andreas
RetroN00b
- Joined
- 8 Ιουν 2010
- Μηνύματα
- 12
- Αντιδράσεις
- 0
Εμείς (εγω και αδερφός) αποκτήσαμε το πρώτο μας pc 88 ή 89 και στη πορεία αλλάζαμε οθόνη, από πράσινη σε πορτοκαλί και ένχρωμη. Οτι αφρούσε σε μάθηση το χρήμα περίσευε,να μάθουμε να χειριζόμαστε Η/Υ,διάφορα προγράμματα,μαθαίναμε προγραμματισμό DOS, τέτοια.
Αλλα σαν παιδιά μάθαμε τα παιχνίδια με δισκέτες, αγοράζαμε,ανταλλάζαμε και ετσι φτάσαμε στο σημείο να καταντήσουμε το pc μας σε παιγνιδομηχανή. Οταν το αντιλήθφηκε αυτό ο μπαμπάς που τα πήγαινε από παλιά καλα με τη τεχνολογία μας πήρε το καλώδιο τροφοδοσίας ρεύματος της κεντρικής μονάδας και μας περιόρισε το ωράριο στον υπολογιστή γιατι το είχαμε παρακάνει...
Από τοτε και για πολλά χρόνια παίζαμε το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού,είχαμε βρεί τη κρυψώνα και σε πολύωρη απουσία των γονέων ή βράδια ξεσκίζαμε μια έκδοση NBA(δισδιάστατη),μεχρι να βγεί το ΝΒΑ Jum ηταν οτι καλύτερο,το Titus The Fox , California Games,Prince of Persia , αρκετά δράσης και με πολεμικές τέχνες που ξεχνώ και mame.
Αλλα σαν παιδιά μάθαμε τα παιχνίδια με δισκέτες, αγοράζαμε,ανταλλάζαμε και ετσι φτάσαμε στο σημείο να καταντήσουμε το pc μας σε παιγνιδομηχανή. Οταν το αντιλήθφηκε αυτό ο μπαμπάς που τα πήγαινε από παλιά καλα με τη τεχνολογία μας πήρε το καλώδιο τροφοδοσίας ρεύματος της κεντρικής μονάδας και μας περιόρισε το ωράριο στον υπολογιστή γιατι το είχαμε παρακάνει...
Από τοτε και για πολλά χρόνια παίζαμε το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού,είχαμε βρεί τη κρυψώνα και σε πολύωρη απουσία των γονέων ή βράδια ξεσκίζαμε μια έκδοση NBA(δισδιάστατη),μεχρι να βγεί το ΝΒΑ Jum ηταν οτι καλύτερο,το Titus The Fox , California Games,Prince of Persia , αρκετά δράσης και με πολεμικές τέχνες που ξεχνώ και mame.
) σε θέματα γραφικών και τα 8μπιτα μου παλιατζούρες που δεν του αρέσουν καθόλου! 
) και να μην ασχολούμαι συνεχώς με τα PCs.
). Ο μπαμπάς μου παίζει και στο κινητό καί σε κοσνόλες με την ίδια αφοσίωση. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να έχουμε πάρει ένα χειριστήριο κι ένα joystick, να τα έχουμε συνδέσει στον υπολογιστή και να δίνουμε μαχες στο Dogma για κανένα τρίωρο για μέρες. Και παρ' όλο που τα ηλεκτρονικά παιχνίδια τους αρέσουν τόσο πολυ δεν είχαν επαφές παλιά, την μανία την απέκτησαν μαζί μ' εμένα. Ποτέ δεν μου έθεσαν όρια κι ας έπαιζα απ' τη στιγμή που ξυπνούσα μέχρι να ξανακοιμηθώ. Ημουν βέβαια εντάξει σε όλες μου τις υποχρεώσεις και αν είχα την ευκαιρία να παίξω έξω ε, προτιμούσα το έξω. Και δεν θεώρησαν ποτέ άχρηστα έξοδα την αγορά ενός παιχνιδιού ή μιας κονσόλας. Ακόμα και τώρα αν με δούν χωρις το 2DS με ρωτάνε γιατί δεν παίζω πια κι ας είχα κλείσει 12ωρο την προηγούμενη μέρα!
)