ARETARA
Αντιδράσεις
2.780

Δημοσιεύσεις προφίλ Τελευταία δραστηριότητα Δημοσιεύσεις Σχετικά με

  • Πουλί που ξέρεις να πετάς
    μες στα αιθέρια του ουρανού τα μονοπάτια
    απ’ τ’ αλωνάκι της αγάπης σαν περνάς
    κι από του πόθου τα κρυστάλλινα παλάτια

    Άμα τη δεις να μην ντραπείς
    και φίλα την στο στόμα
    την αγαπάω να της πεις
    και ζω γι’ αυτήν ακόμα

    Soldier Blue (1970)

    - Why you keep looking at your watch?
    - Christina, what would you do...
    if you knew you had less than a minute to live?
    - I 'd make those seconds count...

    Είμαστε εμείς κομμένα λούλουδα κάποιου πικρού Απρίλη,
    είμαστε εμείς στο γέρμα σύννεφα στεγνά χωρίς βροχή.
    Και με της πίκρας το χαμόγελο στα χείλη
    είμαστε εμείς κι από τη φτώχεια πιο φτωχοί.

    Είμαστε εμείς ήλιος π’ αρνήθηκε να πάει ξανά στη Δύση,
    είμαστε εμείς σαν κάτι πράγματα φτηνά χωρίς ψυχή.
    Κι όπου πηγαίνουμε οι πόρτες έχουν κλείσει,
    είμαστε εμείς κι από τη φτώχεια πιο φτωχοί.

    Θέλω πολύ
    να γίνω σαν πουλί
    και νά `μαστε μαζί
    σαν δύο περιστέρια
    Να μου μιλάς
    γλυκά να με φιλάς
    σφιχτά να με κρατάς
    μέσα στα δυο σου χέρια

    Como buscan las olas la orilla del mar,
    Como busca un marino su puerto y su hogar
    Yo he buscado en mi alma queriéndote hallar
    Y tan sólo encontré mi soledad

    Όπως τα κύματα γυρεύουν την ακτή
    όπως ο ναύτης γυρεύει το λιμάνι και το σπίτι του
    έψαξα μέσα στην ψυχή μου γυρεύοντας εσένα
    μα μόνο αυτό που βρήκα ήταν η ερημιά μου

    Και στον δρόμο περπατούν συντροφιές,
    μόνο οι δυο μας πάντα μαρμαρωμένοι.
    Τους κοιτάμε απ’ το μπαλκόνι,
    με κάποια λύπη σαν νυχτώνει
    και λες πως κάτι μες στον κόσμο τελειώνει.
    Και τα χρόνια μας χαμένα,
    στο άδικο μεγαλωμένα,
    σαν τα φιλιά στον ουρανό μας σβησμένα.

    Θα υπάρχω, θες δεν θες
    δεν ήταν όνειρο το χθες
    ούτε κι εγώ καμιά σκιά του δειλινού
    ήμουν μια ζεστή καρδιά
    κι αν δίπλα σου δεν θα 'μαι πια
    θα 'μαι ανάμνηση και καταχνιά στον νου

    Είπα θα σε βρω σ’ ένα παράθυρο ανοιχτό,
    σ’ ένα σοκάκι ξεχασμένο, μακρινό.
    Είπα θα σε βρω σε κάποιο τρένο στο σταθμό,
    στο πάρκο, μέσα στη βροχή,
    μες στα παιδιά την Κυριακή.

    Και σε βρήκα μες στα φώτα,
    στις φωνές, στους καπνούς,
    μες στην ντροπή.
    Είχες μάτια πικρά και άδεια
    σαν δυο καράβια που ’χουν πνιγεί.

    Και σ’ αγαπούσα, ναι, σ’ αγαπούσα
    στη μοναξιά μου σε καρτερούσα
    και σ’ αγαπούσα, ναι, σ’ αγαπούσα
    ζούσα μακριά σου πως το μπορούσα

    When I met you I decided
    I would love you deep and strong
    without caring if this true love
    is the right thing or the wrong

    Στίχοι: Μαίρη Ζαφειροπούλου, μουσική: Κώστας Καπνίσηε, ερμηνεία Irina Maleeva

    Δεν έζησες για μένα
    δεν γεννήθηκες ποτέ
    κι αν πίστεψα σε σένα
    δεν σε γνώρισα ποτέ
    Ποτέ δεν έζησες για μένα
    δεν γεννήθηκες ποτέ
    κι αν πίστεψα σε σένα
    δεν σε γνώρισα ποτέ

    Στίχοι: Βαρβάρα Τσιμπούλη, μουσική: Νίκος Λαβράνος

    Υπάρχουν δρόμοι που μας χωρίζουνε
    κι είναι αργά να μπω μες στη ζωή σου.
    Τα μάτια κλείνω να μη δακρύζουνε
    μα μες στο δάκρυ βλέπω τη μορφή σου.

    What you cannot tell, because you feel lonesome
    Like the breakwater bathing around the rock
    Capturing you and pulling you into the deep
    I can feel it, but I cannot say, what it means

    Στην παραλία της Θεσσαλονίκης...
    "- Κύριε, υπάρχει αγάπη ή μας έχουν πει ψέματα;
    - Κορίτσι μου, η αγάπη υπάρχει παντού..."
    "Ρομαντικό σημείωμα" (1978)
    Μουσική: Άλκης Κακαλιάγκος
    Σκηνοθεσία: Τάκης Κανελλόπουλος

    Πικρός καφές και μαύρο το φλιτζάνι
    δεν είναι πια το σπίτι κιβωτός.
    Στάζει καημό τις νύχτες το ταβάνι
    και μου λες πως υπάρχει και Θεός.

    Μεγάλωσες. Δε μ' άκουγες. Έφευγες όλη μέρα.
    Κι όταν τα βράδια μου 'λεγες «Η Λευτεριά μητέρα
    θα ρθεί» μ' άγγιζαν την καρδιά τα λόγια σα φοβέρα.

    Γιατί δεν άκουες, γιόκα μου, τη μάνα που σ' εγέννα;
    Κι αν έρθει τώρα η Λευτεριά πουν' όλα ρημαγμένα
    Τι να την κάνω, αγόρι μου γλυκό, χωρίς εσένα;

    Την ελπίδα σου μη χάνεις, είναι όμορφη η ζωή
    αν καμιά φορά δακρύζεις, γέλα πάλι απ' την αρχή
    Την ελπίδα σου μη χάνεις, θέλει δύναμη η ζωή
    αν σου φέρνει ένα δάκρυ, σου χρωστάει μια γιορτή.

    Στίχοι: Λάκης Τεάζης, μουσική: Σπύρος Παπαβασιλείου
    Δίσκος: "Τα σημερινά" (1981)

  • Φόρτωση...
  • Φόρτωση...
  • Φόρτωση...
Πίσω
Μπλουζα