Έπαιζα πάντα με καφέ στο πλάι και το τσιγάρο να καίει. Τα δάχτυλά μου κίτρινα, τα κουμπιά της καμπίνας λιωμένα στις άκρες. Κάποιες φορές, αντί για καφέ, ένα ουισκάκι, μην φανταστείς, το λιβάνιζα. Το ξύλινο ήταν μέσα, τέρμα. Στο υπόγειο φρούτα με τηλεχειρισμό: πάταγες το κουμπί και ξαφνικά έπαιζες 1943. Το μαγαζί ήταν μεγάλο και μόλις έμπαιναν άγνωστες ή περίεργες φάτσες, το σήμα έπεφτε αυτόματα. Όλα ήταν υπολογισμένα. Υπέροχες αναμνήσεις.
Πήγα να γράψω: Παιχνιδάρα της DATA EAST, και είδα πως ακριβώς έτσι το γράφεις στο tube σχόλιο. Τυχαίο;
Παιχνιδάρα λοιπόν Βασίλη, το έχω ταΐσει πολύ. Τέλειο play.