ARETARA
Αντιδράσεις
2.653

Δημοσιεύσεις προφίλ Τελευταία δραστηριότητα Δημοσιεύσεις Σχετικά με

  • Και στον δρόμο περπατούν συντροφιές,
    μόνο οι δυο μας πάντα μαρμαρωμένοι.
    Τους κοιτάμε απ’ το μπαλκόνι,
    με κάποια λύπη σαν νυχτώνει
    και λες πως κάτι μες στον κόσμο τελειώνει.
    Και τα χρόνια μας χαμένα,
    στο άδικο μεγαλωμένα,
    σαν τα φιλιά στον ουρανό μας σβησμένα.

    Θα υπάρχω, θες δεν θες
    δεν ήταν όνειρο το χθες
    ούτε κι εγώ καμιά σκιά του δειλινού
    ήμουν μια ζεστή καρδιά
    κι αν δίπλα σου δεν θα 'μαι πια
    θα 'μαι ανάμνηση και καταχνιά στον νου

    Είπα θα σε βρω σ’ ένα παράθυρο ανοιχτό,
    σ’ ένα σοκάκι ξεχασμένο, μακρινό.
    Είπα θα σε βρω σε κάποιο τρένο στο σταθμό,
    στο πάρκο, μέσα στη βροχή,
    μες στα παιδιά την Κυριακή.

    Και σε βρήκα μες στα φώτα,
    στις φωνές, στους καπνούς,
    μες στην ντροπή.
    Είχες μάτια πικρά και άδεια
    σαν δυο καράβια που ’χουν πνιγεί.

    Και σ’ αγαπούσα, ναι, σ’ αγαπούσα
    στη μοναξιά μου σε καρτερούσα
    και σ’ αγαπούσα, ναι, σ’ αγαπούσα
    ζούσα μακριά σου πως το μπορούσα

    When I met you I decided
    I would love you deep and strong
    without caring if this true love
    is the right thing or the wrong

    Στίχοι: Μαίρη Ζαφειροπούλου, μουσική: Κώστας Καπνίσηε, ερμηνεία Irina Maleeva

    Δεν έζησες για μένα
    δεν γεννήθηκες ποτέ
    κι αν πίστεψα σε σένα
    δεν σε γνώρισα ποτέ
    Ποτέ δεν έζησες για μένα
    δεν γεννήθηκες ποτέ
    κι αν πίστεψα σε σένα
    δεν σε γνώρισα ποτέ

    Στίχοι: Βαρβάρα Τσιμπούλη, μουσική: Νίκος Λαβράνος

    Υπάρχουν δρόμοι που μας χωρίζουνε
    κι είναι αργά να μπω μες στη ζωή σου.
    Τα μάτια κλείνω να μη δακρύζουνε
    μα μες στο δάκρυ βλέπω τη μορφή σου.

    What you cannot tell, because you feel lonesome
    Like the breakwater bathing around the rock
    Capturing you and pulling you into the deep
    I can feel it, but I cannot say, what it means

    Στην παραλία της Θεσσαλονίκης...
    "- Κύριε, υπάρχει αγάπη ή μας έχουν πει ψέματα;
    - Κορίτσι μου, η αγάπη υπάρχει παντού..."
    "Ρομαντικό σημείωμα" (1978)
    Μουσική: Άλκης Κακαλιάγκος
    Σκηνοθεσία: Τάκης Κανελλόπουλος

    Πικρός καφές και μαύρο το φλιτζάνι
    δεν είναι πια το σπίτι κιβωτός.
    Στάζει καημό τις νύχτες το ταβάνι
    και μου λες πως υπάρχει και Θεός.

    Μεγάλωσες. Δε μ' άκουγες. Έφευγες όλη μέρα.
    Κι όταν τα βράδια μου 'λεγες «Η Λευτεριά μητέρα
    θα ρθεί» μ' άγγιζαν την καρδιά τα λόγια σα φοβέρα.

    Γιατί δεν άκουες, γιόκα μου, τη μάνα που σ' εγέννα;
    Κι αν έρθει τώρα η Λευτεριά πουν' όλα ρημαγμένα
    Τι να την κάνω, αγόρι μου γλυκό, χωρίς εσένα;

    Την ελπίδα σου μη χάνεις, είναι όμορφη η ζωή
    αν καμιά φορά δακρύζεις, γέλα πάλι απ' την αρχή
    Την ελπίδα σου μη χάνεις, θέλει δύναμη η ζωή
    αν σου φέρνει ένα δάκρυ, σου χρωστάει μια γιορτή.

    Στίχοι: Λάκης Τεάζης, μουσική: Σπύρος Παπαβασιλείου
    Δίσκος: "Τα σημερινά" (1981)

    Αλίμονό μας, αν καταλάβουν πως αγαπιόμαστε
    κι αν στις ματιές μας δούνε το πόθο όταν κοιτιόμαστε.
    Αλίμονό μας για την αγάπη, αν μας μισήσουνε,
    μα αλίμονό τους, αν προσπαθήσουν να μας χωρίσουνε.

    Passez, passez, les parfums, les images
    Du ciné, ciné souvenir
    Passez, passez, compagnons de voyage
    Qu'on ne peut jamais retenir
    Cassées, cassées, les idées, les idoles
    Du ciné, ciné nostalgie
    Passez, passez, les passions, les paroles
    Il reste la mélancolie

    ...κι εγώ εδώ, όπου υπάρχεις θα υπάρχω
    μάθε πως για σένα ζω
    και μια ζωή να σου εξηγήσω πόσο σ’αγαπάω
    δεν μου φτάνει...

  • Φόρτωση...
  • Φόρτωση...
  • Φόρτωση...
Πίσω
Μπλουζα