RIP Ozzy Osbourne (1948-2025)

[retrobabyboy]

Μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες του heavy metal έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών.

Η ψυχή των Black Sabbath απεβίωσε 2 εβδομάδες μετά την αποχαιρετιστήρια συναυλία του group στις 5 Ιουλίου στο Birmingham.

Τον τελευταίο καιρό ο Ozzy Osbourne αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας καθώς έπασχε από τη νόσο Parkinson.

Πέθανε ο θρυλικός Ozzy Osbourne σε ηλικία 76 ετών

Τα τελευταία χρόνια έπασχε από τη νόσο του Πάρκινσον

www.newsit.gr

 

[RIO]

Τέλος Εποχής. RIP....

 

[Always Somewhere]

Rest in peace.

Βάζω εδώ το link που γίνεται αναφορά και για την τελευταία του συναυλία.

Δημοσίευση στο θέμα 'BLACK SABBATH...Επανασύνδεση!!!'

6 Ιουλ 2025

«Ευχαριστούμε Ozzy Osbourne»: Άπαντες παρόντες στην ιστορική αποχαιρετιστήρια συναυλία των θρύλων της metal, Black Sabbath

42.000 άνθρωποι παρόντες, κορυφαίοι καλλιτέχνες της ροκ και μέταλ σκηνής, ο μαύρος φτερωτός θρόνος του Ozzy και η ιστορία των Sabbath που «έκλεισε» αλλά δεν θα σβήσει ποτέ

https://twitter.com/x/status/1941744576936505762

«Ευχαριστούμε Ozzy Osbourne»: Άπαντες παρόντες στην ιστορική αποχαιρετιστήρια συναυλία των θρύλων της metal, Black Sabbath

42.000 άνθρωποι παρόντες, κορυφαίοι καλλιτέχνες της ροκ και μέταλ σκηνής, ο μαύρος φτερωτός θρόνος του Ozzy και η ιστορία των Sabbath που «έκλεισε» αλλά δεν θα σβήσει ποτέ

www.newsit.gr

Διαβάστε και το thread για τον Ozzy Osbourne.

• Always Somewhere

• 

 

[Rygar]

Δεδομένου και του τρόπου ζωής του όταν ηταν νεώτερος, θα ελεγα ότι και πολύ έζησε. Εφυγε όμως με τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο, δηλαδή λίγες μέρες αφότου τραγούδησε για τελευταία φορά μπροστά σε μεγάλο κοινό με τη Νο1 χέβι μέταλ μπάντα. Ελαφρύ το χώμα, ελπίζω μονο να ηταν και καλός άνθρωπος.

Δε βαζω αλλα, αφήνω χώρο και για τους υπόλοιπους που θα ποστάρουν εδώ.

 

[freaktmp]

Ozzy Osbourne - Hellraiser

 

[Rygar]

Οχι αλλα δάκρυα, ο Ο-ζει.

 

[Bajar]

Ας αναπαυτεί εν ειρήνη! Θα ζει για πάντα στις καρδιές μας!
Καλό σου ταξίδι Ozzy!

Through all the happiness and sorrow
I guess I'd do it all again
Live for today and not tomorrow
It's still the road that never ends

Ozzy Osbourne - Road To Nowhere (1991)

 

[Alucard]

Το ένα εκατομμυριοστό της ζωής του να ζούσα.

 

[tsimisde]

Άκρως ποιητική η πορεία των τελευταίων ημερών, έδωσε την τελευταία συναυλία του και πολύ απλά, έφυγε έτσι ένδοξα. Η αλήθεια είναι ότι με τα προβλήματα υγείας του, παρόλο που είχε αποδείξει πολλάκις ότι είναι σκληρό καρύδι, τελευταία ήταν εμφανές ότι το τέλος πλησιάζει, δεν φανταζόμασταν όμως ότι θα είναι τόσο σύντομα μετά την τελευταία συναυλία. Οπότε, παίρνει μαζί του και την κλασική σύνθεση των Black Sabbath, πέραν του ιδίου, ήταν και η τελευταία φορά που είδαμε και την κλασική αυτή τετράδα επί σκηνής. Ότι και να πούμε, νομίζω δεν αρκεί να καλύψει αυτή τη μορφή, αφήνω ένα τραγούδι το οποίο παίζει αυτή τη στιγμή στο shuffle της δισκογραφίας του που ακούω....

 

[Blue Max]

Black Sabbath – The Warning. Από τον πρώτο τους δίσκο, το κομμάτι που ξεχωρίζω. Μια ψυχεδελική προειδοποίηση μέσα στη doom ομίχλη. Αγέννητος ήμουν…

Black Sabbath - The Warning (1970)

 

[holland74]

Νιώθω ευλογημένος, γιατί μεγάλωσα με Sabbath & Ozzy και επίσης γιατί ήμουν από τους τυχερούς που βρέθηκα στο Villa Park στις 5 Ιουλίου, όπου όλοι μπορέσαμε να του πούμε αντίο...Η λέξη ανατριχίλα είναι πολύ μικρή για να πειγράψει τα συναισθήματα και αυτό γιατί μποροστά την τετράδα που γέννησε το μέταλ, μπροστά στους πατεράδες μας, πάντα θα νιώθουμε μικροί και δέος...Κάποιοι λένε πως ο Όζυ ήταν μέτριος τραγουδιστής..όποιος προσπάθησε να πει τραγούδια του απέτυχε παταγωδώς, γιατί η φωνή του ήταν αυτή ακριβώς που έπερεπε να είναι για να γεννηθεί το metal..Oι ερμηνίες του συγκλονιστικές: Black Sabbath, NIB, Hand of Doom, Megalomania κλπ. κλπ. κλπ. Τον αποχαιρετώ με αυτό που του ταίριαζε όλη τη δεκαετία του 70 και βάλε...

 

[Blue Max]

Νιώθω ευλογημένος, γιατί μεγάλωσα με Sabbath & Ozzy και επίσης γιατί ήμουν από τους τυχερούς που βρέθηκα στο Villa Park στις 5 Ιουλίου, όπου όλοι μπορέσαμε να του πούμε αντίο...Η λέξη ανατριχίλα είναι πολύ μικρή για να πειγράψει τα συναισθήματα και αυτό γιατί μποροστά την τετράδα που γέννησε το μέταλ, μπροστά στους πατεράδες μας, πάντα θα νιώθουμε μικροί και δέος...Κάποιοι λένε πως ο Όζυ ήταν μέτριος τραγουδιστής..όποιος προσπάθησε να πει τραγούδια του απέτυχε παταγωδώς, γιατί η φωνή του ήταν αυτή ακριβώς που έπερεπε να είναι για να γεννηθεί το metal..Oι ερμηνίες του συγκλονιστικές: Black Sabbath, NIB, Hand of Doom, Megalomania κλπ. κλπ. κλπ. Τον αποχαιρετώ με αυτό που του ταίριαζε όλη τη δεκαετία του 70 και βάλε...

My eyes are blind, but I can see... αυτός ο στίχος με στοιχειώνει από την πρώτη φορά που τον άκουσα. Η χροιά στη φωνή του Ozzy, σαν φάντασμα από άλλη διάσταση, γεμίζει τον χώρο. Το Vol.4 συνολικά κρατά μια υπέροχη ισορροπία ανάμεσα στη μελωδία, το doom και το metal. Ακολουθούν οι δίσκοι-ογκόλιθοι Sabbath Bloody Sabbath και Sabotage. Συγκρίνοντάς τους με τον πρώτο δίσκο, βλέπει κανείς ξεκάθαρα την πορεία των Black Sabbath, πού ξεκίνησαν και πού έφτασαν (μιλώντας πάντα για την Ozzy-era). Το Sabotage, ειδικά, είναι ένας δίσκος-δυναμίτης. Πραγματικό… σαμποτάζ.

 

[Blue Max]

Κάποιοι λένε πως ο Όζυ ήταν μέτριος τραγουδιστής..

Ναι το έχω ακούσει και εγώ. Για μένα, ο Ozzy ήταν όλα όσα χρειαζόταν. Αν τον κρίνεις τεχνικά, ίσως σου ξεφύγει η ουσία.

 

[RockaRolla]

Ότι και να πούμε ήταν μεγάλος. Ήταν από τους πιο μεγάλους. Και σίγουρα από τους πιο ΕΠΙΔΡΑΣΤΙΚΟΥΣ.
Εκεί στα νιάτα μου, θυμάμαι που όλοι οι ντόπιοι μεταλλάδες άκουγαν Iron Maiden & Ozzy. ΟΛΟΙ. Και οι περισσότεροι μόνο αυτά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ.
Δεν το καταλάβαινα, από αντίδραση συνειδητά άφησα αμφότερους εκτός. "Έμεινα" να ακούω όλα τα υπόλοιπα....
Μετά, όταν μεγάλωσα και ωρίμασα, έψαξα και άκουσα και συνειδητοποίησα την αξία και το μεγαλείο.
Ναι, έγραψε μουσική, τραγούδησε, έστρωσε το δρόμο για όλους τους επόμενους, είχε τεράστια διάρκεια, έκανε πολύ σημαντικές συνεργασίες, είχε πολύ σημαντικές κυκλοφορίες.
Θα τον θυμόμαστε.

 

[holland74]

My eyes are blind, but I can see... αυτός ο στίχος με στοιχειώνει από την πρώτη φορά που τον άκουσα. Η χροιά στη φωνή του Ozzy, σαν φάντασμα από άλλη διάσταση, γεμίζει τον χώρο. Το Vol.4 συνολικά κρατά μια υπέροχη ισορροπία ανάμεσα στη μελωδία, το doom και το metal. Ακολουθούν οι δίσκοι-ογκόλιθοι Sabbath Bloody Sabbath και Sabotage. Συγκρίνοντάς τους με τον πρώτο δίσκο, βλέπει κανείς ξεκάθαρα την πορεία των Black Sabbath, πού ξεκίνησαν και πού έφτασαν (μιλώντας πάντα για την Ozzy-era). Το Sabotage, ειδικά, είναι ένας δίσκος-δυναμίτης. Πραγματικό… σαμποτάζ.

Αυτός και το: The sun no longer sets me free. Είναι τόσο δύσκολο να επιλέξεις άλμπουμ..Το πρώτο είναι το θεμέλιο να χτιστεί το όλον..Το Paranoid είναι το πρώτο που άκουσα και έιμαι συναισθηματιά δεμένος μαζί του, συν το γεγονός πως έχει και μαζεμένους τους ύμνους War Pigs, Iron man, Fairies wear Boots, το Master of reality μας δίνει το δρόμο για το κλασσικό μέταλ, όπως το εννοούν οι περσσότεροι, το vol. 4 είναι απλά ασύλληπτο, το Sabotage όπως λες δίσκος δυναμίτης, αλλά νομίζω πως τελικά το Sabbath Bloody Sabbath είναι η απάτητη κορυφή, που ούτε οι ίδιοι κατάφεραν να φτάσουν ξανά...Στο Villa Park, μόνο οι Guns n' Roses προσπάθησαν να πουν τραγούδι από αυτό το άλμπουμ, το ομώνυμο και ήταν ίσως η πιο αποτυχημλένη προσπάθεια της ημέρας...Το ομώνυμο, το Sabbra Cadabra, National Acrobat, Spiral Architect...Έβερεστ...

 

[holland74]

Ότι και να πούμε ήταν μεγάλος. Ήταν από τους πιο μεγάλους. Και σίγουρα από τους πιο ΕΠΙΔΡΑΣΤΙΚΟΥΣ.
Εκεί στα νιάτα μου, θυμάμαι που όλοι οι ντόπιοι μεταλλάδες άκουγαν Iron Maiden & Ozzy. ΟΛΟΙ. Και οι περισσότεροι μόνο αυτά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ.
Δεν το καταλάβαινα, από αντίδραση συνειδητά άφησα αμφότερους εκτός. "Έμεινα" να ακούω όλα τα υπόλοιπα....
Μετά, όταν μεγάλωσα και ωρίμασα, έψαξα και άκουσα και συνειδητοποίησα την αξία και το μεγαλείο.
Ναι, έγραψε μουσική, τραγούδησε, έστρωσε το δρόμο για όλους τους επόμενους, είχε τεράστια διάρκεια, έκανε πολύ σημαντικές συνεργασίες, είχε πολύ σημαντικές κυκλοφορίες.
Θα τον θυμόμαστε.

Άκουγα Doors, Led Zeppelin, Pink Floyd, Deep Purple, Pagan Altar, Exciter, Diamond Head, Accept, Motorhead, Iron Maiden, Saxon, Uriah Heep, Thin Lizzy, Judas, Dio, κλπ. Αλλά αν δεν άκουγα και Sabbath ένιωθα ένα κενό....Μεγαλώνοντας άρχισα να ακούω Τζαζ, κλασσική μουσική, παραδοσιακές μουσικές από άλλες ηπείρους, αλλά ακόμα και σήμερα αν δεν ακούσω Sabbath (με Ozzy εννεοείται) νιώθω πως δεν έχω ακούσει μουσική...Βάζω το τρίτο κονσέρτο για πιάνο του Ραχμάνινοφ και μετά καπάκι το Black Sabbath...

 

[RockaRolla]

... μερικοί το λένε "επιστροφή στις ρίζες". Εγώ το λέω: επιστροφή στα ακούσματα με τα οποία μεγαλώσαμε.
Έτσι είναι, όπως τα λες.

 

[Rygar]

Νομίζω ότι η προηγούμενη φορά που γράφτηκαν στο διαδίκτυο τόσα κείμενα για έναν μουσικό καλλιτέχνη που αποδήμησε ήταν με το θάνατο του Μαικλ Τζακσον και τότε δεν υπήρχαν social πλην φέισμπουκ στα σπάργανά του.

 

[RockaRolla]

Εγώ θυμάμαι ότι είχε γίνει μεγάλος ντόρος και με τον Φρέντυ Μέρκιουρι (καρα-δικαίως), και με την Γουίτνει Χιούστον (ΟΚ) αλλά και με την Έιμι Γουαινχάουζ (... εχμ..... WTF!!!).
Για τον Οζυ, όντως μου κάνει εντύπωση. Νόμιζα ότι αφορούσε μόνο τους μεταλλάδες, αλλά τελικά, η επίδρασή του ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι νόμιζα.