Νέες δημοσιεύσεις προφίλ

Και στον δρόμο περπατούν συντροφιές,
μόνο οι δυο μας πάντα μαρμαρωμένοι.
Τους κοιτάμε απ’ το μπαλκόνι,
με κάποια λύπη σαν νυχτώνει
και λες πως κάτι μες στον κόσμο τελειώνει.
Και τα χρόνια μας χαμένα,
στο άδικο μεγαλωμένα,
σαν τα φιλιά στον ουρανό μας σβησμένα.

Θα υπάρχω, θες δεν θες
δεν ήταν όνειρο το χθες
ούτε κι εγώ καμιά σκιά του δειλινού
ήμουν μια ζεστή καρδιά
κι αν δίπλα σου δεν θα 'μαι πια
θα 'μαι ανάμνηση και καταχνιά στον νου

Είπα θα σε βρω σ’ ένα παράθυρο ανοιχτό,
σ’ ένα σοκάκι ξεχασμένο, μακρινό.
Είπα θα σε βρω σε κάποιο τρένο στο σταθμό,
στο πάρκο, μέσα στη βροχή,
μες στα παιδιά την Κυριακή.

Και σε βρήκα μες στα φώτα,
στις φωνές, στους καπνούς,
μες στην ντροπή.
Είχες μάτια πικρά και άδεια
σαν δυο καράβια που ’χουν πνιγεί.

Χρόνια Πολλά (έστω και ετεροχρονισμένα) για την ονομαστική σου εορτή.
domniki
domniki
Ευχαριστώ!!! Κ' εσύ να είσαι καλά και καλή χρονιά!
Καλή πρωτοχρονιά σε όλους και χρόνια πολλά στους Βασίληδες και στις Βασιλικούλες.
Και σ’ αγαπούσα, ναι, σ’ αγαπούσα
στη μοναξιά μου σε καρτερούσα
και σ’ αγαπούσα, ναι, σ’ αγαπούσα
ζούσα μακριά σου πως το μπορούσα

When I met you I decided
I would love you deep and strong
without caring if this true love
is the right thing or the wrong

Στίχοι: Μαίρη Ζαφειροπούλου, μουσική: Κώστας Καπνίσηε, ερμηνεία Irina Maleeva

Δεν έζησες για μένα
δεν γεννήθηκες ποτέ
κι αν πίστεψα σε σένα
δεν σε γνώρισα ποτέ
Ποτέ δεν έζησες για μένα
δεν γεννήθηκες ποτέ
κι αν πίστεψα σε σένα
δεν σε γνώρισα ποτέ

Στίχοι: Βαρβάρα Τσιμπούλη, μουσική: Νίκος Λαβράνος

Υπάρχουν δρόμοι που μας χωρίζουνε
κι είναι αργά να μπω μες στη ζωή σου.
Τα μάτια κλείνω να μη δακρύζουνε
μα μες στο δάκρυ βλέπω τη μορφή σου.

What you cannot tell, because you feel lonesome
Like the breakwater bathing around the rock
Capturing you and pulling you into the deep
I can feel it, but I cannot say, what it means

Στην παραλία της Θεσσαλονίκης...
"- Κύριε, υπάρχει αγάπη ή μας έχουν πει ψέματα;
- Κορίτσι μου, η αγάπη υπάρχει παντού..."
"Ρομαντικό σημείωμα" (1978)
Μουσική: Άλκης Κακαλιάγκος
Σκηνοθεσία: Τάκης Κανελλόπουλος

Πικρός καφές και μαύρο το φλιτζάνι
δεν είναι πια το σπίτι κιβωτός.
Στάζει καημό τις νύχτες το ταβάνι
και μου λες πως υπάρχει και Θεός.

Μεγάλωσες. Δε μ' άκουγες. Έφευγες όλη μέρα.
Κι όταν τα βράδια μου 'λεγες «Η Λευτεριά μητέρα
θα ρθεί» μ' άγγιζαν την καρδιά τα λόγια σα φοβέρα.

Γιατί δεν άκουες, γιόκα μου, τη μάνα που σ' εγέννα;
Κι αν έρθει τώρα η Λευτεριά πουν' όλα ρημαγμένα
Τι να την κάνω, αγόρι μου γλυκό, χωρίς εσένα;

Την ελπίδα σου μη χάνεις, είναι όμορφη η ζωή
αν καμιά φορά δακρύζεις, γέλα πάλι απ' την αρχή
Την ελπίδα σου μη χάνεις, θέλει δύναμη η ζωή
αν σου φέρνει ένα δάκρυ, σου χρωστάει μια γιορτή.

Στίχοι: Λάκης Τεάζης, μουσική: Σπύρος Παπαβασιλείου
Δίσκος: "Τα σημερινά" (1981)

Αλίμονό μας, αν καταλάβουν πως αγαπιόμαστε
κι αν στις ματιές μας δούνε το πόθο όταν κοιτιόμαστε.
Αλίμονό μας για την αγάπη, αν μας μισήσουνε,
μα αλίμονό τους, αν προσπαθήσουν να μας χωρίσουνε.

Πίσω
Μπλουζα