Ποτέ δεν πίστευες πως είμαι ικανή
να βρω τη δύναμη να φύγω από κοντά σου
και τη ζωή μου να τη φτιάξω απ’ την αρχή
χωρίς να έχω την βοήθεια την δικιά σου
Προσωπικότητα είχα πάντοτε κι αξία
μα σ’ αγαπούσα και γινόμουνα θυσία
να υποφέρεις ήρθε τώρα κι η σειρά σου
θ’ ακούς για μένα και θα καίγεται η καρδιά σου
Αχ πόσο μοιάζουμε εμείς οι δυο
ψυχούλα ψάχνω κι εγώ να βρω
έξω κι αν βρέχει, βρέχει κι εδώ
και πού φωλιά να ζεσταθώ.
Αχ πόσο μοιάζουμε εμείς οι δυο
άνοιξη να `ρθει κι εγώ ζητώ
έξω σκοτάδι, νύχτα κι εδώ
εσύ πετάς μα εγώ δεν μπορώ.
Qui a séché mes larmes et qui m'aimait encore
Tout ça c'est du passé
Notre dame est là plus que jamais
C'est une belle aventure
À laquelle je repense de moins en moins souvent
Car elle m'a fait du mal malgré le printemps
Προς Νίκο Ξυλούρη Πρώτο νεκροταφείο Ελλάδας.
"…τι να κάνουμε Νίκο μου, που πήγε τόσο αίμα, που πάμε, τι είναι μάχη;" του έγραψα.
Χθες και ενώ άκουγα τις ανέκδοτες αυτές στιγμές μας, πήρα τελικά το γράμμα του
"...σώπα Λουκά, οι πολεμιστές ποτέ δε ρωτάνε."
Με μέγιστη τιμή
Λουκάς Θάνος
No words could ever say
No pictures ever tell
what you have really meant to me, my love
Thoughts of you grew strong
as soon as you were gone
Once candles burned together, now alone
Now let me find a pathway to walk into this new day,
let nature be my truest friend again
Let harmony surround me and rivers flow around me
Until I find a real love, here I’ll rest
A great man once said:
Winter never fails to turn into Spring
And though we're so different
You and I
When we're together
Even the cold of December feels like the middle of May
Στίχοι: Richard Palmer - Jones, μουσική: Ralph Siegel, δίσκος: "Je veux l' aimer" (1983). Ερμηνεία: Patrick Duffy και Mireille Mathieu.
Τυχεροί πραγματικά, όσοι αξιώθηκαν να ζήσουν ζωντανά τέτοιες στιγμές.
Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδά στον Ζυγό live (σεζόν 1977-1978) στο "Σ' ενα εξπρές¨ με συνοδεία του γνωστού μουσικού Κώστα Νικολόπουλου.
Σκέφτηκες άραγε ποτές
όλες αυτές τις διαδρομές
σε ποιο σταθμό ήσουνα χθες
σε ποιο βαγόνι.
Σ’ ένα εξπρές είσαι κι εσύ
που τρέχει πάνω στη ζωή
κι όλο μαζεύει η γραμμή
όλο τελειώνει.