Αποτελέσματα αναζήτησης

Πρώτο πράμα, ειδικά το mystic quest αν και δεν αντέχει πλέον ως παιχνίδι, όποτε το βλέπω μου δημιουργεί ένα βαθύ αίσθημα συγκίνησης!Θυμάμαι μικρός το είχα τερματίσει στα γρήγορα αλλά επειδή του αδερφού μου δεν του πολυάρεσε, αναγκααστήκαμε να το δώσουμε για να πάρουμε άλλο πιο φτηνά.Εμένα όμως...

Mετά απο κάτι αιώνες, βρήκα κάτι της προκοπής στο παζάρι που συγκίνησε την βαθύτατα ρετρό ψυχή μου και ξαράχνιασε λίγο την θέληση μου για ψάξίματα.Ελπίζω τουλάχιστον να ξανα βρω σύντομα κάτι ανάλογο και να μην ήταν απλά μία "αναλαμπή". Το cool ball είναι σφραγισμένο απο την itochu και το primal...

Μέσα στης Κάδμου τα άχραντα μυστήρια Μεσ' στο απόγευμα ηχώ απ 'τις μπασκέτες, η κάδμου κόκκινη από το δειλινό, στο πεζοδρόμιο στοιβαγμένες οι παλέτες κι εγώ της νιότης μου που χάσκει το κενό με μία υπέρλαμπρη amiga 500 θα το γεμίσω με καριέρα μαγική, έχει το sensible άλλωστε τρόπαια τόσα...

Δεν σκίζει βλέπω το νήμα,ας βάλω ένα δικό μου τότε, όλως τυχαίως. :P "Γκρί flight,μπότες martens,jean, μουστάκι, χωρίστρα και κοκκάλινα γυαλιά, θαρρώ ότι τα μπλέξανε λιγάκι κι απ'του εργαστηρίου τα κελιά, βγήκε ετούτο τ΄ έκτρωμα στους δρόμους! Δεν θέλω λέω να το ξαναδώ! Φωνάξτε άμεσα...

Και απο την ίδια ταινία, ζουγανελικό προλεταριακό τρολάρισμα.

Μυρωδιά απο πράσινο ζελέ για τα μαλλιά γαλαξίας, όταν θέλω να θυμηθώ τα εφηβικά μου χρόνια απλά πέρνω μία τζούρα απο αυτήν την γλειώδη αηδία.

Έχετε γράψει εσείς κάποιο ποίημα ή μικρό πεζό που ν' αποτυπώνει αναμνήσεις με κάποιο χρώμα απο την καθημερινότητα των περασμένων εποχών;Aν υπάρχει αντίστοιχο θέμα ας διαγραφεί αλλά λίγο που έψαξα δεν βρήκα κάτι.

Δεν την βρήκα σε κάποιο ξεχωριστό θέμα και της αξίζει, δεν υπερβάλω πάντως πως είναι απο τις καλυτερες ελληνικες ταινίες που έχω δει, όμορφη μουσική, πολύ καλη σκηνοθεσία, ωραίες ερμηνείες, σενάριο ΥΠΑΡΚΤΟ, διάλογοι ρεαλιστικοι, δεν κάνει κοιλιά όπως η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών...

http://www.clproductions.gr/el/feature-films/touch-me-not O τεράστιος Νινιός διδάσκει με ποιητικό τρόπο πως κάνουμε κολλητιλίκι μέσα στα βρωμερά λεωφορεία της δεακετίας του '90.Χουφτώματα, έρωτες και καθημερινά περιστατικά μέσα στην γκρίζα θλιβερή μαγεία της αθήνας σκηνοθετημένα με...

Ο κήπος του θεού (1994) http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Ο_κήπος_του_Θεού http://cine.gr/film.asp?id=701059 Η μοναδική ταινία μεγάλου μήκους του Τάκη Σπυριδάκη, απο τις πιο περίεργες που έχω δει ποτέ, δεν μπορείς να καταλάβεις αν αυτοι οι άνθρωποι είναι σε φυλακή ή κάποιο στρατόπεδο...

το έχει αυτό η αυγουστιάτικη Αθήνα γενικώς, δες τις ήσυχες μέρες του αυγούστου ή τα φτηνά τσιγάρα, μπορεί όταν την βιώνεις ο ίδιος να σε κουράζει η μιζέρια και η παρακμή της αλλά όταν την βλέπεις στον φακό μαγεύεσαι και την ερωτεύεσαι, είδες τι σου κάνει η τέχνη; :P

Το τέλος με ξενέρωσε λιγάκι, το περίμενα πιο ανατρεπτικό, αλλά αυτός ο τρόπος που κινηματογραφεί ο Πανουσόπουλος την νυχτερινή ζωή των 80s έχει κάτι το μαγικό που σε καθηλώνει.Δεν τα κατάφερε ποτέ πάλι τόσο καλά, σε κάποια πλάνα του "Μια μέρα στην νύχτα" αλλά καμία σχέση οι δυο ταινίες.

Γι αυτό έβαλα την λέξη φαντάρος αντί για στρατιώτης για να μην τονίσω το πολεμικό σκέλος της υπόθεσης αλλά εντάξει, αυτό μπορεί να λειτουργεί έτσι μόνο στον εγκέφαλο μου. :P

εντάξει, υπάρχει και το "ράδιο αρβύλα":P Είπα να βάλω όσες αποτυπώνουν την καθημερινή ζωή του φαντάρου με κάποιον ρεαλισμό και σοβαρότητα, όχι γενικώς όσες έχουν κάποια σχέση με τον στρατό. όσο για την ευδοκία δεν την έχω δει αλλά δεν νομίζω να έχει ως πυρήνας δράσης την ζωή στο στρατόπεδο...

Μην ανησυχείς, αυτό ήταν. όποιος έχει καμιά άλλη, την βάζει για να μάθω κι εγώ. :P κάπου θυμάμαι μά μικρου μήκους που είχα δει για λίγο σε ένα κρατικό καναλί όπου κάποιοι φαντάροι ήταν σε ένα φυλάκιο και όλοι η ιστορία περιστρεφόταν γύρω απο ένα μικρό κοριτσάκι.Κι όχι, δνε είμαι στρατόκαβλος...

http://www.tainiothiki.gr/v2/filmography/view/1/1357 Λούφα και παραλλαγή σε σκηνοθεσία του Νίκου Περάκη, παραγωγή του 1984, η πιο καλογυρισμένη ταινία για την ζωή στην θητεία και με πολύ καλές ερμηνείες, αν και θεωρώ το πολιτικό στοιχείο κάπως επιφανειακο και δύσκολο να συνθεδεί...

H αλήθεια είναι πως το παιχνίδια έχει και κάποιες χτυπητές αδυναμίες, πολύ λίγες εκπλήξεις στην πλοκή, η ιστορία είναι ολίγον ανύπαρκτη, οι χαρακτήρες μονοδιάστατοι,οι πόλεις επαναλαμβανόμενες και λίγοι τύποι dungeons.Aπο την άλλη το gameplay είναι τόσο ευχάριστο και τόσο δημιουργικό που σε...

Πέρα απο το διδυμότειχο μπλουζ που είναι κορυφαίο, το απολύομαι των ιμιζ έχεις τις πιο ζωντανές εικόνες απο το φανταρίλικι και είναι πιο κοντά στις απλές εμπειρίες του καθενός.

Συμφωνώ σε όλα όσα είπες γιατί όπως θα έιδες τα έγραψα και πιο πριν.Ωραία και η ταινία που πρότεινες φίλε, είναι καποιες ερμηνείες κάπως υπερβολικές αλλά είναι πολύ καλή παραγωγή.Περίεργο που έμεινε άγνωστη και το βιβλίο πρέπει να είναι πολύ καλό.

Eυχαριστώ για τα καλά σου λόγια φίλε, θα σου πρότεινα πάντως να μην διστάσεις να ανοίξεις κάποιο walkthrough σε αρκετά σημεία του παιχνιδιού, ούτε εγώ είμαι ιδιαίτερα φαν τους αλλά υπάρχουν κάποιες "που στο διάολο πάω" στιγμές όπως και αρκετά μυστικά που παραείναι... μυστικά.Αλλά απο την άλλη...