The Holy Mountain (1973)

[iggylebowski]

The Holy Mountain (1973, Alejandro Jodorowsky)

http://www.imdb.com/title/tt0071615/

Κι εκεί που με το El Topo, οι θεατές νόμιζαν πως η φαντασία του Jodorowsky έχει φτάσει στα όριά της, σκάει μύτη τρία χρόνια μετά το Holy Mountain κι το κινηματογραφικό κοινό μένει αποσβολωμένο στη θέση του. Αν ξεκινήσει κάποιος να περιγράφει ή να πει περιληπτικά το σενάριο του Holy Mountain έχει χάσει το παιχνίδι από την αρχή. Αν στο El Topo υπήρχαν άπειρα σύμβολα και αναφορές στην χριστιανικό δόγμα, τις ανατολικές θρησκείες και στην αποκρυφιστική φιλοσοφία, στο Holy Mountain τα σύμβολα είναι πολλαπλάσια. Μεσσιανικές φιγούρες, χριστιανικά σύμβολα, βιβλικές αναφορές, αποκρυφισμός, βλάσφημες εικόνες, κάρτες Tarot, φιλοσοφικοί προβληματισμοί, φροϋδικές ιδέες, μυστικιστικοί συμβολισμοί, σπιριτουαλισμός, σουρεαλισμός, ιστορικές αναφορές, κοινωνικοπολιτική κριτική όλα αυτά υπάρχουν μέσα στο Holy Mountain. Και όλο αυτό το πακέτο υφαίνεται γύρω από περίεργες εικόνες, αφηρημένη βία, ακραίες σεξουαλικές καταστάσεις και υποχθόνιο μαύρο χιούμορ. Κάθε πλάνο, κάθε καρέ είναι τόσο φορτωμένο σε εικόνες που θα πρέπει να πατήσεις pause για να το αναλύσει και να το αποκωδικοποιήσει ο θεατής. Η κριτική που κάνει ο Jodorowsky έμφανίζεται σε κάθε πλάνο και επιτίθεται σε ό,τι βρίσκει μπροστά της. Τίποτα δεν μένει στο απυρόβλητο. Η οργανωμένη θρησκεία, η κοινωνική διαστρωμάτωση, η γοητεία της εξουσίας, ο υπερκαταναλωτισμός, ο αχαλίνωτος υλισμός, οι ανώτερες ιδέες, η νοθρότητα του σύγχρονου ανθρώπου, η απατηλή πίστη που πιστεύει ότι μπορεί να ξεπεράσει τη θνησιμότητα της ύλης, η ανθρώπινη φύση. Το Holy Mountain είναι ένα ασυγκράτητο κοινωνικο-πολιτικο-σεξουαλικό σχόλιο που επιτίθεται στην πολιτική ορθότητα. Το πρωτό μισάωρο περίπου, κατά τη διάρκεια του οποίου απέχει διακριτικά οποιοσδήποτε διάλογος, είναι ένας συνδυασμός περιέργων και εθιστικών εικόνων που επιτίθεται στις αισθήσεις του θεατή και προκαλεί μια αόριστη πνευματική διέγερση. Αντίθετα με τον Bunuel που έκανε κριτική στο καθολικό δόγμα μέσω ενός ασυγκράτητου σαρκασμού, ο Jodorowsky ακολουθεί μια πιο υποκειμενική προσέγγιση που περνά μέσα από σαμανικές, μυστικιστικές διαδικασίες με τη βοήθεια μιας παραληρηματικής ευρυματικότητας. Ο Jodorowsky αποδομεί τους βασικούς κώδικες των οργανωμένων δογμάτων, και αναρρωτιέται τον λόγο ύπαρξης οποιασδήποτε κατήχησης και τυφλής υποταγής. Ο Jodorowsky ψάχνει βαθιά στην ανθρώπινη ύπαρξη για να διακρίνει τη γοητεία αλλά και τη διαστροφή της ανθρώπινης φύσης. H αναζήτηση του πνεύματος, της πραγματικής αθανασίας και της πνευματικής διάστασης του ανθρώπου και η κατάβαση στο υποσυνείδητο της ανθρώπινης σκέψης φαίνεται επίσης να απασχολούν τον σκηνοθέτη. Ο Jodorowsky χρησιμοποιεί την αποστροφή που προκαλούν οι εικόνες για να ερεθίσει την ανάγκη του ανθρώπου για ένα διαφορετικό πνευματικό ταξίδι, που αποφεύγει οποιαδήποτε στεγανά των γνωστών ιδεών και κανόνων. Ο πνευματισμός του είναι καθαρά ανθρωποκεντρικός. Και όλα αυτά γίνονται μπροστά στα μάτια του θεατή με όχημα ένα εικαστικό, τριπαρισμένο ντελίριο γεμάτο εξαιρετικά βίαιες εικόνες και αχαλίνωτη σεξουαλικότητα. Και στο φινάλε έρχεται η τελική αποκάλυψη για να ολοκληρώσει το παραληρηματικό ταξίδι της ταινίας. Το φινάλε αποκαλύπτεται με σαρκαστικά οδυνηρό τρόπο στον θεατή, γιατί η εξοντωτική προσέγγιση του σκηνοθέτη ήταν απλά φανταστικό ταξίδι στην πνευματική ύπαρξη του ανθρώπου, μια απλή παραίσθηση. Το Holy Mountain τελειώνει σαν ένα ξεκαρδιστικό παραλήρημα, ένα πνευματιστικό ανέκδοτο στην ανθρώπινη συνείδηση. Το Holy Mountain είναι μια ανεπανάληπτη φιλμική οδύσσεια για τον θεατή, που αν καταφέρει να ξεπεράσει την υπερβολική, ορισμένες στιγμές, βία και τον ερωτισμό, θα τον κάνει να βιώσει μια πρωτόγνορη εμπειρία. Εγώ προσωπικά το λάτρεψα, αν και στο τέλος έμεινα ακίνητος να σκέφτομαι τί ήταν αυτό που μόλις είδα. Οπότε μπορεί όσα έγραψα μέχρι τώρα να μην έχουν καμιά ιδιαίτερη σημασία. H προσέγγιση σε μια τέτοια ταινία δεν μπορεί παρά να είναι καθαρά υποκειμενική.

Trailer:

 

[Wally]

Δεν νομιζω να εχω διαβασει καλυτερη/πληρεστερη παρουσιαση της ταινιας αυτης.

 

[noxrider]

Ταινιάρα!!!!

 

[exetlaios]

Μοναδική ταινία !

Τώρα,το "νόημα" δεν το έπιασα απόλτα, αλλά η φωτογραφία και η σκηνοθεσία, "τα σπάνε" !

Σίγουρα αξίζει την προσοχή, κάθε "υποψιασμένου" σινεφίλ (όπως κάθε ταινία του Γιοντορόφσκι, άλλωστε) ...

 

[Mandrake]

Είναι η δεύτερη απ' τις 2 ταινίες του Alejandro Jodorowsky που έχω δει και πραγματικά είναι χάσιμο! Χρειάζεται τρελή αποκωδικοποίηση, όπως αυτή που πολύ ωραία παρουσίασε ο φίλος παραπάνω! Ο σουρεαλισμός, διάχυτος! Είχα διαβάσει πρωτύτερα ένα αφιέρωμα για το "El Topo" ('70) και έτσι έμαθα τον σκηνοθέτη αυτόν. Τη μόνη ταινία απ' τις τρεις που κυκλοφορούν στην Ελλάδα και δεν έχω έχω δει ακόμη! Ίσως γιατί φοβάμαι πως μετά "δεν έχει άλλο" και την κρατάω για "ώρα ανάγκης"; Δεν ξέρω. Θέλω όμως πάρα πολύ να την δω, γιατί οι δύο προηγούμενες με είχαν εντυπωσιάσει! Το "Santa Sangre" ('89) το απέκτησα ως δώρο από περιοδικό, πριν κυκλοφορήσουν και οι τρεις που αναφέρουμε στα βίντεο κλαμπ. Συγκεκριμένα κυκλοφόρησε απ' το περιοδικό "Digital Vision" και ήταν η 35η ταινία που έδωσε ως δώρο. Να πούμε ότι ο Alejandro Jodorowsky είναι και κομίστας, που μάλιστα στην Ελλάδα έχει κυκλοφορήσει, αρχικά μέσα απ' τις σελίδες του "9" (της "Ελευθεροτυπίας") κι έπειτα ως αυτόνομα κόμικ άλμπουμ, η σειρά "Το Έπος Των Μεταβαρόνων" η οποία, κατά την άποψή μου, είναι εκπληκτική! Σε όσους αρέσει η επιστημονική φαντασία, τουλάχιστον, πιστεύω πως θα πρέπει να τους ρίξουν μια ματιά!

 

[iggylebowski]

Να πούμε ότι ο Alejandro Jodorowsky είναι και κομίστας, που μάλιστα στην Ελλάδα έχει κυκλοφορήσει, αρχικά μέσα απ' τις σελίδες του "9" (της "Ελευθεροτυπίας") κι έπειτα ως αυτόνομα κόμικ άλμπουμ, η σειρά "Το Έπος Των Μεταβαρόνων" η οποία, κατά την άποψή μου, είναι εκπληκτική! Σε όσους αρέσει η επιστημονική φαντασία, τουλάχιστον, πιστεύω πως θα πρέπει να τους ρίξουν μια ματιά!

Θα σου πρότεινα και τις άλλες δουλειές του Jodorowsky στο χώρο των sci-fi κόμικς Megalex, Incal, Technopriests

 

[Thor]

...και το Πριν το Ίνκαλ. Όλα εκτός του Megalex λαμβάνουν χώρα στο ίδιο σύμπαν και όλα εκτός των Technopriests κυκλοφόρησαν στα ελληνικά...

 

[Amstrad1981]

Είναι η ταινία που με εισήγαγε στον παγκόσμιο κινηματογράφο το 2007! Από τότε λάτρεψα τις ανεξάρτητες παραγωγές, που χωρίς πολλά φρού φρού και αρώματα, αξιοποιούν το χρόνο που διαθέτει ο θεατής για να τις παρακολουθήσει. Την είδα ύστερα από παρότρυνση ενός φίλου, σε DVD κάκιστης ποιότητας, και μπορώ να πω με σιγουριά, πως με συνεπήρε και με σόκαρε από την πρώτη σκηνή! Μοναδικό μειονέκτημα θα έλεγα, είναι πως ο Alejandro το παρακάνει σε ορισμένες σκηνές, που ακόμη και σήμερα με αηδιάζουν το ίδιο! Μυστικιστική, ειρωνική, ψυχεδελική, είναι λίγες από τις λέξεις που μπορούν να την χαρακτηρίσουν. Ίσως το καλύτερο φινάλε που έχω δει ποτέ! Επίσης έχω δει το El Topo και το Santa Sangre.

 


Υ.Γ. Για τους λάτρεις του cult σκηνοθέτη, θα ήθελα να σας στείλω και ένα trailer από τη νέα του ταινία La danza de la realidad (The Dance of Reality), την οποία ανυπομονώ να τη δώ!

 

[paulochelao24]

την είχε δείξει το τοπικό κανάλι της πόλης μου στην ζώνη των... γουέστερν

 

[RIO]

 

[Leon]

Μιας και την είδα πρόσφατα μαζί με το El Topo να γράψω δυο λόγια. Καταρχάς είχε χρηματοδοτηθεί από τον Lennon που είχε λατρέψει το El Topo και έπεισε τον μάνατζερ των Beatles να είναι παραγωγός. Θα πρωταγωνιστούσε ο George Harrison, ο οποίος είχε δεχτεί να υποστεί όλα τα μαρτύρια εκτός από ένα: το κοντινό πλάνο που του πλένουν τον κώλο. Αντι ο Jodorowski να κάνει ένα μικρό συμβιβασμό, ως τρελός μεγαλομανής νάρκισσος που είναι, είπε απλά "χαίρεται". Αν έπαιζε ένα σκαθάρι στην ταινία θα μπορούσε το ιερό βουνό να είναι οικονομικά Έβερεστ αντί για βουναλάκι.

Τώρα για την ίδια την ταινία. Σίγουρα ξεπερασμένη και προϊόν της εποχής της. Οι συμβολισμοί είναι κάπως χοντροκομμένοι και ο κοινωνικοπολιτικός σχολιασμός ολίγον αφελής. ΟΜΩΣ: καταρχάς όσοι δεν αντέχετε την "βαριά κουλτούρα" ότι η ταινία κάνει για υπνοστεντόν κλπ, μην φοβάστε. Με εξαίρεση μια μικρή κοιλιά στην μέση, δεν υπάρχει περίπτωση να βαρεθείτε. Oι μπόλικες δόσεις σεξ και βίας θα σας κρατήσουν το ενδιαφέρον. Η σκηνή που οι βάτραχοι κονκισταδόρες επιτίθενται στα ιγκουάνα Αζτέκους σε μινιατούρα πυραμίδα και στο τέλος τα τινάζει στον αέρα, με εντόσθια και αίμα να πετάγονται παντού, είναι όλα τα λεφτά. Όμως το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι τα πλάνα της, πραγματικοί πίνακες ζωγραφικής. Ο Jodo αποτυπώνει το υποσυνείδητο του στην οθόνη με αριστουργηματικό τρόπο και οι εικόνες που δημιουργεί θα σας μείνουν ανεξίτηλες στην μνήμη. Λόγω των αδυναμιών του δεν μπορεί να χαρακτηριστεί "κλασικό", αλλά είναι σίγουρα cult classic που αξίζει να δείτε.