Είναι για σένανε που ζω
Είναι για σένα που ονειρεύομαι το βράδυ
Χωρίς εσένα ούτε λεπτό
Χωρίς εσένα το μηδέν και το σκοτάδι
Είναι για σένα που ονειρεύομαι το βράδυ
Χωρίς εσένα ούτε λεπτό
Χωρίς εσένα το μηδέν και το σκοτάδι
-
Ένα γράμμα δίχως εξηγήσεις
μια συγγνώμη που δε θα ζητήσεις
πώς διαγράφεις τόσες αναμνήσεις
Ένα γράμμα πάνω στο γραφείο
πώς χωρίζεις μια καρδιά στα δύο
αχ και να’ταν όλα ένα αστείο
Just give me love when you can;
If you need me,
A woman in love will understand.
I'll give you all that I have, completely
A woman in love needs only one man.
After you, baby I knew
nobody else would do
after you, a matter of touch
with a love I need so much
there's a need that slipping by
only you can satisfy
no one does it for me
after you
Full lyrics: https://lyricstranslate.com/en/kathy-barnes-after-you-lyrics.html
Κι αφού σαν άνεμος τα γκρέμισα όλα πια
στη μοναξιά μου θα κεράσω δυο ποτά
το ένα για σένα μια συγγνώμη
το άλλο θάνατο για μένα
Μην κλαίτε, μάνες μαυρομαντηλούσες
και συ, Μεγάλη Μάνα των μανάδων!
Όπου να ’ναι, θα τον νεκραναστήσει
ο μέγας λαός κι αυτός αναστημένος.
Δεν έζησες για μένα
δεν γεννήθηκες ποτέ
κι αν πίστεψα σε σένα
δεν σε γνώρισα ποτέ
Ποτέ δεν έζησες για μένα
δεν γεννήθηκες ποτέ
κι αν πίστεψα σε σένα
δεν σε γνώρισα ποτέ
(instrumental)
Καρφίτσωνε στα ρούχα τα παλιά του
το πρώτο γιασεμάκι της αυγής
και κράταγε μπουκιά απ’ τη μπουκιά του
για τα γυμνά σπουργίτια της αυλής.
Μα μη με σταματάς, Αννούλα,
κι αν θα κλάψεις θα το πω:
είναι ο πόλεμος κοντά μας
και δεν μπορώ ν’ αντισταθώ.
Στίχοι: Βαρβάρα Τσιμπούλη, μουσική: Αρθούρος Αντενούτσι
Γυρνάς στην πόρτα σου διπλό κλειδί
και λες πως θες να μείνεις μοναχή
μα θα 'ρθει η αγάπη να σε βρει, θα 'ρθει
γιατί έχει της καρδιάς κλειδί
Η ζωή είναι στιγμές. Το "Για πάντα" ισχύει μόνο γι' αυτόν που το πιστεύει όταν το λέει και μόνο σαν πεποίθηση στιγμής και όχι ως βεβαιότητα στο διηνεκές.
Peggy Lipton for ever...
Έχω έναν καφενέ
ένα παλιό ρημάδι
αχ να ‘τανε καράβι
γι αυτούς που μένουνε
και περιμένουνε
Μα χάθηκες
σαν ήλιος που βασίλεψε στη σκέψη μου,
αγάπη,
και άδειασε από φως όλη η ζωή μου.
Μα χάθηκες,
φεγγάρι μες στη νύχτα που συννέφιασε,
αγάπη,
και μου ’γινες καημός στη θύμησή μου
Mais la vie sépare ceux qui s'aiment
Tout doucement, sans faire de bruit
Et la mer efface sur le sable
Les pas des amants désunis
Μια μάνα κλαίει και το δάκρυ της,
το δάκρυ της ποτάμι τρέχει
Για κόρη που μιλάν και λεν
μανούλα, μάνα δεν έχει
Βυθίζομαι ξανά στο πρόσωπό σου
κι η νύχτα μ' ένα μπλουζ θλιμμένο μοιάζει
κι εγώ σαν Βενετία που βουλιάζει
στο τζάμι μιας βιτρίνας σε κοιτώ
Κι εσύ που λες πως με πονάς
σιρόκος ξεκινάς από το Μαρακές
Φτάνεις μέχρι την ψυχή, σαν κόκκινη βροχή
με σβήνεις και με καις...
Και θυμάμαι που ‘χες πει πως δεν θ’ αφήσεις
να μας δένουνε μονάχα οι αναμνήσεις.
Τώρα ξέρω πως πεθαίνω λίγο λίγο
κι απ’ τη θύμησή σου θέλω να ξεφύγω.
The end of the affair comes always as a repeating pain to mind.
It's a reminiscence that only time can fade it out.
Κι αν χρειαστεί να το πληρώσεις, μη διστάσεις.
Απ’ την αγάπη τίποτα πιο ακριβό
σ’ αυτό τον κόσμο τον πικρό, τον παγερό
που δεν υπάρχει μια γωνιά για ν’ απαγκιάσεις.
-
Φόρτωση...
-
Φόρτωση...
-
Φόρτωση...