Ένας νομοταγής πολίτης (1974)

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας ARETARA
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
ΦΖΠ1 είπε:
Ας σημειώσουμε ότι ο Αντώνης Καλογιάννης ΔΕΝ είναι ο πρώτος εκτελεστής του τραγουδιού "Άνοιξε το παράθυρο", αφού αυτό πρωτοηχογραφήθηκε με τον Περικλή Περράκη.
Να σημειώσω ότι σύμφωνα με το αρχείο του stixoi.info και τα συνημμένα σχόλια, ο Περικλής Περράκης ήταν ο πρώτος δισκογραφικά εκτελεστής του κομματιού στον δίσκο "Αντιθέσεις" (1975). Ακολούθησε ο Αντώνης Καλογιάννης με τον ομώνυμο δίσκο την ίδια χρονιά "Αντώνης Καλογιάννης" (1975). Ωστόσο η πρώτη μη δισκογραφική εκτέλεση και πρώτη εκτέλεση εν γένει, αυτή της ταινίας, ήταν του Καλογιάννη (1974).
 
Μόλις χθές την είδα πρώτη φορά...ίσως η πιο ιδιαίτερη κωμωδία (αν μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε κωμωδία) της Φίνος Φίλμς.καταπληκτική ταινία και η καλύτερη ερμηνεία του Μουστάκα.Πολλά νοήματα, αρκετά διαφορετικοί διάλογοι σε σχέση με τις υπόλοιπες ταινίες, αλλά και κάποια ασυνήθιστα σκηνοθετικά τρύκ και σκηνές που ξενίζουν (όπως οι περίεργες γωνίες λήψεις στην σκηνή που συστήνεται ο Παπαγιαννόπουλος στα μέλη της εταιρείας που γίνεται διευθυντής ο Μουστάκας).Επίσης η τρέλα του Μουστάκα όταν του γυρνάνε τα μυαλά νομίζω τόσο πειστικό τρελό δεν έχουμε ξαναδεί σε ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου,το διάγγελμα ως διευθυντής, όλα αυτά σπάνια τα έβλεπες σε ταινίες τότε.Πρέπει να έχει παιχτεί πολύ λίγες φορές στην τηλεόραση (ίσως στον Αντέννα τα πρώτα χρόνια που είχε ανοίξει), αλλά στα δύο κρατικά κανάλια την δεκαετία του 80 δεν την θυμάμαι να παίχτηκε ποτέ στην ζώνη της ελληνικής ταινίας.Και σκεφτείτε και το άλλο :η ταινία κυκλοφόρησε το 1974 τρία χρόνια πριν κλείσει η Φίνος Φιλμς.Συγκρινετε αυτή την ταινία με τις αντίστοιχες της Καραγιάννης-Καρατζόπουλος.Ουδεμία σχέση έτη φωτός μπροστά οι ταινίες του Φίνου ακόμη και όταν άρχισε η αντίστροφη μέτρηση του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου.Και η ταινία αυτή δείχνει ότι ο Φίνος θα είχε να δώσει πολλά στο ελληνικό σινεμά ακόμη (φανταστείτε να μην είχε πεθάνει το 1977 και αναπόφευκτα έκλεινε η εταιρεία αλλά να συνέχιζε και την δεκαετία του 80, πιστεύω θα είχε δώσει κι άλλες ωραίες ταινίες).
 
Καλησπέρα σας. Μετά από 10 + χρόνια είδα ξανά την ταινία και συγκινήθηκα πάρα πολύ. Εξαιρετική ταινία πραγματικά ! Έχω την εξής απορία. Το παιδάκι στο τέλος τι νομίζετε ότι συμβολίζει ? Μήπως το παιδί που θα είχανε αποκτήσει αν είχανε ακολουθήσει τα πραγματικά τους αισθήματα ? Μήπως ότι στο μέλλον θα είναι πάλι μαζί ? Το ότι η Ιουλία έκανε οικογένεια αλλά δεν τον ξέχασε ποτέ ? Ευχαριστώ πολύ !
 
Καλησπέρα σας. Μετά από 10 + χρόνια είδα ξανά την ταινία και συγκινήθηκα πάρα πολύ. Εξαιρετική ταινία πραγματικά ! Έχω την εξής απορία. Το παιδάκι στο τέλος τι νομίζετε ότι συμβολίζει ? Μήπως το παιδί που θα είχανε αποκτήσει αν είχανε ακολουθήσει τα πραγματικά τους αισθήματα ? Μήπως ότι στο μέλλον θα είναι πάλι μαζί ? Το ότι η Ιουλία έκανε οικογένεια αλλά δεν τον ξέχασε ποτέ ? Ευχαριστώ πολύ !

Ο καθένας μπορεί να δώσει ό,τι συμβολισμό κρίνει ότι μπορεί να δοθεί. Νομίζω ότι εδώ "ανοίγεται" η ιδέα πολύ έξω από τα ατομικά όρια του Γρηγόρη και της Ιουλίας και δίνει στο παιδί τον συμβολισμό της αισιοδοξίας, ότι δηλαδή η νέα γενιά θα μπορέσει να ξεφύγει από τον στενό εναγκαλισμό της κρατούσας κατάστασης και θα μπορέσει επιτέλους να χαράξει μία πορεία μακριά από τα λάθη του παρελθόντος. Η ευτυχία των ανθρώπων (το ζητούμενο) περνάει μέσα από την απόρριψη συντηρητικών και απαρχαιομένων αντιλήψεων.
 
Ο καθένας μπορεί να δώσει ό,τι συμβολισμό κρίνει ότι μπορεί να δοθεί. Νομίζω ότι εδώ "ανοίγεται" η ιδέα πολύ έξω από τα ατομικά όρια του Γρηγόρη και της Ιουλίας και δίνει στο παιδί τον συμβολισμό της αισιοδοξίας, ότι δηλαδή η νέα γενιά θα μπορέσει να ξεφύγει από τον στενό εναγκαλισμό της κρατούσας κατάστασης και θα μπορέσει επιτέλους να χαράξει μία πορεία μακριά από τα λάθη του παρελθόντος. Η ευτυχία των ανθρώπων (το ζητούμενο) περνάει μέσα από την απόρριψη συντηρητικών και απαρχαιομένων αντιλήψεων.
Καλησπέρα Αρετή ! Πολύ καλή η ερμηνεία σου, με καλύπτει απόλυτα ! Σε ευχαριστώ πολύ !
 
ομορφη παρουσιαση,ειπωθηκαν πολλα σωστα το θρεντ
αν δεν κανω λαθος δεν ειδα να αναφερεται οτι ειναι η καλυτερη ταινια του σωτηρη μουστακα και κατα δηλωση του αλλα και αντικειμενικα πιστευω.πλην βεβαια μια τελευταιας του σμαραγδη που εκανε
 
αρκετά τολμηρή ταινία για την εποχή (μη ξεχνάμε ότι γυρίστηκε λίγο μετά την πτώση της χούντας)...ο κεντρικός ήρωας περνάει πολλά μηνύματα, αποδομώντας πολλά συντηρητικά στεγανά που ίσχυαν ως τότε...(πχ τη στερεοτυπική τότε φράση "Οι διευθυντές γεννιούνται, δε γίνονται''), πετυχαίνοντας παρά τους χλευασμούς και την υποτίμηση από το στενό του περιβάλλον να γίνει διευθυντής! Εδώ πλέον φαίνεται και ο αρκετά επαναστατικός θα λέγαμε χαρακτήρας της ταινίας, όταν στον καθιερωμένο λόγο που εκφωνεί κάθε διευθυντής στο προσωπικό, διατυπώνει πρωτόγνωρες και ριζοσπαστικές ιδέες
(πχ την προαιρετική χρήση γραβάτας, που θεωρείται κάτι αυτονόητο για το management ο κώδικας ενδυμασίας)
Σωτήρης Μουστάκας - Λόγος υπέρ της ελευθερίας - YouTube

Μάλιστα Το ύφος της ομιλίας και η φωνή του μέχρι το σημείο που αρχίζει τα τρελά του, παραπέμπει μάλλον σε Γεώργιο Παπαδόπουλο, γιατί ήταν και "φρέσκια" η μεταπολίτευση τότε (η ταινία πρωτοπαίχτηκε Δεκέμβριο του 1974).
 
Μάλιστα Το ύφος της ομιλίας και η φωνή του μέχρι το σημείο που αρχίζει τα τρελά του, παραπέμπει μάλλον σε Γεώργιο Παπαδόπουλο, γιατί ήταν και "φρέσκια" η μεταπολίτευση τότε (η ταινία πρωτοπαίχτηκε Δεκέμβριο του 1974).
Αυτο το λεει κι ο ιδιος ο Μουστακας στο "Καλλιτεχνικο καφενειο" το 1986
 
Συγκλονιστική ταινία που αποτελεί την κορυφαία κινηματογραφική στιγμή του Σωτήρη Μουστάκα. Είναι εντυπωσιακό πως σε μια ταινία δένουν τόσο περίτεχνα στοιχεία δραματικά και κωμικά που προκαλούν αφενός σε κάποια σημεία το γέλιο του θεατή και σε άλλα την έντονη συγκίνηση του. Αποτελεί αντιπροσωπευτική καταγραφή στο πως η ισοπεδωτική οικογενειακή και επαγγαλματική πραγματικότητα αν δεν εκλογικευτεί και διαχειριστεί έγκαιρα και με επιτυχία οδηγεί νομοτελεικά στην παράνοια.
Πέραν του συγκλονιστικού πρωταγωνιστή αξίζει μια μνεία σε δυο δευτεραγωνιστές της ταινίας. Ο πρώτος είναι ο πολύ καλός και με πληθωρική παρουσία και παίξιμο Βασίλης Ανδρεόπουλος που στον ρόλο του ψυχιάτρου στο τέλος της ταινίας περιγράφοντας την ροπή στο αδιέξοδο και στην τρέλα αν δεν διαχειριστεί κάποιος σωστά τον παραλογισμό της κοινωνίας γύρω του είναι απίστευτα πετυχημένος και από πλευράς ηθοποιίας τέλειος!
Η άλλη δευτεραγωνίστρια είνια η Πόπη Μοντανάρη στον ρόλο της sexy γραμματέως που κολάζει το ίδιο εξίσου Κυρίτση και Μουστάκα. Πολύ όμορφη παροσυσία που έγραφε στο γυαλί αλλά δεν πήρε τι ευκαιρίες που της άξιζαν στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Ίσως γιατί στην πραγματική της ζωή ήταν το ακριβώς αντίθετο και δεν αξιοποίησε τα σωματικά της προσόντα όπως κάποιες σταρλετίτσες και ενζενί που μεσουρανούν τα τελευταία χρόνια πριν αντικατασταθούν πολύ γρήγορα σαν αναλώσιμες από άλλες εξίσου εντυπωσιακές αλλά μόνο εξωτερικά και αυτό πολύ επιφανειακά.
Κρίμα Πόπη μας άφησες νωρίς μόλις στα 49 σου χρόνια. Ας είναι ελαφρύ....
 

Συνημμένα

  • 100px-Popimontanari.jpg
    100px-Popimontanari.jpg
    3,9 KB · Προβολές: 0
  • MV5BYWQ1YmY1NDUtYjZhYi00ZTk3LTgzNTctZThkNjg3MDQ5YmQzXkEyXkFqcGdeQXVyNzg5OTk2OA@@._V1_FMjpg_UX1...jpg
    MV5BYWQ1YmY1NDUtYjZhYi00ZTk3LTgzNTctZThkNjg3MDQ5YmQzXkEyXkFqcGdeQXVyNzg5OTk2OA@@._V1_FMjpg_UX1...jpg
    36,4 KB · Προβολές: 0
πολυ σωστα εδω ολα,ετσι ειναι,ηταν και η καλυτερη του ταινια και για τον ιδιο το σωτηρη μουστακα
το εισε πει σε συνεντευξεις του
και με βρισκει απολυτα συμφωνο
ο βασιλης ηταν καλος παντου πιστευω
και για τη ποπη μονταναρη πολυ σωστα, ανηκει στο δικο μας ¨κυκλο" των χαμενων καλλιτεχνων δυστυχως
πολυ καλος ειναι και ο κυριος κυριτσης εδω
 
Τελευταία επεξεργασία:
Την είχα δει παλιότερα και μου άφησε κι εμένα πικρή γεύση.. Εδώ έχουμε έναν αδύναμο τύπο χωρίς ίχνος πρωτοβουλίας που ποτέ δεν ύψωσε τη φωνή ,δεν χτύπησε το χέρι στο τραπέζι ,δεν άρπαξε κανένα απο το λαιμό, δεν πρόσβαλε ούτε καν την μάνα του που της χρειαζόταν στην τελική , κι όταν κάποια στιγμή κάνει την εξέγερσή του καταλήγει στον ..τρελογιατρό και μετά ξανά στα ίδια.. Καλή η ελευθερία αλλά θέλει και την διάθεση να ''σπάσεις αυγά'' κι ο ήρωας μας τέτοια διάθεση δεν είχε ,λέω διάθεση για να μη το πω αλλιώς.., και η εξέλιξη ήταν φυσικά αναμενόμενη :). Φοβερός στο ρόλο του ο Μουστάκας βέβαια ..
 
"...Μη φοβάστε. Θα συνέλθει. Θα ξαναγυρίσει στο γραφείο του. Θα παντρευτεί τη μνηστή του. Θα κάνει παιδιά. Θα τα βαφτίσει όπως τα βαφτίσατε κι εσείς, θα τα μεγαλώσει όπως τα μεγαλώσατε εσείς, θα τα συμβουλεύει όπως τα συμβουλεύατε κι εσείς, θα προσαρμοστεί όπως εσείς, όπως εμείς, όπως όλοι…"

 
Πίσω
Μπλουζα