Όπως είπε και το πρωί ο Μάνος, "όλοι δικαιούμαστε 15 λεπτά θεαματικότητας".
Μόνο που εμείς ξεπατωθήκαμε 8 ώρες, να ανεβοκατεβαίνουμε κερκίδες με 40- βαθμούς ζέστη,
για να εξασφαλίσουμε ... "λίγα δευτερόλεπτα θεαματικότητας" !
Πάντως η εμπειρία είχε πολύ φάση.
Παίδες, το σιρόπι-αίμα είναι ένα ΔΡΑΜΑ !
Κόλλαγε το ματωμένο πουκάμισο με τις τρίχες μου, και με το που πήγαινα να κινηθώ,
άκουγα συνεχώς χρατς-χρουτς ! Πονάει αυτή η άτιμη η χαλάουα !
recry:
Ηλία, υποθέτω ότι είστε στην ομάδα του Σεπτέμβρη (εγώ μπήκα ως επιλαχών μάλλον,
και παρακάλεσα να πάρω άλλο ένα άτομο μαζί μου, κάτι που ευτυχώς δέχτηκαν).
Εγγυημένα πάντως, θα περάσετε καλά.
Επίσης γνωρίσαμε διάφορες καλτ περσόνες, και γενικά περάσαμε πολύ φίνα.
Στο σημείο που στριμοχνώμσταν σε κάτι κάγκελα, κυνηγώντας τους πρωταγωνιστές,
έπεσε βέβαια τρελό σπρωξίδι (αλλά Θύρα-7) και έτσι μετά το 3ο πλάνο, αποτραβηχτήκαμε στους "πίσω".
Σίγουρα άξιζε πάντως η εμπειρία.
Επίσης έτσι όπως πέφταμε ο ένας πάνω στον άλλο, μόλις "ξεχωριζόμασταν", άκουγες κάτι "αχ-ουχ"
καθώς οι ματωμένες μπλουζες των μισών, κολλάγανε με τις τρίχες των άλλων, οπότε είχε και δεύτερη δόση χαλάουα !
Επίσης για γερές αντοχές, ήταν η φάση που στριμοχνώμασταν 40 άτομα σε ένα χώρο 8x8,
και κάναμε ότι βγαίνουμε από τις θύρες του γηπέδου.
Δε φαντάζεστε πόσο άσχημα μυρίζουν 40 ιδρωμένοι τύπου, με σκισμένα ρούχα,
ξεραμμένα ζουμιά, υπό δαιμονισμένο ήλιο, σε έναν τόσο μικρό χώρο.
Σίγουρα τα αληθινά ζόμπι μυρίζαν ελιγότερο άσχημα.
Όμως, αυτές οι μικρές "δυσκολίες" είναι που έχουν πλάκα,
και που στο τέλος θυμάσαι.
Ο ήλιος έβραζε, και όποτε ερχόταν ο τυπάκος με το παγούρι με το δροσερό νερό,
τον υποδεχόμασταν σα θεό και τρέχαμε όλοι αφηνιασμένοι να πιούμε.
Για άιμα μπορεί να μι διψάγαμε πολύ, αλλά για νερό ...
Αξιοσημείωτες στιγμές, όταν κάποιοι καλέσανε το 100 (προφανώς νόμιζαν ότι σφαχτήκανε τίποτα συμμορίες)
και φυσικά οι αντιδράσεις των περαστικών, που μέρα-μεσημέρι βλέπανε τύπους γεμάτους αίματα και σκισμένα ρούχα,
να κυκλοφορούν στο δρόμο.
Πολλοί οδηγοί μένανε άφωνοι, άλλοι τρόμαζαν και μερικοί γύρναγαν πίσω να δουν μήπως χρειαζόμαστε βοήθεια !
Επίσης, ένα μεγάλο ευχαριστώ στο φίλο Μάνο που μου έκανε την τιμή να πάμε μαζί.
Άριστη παρέα, και ως γνήσιος σινεφίλ, ήταν ιδανικός για τέτοια φάση.
