D@redevil
Retired Admin
- Joined
- 31 Οκτ 2008
- Μηνύματα
- 8.888
- Αντιδράσεις
- 577
Ξέρω ότι είσαι μουσικός, οπότε θα σε πω ένα παράδειγμα που θα καταλάβεις!
Παλιά, όταν ακόμα έπαιζα κιθάρα & έγραφα τραγούδια, πιανόμουν από ένα ρυθμό... Τον μουρμούριζα, τον "δούλευα", τον έντυνα σιγά - σιγά με λόγια. Πολλές φορές, γινόταν το αντίθετο: το ερέθισμα μου ήταν ένα ποιήμα (ναι, έχω γράψει αρκετά -προσωπικά μου κομμάτια, τα οποία δεν βρήκαν ποτέ διέξοδο στη μελοποίηση!) και διαβάζοντας ξανά & ξανά τους στίχους, το μυαλό μου άρχισε να πλάθει τη μελωδία!
Το 85% των τραγουδιών που είχα γράψει, δεν έφτασαν ποτέ στο στούντιο για ηχογράφηση, είτε λόγω κόμπλεξ, είτε λόγω "ύφους" του συγκροτήματος που ανήκα, είτε λόγω "ασύγχρονης" εποχής!...
Και πιάνομαι από το τελευταίο για να το εξηγήσω: "Ασύγχρονη εποχή" θεωρούσα κάτι που έγραφα, που μου ήταν πολύ οικείο είτε από στίχους, είτε από μελωδία, λες και έβγαινε από την ψυχή μου! Παρακολουθώντας όμως τόσο το mainstream της εποχής, όσο και του συγκροτήματος, ήξερα ότι το τραγούδι θα πήγαινε άπατο!!!...
Τα ίδια τραγούδια ξεκίνησα να μελοποιώ με τη βοήθεια του Garage Band, με αφορμή ένα ριφφάκι στο μπάσο που έγραψα πρόσφατα για ένα φίλο μου!....
Έπιασα μερικούς στίχους και προσπαθώ να τους κάνω μελωδίες (δεν ξέρω βέβαια, αν θα το τελειώσω ποτέ αυτό... Πλέον, δεν το "έχω"!...), αλλά κάτι μέσα μου με κάνει να νιώθω ότι αυτά που είχα γράψει τότε (το '96-98) είναι για να παιχτούν τώρα...
Δεν ξέρω πώς να το πω! Είναι σα να γράφτηκαν για τη σημερινή εποχή! Είναι σωστά!...
(δε μπορώ να το πω καλύτερα - ελπίζω να με κατάλαβες!)
Κάτι τέτοιο ελπίζω να μας χαρίσουν και οι Van Halen: τραγούδι με άρωμα του "τότε", γραμμένο όμως για ν' ακουστεί "τώρα"!....
Παλιά, όταν ακόμα έπαιζα κιθάρα & έγραφα τραγούδια, πιανόμουν από ένα ρυθμό... Τον μουρμούριζα, τον "δούλευα", τον έντυνα σιγά - σιγά με λόγια. Πολλές φορές, γινόταν το αντίθετο: το ερέθισμα μου ήταν ένα ποιήμα (ναι, έχω γράψει αρκετά -προσωπικά μου κομμάτια, τα οποία δεν βρήκαν ποτέ διέξοδο στη μελοποίηση!) και διαβάζοντας ξανά & ξανά τους στίχους, το μυαλό μου άρχισε να πλάθει τη μελωδία!
Το 85% των τραγουδιών που είχα γράψει, δεν έφτασαν ποτέ στο στούντιο για ηχογράφηση, είτε λόγω κόμπλεξ, είτε λόγω "ύφους" του συγκροτήματος που ανήκα, είτε λόγω "ασύγχρονης" εποχής!...
Και πιάνομαι από το τελευταίο για να το εξηγήσω: "Ασύγχρονη εποχή" θεωρούσα κάτι που έγραφα, που μου ήταν πολύ οικείο είτε από στίχους, είτε από μελωδία, λες και έβγαινε από την ψυχή μου! Παρακολουθώντας όμως τόσο το mainstream της εποχής, όσο και του συγκροτήματος, ήξερα ότι το τραγούδι θα πήγαινε άπατο!!!...
Τα ίδια τραγούδια ξεκίνησα να μελοποιώ με τη βοήθεια του Garage Band, με αφορμή ένα ριφφάκι στο μπάσο που έγραψα πρόσφατα για ένα φίλο μου!....
Έπιασα μερικούς στίχους και προσπαθώ να τους κάνω μελωδίες (δεν ξέρω βέβαια, αν θα το τελειώσω ποτέ αυτό... Πλέον, δεν το "έχω"!...), αλλά κάτι μέσα μου με κάνει να νιώθω ότι αυτά που είχα γράψει τότε (το '96-98) είναι για να παιχτούν τώρα...
Δεν ξέρω πώς να το πω! Είναι σα να γράφτηκαν για τη σημερινή εποχή! Είναι σωστά!...
(δε μπορώ να το πω καλύτερα - ελπίζω να με κατάλαβες!)
Κάτι τέτοιο ελπίζω να μας χαρίσουν και οι Van Halen: τραγούδι με άρωμα του "τότε", γραμμένο όμως για ν' ακουστεί "τώρα"!....
