manos426f
The King of Retro®
- Joined
- 9 Οκτ 2006
- Μηνύματα
- 5.388
- Αντιδράσεις
- 167
Kάθησα και σκέφτηκα σε ποια games-αριστουργήματα δεν έχω αφιερώσει έως τώρα 5-10 αράδες,και μάλιστα non-Lucasarts games,για να μη γίνομαι και μονοδιάστατος...
Το παιχνίδι που ήταν η εύκολη,η προφανής απάντηση στην ερώτηση που υπέβαλα στον εαυτό μου στεκόταν μπροστά μου,σε ένα ράφι,περιμένοντας να γυρίσω να το κοιτάξω...
Αν στο review του Black Mirror έγραφα για το τι πρόσφερε στο όλο genre,με την απροσδόκητη κυκλοφορία του,κι αργότερα σ' αυτό του The longest Journey για την "ανάσταση" που επέφερε στα adventure games,την εποχή που κυκλοφόρησε,τι μας μένει για να συμπληρώσουμε μια ανεπίσημη,αλλά σπουδαιότατη τριάδα παιχνιδιών,σε μια μακρά και δύσκολη εποχή του είδους...;
Μα ποιο άλλο από το ανυπέρβλητο,το συγκλονιστικό adventure game που ακούει στο όνομα Syberia ;
Οι χαρακτηρισμοί αυτοί μπορεί να ακούγονται βαρύγδουποι κι υπερβολικοί,αλλά ας κοιτάξουμε λίγο πιο αναλυτικά το παιχνίδι,κι ας τους κρίνουμε στο τέλος...
Γνωρίζετε ήδη ότι πέραν των τεχνικών χαρακτηριστικών ενός παιχνιδιού,μου αρέσει να αναφέρομαι και στο ιστορικό background έκαστου τίτλου με τον οποίο αποφασίζω να ασχοληθώ και να κάνω ένα μίνι αφιέρωμα,όπως αυτό.Συνεπώς,δε θα μπορούσα να μην αναφέρω ότι το παιχνίδι αυτό αποτέλεσε τη δεύτερη προσπάθεια του Benoit Sokal στο χώρο του adventure gaming του,μετά το Amerzone,το οποίο είχε μεν αποσπάσει θετικά σχόλια,αλλά κατά τη γνώμη μου ποτέ δεν έκανε τη διαφορά σε ένα δύσκολο κι απαιτητικό τομέα του PC gaming,όπως τα adventures...
Ασφαλώς,τα καλά δείγματα γραφής του Sokal είχαν ήδη δωθεί από το Amerzone,αλλά αυτό που θα ακολουθούσε με το Syberia,λίγοι ή και κανένας ίσως δε θα μπορούσε να το περιμένει...
Ας δούμε λίγο λοιπόν αρχικά την υπόθεση του παιχνιδιού,κι όπως πάντα συνοπτικά,γιατί δε μου αρέσει να μαρτυρώ και να αποκαλύπτω τίποτα από την πλοκή της υπόθεσης ενός game της κατηγορίας.
Χειριζόμαστε την Kate Walker,μια δικηγόρο,η οποία ενεργεί για λογαριασμό μιας μεγάλης εταιρείας και έχει αναλάβει την εξαγορά μιας μικρής επιχείρησης παιδικών παιχνιδιών.Για το λόγο αυτό μεταβαίνει στο χωριό,όπου είναι η έδρα της προς αγορά επιχείρησης,ψάχνοντας να συναντήσει την ιδιοκτήτρια αυτής.Όμως αυτή είναι ήδη νεκρή και η Kate το μαθαίνει αυτό μόλις φτάνει εκεί.Η ηρωίδα μας λοιπόν πρέπει να βρει τον νέο ιδικτήτη της εταιρείας,μέσα από μια πολύπλοκη μεταβίβαση που είχε ήδη λάβει χώρα,πριν την άφιξή της στο χωριό...
Αν μη τι άλλο,η υπόθεση του παιχνιδιού από την αρχή "τραβά" ιδιαιτέρως τον παίκτη-πρωταγωνιστή,καθότι κρύβει αρκετές δόσεις μυστηρίου.Μπορεί να μη διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας,αλλά δε παύει να είναι εξαρχής ενδιαφέρουσα!
Όμως η υπόθεση δεν είναι το μόνο ενδιαφέρον στοιχείο του παιχνιδιού,και τολμώ να πω σίγουρα κι όχι το σημαντικότερο.Θέλω πριν συνεχίσω να σταθώ σε ένα σημείο που είχα θίξει και στο review του Longest Journey.
Για μια ακόμη φορά,χειριζόμαστε μια γυναίκα-ηρωίδα,την Kate,κι αυτό,τουλάχιστον τότε που κυκλοφόρησε το παιχνίδι ήταν κάτι το ασυνήθιστο.Όμως για κάποιο περίεργο λόγο,που αρχικά μάλλον μόνο οι ίδιοι ξέρανε,τελικά και οι άνθρωποι της Funcom,αλλά και ο Benoit Sokal πέτυχαν διάνα σ' αυτό,δηλαδή το θηλυκό φύλο του κεντρικού προσώπου της ιστορίας καθενός εκ των παιχνιδιών αυτών!
Βλέπετε,το Syberia είναι ένα παιχνίδι που δημιουργεί πολύ δυνατά συναισθήματα στον παίκτη,και καταφέρνει να του τα ξυπνήσει μέσα από τις σκέψεις,τους συλλογισμούς και εν τέλει,τα συναισθήματα της ίδιας της Kate.Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι αυτό θα γινόταν με την ίδια επιτυχία κι αμεσότητα,αν χειριζόμασταν έναν άντρα-πρωταγωνιστή...
Αυτά είναι όμως από τα πράγματα που δε περιγράφονται,που αν δε τα βιώσει κάποιος παίζοντας το παιχνίδι,δε θα τα καταλάβει από την όποια αναφορά κάνω εγώ σ' αυτά,εδώ,στο κείμενο αυτό...
Το σίγουρο είναι ένα:Ότι κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού -και γι' αυτό έγινε πασίγνωστο άλλωστε το game αυτό- θα δεθείτε με και θα απορροφηθείτε τόσο πολύ από τον κόσμο του Syberia και της Kate Walker,που δε θα μπορείτε εύκολα να αφήσετε το παιχνίδι,ακόμη κι αν κολλήσετε άσχημα!
Ένα κόσμο τόσο ενδιαφέρον,που όσο προχωρά το παιχνίδι αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο.Σημειώστε εδώ ότι τα διάφορα -και πολύ διαφορετικά μεταξύ τους- τοπία που θα συναντήσετε κατά την ενασχόλησή σας με το Syberia,θα καταφέρνουν μέσα από μια μοναδική μαεστρία των δημιουργών του παιχνιδιού,να σας κάνουν να νιώθετε κάθε φορά την διαφορετική ατμόσφαιρα που επικρατεί σε καθένα εξ' αυτών.Κι εδώ πάλι δυσκολεύομαι να θυμηθώ παιχνίδι που να έχει αναλογικά τόσο μεγάλη επιτυχία στον τομέα αυτό,δηλαδή στην τόσο επιτυχημένη εναλλαγή τοπίων,τοπίων ενός ίδιου κόσμου,αλλά και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους !!
Είδατε τι λέω;Δύσκολα πράγματα να τα περιγράψει κανείς και ακόμη δυσκολότερο να τα καταλάβει,αν δε παίξει το παιχνίδι!Αλλά δε πειράζει,άλλωστε αυτός δεν είναι ο σκοπός του review;Nα θυμάται ο εκάστοτε γράφων τα ιδιαίτερα σημεία κάθε παιχνιδιού και να εξάπτει τη φαντασία αλλά και το ενδιαφέρον όλων των υπολοίπων,που δεν έχουν παίξει το παιχνίδι,να ασχοληθούν μαζί του..!!
(όπως ασφαλώς και να το θυμήσει σε όσους έχουν ήδη ασχοληθεί μαζί του κατά το παρελθόν...! )
Αλλά μια κι είπα προηγουμένως "ακόμη κι αν κολλήσετε άσχημα",ας αναλύσουμε και τα περαιτέρω στοιχεία ενός γνήσιου adventure game,ξεκινώντας από τι άλλο,τους γρίφους αυτού.Στο Syberia λοιπόν οι γρίφοι είναι κατεξοχήν του στυλ "παίρνω ένα αντικείμενο και το συνδυάζω με άλλο ή/και το τοποθετώ εκεί".Είναι γρίφοι λογικοί,όχι ιδιαίτερα δύσκολοι θα έλεγα,και βασίζονται μάλλον περισσότερο στην παρατηρητικότητά σας,αλλά σίγουρα κάποιοι εξ' αυτών είναι ενδιαφέροντες.Υπάρχουν και κάποια puzzles,όχι μεγάλης δυσκολίας επίσης,αλλά ούτε κι άσχετα με το όλο game,όπως ήταν π.χ κατά κάποιο τρόπο αυτά του Nibiru.Σε γενικές γραμμές λοιπόν,δε θα βρείτε κάτι που θα σας δυσαρεστήσει στον τομέα αυτό,όπως επίσης δε θα σας προβληματίσει και ο χειρισμός του παιχνιδιού,ο οποίος είναι άψογος κι απλούστατος.Έχουμε ένα κέρσορα ο οποίος,όταν περνά πάνω από ένα αντικείμενο με το οποίο μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε,φωτίζεται κι αλλάζει εικόνα.Το ίδιο συμβαίνει ασφαλώς και όταν περνά πάνω από τους διάφορους χαρακτήρες που συναντάμε στο παιχνίδι.Πολύ απλό,πολύ πρακτικό δηλαδή...
Εδώ αξίζει να σταθούμε λίγο και να σας αναφέρω πως ένας λόγος που θυμάμαι ακόμη το Syberia ήταν πραγματικά η ποικιλία και η ποιότητα των χαρακτήρων του.Κι όταν λέω ποιότητα,εννοώ ότι μέσω των διαλόγων,καταφέρνει το παιχνίδι να σε κάνει πραγματικά να συμπαθήσεις αλλά και να αντιπαθήσεις πολύ,διάφορους από τους χαρακτήρες που συναντάς κατά τη διάρκειά του.Κι αυτοί,αν και δεν είναι ιδιαίτερα πολλοί,είναι σίγουρα ξεχωριστοί μεταξύ τους.Εγώ προσωπικά,δίνω ιδιαίτερο ρόλο στον τομέα των χαρακτήρων σε ένα adventure game,μπορώ να πω όλο και περισσότερο,καθότι νιώθω ότι σημαντικότατο μέρος του παιχνιδιού είναι κι αυτοί,πέραν όλων των άλλων στοιχείων,κι ομολογώ ότι το Syberia με ευχαρίστησε πολύ και στον τομέα αυτό...
Ιδιαίτερο και ξεχωριστό ρόλο σ' αυτό βέβαια,πέραν των διαλόγων,δε θα μπορούσαν να μη παίζουν οι φωνές των διαφόρων χαρακτήρων.Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με εύστοχες επιλογές,που προσδίδουν ιδιαίτερη ταυτότητα στον κάθε ένα άγνωστο που συναντάμε κατά την διάρκεια της περιπέτειάς μας με την Kate.Η δε μουσική του παιχνιδιού κινείται σε υψηλότατα επίπεδα και καταφέρνει να ντύσει άψογα τον περίεργο,αλλά και άκρως ενδιαφέρον κόσμο του Syberia.Ambient μελωδίες,υψηλής ακουστικής αισθητικής,μουσικά κομμάτια που συνεισφέρουν πολύ σε όλο αυτό το θέμα που θίγω 2-3 παραγράφους τώρα,"ο κόσμος του Syberia"...
Nα πάμε τώρα και στο τελευταίο στοιχείο που μας έμεινε,τα γραφικά του παιχνιδιού.Εδώ τι να πεις κανείς;Να αφήσω τις παρακάτω εικόνες να μιλήσουνε καλύτερα μόνες τους,με χίλιες λέξεις η κάθε μία ;;Τι να πρωτοπώ;Ότι το Syberia ήταν το παιχνίδι που είχε καταπληκτικά,εξωπραγματικά,πανέμορφα γραφικά για game της εποχής,αλλά και της κατηγορίας ειδικότερα;Απίθανα τοπία,αναμφίβολα εκπληκτικοί χρωματισμοί και μια λεπτομέρεια τέτοια,που σίγουρα ανέβασε τον πήχυ ψηλά για την κατηγορία,μετά την κυκλοφορία του.Κι αυτό που λέω δεν είναι υπερβολή.Το Syberia κυκλοφόρησε το 2002,κι από τότε ο τομέας των γραφικών στα adventure games άρχισε να ανεβαίνει σταθερά.Ασφαλώς έχουμε να κάνουμε με ψευδο3D τοπία,συνδυασμένα με 2D στατικά backgrounds,πραγματικά απαράμιλλης ομορφιάς.Αλλά καλύτερα δε λέω κάτι άλλο εδώ,για τα γραφικά του Syberia πραγματικά αξίζει να μιλήσουν οι εικόνες του...!
Φτάνουμε λοιπόν για μια ακόμη φορά στο συμπέρασμα:Ποιος ο αντίκτυπος του παιχνιδιού;Εδώ η απάντηση είναι απλή θα έλεγα.Μετά το Syberia,μπήκε ξανά το "νερό στ' αυλάκι" για τα adventure games.Δεν τα λέει όλα η φράση αυτή;Το παιχνίδι ήταν πραγματικά αυτό που έπρεπε να έρθει στην εποχή που ήρθε,για να ανακτήσει το είδος για τα καλά πλέον,το χαμένο του γόητρο.Οι πωλήσεις του υπήρξαν υψηλότατες,οι αναφορές σε αυτό κρατάνε έως και σήμερα (αν δε κάνω λάθος,ο μεγάλος Αντρέας-Παρασκευάς Τσουρινάκης το κατατάσει ακόμη και σήμερα στα πιο δυνατά -συναισθηματικά- games που έχει παίξει),με άλλα λόγια με το Syberia η κατηγορία απέδειξε για μια ακόμη φορά για ποιο λόγο διαφέρει από κάθε άλλη και πόσο πολύ πλησιάζουν -ή και ξεπερνούν πολλές φορές- κάποια παιχνίδια της,την αξία μιας δυνατής ταινίας...
Εκτός αυτού όμως,από την επιτυχία του Syberia,ο χώρος των adventure games,κέρδισε να κρατήσει οριστικά στους κόλπους του τον μεγάλο αυτό δημιουργό,τον Benoit Sokal,που μας έδωσε αργότερα πολλά ακόμη,μικρότερα ή μεγαλύτερα,διαμάντια,όπως το Syberia II,το Paradise,αλλά και το πρόφατο Sinking Island...
Πιστεύω θα αναφερθούμε και σε αυτά μελλοντικά... (να "παλιώσουν" κιόλας λίγο ακόμη...
)
Αμφιβάλλει λοιπόν ακόμη κανείς,ύστερα απ' ολ' αυτά,για το αν αξίζουν στο Syberia οι χαρακτηρισμοί "συγκλονιστικό" κι "ανυπέρβλητο"..;
Εγώ πάντως σίγουρα όχι.....!
Και με την πρώτη ευκαιρία,δε θα παραλείψω να ξανακάνω setup το υπέροχο αυτό δημιούργημα του Benoit Sokal και της Microids....
Το παιχνίδι που ήταν η εύκολη,η προφανής απάντηση στην ερώτηση που υπέβαλα στον εαυτό μου στεκόταν μπροστά μου,σε ένα ράφι,περιμένοντας να γυρίσω να το κοιτάξω...
Αν στο review του Black Mirror έγραφα για το τι πρόσφερε στο όλο genre,με την απροσδόκητη κυκλοφορία του,κι αργότερα σ' αυτό του The longest Journey για την "ανάσταση" που επέφερε στα adventure games,την εποχή που κυκλοφόρησε,τι μας μένει για να συμπληρώσουμε μια ανεπίσημη,αλλά σπουδαιότατη τριάδα παιχνιδιών,σε μια μακρά και δύσκολη εποχή του είδους...;
Μα ποιο άλλο από το ανυπέρβλητο,το συγκλονιστικό adventure game που ακούει στο όνομα Syberia ;
Οι χαρακτηρισμοί αυτοί μπορεί να ακούγονται βαρύγδουποι κι υπερβολικοί,αλλά ας κοιτάξουμε λίγο πιο αναλυτικά το παιχνίδι,κι ας τους κρίνουμε στο τέλος...
Γνωρίζετε ήδη ότι πέραν των τεχνικών χαρακτηριστικών ενός παιχνιδιού,μου αρέσει να αναφέρομαι και στο ιστορικό background έκαστου τίτλου με τον οποίο αποφασίζω να ασχοληθώ και να κάνω ένα μίνι αφιέρωμα,όπως αυτό.Συνεπώς,δε θα μπορούσα να μην αναφέρω ότι το παιχνίδι αυτό αποτέλεσε τη δεύτερη προσπάθεια του Benoit Sokal στο χώρο του adventure gaming του,μετά το Amerzone,το οποίο είχε μεν αποσπάσει θετικά σχόλια,αλλά κατά τη γνώμη μου ποτέ δεν έκανε τη διαφορά σε ένα δύσκολο κι απαιτητικό τομέα του PC gaming,όπως τα adventures...
Ασφαλώς,τα καλά δείγματα γραφής του Sokal είχαν ήδη δωθεί από το Amerzone,αλλά αυτό που θα ακολουθούσε με το Syberia,λίγοι ή και κανένας ίσως δε θα μπορούσε να το περιμένει...
Ας δούμε λίγο λοιπόν αρχικά την υπόθεση του παιχνιδιού,κι όπως πάντα συνοπτικά,γιατί δε μου αρέσει να μαρτυρώ και να αποκαλύπτω τίποτα από την πλοκή της υπόθεσης ενός game της κατηγορίας.
Χειριζόμαστε την Kate Walker,μια δικηγόρο,η οποία ενεργεί για λογαριασμό μιας μεγάλης εταιρείας και έχει αναλάβει την εξαγορά μιας μικρής επιχείρησης παιδικών παιχνιδιών.Για το λόγο αυτό μεταβαίνει στο χωριό,όπου είναι η έδρα της προς αγορά επιχείρησης,ψάχνοντας να συναντήσει την ιδιοκτήτρια αυτής.Όμως αυτή είναι ήδη νεκρή και η Kate το μαθαίνει αυτό μόλις φτάνει εκεί.Η ηρωίδα μας λοιπόν πρέπει να βρει τον νέο ιδικτήτη της εταιρείας,μέσα από μια πολύπλοκη μεταβίβαση που είχε ήδη λάβει χώρα,πριν την άφιξή της στο χωριό...
Αν μη τι άλλο,η υπόθεση του παιχνιδιού από την αρχή "τραβά" ιδιαιτέρως τον παίκτη-πρωταγωνιστή,καθότι κρύβει αρκετές δόσεις μυστηρίου.Μπορεί να μη διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας,αλλά δε παύει να είναι εξαρχής ενδιαφέρουσα!
Όμως η υπόθεση δεν είναι το μόνο ενδιαφέρον στοιχείο του παιχνιδιού,και τολμώ να πω σίγουρα κι όχι το σημαντικότερο.Θέλω πριν συνεχίσω να σταθώ σε ένα σημείο που είχα θίξει και στο review του Longest Journey.
Για μια ακόμη φορά,χειριζόμαστε μια γυναίκα-ηρωίδα,την Kate,κι αυτό,τουλάχιστον τότε που κυκλοφόρησε το παιχνίδι ήταν κάτι το ασυνήθιστο.Όμως για κάποιο περίεργο λόγο,που αρχικά μάλλον μόνο οι ίδιοι ξέρανε,τελικά και οι άνθρωποι της Funcom,αλλά και ο Benoit Sokal πέτυχαν διάνα σ' αυτό,δηλαδή το θηλυκό φύλο του κεντρικού προσώπου της ιστορίας καθενός εκ των παιχνιδιών αυτών!
Βλέπετε,το Syberia είναι ένα παιχνίδι που δημιουργεί πολύ δυνατά συναισθήματα στον παίκτη,και καταφέρνει να του τα ξυπνήσει μέσα από τις σκέψεις,τους συλλογισμούς και εν τέλει,τα συναισθήματα της ίδιας της Kate.Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι αυτό θα γινόταν με την ίδια επιτυχία κι αμεσότητα,αν χειριζόμασταν έναν άντρα-πρωταγωνιστή...
Αυτά είναι όμως από τα πράγματα που δε περιγράφονται,που αν δε τα βιώσει κάποιος παίζοντας το παιχνίδι,δε θα τα καταλάβει από την όποια αναφορά κάνω εγώ σ' αυτά,εδώ,στο κείμενο αυτό...
Το σίγουρο είναι ένα:Ότι κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού -και γι' αυτό έγινε πασίγνωστο άλλωστε το game αυτό- θα δεθείτε με και θα απορροφηθείτε τόσο πολύ από τον κόσμο του Syberia και της Kate Walker,που δε θα μπορείτε εύκολα να αφήσετε το παιχνίδι,ακόμη κι αν κολλήσετε άσχημα!
Ένα κόσμο τόσο ενδιαφέρον,που όσο προχωρά το παιχνίδι αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο.Σημειώστε εδώ ότι τα διάφορα -και πολύ διαφορετικά μεταξύ τους- τοπία που θα συναντήσετε κατά την ενασχόλησή σας με το Syberia,θα καταφέρνουν μέσα από μια μοναδική μαεστρία των δημιουργών του παιχνιδιού,να σας κάνουν να νιώθετε κάθε φορά την διαφορετική ατμόσφαιρα που επικρατεί σε καθένα εξ' αυτών.Κι εδώ πάλι δυσκολεύομαι να θυμηθώ παιχνίδι που να έχει αναλογικά τόσο μεγάλη επιτυχία στον τομέα αυτό,δηλαδή στην τόσο επιτυχημένη εναλλαγή τοπίων,τοπίων ενός ίδιου κόσμου,αλλά και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους !!
Είδατε τι λέω;Δύσκολα πράγματα να τα περιγράψει κανείς και ακόμη δυσκολότερο να τα καταλάβει,αν δε παίξει το παιχνίδι!Αλλά δε πειράζει,άλλωστε αυτός δεν είναι ο σκοπός του review;Nα θυμάται ο εκάστοτε γράφων τα ιδιαίτερα σημεία κάθε παιχνιδιού και να εξάπτει τη φαντασία αλλά και το ενδιαφέρον όλων των υπολοίπων,που δεν έχουν παίξει το παιχνίδι,να ασχοληθούν μαζί του..!!
(όπως ασφαλώς και να το θυμήσει σε όσους έχουν ήδη ασχοληθεί μαζί του κατά το παρελθόν...! )
Αλλά μια κι είπα προηγουμένως "ακόμη κι αν κολλήσετε άσχημα",ας αναλύσουμε και τα περαιτέρω στοιχεία ενός γνήσιου adventure game,ξεκινώντας από τι άλλο,τους γρίφους αυτού.Στο Syberia λοιπόν οι γρίφοι είναι κατεξοχήν του στυλ "παίρνω ένα αντικείμενο και το συνδυάζω με άλλο ή/και το τοποθετώ εκεί".Είναι γρίφοι λογικοί,όχι ιδιαίτερα δύσκολοι θα έλεγα,και βασίζονται μάλλον περισσότερο στην παρατηρητικότητά σας,αλλά σίγουρα κάποιοι εξ' αυτών είναι ενδιαφέροντες.Υπάρχουν και κάποια puzzles,όχι μεγάλης δυσκολίας επίσης,αλλά ούτε κι άσχετα με το όλο game,όπως ήταν π.χ κατά κάποιο τρόπο αυτά του Nibiru.Σε γενικές γραμμές λοιπόν,δε θα βρείτε κάτι που θα σας δυσαρεστήσει στον τομέα αυτό,όπως επίσης δε θα σας προβληματίσει και ο χειρισμός του παιχνιδιού,ο οποίος είναι άψογος κι απλούστατος.Έχουμε ένα κέρσορα ο οποίος,όταν περνά πάνω από ένα αντικείμενο με το οποίο μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε,φωτίζεται κι αλλάζει εικόνα.Το ίδιο συμβαίνει ασφαλώς και όταν περνά πάνω από τους διάφορους χαρακτήρες που συναντάμε στο παιχνίδι.Πολύ απλό,πολύ πρακτικό δηλαδή...
Εδώ αξίζει να σταθούμε λίγο και να σας αναφέρω πως ένας λόγος που θυμάμαι ακόμη το Syberia ήταν πραγματικά η ποικιλία και η ποιότητα των χαρακτήρων του.Κι όταν λέω ποιότητα,εννοώ ότι μέσω των διαλόγων,καταφέρνει το παιχνίδι να σε κάνει πραγματικά να συμπαθήσεις αλλά και να αντιπαθήσεις πολύ,διάφορους από τους χαρακτήρες που συναντάς κατά τη διάρκειά του.Κι αυτοί,αν και δεν είναι ιδιαίτερα πολλοί,είναι σίγουρα ξεχωριστοί μεταξύ τους.Εγώ προσωπικά,δίνω ιδιαίτερο ρόλο στον τομέα των χαρακτήρων σε ένα adventure game,μπορώ να πω όλο και περισσότερο,καθότι νιώθω ότι σημαντικότατο μέρος του παιχνιδιού είναι κι αυτοί,πέραν όλων των άλλων στοιχείων,κι ομολογώ ότι το Syberia με ευχαρίστησε πολύ και στον τομέα αυτό...
Ιδιαίτερο και ξεχωριστό ρόλο σ' αυτό βέβαια,πέραν των διαλόγων,δε θα μπορούσαν να μη παίζουν οι φωνές των διαφόρων χαρακτήρων.Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με εύστοχες επιλογές,που προσδίδουν ιδιαίτερη ταυτότητα στον κάθε ένα άγνωστο που συναντάμε κατά την διάρκεια της περιπέτειάς μας με την Kate.Η δε μουσική του παιχνιδιού κινείται σε υψηλότατα επίπεδα και καταφέρνει να ντύσει άψογα τον περίεργο,αλλά και άκρως ενδιαφέρον κόσμο του Syberia.Ambient μελωδίες,υψηλής ακουστικής αισθητικής,μουσικά κομμάτια που συνεισφέρουν πολύ σε όλο αυτό το θέμα που θίγω 2-3 παραγράφους τώρα,"ο κόσμος του Syberia"...
Nα πάμε τώρα και στο τελευταίο στοιχείο που μας έμεινε,τα γραφικά του παιχνιδιού.Εδώ τι να πεις κανείς;Να αφήσω τις παρακάτω εικόνες να μιλήσουνε καλύτερα μόνες τους,με χίλιες λέξεις η κάθε μία ;;Τι να πρωτοπώ;Ότι το Syberia ήταν το παιχνίδι που είχε καταπληκτικά,εξωπραγματικά,πανέμορφα γραφικά για game της εποχής,αλλά και της κατηγορίας ειδικότερα;Απίθανα τοπία,αναμφίβολα εκπληκτικοί χρωματισμοί και μια λεπτομέρεια τέτοια,που σίγουρα ανέβασε τον πήχυ ψηλά για την κατηγορία,μετά την κυκλοφορία του.Κι αυτό που λέω δεν είναι υπερβολή.Το Syberia κυκλοφόρησε το 2002,κι από τότε ο τομέας των γραφικών στα adventure games άρχισε να ανεβαίνει σταθερά.Ασφαλώς έχουμε να κάνουμε με ψευδο3D τοπία,συνδυασμένα με 2D στατικά backgrounds,πραγματικά απαράμιλλης ομορφιάς.Αλλά καλύτερα δε λέω κάτι άλλο εδώ,για τα γραφικά του Syberia πραγματικά αξίζει να μιλήσουν οι εικόνες του...!
Φτάνουμε λοιπόν για μια ακόμη φορά στο συμπέρασμα:Ποιος ο αντίκτυπος του παιχνιδιού;Εδώ η απάντηση είναι απλή θα έλεγα.Μετά το Syberia,μπήκε ξανά το "νερό στ' αυλάκι" για τα adventure games.Δεν τα λέει όλα η φράση αυτή;Το παιχνίδι ήταν πραγματικά αυτό που έπρεπε να έρθει στην εποχή που ήρθε,για να ανακτήσει το είδος για τα καλά πλέον,το χαμένο του γόητρο.Οι πωλήσεις του υπήρξαν υψηλότατες,οι αναφορές σε αυτό κρατάνε έως και σήμερα (αν δε κάνω λάθος,ο μεγάλος Αντρέας-Παρασκευάς Τσουρινάκης το κατατάσει ακόμη και σήμερα στα πιο δυνατά -συναισθηματικά- games που έχει παίξει),με άλλα λόγια με το Syberia η κατηγορία απέδειξε για μια ακόμη φορά για ποιο λόγο διαφέρει από κάθε άλλη και πόσο πολύ πλησιάζουν -ή και ξεπερνούν πολλές φορές- κάποια παιχνίδια της,την αξία μιας δυνατής ταινίας...
Εκτός αυτού όμως,από την επιτυχία του Syberia,ο χώρος των adventure games,κέρδισε να κρατήσει οριστικά στους κόλπους του τον μεγάλο αυτό δημιουργό,τον Benoit Sokal,που μας έδωσε αργότερα πολλά ακόμη,μικρότερα ή μεγαλύτερα,διαμάντια,όπως το Syberia II,το Paradise,αλλά και το πρόφατο Sinking Island...
Πιστεύω θα αναφερθούμε και σε αυτά μελλοντικά... (να "παλιώσουν" κιόλας λίγο ακόμη...
)Αμφιβάλλει λοιπόν ακόμη κανείς,ύστερα απ' ολ' αυτά,για το αν αξίζουν στο Syberia οι χαρακτηρισμοί "συγκλονιστικό" κι "ανυπέρβλητο"..;
Εγώ πάντως σίγουρα όχι.....!
Και με την πρώτη ευκαιρία,δε θα παραλείψω να ξανακάνω setup το υπέροχο αυτό δημιούργημα του Benoit Sokal και της Microids....
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
)
