Επική ταινία των ΄80 που σημάδεψε όλους εμάς τους ας μου επιτραπεί η έκφραση eightάδες που γαλουχηθήκαμε με την κουλτούρα, την αύρα και τα πολλαπλά μηνύματα σε όλα τα μέτωπα της αγαπημένης μας δεκαετίας. Τι να πρωτοθυμηθούμε μουσική, διασκέδαση, ντίσκο, πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, αντιπαραθέσεις, βία μεταξύ παρεών, καταχρήσεις παντός είδους σε βαθμό αυτοκαταστροφής και τόσα άλλα. Ας μου επιτραπεί να σταθώ στο βαθύτερο νόημα της ταινίας που δεν είναι τόσο η καταγραφή των προβλημάτων και των συνηθειών της τότε νεολαίας που δεν διαφέρουν πολύ από τα σημερινά δεδομένα. Είναι η συντριβή και η ισοπέδωση των ονείρων, των στόχων και των επιδιώξεων της νέας γενιάς που φαντάζονται τον εαυτό τους στην θέση του ορμητικού επαναστάτη που προσπαθεί με θεμιτά και αθέμιτα μέσα να αλλάξει τον κόσμο που φαντάζει στα ονειροπόλα μάτια τους κακός και απροκάλυπτα επιθετικός.
Τα μέσα που χρησιμοποιούν? Αν είναι θεμιτά περιορίζονται στα ιδεολογήματα και στις άναρθρες κραυγές. Τα αθέμιτα μέσα είναι αυτοκαταστροφής (ναρκωτικά, βία κλπ). Το αποτέλεσμα και στους δύο περιπτώσεις είναι προδιαγεγραμμένο και μάταιο. Το πανίσχυρο και αδηφάγο σύστημα διαχρονικά είναι κτισμένο να καταπίνει και να ισοπεδώνει κάθε αντίθετη φωνή από όπου και αν προέρχεται ειδικά από την φωνασκούσα αλλά ακίνδυνη νεολαία.
Δυστυχώς η θεική ατάκα του Γαρδέλη "Με θυμάσαι ρε π.....¨" δεν πρέπει να εκτοξευόταν στον νέο της αντίπαλης παρέας αλλά πολύ πιο ψηλά εκεί που ξεκινάει η αφετηρία συντριβής των δύο νέων που αντί να πλακώνονταν μεταξύ τους πρέπει να ήταν ενωμένοι σαν μια γροθιά οι δυό τους.