Ισχύει ειδικά όσον αφορά τις οθόνες CRT καθώς ο φώσφορος και η μάσκα τους έδινε ας πούμε μια ομαλότητα η οποία κάλυπτε ορισμένες γραφικές ατέλειες των παιχνιδιών ή άλλες φορές βελτίωνε τα οπτικά τους εφέ.
Αυτό το βλέπω από πρώτο χέρι σε ένα μικρό προσωπικό project μου όπου γράφω (όταν έχω χρόνο) σε Amiga emulator, πρόκειται για ένα port του Saboteur 2 βασισμένο στην έκδοση για Amstrad CPC αλλά για Amiga σε SAS/C κλπ. Λοιπόν όταν θέλω να νιώσω ότι αυτό που βλέπω είναι το Saboteur ρυθμίζω την IPS όσο γίνεται στην αυθεντική γεωμετρία της CRT (4:3 κλπ) και πράγματι ταξιδεύω στο παρελθόν - στο monitor του Amstrad μου
Αλλά από την άλλη πλευρά, αν δεν έχεις το hardware πλέον ή αν έχει τεχνικά προβλήματα (δυστυχώς), οι emulators είναι μια λύση – πχ. έχω παίξει ή ξανά παίξει πολλά παιχνίδια με στο ScummVM ή παλαιότερα σε DOS-Box.
Σε κάποια από αυτά η εμπειρία ήταν καλύτερη από το σύστημα εποχής που χρησιμοποιούσα, για παράδειγμα το Colonel Bequest και γενικά τα περισσότερα adventures των Sierra & Lucas Film/Art στην 500άρα ήταν μανίκι να τα ευχαριστηθείς ακόμα και με διπλό floppy θέλανε σκληρό δίσκο ή μεγάλη υπομονή.
Για τον ήχο δεν μπορώ να εκφέρω προσωπική γνώμη διότι δεν είχα ποτέ την Roland, αλλά πράγματι από αυτά που ακούω στο δίκτυο ήταν πολύ καλή - ειδικά ορισμένες συνθέσεις της Sierra με Roland απογειωνόντουσαν (πχ. Erana's Peace @ Quest for the Glory I).
Πάντως σε κάθε περίπτωση nothing beats the real thing
ΥΓ.
1. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εντύπωση που μου προκάλεσε το Monkey Island intro (αλλά και το λιμάνι προς το Scumm Bar) στην A500 ειδικά με τα φώτα και τα χρώματα του
2. Loom φοβερή μουσική ακόμα και σε μια ταπεινή AdLib/SoundBlaster συμβατή ειδικά στο φινάλε (Λίμνη των Κύκνων αν δεν κάνω λάθος).
