Σκόρπια σχόλια:
.... πάντα και για πάντα θα ισχύει: ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος....
Είναι αδύνατο όλοι να γνωρίζουν και να αναγνωρίσουν την αξία όλων των πραγμάτων. Ακόμα και εκεί στο Μοναστηράκι, μπορεί να τους ξεφύγουν πράγματα, ίσχυε και θα ισχύει πάντα. Οπότε αν βρεθείς πρώτος και αναγνωρίσεις, μπορεί να σταθείς εσύ τυχερός...
Γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι οι μεγάλοι και τρανοί καθηγητάδες της μεγάλης των (μπάτσων) τεχνών σχολής, στέλνουν μαθητάδες, στις καλές γωνιές του Μοναστηρακίου, πρωί-πρωί να βρουν τα "καλά", πριν πλακώσει η πλέμπα των κοινών θνητών. Άλλωστε οι παραλαβές είναι καθημερινές, κόσμος αποδημεί, αποθήκες και πατάρια αδειάζουν, τσέπες γεμίζουν....
Για την ανακύκλωση που γράφηκε: είχα πετύχει σκηνικό σε μεγάααααααλο σουπερ μάρκετ, με κουτί ανακύκλωσης ηλεκτρικών, μέσα πεταμένη μια παλιά πεταλιέρα-πολυεφφέ κιθάρας, από δίπλα ένας νεαρός, κολλιτσίδα σε υπάλληλο: "σας παρακαλώ, δώστε το μου, να το αγοράσω, ή να σας δώσω εσάς κάποια χρήματα... και μπριρι μπριρι και σουξου μούξου..." Άκαρπες προσπάθειες, άλλωστε ήταν πολλές οι κάμερες, πολύς ο κόσμος, αυτά τα πράγματα γίνονται χωρίς πολλά βλέμματα....
Στους κάδους έξω, στο δρόμο, όποιος πρόλαβε....!!! Κανείς δεν πρόκειται να σου πει κάτι. Άλλωστε θεωρητικά, στους κάδους πετάμε συσκευασίες ανακυκλώσιμες, όχι υπολογιστές ή οθόνες... αυτά στην χειρότερη τα αφήνεις "δίπλα-έξω" από τους κάδους, όπως και έπιπλα και άλλα, ακριβώς για να τα πάρει όποιος θέλει. Τα σκουπίδια του ενός είναι ο θησαυρός κάποιου άλλου.
Πριν 2 χρόνια έζησα την εμπειρία τεράστιας οικογενειακής μετακόμισης, όπου πετάχτηκε πολύυυυυυυ πράμμα. Δεν προλάβαινα να κατεβάζω στο πεζοδρόμιο δίπλα στους κάδους. Έφευγαν όλα σε κλασματα δευτερολέπτων.