Χεχε, υπό τον φόβο της...τούμπας, αν και πήγα πάρα πολλές φορές σε αυτά τα 2 μέρη που ανέφερα, δεν μπήκα ποτέ μου στην πίστα! Πήγαινα γιατί μου άρεσε ο χώρος, και η μουσική. Επίσης μου άρεσε να χαζεύω με τις ώρες, αυτούς που έμπαιναν στην πίστα και έτρωγαν τα μούτρα τους! Πάντα θα υπήρχε και κάποιος "εξυπνάκιας" ,που είτα ειδικός στα "ρολερς", και έμπαινε στην πίστα και άρχιζε τις φιγούρες και την "επίδειξη"... Θυμάμαι πολλές φορές έκαναν και διαγωνισμούς. Έμπαναν στην πίστα ζευγάρια, τους κολούσαν από έναν αριθμό στην πλάτη, και προσπαθούσαν να κάνουν διάφορες φιγούρες στον ρυθμό της μουσικής... Κάθε τόσο, από τα μεγάφωνα, ακουγόταν η φωνή ενός τύπου που έλεγε ποιό ζευγάρι θα έπρεπε να αποχωρήσει από την πίστα (ποιό ήταν το πιο χάλια δηλαδή

). Το ζευγάρι που έμενε στο τέλος, κέρδιζε, εκτός από το χειροκρότημα των υπόλοιπων, και κάποιο "δώρο", από το μαγαζί.Συνήθως, επειδή τα 2 αυτά κλαμπ ήταν σε τουριστικά μέρη, οι καλύτεροι ήταν τουρίστες... οι "δικοί" μας, συνήθως, μόνο γύρω γύρω στην πίστα έκαναν

! Ωραίες αναμνήσεις, και ωραίες εποχές τότε...