Κι αφού σαν άνεμος τα γκρέμισα όλα πια
στη μοναξιά μου θα κεράσω δυο ποτά
το ένα για σένα μια συγγνώμη
το άλλο θάνατο για μένα
στη μοναξιά μου θα κεράσω δυο ποτά
το ένα για σένα μια συγγνώμη
το άλλο θάνατο για μένα
-
Μην κλαίτε, μάνες μαυρομαντηλούσες
και συ, Μεγάλη Μάνα των μανάδων!
Όπου να ’ναι, θα τον νεκραναστήσει
ο μέγας λαός κι αυτός αναστημένος.
Δεν έζησες για μένα
δεν γεννήθηκες ποτέ
κι αν πίστεψα σε σένα
δεν σε γνώρισα ποτέ
Ποτέ δεν έζησες για μένα
δεν γεννήθηκες ποτέ
κι αν πίστεψα σε σένα
δεν σε γνώρισα ποτέ
(instrumental)
Καρφίτσωνε στα ρούχα τα παλιά του
το πρώτο γιασεμάκι της αυγής
και κράταγε μπουκιά απ’ τη μπουκιά του
για τα γυμνά σπουργίτια της αυλής.
Μα μη με σταματάς, Αννούλα,
κι αν θα κλάψεις θα το πω:
είναι ο πόλεμος κοντά μας
και δεν μπορώ ν’ αντισταθώ.
Στίχοι: Βαρβάρα Τσιμπούλη, μουσική: Αρθούρος Αντενούτσι
Γυρνάς στην πόρτα σου διπλό κλειδί
και λες πως θες να μείνεις μοναχή
μα θα 'ρθει η αγάπη να σε βρει, θα 'ρθει
γιατί έχει της καρδιάς κλειδί
Η ζωή είναι στιγμές. Το "Για πάντα" ισχύει μόνο γι' αυτόν που το πιστεύει όταν το λέει και μόνο σαν πεποίθηση στιγμής και όχι ως βεβαιότητα στο διηνεκές.
Peggy Lipton for ever...
Έχω έναν καφενέ
ένα παλιό ρημάδι
αχ να ‘τανε καράβι
γι αυτούς που μένουνε
και περιμένουνε
Μα χάθηκες
σαν ήλιος που βασίλεψε στη σκέψη μου,
αγάπη,
και άδειασε από φως όλη η ζωή μου.
Μα χάθηκες,
φεγγάρι μες στη νύχτα που συννέφιασε,
αγάπη,
και μου ’γινες καημός στη θύμησή μου
Mais la vie sépare ceux qui s'aiment
Tout doucement, sans faire de bruit
Et la mer efface sur le sable
Les pas des amants désunis
Μια μάνα κλαίει και το δάκρυ της,
το δάκρυ της ποτάμι τρέχει
Για κόρη που μιλάν και λεν
μανούλα, μάνα δεν έχει
Βυθίζομαι ξανά στο πρόσωπό σου
κι η νύχτα μ' ένα μπλουζ θλιμμένο μοιάζει
κι εγώ σαν Βενετία που βουλιάζει
στο τζάμι μιας βιτρίνας σε κοιτώ
Κι εσύ που λες πως με πονάς
σιρόκος ξεκινάς από το Μαρακές
Φτάνεις μέχρι την ψυχή, σαν κόκκινη βροχή
με σβήνεις και με καις...
Και θυμάμαι που ‘χες πει πως δεν θ’ αφήσεις
να μας δένουνε μονάχα οι αναμνήσεις.
Τώρα ξέρω πως πεθαίνω λίγο λίγο
κι απ’ τη θύμησή σου θέλω να ξεφύγω.
The end of the affair comes always as a repeating pain to mind.
It's a reminiscence that only time can fade it out.
Κι αν χρειαστεί να το πληρώσεις, μη διστάσεις.
Απ’ την αγάπη τίποτα πιο ακριβό
σ’ αυτό τον κόσμο τον πικρό, τον παγερό
που δεν υπάρχει μια γωνιά για ν’ απαγκιάσεις.
Μη σκεφτείς ξανά
και την πόρτα σαν ακούσεις δυνατά να σου χτυπά
άνοιξε την και η αγάπη θα περάσει με χαρά
και την μπόρα θα σου διώξει απ’ την καρδιά
Κι εγώ για την αγάπη σου
τι θες να σου πληρώσω;
Πόσες καρδιές, αγόρι μου,
να βρω και να σου δώσω;
Κι εγώ για την αγάπη σου
τι θες να σου πληρώσω;
Πόσες καρδιές, αγόρι μου,
να βρω και να σου δώσω;
Ξαναβγαίνω με τσέρκι στους δρόμους...
-
Φόρτωση...
-
Φόρτωση...
-
Φόρτωση...