Αγαπημένη χρονική περίοδος του Ελληνικού Κινηματογράφου

[Bambinella]

Οπως ειναι γνωστο, ο ελληνικος κινηματογραφος χωριζεται σε περιοδους που τον διαφοροποιουν οσον αφορα τα τεχνικα μεσα, τη θεματολογια και τη σκηνοθετικη αποψη.

Ο κινηματογραφος πριν απο το '50 περιλαμβανει τα πρωτα δειλα βηματα των Ελληνων κινηματογραφιστων και τις ταινιες που γυριστηκαν κατω απο εξαιρετικα δυσκολες συνθηκες και με πενιχρα μεσα κατα την περιοδο της κατοχης και του εμφυλιου. Ταινιες που σε κανονικες συνθηκες θα ολοκληρωνονταν σε δυο - τρεις μηνες το πολυ, και που ολοκληρωθηκαν σε περισσοτερο απο εναν χρονο. Παρ' ολα αυτα, απο αυτη την πρωτη περιοδο εχουμε ταινιες - διαμαντια, οπως: Δαφνις και Χλοη (1931), Το τραγουδι του χωρισμου (1939), Η φωνη της καρδιας (1943), Χειροκροτηματα (1944), Οι Γερμανοι ξαναρχονται - 1948.

Η δεκαετια του '50 δειχνει την Ελλαδα που προσπαθει να ορθοποδησει υστερα απο τα πληγματα που δεχτηκε τα προηγουμενα χρονια. Η Ελλαδα αυτη κραταγε ομως γερα και μας εδωσε καταπληκτικες ταινιες με ιδιαιτερη επιτυχια στις κωμωδιες. Την εποχη αυτη πρωτοστατουν οι μεγαλες μορφες του Βασιλη Λογοθετιδη, του Ορεστη Μακρη και της Γεωργιας Βασιλειαδου και εχουμε εργα που οχι μονο εχουν αξεπεραστο χιουμορ, αλλα μεσα απο αυτα βλεπουμε την πανεμορφη μεταπολεμικη Αθηνα που ουδεμια σχεση εχει με τη σημερινη. Μερικες απο τις πιο γνωστες ταινιες ειναι: Η Αγνη του λιμανιου (1952), Ο γρουσουζης (1952), Ουτε γατα ουτε ζημια (1954), Καλπικη Λιρα (1955), Η θεια απ' το Σικαγο (1957).

Η δεκαετια του '60 εχει τη μεγαλυτερη παραγωγη ταινιων και ο λεγομενος εμπορικος κινηματογραφος βρισκεται στην ακμη του. Οι αιθουσες ειναι πιο γεματες απο ποτε πριν η μετα, και εχουμε ταινιες λογιων - λογιων, απο κωμωδιες μεχρι σπαραξικαρδια μελο και μιουζικαλ που κανουν για πρωτη φορα την εμφανιση τους αυτη την εποχη. Ετσι εχουμε ποικιλες ταινιες, οπως: Τα κιτρινα γαντια (1960), Η Αλικη στο Ναυτικο (1961), Τυφλα να' χει ο Μαρλον Μπραντο (1963), Ζωη γεματη πονο (1964), Γιατι με εγκατελειψες (1965), Μια κυρια στα μπουζουκια - 1968.

Τα χρονια απο το 1970 εως το 1977 σηματοδοτουν την παρακμη του ελληνικου κινηματογραφου. Η εμφανιση της τηλεορασης στην πατριδα μας, η οποια ξεκινησε το 1966 αλλα μπηκε σχεδον σε καθε ελληνικο σπιτι στα πρωτα χρονια του '70, ηταν ο βασικοτερος λογος που οι ελληνικες παραγωγες βρεθηκαν απο το ζενιθ της περασμενης δεκαετιας, στο ναδιρ την εποχη αυτη. Ο θανατος του Φοιλοποιμενα Φινου τον Ιανουαριο του 1977 ηταν το δευτερο και τελειωτικο χτυπημα για τις ελληνικες ταινιες. Μαζι του εκλεισε μια ολοκληρη εποχη, μια εποχη που ο ιδιος υπηρξε σημα κατατεθεν της: Η πρωτη μεγαλη περιοδος του ελληνικου κινηματογραφου. Ωστοσο, και εκτος Φινου ειχαμε καποιες πολυ αξιολογες παραγωγες συνηθως με φοντο το ελληνικο καλοκαιρι, το ελληνικο χρωμα και φως και που μεσα απο αυτες βλεπουμε μεχρι σημερα μια Ελλαδα χαρουμενη, ζωντανη και καποιες φορες κοσμοπολιτικη. To exploitation κανει για πρωτη φορα τοσο εντονα την εμφανιση του και το ιδιο συμβαινει και με τις πολεμικες. Εχουμε λοιπον μερικες πολυ ενδιαφερουσες παραγωγες: Ο τελευταιος των κομιτατζηδων (1970), Εσχατη προδοσια (1971), Αναζητησις (1972), Διαμαντια στο γυμνο κορμι της (1972), Ψυχη και σαρκα (1974), Το αγκιστρι (1976).

Τα χρονια απο το 1978 εως το 1989 ειναι η εποχη που ξεκιναει την πορεια του ο λεγομενος Νεος Ελληνικος Κινηματογραφος. Μια πορεια που ειχε αρχισει δειλα λιγα χρονια νωριτερα και που τωρα μπαινει στην πιο μεγαλη και σημαντικη της κατευθυνση. Η τεχνοτροπια δεν εχει καμια απολυτως σχεση με αυτο που ειχαν συνηθισει οι θεατες τα προηγουμενα χρονια. Ειναι η εποχη του διαφορετικου, της κουλτουρας και των βαθυτερων νοηματων. Ξεχωριζουν σκηνοθετες οπως, Παυλος Τασιος, Θοδωρος Αγγελοπουλος, Νικος Περρακης, Βασιλης Βαφεας, Παντελης Βουλγαρης. Παραλληλα ταινιες εντελως διαφορετικου στυλ και αποψης, ολες κωμωδιες, κανουν την εμφανιση τους και αποτελουν τον προδρομο και τον συνεχιστη των βιντεοταινιων. Χαρακτηριστικες παραγωγες της εποχης ειναι: Ανατολικη περιφερεια (1979), Ο ασυμβιβαστος (1979), Παραγγελια (1980), Πατερ Γκομενιος (1982), Ελα ν' αγαπηθουμε νταρλινγκ (1984), Ο πρωταρης μπατσος και η τροτεζα (1989).

Ψηφιστε κι εσεις τη δικη σας αγαπημενη χρονικη περιοδο του ελληνικου κινηματογραφου. Η δημοσκοπηση αυτη ειναι μια πολυ ενδιαφερουσα ιδεα του Wally, ενω ο διαχωρισμος των εποχων και τα κειμενα, δικα μου.

 

[ntsmrtz]

Η δεκαετια του '50 ...αλλα μεσα απο αυτα βλεπουμε την πανεμορφη μεταπολεμικη Αθηνα που ουδεμια σχεση εχει με τη σημερινη.

μου αρέσει να βλέπω παλιές ελληνικές για αυτό το λόγο. προσπαθώ να διακρίνω-αναγνωρίσω αστικές περιοχές & σημεία που φαίνονται στη ταινία και να βλέπω πως είναι σήμερα.

γίνεται εύκολη η διάκριση της αστικής/πολεοδομικής πραγματικότητας (και τρόπων ζωής) του τότε και του σήμερα.

 

[retrofan]

Εντελώς αριθμητικά μιλώντας, οι περισσότερες αγαπημένες ταινίες έχουν γυριστεί στη δεκαετία του 1960. Ως μετάβαση ανάμεσα στο 50΄και στο 70΄δεν λείπουν ούτε αυτές που μιλάνε για τις παλιές γειτονιές (π.χ. "Η δε γυνή να φοβάται τον άντρα") ή την κάπως ρετρό θεματολογία και αισθητική (π.χ. "Ο Δήμος από τα Τρίκαλα", "Τα κίτρινα γάντια") αλλά ούτε αυτές που ήδη παρουσιάζουν τον νέο, μοντέρνο κόσμο (π.χ. τα κλαμπ όπου ξενυχτά ο Βουτσάς, η Λάσκαρη, ο Τζανετάκος στο "Ένα κορίτσι για δύο", τα μίνι φορέματα της Καραγιάννη στο "Κάτι να καίει" και της Φόνσου στην "Κόμισσα της Φάμπρικας", το τουίστ του Ηλιόπουλου και της Λάσκαρη στον "Ατσίδα", το τρελό σέικ του "Παπατρέχα", τα μεγάλα ξενοδοχεία των νησιών στα μιούζικαλ του Δαλιανίδη, τα πολύχρωμα πουκάμισα του Γεωργίτση στο "Γοργόνες και Μάγκες", οι φαβορίτες και ο "φωναχτός" συνδικαλισμός του Αλεξανδράκη στο "Ξύπνα Βασίλη")

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν τρισαγαπημένες ταινίες από τη δεκαετία του 50΄

Από τη δεκαετία του 70΄και του 80΄μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού (και για τις δύο )

Πριν το 50΄ οι ταινίες που έχω δει είναι ελάχιστες. Και βέβαια τα φτωχά τεχνικά μέσα τις αδικούν. Μου έχουν μείνει πάντως απωθημένο ο "Μαρίνος Κονταράς" και το "Δάφνις και Χλόη" του Λιάσκου.

 

[spyrosd]

Λόγω ηλικίας είμαι του Νέου Ελληνικού. Όχι ότι έχω πρόβλημα με τα παλαιότερα -δεν έχω καλύτερο σκηνοθέτη από τον Δαλιανίδη- αλλά επειδή έχει αδικηθεί πολύ αυτή η περίοδος. Κατά μπανάλ φράσεις τύπου ψευτοκουλτούρα και η αγραματοσύνη κάποιων opinion leader -τρομάρα τους- απέκοψαν την κινηματογραφική ιστορία του τόπου τουλάχιστον σε επίπεδο μνήμης και γνώσης. Και μαθηματικά΄είναι σίγουρα ότι υπάρχουν λιγότερες ταινίες εκείνη την περίοδο, αρα και λιγότερες καλές

 

[Dimitrissss]

Ψήφισα δεκαετία '50, κυρίως για το δεύτερο μισό της. Ήταν το κρίσιμο μεταβατικό διάστημα ανάμεσα στον πόλεμο και την μεταστροφή της ελληνικής κοινωνίας. Στην πραγματικότητα καταγράφηκε μια Ελλάδα που τέλειωνε και μια νέα που ερχόταν. Παράλληλα, καθιερώθηκε την περίοδο εκείνη μια πολύ σπουδαία γενιά Ελλήνων πρωταγωνιστών.

 

[Wally]

Προσωπικα θεωρω οτι η κορωνιδα του Ελληνικου σινεμα ειναι 1968-75...αρα θα ψηφισω το 1970-77.

Ειδαμε μεγαλες παραγωγες, αναβιωση ιστορικων στιγμων, κοσμοπολιτικα σεναρια, μια εκθαμβωτικα χρωματιστη Ελλαδα ντυμενη με υπεροχες μουσικες και ομορφους ανθρωπους.

Ταινιες που ειχαν απηχηση στο κοσμο, που εκοβαν εκατομυρια εισητηρια. Μπορει να μην αποτελουσε σινεμα προβληματισμου αλλα ταιζε τη ψυχη με χαρα, αισιοδοξια, μνημες που δεν πρεπει να ξεχαστουν.

Και προτιμω να αναζητησω αλλου τα "βαθια νοηματα" και να ακουω τη Ναθαναηλ να τραγουδα την Εκδρομη (1968 ), τον Πρεκα να υπερασπιζεται το Ρουπελ, τον Κουρκουλο να καιει το βιος του στην αυλη, τη Βουγιουκλακη να θυμαται την κατοχη, τον Κομνηνο να σουλατσαρει στην ακρογιαλια, την σιορα Αντζολινα να κανει ανω κατω την Κερκυρα, τον Κωνστανταρα να χουφτωνει την Ρικα, τον Αντωνοπουλο με τα ζιβαγκο, την Τσοπεη να κοιτα απο τη τζαμαρια και τοσα τοσα αλλα.

Ειδαμε επισης και το Ελληνικο exploitation cinema που δεν εχει πολλα να ζηλεψει απο αντιστοιχες προσπαθειες. Καλτ ειδωλα, παραξενα σεναρια, μεγαλη αποδοχη απο το κοσμο.

Αλλος ενας λογος που γουσταρω αυτη τη περιοδο ειναι επειδη καποια διαμαντια παρεμειναν απο τοτε σε ενα καθεστως ομερτα, καραντινας για ανοητους πολιτικους (?) ισως λογους.

 

[spyrosd]

Τι εννοείς λέγοντας ανόητους πολιτικούς λόγους ;

 

[appoul]

Μπορεί αριθμητικά να έχω πιο πολλές αγαπημένες ταινίες στις δεκαετίες 50 και 60, αλλά κάτι ο δονκιχωτισμός των κινηματογραφιστών μας στην προ του 1950 εποχή, κάτι η ευγνωμοσύνη που νιώθω για τους πρωτοπόρους που έκαναν ό,τι μπορούσαν για το όνειρό τους με ελάχιστα μέσα, και κάτι το απωθημένο για τόσες ταινίες που χάθηκαν και δεν θα δούμε ποτέ, ε, αποφάσισα να ψηφίσω την προ του 1950 εποχή.

 

[Wally]

Τι εννοείς λέγοντας ανόητους πολιτικούς λόγους ;

Εννοω οτι επειδη ετυχε καποια εργα να γυριστουν επι χουντας, μεσα στη μεταπολιτευτικη νοοτροπια θαφτηκαν αδικαιολογητως αρκετα απο δαυτα. Ο χαρακτηρισμος "ανοητους" εγκειται στο γεγονος οτι δεν δεχομαι οι εκαστοτε πολιτικες συνθηκες να στιγματιζουν εργα τεχνης! Αλλο η πολιτικη, αλλο το σινεμα, το θεατρο, η λογοτεχνια, η μουσικη και τα λοιπα.

Ισα-ισα αν τα κατηγοριοπουμε με βαση τις πολιτικες περιστασεις κατα τις οποιες ετυχε να δημιουργηθουν, ομιλουμε περι στρατευσης της τεχνης και γυρναμε στο 50...

 

[thanos75]

Η ψήφος μου πήγε στο "Άλλη"...και ο λόγος είναι πως νιώθω την ανάγκη να καλωσορίσω τη νέα γενιά ελλήνων κινηματογραφιστών. Νομίζω πως θα έχετε όλοι παρατηρήσει πως μέσα σε αυτή την κρίση που περνά ο τόπος μας, ο ελληνικός κινηματογράφος τα τελευταία δύο χρόνια "ανθίζει", έχοντας δώσει (και συνεχίζει να δίνει) απίστευτες ταινίες που έχουν πάει καλά και σε διεθνές επίπεδο. Επιπλέον παράγεται μια πληθώρα ελληνικών ταινιών...μόνο τη σεζόν που πέρασε βγήκαν κάπου στις 10 με 15 ελληνικές ταινίες, με μια ευρεία θεματολογία που δημιουργούσαν πολλούς προβληματισμούς. Ίσως είναι η πρώτη περίοδος που μπορούμε να μιλήσουμε για συγκεκριμένο "στίγμα" και ρεύμα στον ελληνικό κινηματογράφο. Ναι ομολογουμένως μπορεί ως ρετρό τύπος να γλυκαίνομαι βλέποντας παλιές ελληνικές ταινίες, όμως κατά τη γνώμη μου το νέο μοιάζει σαφέστερα πιο ελπιδοφόρο

 

[sunset89]

Η ψήφος μου πήγε στο "Άλλη"...και ο λόγος είναι πως νιώθω την ανάγκη να καλωσορίσω τη νέα γενιά ελλήνων κινηματογραφιστών. Νομίζω πως θα έχετε όλοι παρατηρήσει πως μέσα σε αυτή την κρίση που περνά ο τόπος μας, ο ελληνικός κινηματογράφος τα τελευταία δύο χρόνια "ανθίζει", έχοντας δώσει (και συνεχίζει να δίνει) απίστευτες ταινίες που έχουν πάει καλά και σε διεθνές επίπεδο. Επιπλέον παράγεται μια πληθώρα ελληνικών ταινιών...μόνο τη σεζόν που πέρασε βγήκαν κάπου στις 10 με 15 ελληνικές ταινίες, με μια ευρεία θεματολογία που δημιουργούσαν πολλούς προβληματισμούς. Ίσως είναι η πρώτη περίοδος που μπορούμε να μιλήσουμε για συγκεκριμένο "στίγμα" και ρεύμα στον ελληνικό κινηματογράφο. Ναι ομολογουμένως μπορεί ως ρετρό τύπος να γλυκαίνομαι βλέποντας παλιές ελληνικές ταινίες, όμως κατά τη γνώμη μου το νέο μοιάζει σαφέστερα πιο ελπιδοφόρο

Συμφωνώ με τα λεγόμενά σου και για αυτό άλλωστε είχα ψηφίσει κι εγώ "Άλλη". Πιστεύω ότι την τελευταία 20ετία βγήκαν πολλά διαμάντια που υποτιμήθηκαν αδικαιολόγητα.! Εκτιμώ το Σύγχρονο Ελληνικό Κινηματογράφο και πάντα υποστηρίζω αξιόλογες προσπάθειες νέων παιδιών, αλλά και έμπειρων σκηνοθετών που κυμάνθηκαν στο χώρο χωρίς τις κλασικές μανιέρες, είτε οι κινήσεις τους είναι επιτυχημένες είτε όχι. Άλλωστε κανείς δε μπορεί να παράγει πάντα αριστουργήματα. Αυτό ισχύει για όλες τις εποχές.

 

[Bambinella]

Ο λογος που δεν μπηκε στη δημοσκοπηση η κατηγορια απο το 1990 μεχρι σημερα, ειναι οτι αυτη η εποχη στο μεγιστο μερος της δε θεωρειται ρετρο στο φορουμ. Φυσικα, με την επιλογη Αλλη, εχετε τη δυνατοτητα οσοι θελετε να την επιλεξετε εμμεσα.

Μια που ηδη κανατε αναφορα σε αυτη τη χρονικη περιοδο, θελω να πω κι εγω δυο λογια:

Ο σημερινος ελληνικος κινηματογραφος ξεκινησε ουσιαστικα το 1994 με την ταινια του Αντωνη Κοκκινου, Τελος Εποχης. Υστερα απο τη σιωπη που επικρατησε στις αιθουσες για περισσοτερο απο μιαμιση δεκαετια, το 1994 γινεται το μεγαλο μπαμ. Τα σινεμα ξαναγεμιζουν, η παραγωγη ολοενα αυξανεται, και ο κοσμος ανακτα την εμπιστοσυνη του στο για χρονια αγνοημενο ελληνικο σινεμα.

Το Τελος Εποχης φερει αυτον τον οξυμωρο τιτλο τη στιγμη που μαζι του ξεκιναει η αρχη μιας νεας εποχης ελληνικων ταινιων. Οι ταινιες των υψηλων νοηματων και οι κωμωδιες σε στυλ βιντεοταινιας που δεσποζαν απο το 1978 και μεχρι τη δεκαετια του '80 και περα, τελειωνουν. Ισως σε αυτο το σημειο, ο τιτλος της ταινιας του Κοκκινου να ειναι απολυτα σχετικος. Η συγχρονη ματια και αισθητικη θεμελιωνονται και επηρρεαζουν οριστικα τις ταινιες που παιζονται μεχρι σημερα.

Κι ολα αυτα απο μια ταινια που μιλαει για μια παρεα μαθητων του Γυμνασιου. Εχω δει οτι παρεμφερη σεναρια που συνδυαζουν το τριπτυχο, μαθητες - σκανδαλιες - εφηβικοι ερωτες, εχουν παντα σιγουρη επιτυχια απο τοτε που πρωτοεμφανιστηκαν στο πανι με πρωτη διδαξασα την Αλικη. Το Ξυλο βγηκε απ' τον Παραδεισο, Χτυποκαρδια στο Θρανιο, Ροδα Τσαντα και Κοπανα, και φυσικα Τελος Εποχης, ειναι καποια απο τα πιο τρανταχτα παραδειγματα που αποδεικνυουν ποσο το φιλοθεαμον κοινο αγαπαει την επιστροφη στα θρανια, εστω και μεσα απο μια κινηματογραφικη αιθουσα.

 

[αριαδνη]

Η ανερχόμενη τηλεοραση θα βάλει την ταφόπλακα στο ελληνικό σινεμά μετα το 70, μεχρι τότε καθε γειτονια ειχε το σινεμαδάκι της και την έντονη κοινωνικότητα της, γυρω από αυτό'! για μενα αγαπημένη περίοδος το 50' και το 60', μετα όλα φθινουν λίγο..από που να ξεκινησω απο τον ''μεθυστακα'', το ''αμαξάκι'','' οι Γερμανοι ξανάρχονται'', ''διακοπές στην Αιγινα'', ''χαρούμενοι αλήτες'', ''λατερνα, φτωχεια και φιλότιμο'', ''ο ηλιας του 16'',..περισσότερες οι κωμωδιες γιατι ο απλός κόσμος ήθελε να ξεχνιεται από τα βασανα και το σινεμα ηρθε σαν αντισταθμισμα! θα την ονομαζα την ανοιξη του ελληνικου σινεμα..

 

[spyrosd]

Εννοω οτι επειδη ετυχε καποια εργα να γυριστουν επι χουντας, μεσα στη μεταπολιτευτικη νοοτροπια θαφτηκαν αδικαιολογητως αρκετα απο δαυτα. Ο χαρακτηρισμος "ανοητους" εγκειται στο γεγονος οτι δεν δεχομαι οι εκαστοτε πολιτικες συνθηκες να στιγματιζουν εργα τεχνης! Αλλο η πολιτικη, αλλο το σινεμα, το θεατρο, η λογοτεχνια, η μουσικη και τα λοιπα.
Ισα-ισα αν τα κατηγοριοπουμε με βαση τις πολιτικες περιστασεις κατα τις οποιες ετυχε να δημιουργηθουν, ομιλουμε περι στρατευσης της τεχνης και γυρναμε στο 50...

Καταλαβαίνω τι λες, αλλά με το ίδιο σκεπτικό έχουν να προβληθούν χρόνια "Η αρπαγή της Περσεφόνης", "Συνοικία το όνειρο", "Το μπλόκο" -που διάβασα οτι θα βγει σε επανέκδοση στους θερινούς- και άλλες ταινίες που ανήκουν στην αριστερή διανόηση. Το πρόβλημα δεν νομίζω ότι είναι πολιτικό ή πολιτικής κατεύθυνσης, αλλά μάλλον λόγω των καναλιών που προτιμάνε γνωστές κλασικές κωμωδίες. Πόσα χρόνια έχει να προβληθεί στην τηλεόραση δράμα της Finos film ; Πλην κάποιων συγκεκριμένων που δεν ξεπερνάνε τις δεκα.

 

[ntsmrtz]

Καταλαβαίνω τι λες, αλλά με το ίδιο σκεπτικό έχουν να προβληθούν χρόνια "Η αρπαγή της Περσεφόνης", "Συνοικία το όνειρο", "Το μπλόκο" -που διάβασα οτι θα βγει σε επανέκδοση στους θερινούς- και άλλες ταινίες που ανήκουν στην αριστερή διανόηση. Το πρόβλημα δεν νομίζω ότι είναι πολιτικό ή πολιτικής κατεύθυνσης, αλλά μάλλον λόγω των καναλιών που προτιμάνε γνωστές κλασικές κωμωδίες. Πόσα χρόνια έχει να προβληθεί στην τηλεόραση δράμα της Finos film ; Πλην κάποιων συγκεκριμένων που δεν ξεπερνάνε τις δεκα.

όταν η τηλεόραση προβάλλει σειρές τύπου "η πολυκατοικία" -που την θεωρώ σκουπίδι- και βλέπεις ότι γίνεται επιτυχία, τότε μην περιμένεις να δεις τι ταινίες που ανέφερες γιατί είναι εκτός της σημερινής νεοκουλτούρας.

οφείλω όμως να αναφέρω, ότι "η αρπαγή της Περσεφόνης" προβλήθηκε μεταμεσονύκτια σε κρατικό τον Αύγουστο του '07 και την ξαναείδα καθότι τότε είχα τηλεόραση, ενώ η "Συνοικία το όνειρο" παίζεται σε επανέκδοση σε κάποιους θερινούς.

 

[RIO]

Ψήφισα 1970-77, γιατί είναι αδικημένη περίοδος. Γυρίστηκαν αρκετές αξιόλογες ταινίες ( κατάχρηση εξουσίας, θέμα συνειδήσεως) αλλά πέρασαν στα χαμηλά, λόγω τηλεόρασης και παρακμής του σινεμά. Κρίμα, γιατί οι δημιουργοί ήταν πιο ώριμοι, υπήρχαν πρωτότυπες για τα ελληνικά δεδομένα ιδέες και οι ηθοποιοί ρίσκαραν πιο εύκολα...

 

[spyrosd]

όταν η τηλεόραση προβάλλει σειρές τύπου "η πολυκατοικία" -που την θεωρώ σκουπίδι- και βλέπεις ότι γίνεται επιτυχία, τότε μην περιμένεις να δεις τι ταινίες που ανέφερες γιατί είναι εκτός της σημερινής νεοκουλτούρας.οφείλω όμως να αναφέρω, ότι "η αρπαγή της Περσεφόνης" προβλήθηκε μεταμεσονύκτια σε κρατικό τον Αύγουστο του '07 και την ξαναείδα καθότι τότε είχα τηλεόραση, ενώ η "Συνοικία το όνειρο" παίζεται σε επανέκδοση σε κάποιους θερινούς.

Φαντάσου, ούτε στο πρόγραμμα δεν το είχα δει την "Αρπαγή" Πάντως και η κρατική που μπορούσε κανεις να βρει έναν άλλο Ελληνικό κινηματογράφο, προβάλλει συνέχεια 25-30 ταινίες όλες και όλες. Μια ζώνη που είχε κάθε Τρίτη βράδυ, σταμάτησε και αυτή.

 

[Danailicious]

Ψήφισα την δεκαετία του 1950 που τη λατρεύω, ενώ, για εμένα ακολουθεί εκείνη του '60.

1950! Εποχή που γυρίζονται πολύ καλές ταινίες με πρωταγωνιστές τους Λογοθετίδη,Λαμπέτη,Χορν,Αυλωνίτη,Βασιλειάδου,Μακρή

ενώ αρχίζουν να κάνουν τις πρωταγωνιστικές εμφανίσεις και οι stars του '60 [Καρέζη-Βουγιουκλάκη-Μπάρκουλης-Αλεξανδράκης] σε πολύ χαριτωμένες ταινίες κατ εμέ.

 

[bernard.c]

Αν και αγαπώ όλες τις εποχές του Ελληνικού κινηματογράφου, είμαι "αθεράπευτος" λάτρης του "mainstream" Ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του '60, με τους έμπειρους (πια) σκηνοθέτες, τις μεγάλες (πλέον) εταιρίες παραγωγής και τα λαμπερά (πλεόν και αυτά) αστέρια του Ελληνικού σινεμά να ακτινοβολούν στη μεγάλη οθόνη! Και όλα αυτά, να βασίζονται πολλές φορές σε καλογραμμένα σενάρια "δοκιμασμένων" θεατρικών επιτυχιών!

Θα ήθελα να "σταθώ" όμως κάπου αλλού σε αυτό μου το ποστ, το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι πιο σημαντικό:

Στο ίδιο το thread / δημοψήφισμα, το οποίο κατ' αρχάς, σαν ιδέα, είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον (μπράβο Wally), αλλά και από εκεί και πέρα, στο διαχωρισμό των διαφορετικών εποχών του Ελληνικού κινηματογράφου που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, αλλά και στο πάρα πολύ καλογραμμένο εισαγωγικό κείμενο της bambinella 100 (η οποία μας έχει συνηθίσει άλλωστε!). Και τέλος, θέλω επίσης να σταθώ στο γεγονός ότι πέρα από την ιδέα, την επιμέλεια, το στήσιμο του thread / δημοψηφίσματος, ήταν και οι απαντήσεις σας παιδιά που μου άρεσαν ιδιαίτερα. Ο κάθε ένας με τις προτιμήσεις του, με τα δικά του αγαπημένα χαρακτηριστικά από την κάθε περίοδο, κείμενα πλήρη, καλογραμμένα, ενδιαφέροντα, χορταστικά, καθιστώντας όλο πλέον το Thread στο σύνολό του "υποδειγματικό" για το πώς (κατά την γνώμη μου) θα ήθελα να είναι όλα τα threads του forum μας (σύλληψη, παρουσίαση, συζήτηση, ανταλλαγή απόψεων) και κάνοντάς με υπερήφανο που είμαι μέλος του! Μακάρι να γεμίσει το forum μας με τέτοιες όμορφες, κόσμιες και ενδιαφέρουσες συζητήσεις!

:thanx2:

 

[Wally]

Mπα! Εγω μια ιδεα εριξα. Για ποτε η Bambinella εστησε περιοδους, εγραψε το εξαιρετικο συνοδευτικο κειμενο δεν καταλαβα. Οι γνωσεις και η ταχυτητα της πλεον δεν εκπλησσουν...σοκαρουν!

Ειμαστε τυχεροι σαν κοινοτητα που εχουμε τη Μπαμπι...

Αντε να διαβασουμε και αλλες γνωμες για τις περιοδους του Ελληνικου σινεμα! Εμπρος!