iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 675
The Johnsons (1992, Rudolf van den Berg)
http://www.imdb.com/title/tt0104568/
Υπόθεση: Μια έφηβη αρχίζει να βασανίζεται από μερικά ανατριχιαστικά, αιματηρά όνειρα. Την ίδια στιγμή σε ένα ψυχιατρικό άσυλο είναι κλεισμένα τα εφτάδυμα αδέρφια, αποτέλεσμα ενός μυστήριου γενετικού πειράματος, τα οποία πριν αρκετό καιρό είχαν συγκλονίσει την κοινή γνώμη, αφού στα εφτά τους χρόνια είχαν δολοφονήσει 16 παιδιά ενός ορφανοτροφείου. Σύμφωνα με έναν αρχαίο μύθο, ένας δαίμονας θα γεννηθεί και θα φέρει την καταστροφή μετά από τον αιμομικτικό βιασμό μιας έφηβης κοπέλας με γαλανά μάτια.
Ολλανδική ταινία τρόμου των αρχών της δεκαετίας του '90, που παίρνει δάνεια από τα αμερικάνικα slasher και το Manitou του William Girdler, τα οποία τα δένει σε ένα κουβάρι μαζί με αρχαίες κατάρες, δαίμονες, αιμομιξίες, παράξενα οράματα κι αρκετό αίμα, για να δώσει ένα πολλές φορές ασυνάρτητο αλλά αρκετά διασκεδαστικό αποτέλεσμα. Το πρώτο μισό της ταινίας, μέχρι την άκρως αστεία σκηνή απόδρασης των εφτάδυμων αδερφών, διατηρεί έναν κάπως αργό, αλλά αρκούντως υποβλητικό ρυθμό, με τον σκηνοθέτη της ταινίας να καταφέρνει να δημιουργήσει μια ικανοποιητικά ανατριχιαστική ατμόσφαιρα. Οι σεκάνς των οραμάτων είναι καλογυρισμένες και ανατριχιαστικές, και χαρίζουν στην ταινία μια στοιχειωμένη κι απειλητική ατμόσφαιρα, δημιουργώντας μια αίσθηση ανασφάλειας και αγωνίας. Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να υφάνει μια αίσθηση κλιμακούμενης έντασης και αβεβαιότητας, παίζοντας με τις αντιλήψεις του θεατή. Με την ταινία να ισορροπεί καλά ανάμεσα στην εύθραυστη, πλαστή ασφάλεια και την αναπόφευκτη έκρηξη, ο van den Berg χρησιμοποιεί αρκετά καλά το μεταφυσικό ύφος του story για να μπορέσει να υποβάλλει το κοινό του. Από την γελοία σκηνή απόδρασης, η ταινία αυξάνει ταχύτητα, με τον ρυθμό να γίνεται καταιγιστικός. Από το σημείο αυτό και μετά, το The Johnsons χάνει μεγάλος μέρος της γοητείας που αποπνέει η ατμόσφαιρά του και κινείται σε τελείως ασυνάρτητα μονοπάτια, με την ταινία να πλησιάζει αρκετά στα αμερικάνικα slasher. Ό,τι χάνει όμως η ταινία σε ατμόσφαιρα και λογική το κερδίζει σε αίμα, αφού στο δεύτερο μέρος της ταινίας ο θεατής γίνεται μάρτυρας αρκετών cool φόνων και μερικών, αξιοπρεπών σκηνών gore. Μετά από μια αστεία, δήθεν, ανατροπή της πλοκής, οποιοδήποτε ίχνος λογικής εγκαταλείπει την ταινία, και το The Johnsons αρχίζει να κινείται με μεγάλη ταχύτητα προς τη γραφικότητα. Εν τέλει ο θεατής, αφού καταπιεί με δυσκολία το γεγονός πως οι δυο πρωταγωνίστριες της ταινίας γίνονται μάρτυρες της απόδρασης κι αντί να πάνε στην αστυνομία προτιμούν να γυρίσουν σπίτι για να κάνουν ντους, μένει να αναρωτιέται γιατί τα εφτά αδέρφια επιτίθενται ένα-ένα κι όχι όλα μαζί, πού χάθηκε ο έβδομος αδερφός αφού τελικά μόνο έξι από αυτούς πέφτουν νεκροί και πώς τελικά γεννήθηκε ο δαίμονας αφού δεν υπάρχει καμιά σκηνή βιασμού. Οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές για τέτοιου είδους ταινία, με εξαίρεση τη σαμανική παρουσία του πατέρα του άρρενος πρωταγωνιστή, η οποία είναι τόσο γελοία που πρέπει να τη δει κάποιος για να την πιστέψει. Η σκηνοθεσία του van den Berg είναι αρκετά καλή, καταφέρνοντας να οικοδομήσει μια αξιοπρεπή ατμόσφαιρα και να δώσει στην ταινία έναν ικανοποιητικό ρυθμό, τα οπτικά εφέ, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, δεν καταστρέφουν το αποτέλεσμα και οι αιματηρές σκηνές, αν και δεν είναι πολλές, είναι καλογυρισμένες. Σε τελική ανάλυση, το The Johnsons, παρά τις κάποιες αστείες καταστάσεις, τη βλακώδη εξέλιξη της πλοκής και το τελείως άκυρο φινάλε, είναι μια διασκεδαστική ταινία που θα προσφέρει αρκετές συγκινήσεις στους οπαδούς των ταινιών τρόμου.
[edit] dead picture [edit]
http://www.imdb.com/title/tt0104568/
Υπόθεση: Μια έφηβη αρχίζει να βασανίζεται από μερικά ανατριχιαστικά, αιματηρά όνειρα. Την ίδια στιγμή σε ένα ψυχιατρικό άσυλο είναι κλεισμένα τα εφτάδυμα αδέρφια, αποτέλεσμα ενός μυστήριου γενετικού πειράματος, τα οποία πριν αρκετό καιρό είχαν συγκλονίσει την κοινή γνώμη, αφού στα εφτά τους χρόνια είχαν δολοφονήσει 16 παιδιά ενός ορφανοτροφείου. Σύμφωνα με έναν αρχαίο μύθο, ένας δαίμονας θα γεννηθεί και θα φέρει την καταστροφή μετά από τον αιμομικτικό βιασμό μιας έφηβης κοπέλας με γαλανά μάτια.
Ολλανδική ταινία τρόμου των αρχών της δεκαετίας του '90, που παίρνει δάνεια από τα αμερικάνικα slasher και το Manitou του William Girdler, τα οποία τα δένει σε ένα κουβάρι μαζί με αρχαίες κατάρες, δαίμονες, αιμομιξίες, παράξενα οράματα κι αρκετό αίμα, για να δώσει ένα πολλές φορές ασυνάρτητο αλλά αρκετά διασκεδαστικό αποτέλεσμα. Το πρώτο μισό της ταινίας, μέχρι την άκρως αστεία σκηνή απόδρασης των εφτάδυμων αδερφών, διατηρεί έναν κάπως αργό, αλλά αρκούντως υποβλητικό ρυθμό, με τον σκηνοθέτη της ταινίας να καταφέρνει να δημιουργήσει μια ικανοποιητικά ανατριχιαστική ατμόσφαιρα. Οι σεκάνς των οραμάτων είναι καλογυρισμένες και ανατριχιαστικές, και χαρίζουν στην ταινία μια στοιχειωμένη κι απειλητική ατμόσφαιρα, δημιουργώντας μια αίσθηση ανασφάλειας και αγωνίας. Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να υφάνει μια αίσθηση κλιμακούμενης έντασης και αβεβαιότητας, παίζοντας με τις αντιλήψεις του θεατή. Με την ταινία να ισορροπεί καλά ανάμεσα στην εύθραυστη, πλαστή ασφάλεια και την αναπόφευκτη έκρηξη, ο van den Berg χρησιμοποιεί αρκετά καλά το μεταφυσικό ύφος του story για να μπορέσει να υποβάλλει το κοινό του. Από την γελοία σκηνή απόδρασης, η ταινία αυξάνει ταχύτητα, με τον ρυθμό να γίνεται καταιγιστικός. Από το σημείο αυτό και μετά, το The Johnsons χάνει μεγάλος μέρος της γοητείας που αποπνέει η ατμόσφαιρά του και κινείται σε τελείως ασυνάρτητα μονοπάτια, με την ταινία να πλησιάζει αρκετά στα αμερικάνικα slasher. Ό,τι χάνει όμως η ταινία σε ατμόσφαιρα και λογική το κερδίζει σε αίμα, αφού στο δεύτερο μέρος της ταινίας ο θεατής γίνεται μάρτυρας αρκετών cool φόνων και μερικών, αξιοπρεπών σκηνών gore. Μετά από μια αστεία, δήθεν, ανατροπή της πλοκής, οποιοδήποτε ίχνος λογικής εγκαταλείπει την ταινία, και το The Johnsons αρχίζει να κινείται με μεγάλη ταχύτητα προς τη γραφικότητα. Εν τέλει ο θεατής, αφού καταπιεί με δυσκολία το γεγονός πως οι δυο πρωταγωνίστριες της ταινίας γίνονται μάρτυρες της απόδρασης κι αντί να πάνε στην αστυνομία προτιμούν να γυρίσουν σπίτι για να κάνουν ντους, μένει να αναρωτιέται γιατί τα εφτά αδέρφια επιτίθενται ένα-ένα κι όχι όλα μαζί, πού χάθηκε ο έβδομος αδερφός αφού τελικά μόνο έξι από αυτούς πέφτουν νεκροί και πώς τελικά γεννήθηκε ο δαίμονας αφού δεν υπάρχει καμιά σκηνή βιασμού. Οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές για τέτοιου είδους ταινία, με εξαίρεση τη σαμανική παρουσία του πατέρα του άρρενος πρωταγωνιστή, η οποία είναι τόσο γελοία που πρέπει να τη δει κάποιος για να την πιστέψει. Η σκηνοθεσία του van den Berg είναι αρκετά καλή, καταφέρνοντας να οικοδομήσει μια αξιοπρεπή ατμόσφαιρα και να δώσει στην ταινία έναν ικανοποιητικό ρυθμό, τα οπτικά εφέ, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, δεν καταστρέφουν το αποτέλεσμα και οι αιματηρές σκηνές, αν και δεν είναι πολλές, είναι καλογυρισμένες. Σε τελική ανάλυση, το The Johnsons, παρά τις κάποιες αστείες καταστάσεις, τη βλακώδη εξέλιξη της πλοκής και το τελείως άκυρο φινάλε, είναι μια διασκεδαστική ταινία που θα προσφέρει αρκετές συγκινήσεις στους οπαδούς των ταινιών τρόμου.
[edit] dead picture [edit]
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πραγματικα υπεροχη ταινια.