Tι σας "Φόβιζε μικρούς" στην τηλεόραση

[petran79]

Οσον αφορα καρτουν:

Η ταινια μιουζικαλ "Ο Τζακ και η Φασολια". Μερικα τραγουδια ηταν εφιαλτικα οπως τοτε που οι χαρτινες φιγουρες ζωντανευουν. Γενικα αξεχαστη ταινια.

Ιδιως αυτη η σκηνη ειναι απο τις πιο αξεχαστες.

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=YmoANZZXjpQ&feature=related]YouTube - Jack and the Beanstalk - German

Στην ταινια "Η Ντοτ και το Καγκουρω" το τραγουδι με το τερας της λιμνης ηταν και αυτο αρκετα τρομαχτικο για μενα.

Ομως το αποκορυφωμα ηταν μια ουγγρικη ταινια που εδειξε πριν 20 χρονια η ΕΡΤ με ενα ξανθο που ειναι παιδι μιας φοραδας και εχει υπερφυσικες δυναμεις και θελει μαζι με τα αδελφια του να σωσει 3 πριγκηπισσες απο 3 γιγαντες. Οι πιο εκπληκτικες σκηνες που εχει δει σε καρτουν βρισκονται εκει. Τι Ντισνευ και ανιμε. Ψηφιστηκε στις κορυφαιες ταινιες ολων των εποχων

δειτε τη στο youtube . Feherlofia ο τιτλος

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=2cRfmAMdIeM]YouTube - FehΓ©rlΓ³fia 1/8 - (The son of the white horse)

Για σειρες:

η σειρα "Ο Αορατος Ανθρωπος" ειχε κατι το τρομακτικο.

Πως λεγεται μια σειρα που για εισαγωγη εδειχνε το ματι ενος αρνιου σε πινακα ζωγραφικης και εκανε ζουμ αουτ σιγα σιγα; Αν και τη σειρα δεν την εβλεπα, η εισαγωγη παντα μου προξενουσε δεος.

Και η σειρα "Μεσα απο τον καθρεφτη" του 1985 μου προξενουσε ριγος.

Σε μια σκηνη ενα παιδι κοιτουσε απο τη κλειδαροτρυπα και ενα χερι βγαινει απο εκει και το απορροφα μεσα.

Σε μια αλλη σειρα που δε θυμαμαι αλλα και αυτη φαντασιας ηταν, ενα παιδι ονειρευεται μια σκηνη σε ενα χωριο οπου ο κοσμος τρεχει πανικοβλητος λογω επιδρομης λυκων και ξαφνικα στην οθονη εμφανιζεται μια αγρια φατσα λυκου να γρυλιζει. Τοτε πεταχτηκα

 

[devotee]

O Mάμρα στους Θάντερκατς.

 

[Rakeesh]

Χμου.... με ειχε τρομαξει πολυ το επεισοδιο του Πινοκιο οπου γινεται γαϊδαρος στη παιχνιδουπολη :xm: με ειχε πιασει φοβια μηπως παιζω πολυ και καποτε μεταμορφοθω σε ζωο!!!

Κατι που δεν με ειχε τρομαξει αλλα μου ειχε μεινει ως ατμοσφαιρα... ηταν ενα κινουμενο σχεδιο με κατι τερατακια με μεγαλα μαγουλα.. νομιζω ηταν καπου στο βυθο. Εμοιαζε σαν αρχηγος μια γυναικα ιδιου ειδους, αλλα πιο ανθρωπομορφη και μεγαλη... σε μια φαση τα εδειχνε να εχουν παραταχτει σε 2 σειρες και να πολεμανε μεταξυ τους (προφανως προπονηση) με ρυθμο.

Η αισθητικη του και το δεος που ενεπνεε ηταν πολυ εντονη

 

[spyros_s]

μια και το διάβασα...ναι και ο αόρατος άνθρωπος με τρομαζε.

Βέβαια εκεί που τα...χρειάστηκα πραγματικά ήταν όταν στα μέσα της δεκαετίας του 80 είδα σε βιντεοκασέτα τον εξορκιστή...μέρες έκανα να κοιμηθω...

 

[thamonas]

!

Παιδιά, δεν μαζευόμαστε να κάνουμε καμιά μαζική μύνηση στην ΕΡΤ για την μουσική του "Παρασκηνίου"? απίστευτο πόσο αποκοσμη και τρομαχτίκη ήταν..

Επίσης μια σειρά που με φόβισε πάρα πολύ όταν είχα δει ένα επεισόδιο ήταν "Ο Φαντομάς"..

Θυμάμαι μια αλλη ταινία που με έιχε κατατρομάξει...ήταν Ο "κομη δράκουλας". Βέβαια δεν θυμάμαι πια ταινία ήταν γιατί με τον Κριστοφερ Λι εχουν γυριστει αρκετές..αρχίσαμε να βλέπουμε αυτην την ταινία μου εντελώς τυχαία, ένα Σαββατο απο την ΕΡΤ..το πρώτο θρίλερ που θα εβλεπα. Σε κάποια στιγμή μια γυναίκα στο κάστρο μεταμορφώνεται σε βρυκόλακα και ορμησε σε κάποιον...το τι φωνε΄ς και κλάματα είχαμε βάλαμε με τον αδερφό, δεν μπορειτε να καταλάβετε..είχα τρομάξει τόσο πολύ που δεν τολμουσα να απλώσω τα χέρια μου για να πιάσω το τηλεκοντρόλ για να σβήσω την τηλεόραση!! Μπουκάραν οι γονείς μας και μας "εσωσαν"

Η γυναίκα μου, "τρομάζει" όταν ακούει την μουσική τίτλων της "Αθλητικής Κυριακής" ...ακόμα και σήμερα μου λέει να το χαμηλώσω ή να α΄λλάξω κανάλι..Ο λόγος είναι οτί είχε συνδέσει την μουσική αυτή με το τέλος του Σαββατοκύριακου, γιατί όταν αρχιζε η εκπομπή, ο πατέρας της έβλεπέ τηλεόραση και η μητέρα της την έβαζει κατευθείαν για ύπνο...

 

[exetlaios]

Η γυναίκα μου, "τρομάζει" όταν ακούει την μουσική τίτλων της "Αθλητικής Κυριακής" ...ακόμα και σήμερα μου λέει να το χαμηλώσω ή να α΄λλάξω κανάλι..Ο λόγος είναι οτί είχε συνδέσει την μουσική αυτή με το τέλος του Σαββατοκύριακου, γιατί όταν αρχιζε η εκπομπή, ο πατέρας της έβλεπέ τηλεόραση και η μητέρα της την έβαζει κατευθείαν για ύπνο...

Συμπάσχω και εγώ !

Βγάζω καντήλες με τη μουσική αυτή, για τον ίδιο λόγο.

 

[supacoopa]

Αλλο ενα θυμα της μουσικης των τιτλων στο Παρασκηνιο. Ειδικα οταν εμπαινε το "ουουου.... ουουουουου....." εκλεινα αυτια και ματια. Οταν τελειωνε, ενιωθα ανακουφισμενος, με εναν περιεργο τροπο αν και με φοβιζε, μου αρεσε κιολας... χαχα!

 

[Rakeesh]

Ουαου δεν το πιστευω!!!! Και μενα μου ειχε κανει εντυπωση η μουσικη του Παρασκηνιου αλλα δεν ειχα φρικαρει.... ισα ισα ηταν σουρεαλιστικη και μου εφερνε μια γλυκια ανατριχιλα!!

 

[WolfBack]

Μόλις διάβασα το topic έπαθα μια αναλαμπή!

Μου θυμίσατε την πρώτη φορά που είδα στα κλεφτά τον Christopher Lee στον ρόλο του Δράκουλα στην παλιά (αλλά αγαπημένη) ασπρόμαυρη τηλεόραση. Θα ήμουν, δεν θα'μουν, 9-10 χρονών.

Θυμάμαι ακόμη πως δεν μπορούσα να σηκωθώ απ'την καρέκλα (ή, μάλλον, ξαπλωμένος στο χαλί θα ήμουν) μέχρι να τελειώσει η ταινία.

Αλλά το τραγικότερο μέρος ήταν έπειτα απ'την ταινία. Ο μεγάλος Γολγοθάς μέχρι το κρεβάτι μου...

Παραδόξως, έπειτα από 25 χρόνια βλέπω πως τα έντονα συναισθήματα έχουν παραμείνει... Μόνο που σε μερικές σκηνές του Δράκουλα... δεν μπορώ να κρατηθώ απ'τα γέλια...

 

[Death2Eliza]

μπουυ!!!

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=q-jZjT5neaQ]YouTube - Paraskinio eisagwgi

 

[domniki]

Η κούκλα από το ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΚΟΥΚΛΑΣ (1983 κάπου εκεί)

H φωνη της Ολιας Λαζαριδου στα "Παραμυθια της κουκλας", αλλα γενικα ολη η σειρα με τρομαζε, αλλα την εβλεπα :wait2:

 

[pooky(1)]

Συμπάσχω και εγώ !
Βγάζω καντήλες με τη μουσική αυτή, για τον ίδιο λόγο.

Πω πω το μεγαλύτερο σίχαμα όλων των εποχών. Όπως έχω αναφέρει και παλαιότερα, η μουσική αυτή σήμαινε το τέλος ενός Σαββαροκύριακου, την επόμενη μέρα ήμουν αναγκασμένος να πάω για άλλη μία φορά στο μισητό "σχολείο".

Γενικώς λόγω χαρακτήρα σιχαίνομαι οτιδήποτε είναι επιβαλλόμενο. Σχολείο και "δουλειά" ήταν και είναι πρώτα και με διαφορά στη προσωπική μου μαύρη λίστα. Γιατί έχεις κάποιους πάνω στο κεφάλι σου που σου επιβάλλον να κάνεις πράγματα γιατί πρέπει ή γιατί έτσι διατάζουν αυτοί.

Η μουσική αυτή της αθλητικής κυριακής σήμαινε "το διάλειμμα τέλος, τα κεφάλια μέσα" και μάλιστα ευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό για το λόγο του ότι μισώ θανάσιμα το ποδόσφαιρο και οτιδήποτε έχει να κάνει με τη "στρογγυλή αποχαύνωση" που λέγεται μπάλα. Την επόμενη μέρα, Δευτέρα πρωί, θυμάμαι πήγαινα σχολείο με το ζόρι, και οι διάφοροι "συμμαθητές" πείραζαν ο ένας τον άλλο με σχόλια του τύπου "σας σκίσαμε", "πόσα φάγατε χτες" και τα λοιπά. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα μαρτύρια που πέρασα ποτέ και ακόμα και σήμερα όποτε ακούω το σήμα αυτό μου έρχεται ένα κύμα τρόμου και παθαίνω κρίσεις πανικού.

 

[Rakeesh]

μπουυ!!!

Vangelis Papathanasiou - L'Apocalypse des animaux (1973) - Generique.

Να σε ποιον θα κατευθυνουμε την οργη μας

 

[sportbilly79]

Παιδια καταρχην για το ωραιο αυτο θεμα. Και εγω σαν παιδι που μεγάλωσε τη δεκαετία του '80 έχω να θυμάμαι κάποιες σειρές που με φόβιζαν πολύ πχ: Οπωσδήποτε με φόβιζε όπως σχεδόν όλους το μουσικό σήμα του Παρασκηνίου! Όλοι τα παιδιά της ηλικίας μου πρέπει να κάνουμε μαζική μήνυση στην ΕΡΤ-όπως είπε και ένας φίλος πιο πάνω- για δημιουργία παιδικών ψυχολογικών τραυμάτων!

Επίσης, με φόβιζε πολύ η φωνή της Όλιας Λαζαρίδου στα Παραμύθια της κούκλας (άσχετο αν θέλω πολύ σήμερα να ξαναδώ αυτή τη σειρά).

Φυσικά με φόβιζε το μουσικό σήμα του Dr Who, όπως και οι κούκλες από τη ξένη σειρά Thunderbirds.

Την παιδική μου φοβία αναβίωσε όταν είδα ξανά μετά από χρόνια το μουσικό σήμα των Ιερόσυλων με τον Λειβαδίτη! Η μάνα μου δεν μ' άφηνε τότε να βλέπω αυτή τη σειρά! Ακομη με φόβιζε η μουσική από την ταινία Ένα γελαστό απόγευμα (1979) και οι σκηνές στην ταινία με τον Μιχαλακόπουλο που έκανε τον χαφιέ και ο πατέρας του Κούρκουλου με την κουκούλα στην κατοχή.

Το σήμα από την εκπομπή συζητήσεων το 1982 ''Μ' ανοιχτά χαρτιά'' στην ΕΡΤ με τον Μάκη Γιομπαζολιά(Jean Miscel Jarre).

Το μουσικό σήμα από τους Ρεπόρτερς το 1982.

Το μουσικό σήμα από τη σειρά Ουράνιο Τόξο στην ΕΡΤ το 1983. Jean Michel Jarre και εδώ (Oxygene II).

Αυτά ήταν τα πιο τρομαχτικά για μένα αλλά σαφώς υπάρχουν κι άλλα.

 

[WolfBack]

...και μάλιστα ευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό για το λόγο του ότι μισώ θανάσιμα το ποδόσφαιρο και οτιδήποτε έχει να κάνει με τη "στρογγυλή αποχαύνωση" που λέγεται μπάλα. Την επόμενη μέρα, Δευτέρα πρωί, θυμάμαι πήγαινα σχολείο με το ζόρι, και οι διάφοροι "συμμαθητές" πείραζαν ο ένας τον άλλο με σχόλια του τύπου "σας σκίσαμε", "πόσα φάγατε χτες" και τα λοιπά.

Να ξερες το πόσο σε καταλαβαίνω....

 

[CokaColaKid]

scary as shit...

Το Αυτο του stephen king ετυχε να το δω μια νυχτα στην tv,για αρκετες νυχτες ειχα εφιαλτες με κλοουν!Οπως επεισης τη νυχτα των ζωντανων νεκρων που με στοιχειωνει χρονια τωρα

χαχαχαχα

ηταν και μια σειρα με τον Βαλτινο στον ΑΝΤ1 που αφηγουταν μεσα σε μια σκοτεινη βιβλιοθηκη...Τα κανα πανω μου οταν επαιζε εκεινη η σειρα

 

[manos426f]

ηταν και μια σειρα με τον Βαλτινο στον ΑΝΤ1 που αφηγουταν μεσα σε μια σκοτεινη βιβλιοθηκη...

"Η ανατομία ενός εγκλήματος" είναι αυτό που λες...

 

[Dominion]

XΡΙΣΤΙΝΑ

η δολοφονία της Aν Τσάπμαν έγινε ταινία το 1974 από τον Κ. Καραγιάννη σε σενάριο Λειβαδίτη λεγότανε ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΚΑΒΟΥΡΙ και έπαιζαν ο Σειληνός και ο Κομνηνός (το απόκοσμο στην ταινία αυτή ήταν το ντουμπλάζ, όπως και σε πολλές άλλες ταινίες εποχής 1970)

Τheoritikos

ναι πράγματι, είναι ενδιαφέρον να διαπιστώνει κανείς ότι έχει συνοδυπόρους στην... ΤΡΟΜΑΡΑ χαχαχα

spyros_s

Οι φωτογραφίες από το νεκροτομείο της Ζωής στο ΕΘΝΟΣ ήτανε ένα δυνατό αρνητικό σόκ (μετά το θετικό της νίκης της εθνικής στο Εurobasket)

petran79

Αξιόλογες οι αναφορές σου

(αν υπάρχει σκηνή με το τέρας - το οποίο και εγώ θυμάμαι - στο youtube του αυστραλέζικου ή νεοζηλανδέζικου Η ΝΤΟΤ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΓΚΟΥΡΟ καλό θα ήτανε να την βάλουμε - νομίζω η ηθοποιός που έπαιζε στο μωρό της ρόζμαρυ είχε σχέση με την συγκεκριμένη ταινία Live Action και κιν. σχεδίου)

Χαίρομαι επίσης που μνημονεύεις ξανά το ΒΛΕΜΜΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ (προβλήθηκε γύρω στο μάρτη του 1988 ενώ γυρίστηκε το 1985) νόμιζα ότι ήμουν ο μόνος που το θυμότανε (να υπενθυμίσω ένα εφιαλτικό κολλάζ που έφτιαχνε η πρωταγωνίστρια βασισμένη στους εφιάλτες της)

thamonas

σειρά που έβαλε η EΤ-2 της HAMMER (η μαμά του ΔΡΑΚΟΥΛΑ) κοντά στα 1990 ήτανε το Hammer House of Horror (1980 - αναζητήστε το το έχω ανεβάσει εδώ και καιρό όπως πολλά σαν θρέντ)

επίσης τρελή χε...ούμπα τρώγανε πολλοί με την αγγλική μίνι σειρά ΤΖΑΚ Ο ΑΝΤΕΡΟΒΓΑΛΤΗΣ (με τον Μαικλ Κειν του 1988) την πρόβαλε η Ετ-2 το 1990 μάρτιο περίπου. Ειδικά με την σκηνή μεταμόρφωσης του Αρμαντ Ασάντε.

Σχετικά με το Παρασκήνιο (ναι η φιγούρα του Άντρα - μάλλον ο Ροβήρος Μανθούλης θα είναι με κάμερα 16 χιλιοστών Αrriflex - ήτανε ότι πιο spooky έχει βγάλει η στακάτο κίνηση της Τρυκέζας - μηχάνημα για λήψη κιν. σχεδίων σε συνδυασμό με τον Βαγγέλα και τις μουζικές του) μάλλον το σήμα το έχουνε αλλάξει με αυτό που βλέπω τώρα Ήτανε ακόμα πιο spooky (έ ρε τι κάνει η βρώμα του φθαρμένου φίλμ)

sportbilly79

Noμίζω ότι είμαστε υπερβολικοί - εγώ προσωπικά θεωρώ οτί όλα αυτά τα φοβικά στοιχεία είναι καταπληκτικά και με έκαναν να γουστάρω το σινεμά και να μάθω και άλλα για αυτό. Το ίδιο φοβικό ήτανε ΤΑ ΣΑΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ αλλά από τότε τρέφω μια αγάπη (σε συνδυασμό με ένα δέος) για αυτά τα Τέρατα των Θαλασσών.

Οι seventilles που με έκαναν να φοβάμαι σε ελληνικό έδαφος από ταινίες του τότε ήταν

α) Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΦΑΣΗ 1977 ταινία της γκρέκα φίλμς του Ντίμη Δαδήρα η οποία ξεκινάει με ένα Ultra Gory τροχαίο σαν ζενερίκ την είχε βάλει η ΕΡΤ παλαιά.

β)Το Γελαστό Απόγευμα επίσης παραγωγής Γκρέκα φίλμς (εδώ τι να πω τρόμαζα από την ομιχλώδη ονειρική κινηματογράφηση του Άρη Σταύρου μέχρι τη μουσική (avant garde) του Χατζινάσιου. Τα δε τελευταία λεπτά της ταινίας με τη βόμβα ήτανε καταπληκτικά φοβικά

γ) Έξοδος Κινδύνου 1980 επίσης Γκρέκα Φίλμς την είχε παίξει άπειρες φορές η ΕΡΤ και μετά ο ΑΝΤ-1 θεωρώ ότι όλα είναι φοβικά σε αυτήν την ταινία - ειδικότερα οι επικύνδινες σκηνές σε αργή κίνηση μαζί με την εφιαλτική μουσική του Γιώργου Κατσαρού (αλλά μιλάμε για πρωτοπορία soundtrack με ηλεκτρικές κιθάρες και τύμπανα)

επίσης με τρόμαζε ένα επεισόδιο του Συμβολαιγράφου στο οποίο Ο Διαμαντόπουλος εκδικήτε τον Εσκενάζυ (εκεί να δεις ένταση στο παίξιμό τους - αυτοι είναι ηθοποιοί)

 

[exetlaios]

Θα συμφωνήσω και εγώ με τον Dominio, για τον ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟ.

Μικρός τον φοβόμουν ΠΟΛΥ και απορούσα "πως βάζουν τέτοια τρομακτικά έργα, μεσημεριάτικα" !

Είχε μια απίστευτρα υποβλητική ασπρόμαυρη φωτογραφία.

Και για τον JACK THE RIPPER (με τον Michael Caine) μία από τα ίδια.

 

[Dominion]

Ναι η αλήθεια είναι ότι δούλευαν πολύ με τον "Δραματικό Φωτισμό" εκείνες τις εποχές και πειραματιζόντουσαν γιατί υπήρχε και περιθώριο (εξάλλου οι περισσότεροι τεχνικοί κλπ προέρχονταν από το σινεμά)

Πλέον το σινεμά δανείζεται τεχνικές από την τηλεόραση (βλέπε το εκτρωματικό ριμέικ φέτος του Ηλία του 16ου ΕΛΕΟΣΣΣ)