Αποχαιρετισμός στον Αλμπέρτο Εσκενάζυ (1952-2025)
-
Αν η μουσική είναι μαθηματικά (που το πιστεύω) αυτή η μελωδία είναι ανώτερα μαθηματικά.
George Frideric Handel, Suite No. 7, g minor, HWV 432
Το κομμάτι ονομάζεται Passacaglia (τραγούδι του δρόμου) και κυκλοφόρησε από τον Handel το 1720 στο Λονδίνο. Το κομμάτι με τη μορφή την οποία το ακούμε έγινε από τον Νορβηγό συνθέτη Johan Halvorsen και κυκλοφόρησε το 1894.
Καλή ακρόαση.
Η πρώτη εκτέλεση στην ταινία "Αθήνα, πόλη χαμόγελο" (1966) του Λάμπρου Λιαρόπουλου. Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης, μουσική: Μάνος Λοΐζος, ερμηνεία: Γιάννης Πουλόπουλος.
Rainbow, painted skies,
Brought a smile into my eyes
The scent of flowers filled the air
I turned around and you were there
Δεν είναι μόνο που θα πάρεις
μαζί σου τώρα τη ζωή μου,
δεν είναι μόνο που θα γίνει
πικρό τραγούδι η φωνή μου
Εκείνο που με καίει πιο πολύ
είναι τ’ αμέτρητα, τ’ αμέτρητα γιατί
Γιατί σε πίστεψα, γιατί σε διάλεξα,
γιατί σ’ αγάπησα, γιατί,
γιατί σε πόνεσα, γιατί σε λάτρεψα,
γιατί με πρόδωσες, γιατί
Στίχοι: Μάνος Κουφιανάκης, μουσική: Χρήστος Σκαλτσουνάκης. (Αμέτρητα γιατί, 1986)
Στη μνήμη Robert Redford που έφυγε σήμερα
Cause when you touch me baby
I don't wanna live without you
Cause there's something more about you
That brings my love and down around me
Whenever you touch me baby
I could never love another
Since we both need each other
We should find a way to work it out
When you look around you wonder:
"Do you play to win
or are you just a bad loser?"
And I will always try to understand you
I'll be there if you should need me
Plan you in my life
There's so much we can share with each other
But if we say goodbye it's not forever
I can't lose you now I've found you
Ας ήξερα γιατί
γιατί όταν βραδιάζει
η κάθε μια φωνή
με την δική σου μοιάζει
Μια φωνή πικρή
που μέσα στη σιωπή
τα λάθη ένα ένα
τα δικάζει
Χωρίσαμε αλλά
τα μάτια τα θολά
δεν πρόκειται ποτέ να ξαστερώσουν
Αλλάξαμε φωλιά
τα ξένα όμως φιλιά
τα χείλη μας θα φαρμακώσουν
Χαιρετηθήκαμε και ξεκινήσαμε
μα την αγάπη μας την λησμονήσαμε
Κι όταν χαθήκαμε το θυμηθήκαμε
όμως, αλίμονο, αλλού βρεθήκαμε
Life is an orange, Max.
Πάψε να ζητάς όλη την αλήθεια,
τι είναι ο έρωτας μη με ρωτάς.
Ψάξε να τη βρεις μες στα παραμύθια,
τώρα δεν μπορείς, είναι νωρίς.
Αγάπη μέσα στην καρδιά
φουρτουνιασμένη λαγκαδιά
κάποια βραδιά πλημμύρισες,
και μας ξεκλήρισες.
Ποτέ δεν πίστευες πως είμαι ικανή
να βρω τη δύναμη να φύγω από κοντά σου
και τη ζωή μου να τη φτιάξω απ’ την αρχή
χωρίς να έχω την βοήθεια την δικιά σου
Προσωπικότητα είχα πάντοτε κι αξία
μα σ’ αγαπούσα και γινόμουνα θυσία
να υποφέρεις ήρθε τώρα κι η σειρά σου
θ’ ακούς για μένα και θα καίγεται η καρδιά σου
Αχ πόσο μοιάζουμε εμείς οι δυο
ψυχούλα ψάχνω κι εγώ να βρω
έξω κι αν βρέχει, βρέχει κι εδώ
και πού φωλιά να ζεσταθώ.
Αχ πόσο μοιάζουμε εμείς οι δυο
άνοιξη να `ρθει κι εγώ ζητώ
έξω σκοτάδι, νύχτα κι εδώ
εσύ πετάς μα εγώ δεν μπορώ.
Qui a séché mes larmes et qui m'aimait encore
Tout ça c'est du passé
Notre dame est là plus que jamais
C'est une belle aventure
À laquelle je repense de moins en moins souvent
Car elle m'a fait du mal malgré le printemps
Προς Νίκο Ξυλούρη Πρώτο νεκροταφείο Ελλάδας.
"…τι να κάνουμε Νίκο μου, που πήγε τόσο αίμα, που πάμε, τι είναι μάχη;" του έγραψα.
Χθες και ενώ άκουγα τις ανέκδοτες αυτές στιγμές μας, πήρα τελικά το γράμμα του
"...σώπα Λουκά, οι πολεμιστές ποτέ δε ρωτάνε."
Με μέγιστη τιμή
Λουκάς Θάνος
C' était vouloir et connaître
Tout de la vie, trop vite peut-être
C' était découvrir la vie
Avec ses peines, ses joies, ses folies
Je voulais vivre comme le temps
Suivre les heures, vivre au présent
Plus je vivais, plus encore je t'aimais tendrement
Pardonne-moi ce caprice d'enfant
Pardonne-moi, reviens moi comme avant
Je t'aime trop et je ne peux pas vivre sans toi
No words could ever say
No pictures ever tell
what you have really meant to me, my love
Thoughts of you grew strong
as soon as you were gone
Once candles burned together, now alone
Now let me find a pathway to walk into this new day,
let nature be my truest friend again
Let harmony surround me and rivers flow around me
Until I find a real love, here I’ll rest
A great man once said:
Winter never fails to turn into Spring
And though we're so different
You and I
When we're together
Even the cold of December feels like the middle of May
Στίχοι: Richard Palmer - Jones, μουσική: Ralph Siegel, δίσκος: "Je veux l' aimer" (1983). Ερμηνεία: Patrick Duffy και Mireille Mathieu.
Μέσα στα 5 καλύτερα όλων των εποχών. Όταν και η τηλεόραση είχε νόημα θέασης.
-
Φόρτωση...
-
Φόρτωση...
-
Φόρτωση...