Δυστυχώς (ή ευτυχώς) δεν είχα παίξει ποτέ μου οκτάμπιτες εκδόσεις του SFII (το είχα στην Amiga μου).
Σχετικά με τα παραπάνω βιντεάκια, οι εκδόσεις των spectrum & C64 φαίνονται "χαρακτηριστικές" για τα μηχανήματα αυτά: Αναιμική παστέλ παλέττα στον C64, αν και πρέπει να ομολογήσω πως η μουσική της έκδοσης αυτής είναι πολύ καλή, και μακάρι να γίνει σωστή δουλειά *και* σε αυτόν τον τομέα, στον Αmstrad.
Στον spectrum, και εκεί είναι τυπικά & αναμενόμενα τα αποτελέσματα: Ανώτερη ανάλυση απο C64, μεγαλύτερο μέγεθος sprites, αλλά η διχρωμία του κεντρικού παραθυρου "χαντακώνει" την όλη εικόνα. Yπάρχουν μεν κάποιες καλές λεπτομέρειες (όπως τα αντικείμενα που "σπάνε"), αλλά έχουν γίνει και ορισμένοι συμβιβασμοί (π.χ. ο Ryu είναι ένας Ken με μαύρα μαλλιά).
Και στις δύο εκδόσεις το gameplay δείχνει να φέρνει προς "generic" fighting game, χωρίς να πλησιάζει στα επίπεδα τεχνικής του SFII (πράγμα που δεν προκαλεί έκπληξη: το SFII ήταν πολύ "απαιτητικός" τίτλος - ειδικά για port σε 8-bit υπολογιστές).
Aardvark είπε:
Παραδοξως εμεινα εντυπωσιασμενος απο την λεπτομερεια των γραφικων του μουσταρδα,κατα τα αλλα οπου και να το πιασεις λερωνεσαι.
Αν και τα χρώματα στις διάφορες πίστες αλλάζουν, είναι γεγονός πως δύσκολα γλυτώνει κανείς απο τις μουστάρδες.
Ιδού και το κατάλληλο screenshot...