μάλιστα μου έδιναν και 5000 δρχ. για κάθε αγώνα. Όσοι γνωρίζουν από περιφερειακό ποδόσφαιρο θα ξέρουν ότι ο φανατισμός και η αντιπαλότητα κάνουν τους συνδέσμους Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού να μοιάζουν με πεντάχρονα κοριτσάκια σε tea party. Εκτός έδρας επιτυχία ήταν να μην φάμε ξύλο - ή έστω να δώσουμε περισσότερο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά δύο περιστατικά:

1) Ενώ εκτελούσα ένα πλάγιο, ένιωσα κάτι να με τσιμπάει. Γυρνάω και βλέπω έναν γέρο τουλάχιστον 90 χρονών να κρατάει ένα καλάμι και να με προκάρει σαν αθλητής του Kendo. Έμεινα να τον κοιτάζω αποσβολωμένος ενώ συμπαίκτες, αντίπαλοι και διαιτητής είχαν λυθεί στα γέλια!

2) Ένας συμπαίκτης μου έκλεψε την μπάλα από τον αντίπαλο λίμπερο, προχώρησε μόνος του και σκόραρε. Το γκολ ακυρώθηκε ως οφσάιντ.

3) Τελευταία αγωνιστική παίζαμε στην έδρα ενός αντιπάλου που ήθελε τη νίκη για να ανέβει κατηγορία (εμείς είμαστε αδιάφοροι). Με κάποιο τρόπο το ματς δεν ξεκολλούσε από το 0-0. Όλο το χωριό ήταν μαζεμένο στις γραμμές του γηπέδου έτοιμο να μπουκάρει. Είχε σκοτεινιάσει και δεν βλέπαμε τη μύτη μας: πρέπει να παίζαμε πάνω από δύο ώρες αλλά ο διαιτητής δεν το έληγε. Πάει ο αρχηγός μας κάποια στιγμή και του λέει "σφύρα το ρε άνθρωπε να πάμε σπίτια μας" για να πάρει την απάντηση "είσαι τρελός; Δεν θα φύγουμε ζωντανοί από δω μέσα. Αν δεν κάτσετε να το φάτε δεν το λήγω". Τελικά κάτι κάναμε, πέναλτι αν θυμάμαι καλά, φάγαμε το γκολ και ζήσαμε.

Μετά από το απαραίτητο διάλειμμα λόγω Πανελληνίων, έκανα μια προσπάθεια να οργανώσω την ομάδα της σχολής μου στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Στην αρχή τα πηγαίναμε περίφημα αλλά γρήγορα βαρέθηκα να κυνηγάω τον κόσμο από τις καφετέριες! Άρχισε να γίνεται και δημοφιλές το 5x5 και ατόνησε το πράγμα.

Σήμερα πλέον οι μόνοι μυς που γυμνάζω επιμελώς είναι οι μασητήριοι.

Good times.

 

[Omenforever]

1) Ενώ εκτελούσα ένα πλάγιο, ένιωσα κάτι να με τσιμπάει. Γυρνάω και βλέπω έναν γέρο τουλάχιστον 90 χρονών να κρατάει ένα καλάμι και να με προκάρει σαν αθλητής του Kendo. Έμεινα να τον κοιτάζω αποσβολωμένος ενώ συμπαίκτες, αντίπαλοι και διαιτητής είχαν λυθεί στα γέλια!
2) Ένας συμπαίκτης μου έκλεψε την μπάλα από τον αντίπαλο λίμπερο, προχώρησε μόνος του και σκόραρε. Το γκολ ακυρώθηκε ως οφσάιντ.

3) Τελευταία αγωνιστική παίζαμε στην έδρα ενός αντιπάλου που ήθελε τη νίκη για να ανέβει κατηγορία (εμείς είμαστε αδιάφοροι). Με κάποιο τρόπο το ματς δεν ξεκολλούσε από το 0-0. Όλο το χωριό ήταν μαζεμένο στις γραμμές του γηπέδου έτοιμο να μπουκάρει. Είχε σκοτεινιάσει και δεν βλέπαμε τη μύτη μας: πρέπει να παίζαμε πάνω από δύο ώρες αλλά ο διαιτητής δεν το έληγε. Πάει ο αρχηγός μας κάποια στιγμή και του λέει "σφύρα το ρε άνθρωπε να πάμε σπίτια μας" για να πάρει την απάντηση "είσαι τρελός; Δεν θα φύγουμε ζωντανοί από δω μέσα. Αν δεν κάτσετε να το φάτε δεν το λήγω". Τελικά κάτι κάναμε, πέναλτι αν θυμάμαι καλά, φάγαμε το γκολ και ζήσαμε.

Μετά από το απαραίτητο διάλειμμα λόγω Πανελληνίων, έκανα μια προσπάθεια να οργανώσω την ομάδα της σχολής μου στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Στην αρχή τα πηγαίναμε περίφημα αλλά γρήγορα βαρέθηκα να κυνηγάω τον κόσμο από τις καφετέριες! Άρχισε να γίνεται και δημοφιλές το 5x5 και ατόνησε το πράγμα.

Μπορούμε να βρούμε ένα κομμάτι μάρμαρο για να εγχαράξουμε τα παραπάνω λόγια, και να τα στείλουμε στο διάστημα υπό τον τίτλο «Ευ Αγωνίζεσθαι»;…

Δεν υπάρχει η χώρα. Τέλος.

 

[Alucard]

Από 5 χρονών ξεκίνησα μπαλέτο. Μ'αρεσε πολύ,αλλά καθώς ήταν πολυέξοδο (ακόμη και σήμερα) αναγκάστηκα να το διακόψω 3 χρόνια μετά. Επειδή το πήρα πολύ βαριά,όμως,οι γονείς μου σκέφτηκαν να με γράψουν σε κάτι αντίστοιχο του μπαλέτου. Έτσι,ξεκίνησα τη ρυθμική γυμναστική (καμιά σχέση με μπαλέτο ) και τον χορό. Αυτό κράτησε 4 χρόνια,οπου παράλληλα ασχολήθηκα με βόλεϋ και λίγο αργότερα μπήκα και στην ομάδα του Πανελληνίου,στους εφήβους.

Σε ποιο άθλημα έμαθες να περπατάς στους τοίχους;

 

[Arachne]

Σε ποιο άθλημα έμαθες να περπατάς στους τοίχους;

Αυτό,στις αράχνες,είναι έμφυτο!

 

[TERRY PANTHRO]

μικρός ασχολήθηκα με μπάλα μπάλα μπάλα τενις μπασκετ βολλευ μπάλα μπάλα....αυτά