Arcade games longplays by Metalcandyman

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας Metalcandyman
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Επειδη την πεφτω για υπνο σε λιγο γιατι ξυπναω στης 4:30 αν θες γραψε μου ποια ειδη παιχνιδιων σαρεσουν και αυριο θα σε γραψω και γω αγαπημενα μου fan game παιχνιδια.
Rpg, point and click adventures, beat em ups και καλά Zelda fan games αν ξέρεις.
 
Rpg, point and click adventures, beat em ups και καλά Zelda fan games αν ξέρεις.
Mε τα Point and Click adventures γενικα δεν ασχολουμαι εκτος απο ελαχιστες εξαιρεσεις οποτε δεν μπορω να σε πω κατι γιαυτο το ειδος.Απο RPG ειδικα αν σαρεσουν τα JRPGS εχουμε πολλα καλα fan made παιχνιδια οπως τα Born under the Rain,Skyborn,Star’s Favour,The Grumpy Knight,Vampire’s Dawn,Wine & Roses,Zu,Aveyond.Aπο Zelda εχουμε τα Anodyne,Blossom Tales: The Sleeping King,Blossom Tales II: The Minotaur Prince,Eastward,Zelda: Realm Of Shadows,The Legend Of Zelda: Book Of Mudora,The Legend Of Zelda: Parallel Worlds,Nobody Saves the World.Aπο beat em ups τωρα υπαρχουν παρα πολλα αν ψαξεις για Golden Axe,Final Fight,Double Dragon και πολλα αλλα βασισμενα με την OpenBOR engine θα βρεις πολυ πραμα οπως φυσικα και αλλα zelda like η RPGS που δεν θυμαμαι αυτη την στιγμη η μπορει φυσικα και να μην τα γνωριζω.

 
Φοβερή επιλογή Metalcandyman, με εντυπωσίασες. Δεν έχω παρά μόνο λόγια αγάπης για το βίντεο που παρουσίασες για αυτό το παιχνίδι, το οποίο θεωρώ κάτι σαν ιστορικό κειμήλιο στην ιστορία των video games. Διασκεδαστικό παιχνίδι, σε έκανε να ξεχνάς πόσα δεκάρικα είχες ξοδέψει, απολαμβάνοντας κάθε στιγμή του. Αγαπημένο Circus Charlie
 
Παιδια, σεβομαι τις αποψεις σας κι εχετε δικαιο. Αλλα σε αυτα τα παιχνιδια, ολα τα λεφτα ηταν ο ηχος και η μουσικη. Γι αυτο και τα λεγαμε μπλιμπλικια.
 
Φοβερή επιλογή Metalcandyman, με εντυπωσίασες. Δεν έχω παρά μόνο λόγια αγάπης για το βίντεο που παρουσίασες για αυτό το παιχνίδι, το οποίο θεωρώ κάτι σαν ιστορικό κειμήλιο στην ιστορία των video games. Διασκεδαστικό παιχνίδι, σε έκανε να ξεχνάς πόσα δεκάρικα είχες ξοδέψει, απολαμβάνοντας κάθε στιγμή του. Αγαπημένο Circus Charlie
Mονο και μονο αυτο που ειπες ''το οποίο θεωρώ κάτι σαν ιστορικό κειμήλιο στην ιστορία των video games'' τα λεει ολα φιλε Blue Max.Πραγματικα ειναι ενα απο τα παιχνιδια που προσωπικα δεν προκειται να το βαρεθω ποτε οσα χρονια και αν περασουν :headbangdude: :headbangdude: :headbangdude: :headbangdude:
 
Παιδια, σεβομαι τις αποψεις σας κι εχετε δικαιο. Αλλα σε αυτα τα παιχνιδια, ολα τα λεφτα ηταν ο ηχος και η μουσικη. Γι αυτο και τα λεγαμε μπλιμπλικια.
Δυστυχώς τις περισσότερες φορές είχε τόση φασαρία μέσα στα μαγαζιά που το μόνο που άκουγες ήταν μια μίξη όλων των μηχανημάτων.
 
Δυστυχώς τις περισσότερες φορές είχε τόση φασαρία μέσα στα μαγαζιά που το μόνο που άκουγες ήταν μια μίξη όλων των μηχανημάτων.
Αυτό είναι που λείπει σήμερα και η φασαρία που λες είναι κάτι ανεκτίμητο για εμάς.
 
Mονο και μονο αυτο που ειπες ''το οποίο θεωρώ κάτι σαν ιστορικό κειμήλιο στην ιστορία των video games'' τα λεει ολα φιλε Blue Max.Πραγματικα ειναι ενα απο τα παιχνιδια που προσωπικα δεν προκειται να το βαρεθω ποτε οσα χρονια και αν περασουν :headbangdude: :headbangdude: :headbangdude: :headbangdude:
Δεν γίνεται να βαρεθείς το Circus Charlie. Κοίτα, πώς το βλέπω εγώ. Αν το συναντήσεις αργότερα, ως μεγαλύτερος, σε μια συλλογή MAME, ίσως πεις ότι είναι ένα χαριτωμένο παιχνίδι, με την πλάκα του, οκ. Αν όμως το ανακαλύψεις όταν είσαι 12-13 χρονών, κρυφά και παράνομα σε μια λέσχη που απαγορεύεται η είσοδος σε παιδιά κάτω των 17 – κι ενώ γύρω σου παίζουν μεγαλύτεροι το Circus Charlie ή το Hunchback (που αναφέρω σκόπιμα, ξέρω πόσο το αγαπάς) – και εσύ περιμένεις με το δεκάρικο στην τσέπη, έτοιμος να παίξεις αν και όταν σε αφήσουν, τότε το παιχνίδι αυτό γίνεται αμέσως κομμάτι των πιο ωραίων gaming αναμνήσεών σου.

Δυστυχώς τις περισσότερες φορές είχε τόση φασαρία μέσα στα μαγαζιά που το μόνο που άκουγες ήταν μια μίξη όλων των μηχανημάτων.
Ναι, δεν έχεις άδικο, ειδικά για εμένα, αφού οι μουσικές, όπως έχω πει πολλές φορές, είναι πάντα αυτό που μένει για μένα από ένα παιχνίδι.
Όμως, ισχύει και το παρακάτω.

Αυτό είναι που λείπει σήμερα και η φασαρία που λες είναι κάτι ανεκτίμητο για εμάς.
Αυτή η βαβούρα και φασαρία από τους παίκτες που παίζουν, από εκείνους που περιμένουν τη σειρά τους, από τα ξύλινα ποδοσφαιράκια, τα μπιλιάρδα, τα φλιπεράκια. Μια απόλυτη arcade τρέλα.
 
Αυτό είναι που λείπει σήμερα και η φασαρία που λες είναι κάτι ανεκτίμητο για εμάς.
Μην ξεχνάμε και το ντουμάνι από τα τσιγάρα, κάθε φορά που βγαίναμε από το μαγαζί τσούζαν τα μάτια και βρωμοκωπούσαμε σαν τασάκια. Έφαγα πολύ παθητικό κάπνισμα στην παιδική μου ηλικία.
 
Αυτή η βαβούρα και φασαρία από τους παίκτες που παίζουν, από εκείνους που περιμένουν τη σειρά τους, από τα ξύλινα ποδοσφαιράκια, τα μπιλιάρδα, τα φλιπεράκια. Μια απόλυτη arcade τρέλα.
Ξυλινο ποδοσφαιρακι, στην τριαδα/πενταδα ειμουν απιαστος, οταν παιζαμε 2 v 2. Το ντουμανι εβγαινε σαν απο τσιμινιερα, οταν ανοιγες την πορτα της υπογας. Δεν ξερω γιατι τα περισσοτερα "σφαιριστηρια" "ουφαδικα" υπογεια ειταν. Πως νομιζετε, οτι πηρα τον τιτλο του "αληταμπουρα" του Κορωπιου στα 14 μου? Πολλες ωρες φοιτησης στις υπογες. Το τσιγαρο ομως δεν το εμαθα εκει, αλλα στο Γυμνασιο. Αμα εχεις νταλαβερια με παιδια της Πεμπτης και της Εκτης, το πρωτο πραγμα που μαθαινεις ειναι στην μια καλτσα το πακετο με τα τσιγαρα στην αλλη το κουτι με τα σπιρτα. Ετσι πηγαινεις στις υπογες κατηρτησμενος, οχι νερντουλας
 
Ξυλινο ποδοσφαιρακι, στην τριαδα/πενταδα ειμουν απιαστος, οταν παιζαμε 2 v 2. Το ντουμανι εβγαινε σαν απο τσιμινιερα, οταν ανοιγες την πορτα της υπογας. Δεν ξερω γιατι τα περισσοτερα "σφαιριστηρια" "ουφαδικα" υπογεια ειταν. Πως νομιζετε, οτι πηρα τον τιτλο του "αληταμπουρα" του Κορωπιου στα 14 μου? Πολλες ωρες φοιτησης στις υπογες. Το τσιγαρο ομως δεν το εμαθα εκει, αλλα στο Γυμνασιο. Αμα εχεις νταλαβερια με παιδια της Πεμπτης και της Εκτης, το πρωτο πραγμα που μαθαινεις ειναι στην μια καλτσα το πακετο με τα τσιγαρα στην αλλη το κουτι με τα σπιρτα. Ετσι πηγαινεις στις υπογες κατηρτησμενος, οχι νερντουλας
Έπαιζα πάντα με καφέ στο πλάι και το τσιγάρο να καίει. Τα δάχτυλά μου κίτρινα, τα κουμπιά της καμπίνας λιωμένα στις άκρες. Κάποιες φορές, αντί για καφέ, ένα ουισκάκι, μην φανταστείς, το λιβάνιζα. Το ξύλινο ήταν μέσα, τέρμα. Στο υπόγειο φρούτα με τηλεχειρισμό: πάταγες το κουμπί και ξαφνικά έπαιζες 1943. Το μαγαζί ήταν μεγάλο και μόλις έμπαιναν άγνωστες ή περίεργες φάτσες, το σήμα έπεφτε αυτόματα. Όλα ήταν υπολογισμένα. Υπέροχες αναμνήσεις.

Act Fancer: Cybernetick Hyper Weapon - 1CC No Death Longplay (Arcade)​


Πήγα να γράψω: Παιχνιδάρα της DATA EAST, και είδα πως ακριβώς έτσι το γράφεις στο tube σχόλιο. Τυχαίο;
Παιχνιδάρα λοιπόν Βασίλη, το έχω ταΐσει πολύ. Τέλειο play.
 
Έπαιζα πάντα με καφέ στο πλάι και το τσιγάρο να καίει. Τα δάχτυλά μου κίτρινα, τα κουμπιά της καμπίνας λιωμένα στις άκρες. Κάποιες φορές, αντί για καφέ, ένα ουισκάκι, μην φανταστείς, το λιβάνιζα. Το ξύλινο ήταν μέσα, τέρμα. Στο υπόγειο φρούτα με τηλεχειρισμό: πάταγες το κουμπί και ξαφνικά έπαιζες 1943. Το μαγαζί ήταν μεγάλο και μόλις έμπαιναν άγνωστες ή περίεργες φάτσες, το σήμα έπεφτε αυτόματα. Όλα ήταν υπολογισμένα. Υπέροχες αναμνήσεις.


Πήγα να γράψω: Παιχνιδάρα της DATA EAST, και είδα πως ακριβώς έτσι το γράφεις στο tube σχόλιο. Τυχαίο;
Παιχνιδάρα λοιπόν Βασίλη, το έχω ταΐσει πολύ. Τέλειο play.
Respect και μονο που το εχεις ταισει πολυ φιλαρακι μου γιατι εγω οπως ειπα μια φορα το πετυχα μονο και ειχα την εντυπωση πως ηταν πολυ σπανιο να το βρεις καπου στη χωρα μας.Οσο για την περιγραφη σου ποιο πανω μια απο τα ιδια ημουνα και γω εχω γραψει πολλες φορες της αναμνησεις μου εδω μεσα και καποια στιγμη πρεπει να το κανω και ποιο αναλυτικα γιατι πραγματικα ειναι απο της καλυτερες χρονικες περιοδους της ζωης μου.
 
Οσο για την περιγραφη σου ποιο πανω μια απο τα ιδια ημουνα και γω εχω γραψει πολλες φορες της αναμνησεις μου εδω μεσα και καποια στιγμη πρεπει να το κανω και ποιο αναλυτικα γιατι πραγματικα ειναι απο της καλυτερες χρονικες περιοδους της ζωης μου.
Φυσικά, κάνε το μόλις βρεις την ευκαιρία. Οι αίθουσες arcade για μένα δεν ήταν απλώς ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ήταν το στέκι μας, το σημείο αφετηρίας και τερματισμού των καθημερινών μας εξορμήσεων, ο χώρος διασκέδασης, παρέας και φιλίας.
 
το πιο διαβόητο στην πόλη μας ήταν το Κουρδιστό Πορτοκάλι το οποίο ήταν υπόγα και στο οποίο δεν είχα πάει ποτέ. Πήγαινα όμως στα άλλα μπλιμπλίκια, στο Four Lions, στο Royal (κοντά στο σχολείο μας) και σε άλλα διάφορα στο κέντρο τα οποία δεν θυμάμαι τα ονόματα τους, Δεν κάπνιζα ποτέ και επειδή έχω ευαίσθητο νευρικό σύστημα με πειράζει ο καφές και μου φέρνει πονοκέφαλο, κατά τα άλλα τιμούσαμε τα μπλιμπλίκια....δεόντως. Ντου δεν μου έτυχε ποτέ, να με μπουζουριάσουν δηλ. κάτω των 17. Ούτε με φρουτάκια μπιλιάρδα ποδοσφαιράκια είχα πάρε δώσε.
(edit):και το σχετικό ανέκδοτο: παίρνει ο γαμπρός μου τηλέφωνο το μικρό μου ανηψάκι, και του λέει μπαμπά παίζαμε μπιλιάρδο και με έκανες να χάσω, και λέει, μικρό παιδί και να παίζει στο Κουρδιστό Πορτοκάλι, και λέει η αδερφή μου, Μανώλη το Κουρδιστό Πορτοκάλι έχει κλείσει εδώ και 20 χρόνια, στο κινητό παίζουν. Και λέει και με έκανες να χάσω λεφτά, και λέει παιδί πράμα και να παίζει με λεφτά, τα λεφτά είναι φυσικά εικονικά στο κινητό. Όντως έχουν μείνει 1-2 μαγαζιά με ηλεκτρονικά και 1-2 με μπιλιάρδα σε όλο το Ηράκλειο και δεν έχουν καμία σχέση με αυτά τα....καταγώγια που είχαμε στην εποχή μας, είναι κυριλέ και τα μπιλιάρδα είναι μακριά από το κέντρο. Όλα γίνονται πλέον στα κινητά.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πίσω
Μπλουζα