Αγαπημένη χρονική περίοδος του Ελληνικού Κινηματογράφου

78-89 γιατι απλα λατρεψα την βιντεοκασσετα και γενικος τις ταινιες της εποχης μας που εβγαλαν ολα τα νεανικα μας ειδωλα
 
Επέλεξα την δεκαετία του '60 γιατί οι ταινίες της συγκεκριμένης περιόδου παρουσιάζουν μια αθωότητα που δυστυχώς έχει εκλείψει στις μέρες μας....Βέγγος, Βουτσάς, Καρέζη, Βουγιουκλάκη, Παπαγιαννόπουλος, η θρυλική εταιρεία παραγωγής ''Φίνος Φιλμ''...Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από αυτή την αξέχαστη (κινηματογραφική) δεκαετία!
 
Wally είπε:
Ειδαμε επισης και το Ελληνικο exploitation cinema που δεν εχει πολλα να ζηλεψει απο αντιστοιχες προσπαθειες. Καλτ ειδωλα, παραξενα σεναρια, μεγαλη αποδοχη απο το κοσμο.
Αρχιcult η Τίνα αν και θα προέκτεινα την αγαπημένη μου περίοδο μέχρι και περίπου τις αρχές του '80...

[video=youtube;r9-1mitjafA]

 
Bernard και Wally, σας ευχαριστω για τα τοσο ευγενικα σας λογια. Πρεπει να πω, οτι περα απο μεγαλη χαρα, ειναι τιμη για μενα να βρισκομαι αναμεσα σας.

Ειναι απολυτα σωστη η επισημανση του Bernard, οτι τα ποστ των παιδιων σε αυτη τη δημοσκοπηση ειναι υποδειγματικα. Πραγματικα, καθε μελος ξερει να στηριζει την επιλογη του και να επιχειρηματολογει πολυ πειστικα για τους λογους που την εκανε. Ειναι χαρα ολων μας να βλεπουμε τοσο ωραια ποστ και τοσο ουσιαστικες και παραγωγικες συζητησεις μεταξυ των μελων.

Εδω θα ηθελα να προσθεσω και κατι ακομα: Βρισκω εξαιρετικα ενδιαφερον το γεγονος οτι το καθε μελος μεσα απο την προτιμηση του, δινει και το προσωπικο του στιγμα. Οι επιλογες μας ειμαστε εμεις, και ειναι συναρπαστικο να βλεπουμε και καποια στοιχεια της ιδιοσυγκρασιας των μελων μεσα απο αυτες.

Για παραδειγμα, ημουν σιγουρη για την ψηφο του Wally, του Bernard, του ARETARA, της αριαδνης και της Danailicious, οχι μονο γιατι εχω μιλησει μαζι τους με προσωπικα μηνυματα, αλλα και γιατι και μεσα απο τα γραφομενα τους στο φορουμ εχω καταλαβει καποια στοιχεια της προσωπικοτητας τους.

Το ιδιο πιστευω, εχετε καταλαβει πολλοι για μενα, και αρα μαντευετε ανετα που θα παει η ψηφος μου! :)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
H δεκαετία του 50 είχε μέσα Βασίλη Λογοθετίδη με ταινίες που άφησαν εποχή(Δεσποινίς ετών τριάντα εννέα, Ένα βότσαλο στη λίμνη, Δελησταύρου και υιός ,Ένας ήρως με παντούφλες) έχει την Κάλπικη λίρα, την Στέλλα και τον Ηλία του 16ου.Εξαιρετικές ταινίες που βλέπονται ακόμη και σήμερα...

Για τη δεκαετία του 60 τι να πει κανείς... η πιο παραγωγική με ταινίες αριστουργήματα αλλά και πολλές β' ή και γ' διαλογής ταινίες...

Η δεκαετία του 70 είναι αγαπημένη γιατί έχει να παρουσιάσει ένα καινούργιο είδος ταινιών... Αναζήτησις... ,Ζήτημα ζωής και θανάτου , Ο βάλτος, Ψυχή και σάρκα (Εσύ κι' εγώ), Το αγκίστρι

Η ψήφος μου όμως θα παει στην περίοδο 1978-1989... Γιατί αυτή την εποχή πρωτοπήγα σινεμά και είδα πολλές απο τις επιτυχίες της εποχής Τα τσακάλια, Μάθε παιδί μου γράμματα, Βασικά καλησπέρα σας, Λούφα και παραλλαγή. Αλαλούμ, Η στροφή,
 
Να δεχθω (χωρις να μπορω να το χωνεψω με τιποτα!) οτι ταινιες σαν το Γραμμος Βιτσι, Οι γενναίοι του Βορρά, Στα συνορα της Προδοσιας κτλ μπορει να μην παιζονται στην τηλεοραση λογω πολιτικων "ευαισθησιων"...αλλα τα exploitation της εποχης γιατι ειναι και αυτα στην ιδια ιδιοτυπη καραντινα??

Γιατι δεν μπορουμε να παρακολουθησουμε ταινιες σαν τα Κολασμένες ψυχές στα δίχτυα της ηδονής, Δαίμονες της βίας και του σεξ, Φλογισμένη σάρκα, Οι Εκβιασται, Τανγκο 2001, Καυτες Διακοπες κτλ (μιλαμε για πολυ εμπνευσμενους τιτλους ε? :) ) μεταμεσονυχτια? Πρεπει να περιμενουμε τα αφιερωματα στο Γκαγκαριν??

Γιατι δεν υπαρχουν σε DVD στην Ελληνικη αγορα την ιδια στιγμη που κυκλοφορουν στο εξωτερικο ντουμπλαρισμενες και με "τσοντα" εξτρα σκηνες?
 
Με έβαλες σε τρομερό δίλημμα... και του 50 και του 60 είναι οι αγαπημενες μου ( καλά μετά το 70 όχι οτι δεν μου αρέσουν αλλά δεν τρελαίνομαι κιόλας όπως πχ με μια ασπρόμαυρη ταινιούλα )

Τελικώς διάλεξα τη δεκαετία 60 παρόλο που το αγαπημένο μου ζεύγος ( Τάκης / Έλλη ) μεσουρανούσαν στα 50s... και αυτό γιατί μου άρεσουν πάααρα πολύ οι ταινίες με το ύφος της εποχής εκείνης κτλ ( όχι ότι δεν μου αρέσουν και των 50s απλά θα δω πολύ πιο ευχαριστα μια ταινία 60s.)Αυτά
 
Δε θα μπορουσα να ψηφισω τιποτε αλλο απο τη δεκαετια του '50. Αυτη η δεκαετια ειναι η πιο αγαπημενη μου για πολλους λογους που δεν αφορουν το φορουμ, αλλα και για την αισθητικη της που σε παγκοσμιο επιπεδο ηταν απαραμιλλη, σε σχεση με προγενεστερες και μεταγενεστερες εποχες.

Αφου ομως πρεπει να εστιασω στην κινηματογραφικη αισθητικη, θα πω οτι και αυτη επεηρρεαζεται απο την αισθητικη της εκαστοτε εποχης.

Οι ηθοποιοι που διεπερεψαν το '50 ηταν ηθοποιοι που σαν αυτους μονο μια φορα γεννησε ο τοπος. Χορν, Λογοθετιδης, Μακρης, Λαμπετη, Βασιλειαδου. Κι ολοι τους να περπατουν μεσα στις ταινιες τους σε μια Αθηνα παραδεισενια, αληθινο κοσμημα της πατριδας μας. Σε μια πολη που αξιζε να ειναι πρωτευουσα της Ελλαδος.

Ποσο μου αρεσει να βλεπω τον Χορν να χαζευει βιτρινες στην Πανεπιστημιου, στο Μια ζωη την εχουμε, τον Λογοθετιδη να παρακολουθει την Ιλια Λιβυκου σε διαφορες περιοχες των Αθηνων, στον Ζηλιαρογατο!.....

Για μενα αυτο ειναι η ομορφια που ξεχειλιζει μεσα απο μια ταινια. Αυτο που κανει οποιον τη βλεπει να ονειρευεται πως βρισκεται στη θεση των πρωταγωνιστων και περιδιαβαινει τους δρομους της χαρουμενης πολιτειας. Της Αθηνας, που ποτε της δεν υπηρξε τοσο ομορφη οσο οταν αποτυπωθηκε ασπρομαυρη πανω στο πανι.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Κι εγω χαιρομαι που συμφωνουμε, mariadegrecia! Να εισαι καλα.
 
με δεδομενο οτι στο αντιστοιχο thread παλιές Ελληνικές ταινίες που σας έχουν συγκινήσει

http://www.retromaniax.gr/vb/newreply.php?do=newreply&p=112367

Nemo είπε:
Ενας ηρωας με παντουφλεςΟ φανουρης και το Σοι του

Η προδοσια

Αλιμονο στους νεους

Η καλπικη λιρα

Η δε γυνη να φοβηται τον αντρα
Mαλιστα....

Κάλπικη λίρα 1955

Ο Φανούρης και το σόι του 1957

Ένας ήρως με παντούφλες 1958

Αλίμονο στους νέους 1961

Προδοσία 1964

Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα 1965

:p ιδανικα θα ψηφιζα την δεκαετια 55-65 plus τις οποιες αλλες(δεν περιλαμβανονται) ταινιες του Λογοθετίδη.

Αλλα αφου πρεπει να επιλεξω δεκαετια του 50 for me :)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
εδωσα την ψηφο στην δεκαετια παρολο που αγαπω την δεκαετια του 50 απλα πιστευω οτι κατα την δεκαετια του 60 υπηρξε το τοπ που λεμε του ελληνικου κινηματογραφου, η ανθηση και η ακμη του...αφηστε που ειχε και μεγαλη παραγωγικοτητα και απο πλευρας εταιριων αλλα και σεναριων ...
 
Μου είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια από τις 5 κατηγορίες (την 6η την συνδέω με το τώρα), γιατί κάθε μια από αυτές την ταξινομώ μέσα μου, πολύ χονδρικά, σε 3 φάσεις της ζωής μου (μιλάω για τις κινηματογραφικές ταινίες) και θα εξηγήσω αμέσως τον τρόπο που το κάνω.

ΜΕΡΟΣ Α'

Τις δεκαετίες '40, '50, '60 (καθώς και τα 3 πρώτα χρόνια της δεκαετίας '70), τις βάζω όλες μαζί στο καλάθι της παιδικής μου ηλικίας και τις αποχρωματίζω, τις θυμάμαι ασπρόμαυρες, ακόμα κι αν κάποιες από εκείνες (με χαρακτηριστικότερο είδος το Μιούζικαλ που λάνσαρε ο Δαλιανίδης στα 60'ς) είναι βυθισμένες στον φλογερό κορεσμό του Eastmancolor. Μιλάω πάντα για τις εμπορικές ταινίες εδώ: από την Φαρσοκωμωδία του Καραγιάννη-Καρατζόπουλου και από τα Μελό του Φίνου και του Ξανθόπουλου (ΚΛΑΚ ΦΙΛΜΣ = ΑΧ & ΒΑΧ), μέχρι τις πρώτες "δειλές" απόπειρες διαφορετικής άρθρωσης κινηματογραφικού λόγου (Κούνδουρος, Κατσουρίδης, Δαμιανός, Βέγγος), από το στερεότυπο καλούπι της χρυσής (ίσως και χρυσοθηρικής) εποχής του κινηματογράφου, η οποία έφτασε στο ζενίθ της εμπορικότητας γύρω στα 1966 και με μια σύντομη "στραβοτιμονιά" (σαν κι αυτή του Γαλανού στον "Πανικό" του Τσιώλη), βρέθηκε στο ναδίρ μέσα σε μια 5ετία (σε αυτό συντέλεσε και η έλευση της τηλεόρασης που κύρηξε άτυπα τον "Άγνωστο Πόλεμο" στον κινηματογράφο, βεβαίως-βεβαίως). Το ασπρόμαυρο αυτό κλαυσίγελο κουβάρι των φιλμικών στιγμών, θυμάμαι, ξεδιπλωνόταν είτε μέσα από μια 14άρα (μέχρι το '83), είτε από μια 27άρα (από το '83 κι έπειτα) οθόνη Sony, συνήθως Σαββατόβραδα και Κυριακές μεσημέρια, μέσα στο μικροαστικό σαλόνι του (Μικρασιατικού στην καταγωγή) σογιού μου και πάντα λίγο μετά ή κατά την διάρκεια του φαγητού (κοκκινιστό μοσχαράκι με ρύζι, αρνάκι στο φούρνο με πατάτες ήταν πιάτα must τότε). Σέλω τη μαμά μου.

Συνεχίζεται....
 
-ψηφισα 70-77.με το σκεπτικο οτι λογω του μεγαλου ανταγωνισμου της τηλεορασης,αρχισαν να προσεχουν καλυτερα τις ταινιες.πιο λιγες πιο εγχρωμες,πιο πληθωρικες απο ηθοποιους,και κυριως καινουργια θεματα και πρωτοτυπα.
 
Aν και η εμπορικότερη δεκαετία θεωρείται η δεκαετία του 60,ή αλλιώς η ''Χρυσή'' δεκαετία του ελληνικού κινηματογράφου,ψηφίζω τη δεκαετία του 50 που είναι πιο ποιοτική αν και με λιγότερες ταινίες.Η δεκαετία αυτή περιλαμβάνει πολλές ''αθάνατες'' ταινίες!
 
Πιστεύω ότι οι καλύτερες και ίσως οι περισσότερες ταινίες βγήκαν τη δεκαετία του 60.
 
Ψήφισα δεκαετία '60 αν και εκπληκτικές ταινίες έχουν γυριστεί και στη δεκαετία του '50. Πραγματικά βρέθηκα σε δίλημμα.

Τα '50s θα μπορούσε να τα ψηφίσει κάποιος και μόνο για τις ταινίες του Λογοθετίδη και του Χορν. Από την άλλη η δεκαετία του '60 έφερε κάτι φρέσκο, με νέα ονόματα, με ακριβές παραγωγές κλπ. Βασικά με τις ταινίες αυτών των δύο δεκαετιών είμαι δεμένος. Η δεκαετία του '70 έφερε τη πλήρη παρακμή και η δεκαετία του '80 τη κακογουστιά με ελάχιστες εξαιρέσεις που απλά επιβεβαιώνουν το κανόνα.
 
H δεκαετία του ΄60 και για να προσαρμόσω την απάντηση στις εμπειρίες μου, η περίοδος 1963-1972. Σε μια εποχή χωρίς τηλεόραση και διαδίκτυο, ο κινηματογράφος ήταν το παράθυρο για τα τεκταινόμενα στον ελληνικό χώρο. Μέσα από τις ταινίες μαθαίναμε ότι καινούργιο ή πρωτοποριακό σε μόδα , χορό, τραγούδι συνέβαινε πέρα από το μικρόκοσμο της γειτονιάς ή της πόλης μας. Οι πολλοί ταλαντούχοι ηθοποιοί, που συνέπεσε ταυτόχρονα να πλαισιώνουν τις ταινίες αυτές, οι περισσότεροι ήδη εκπαιδευμένοι από το θέατρο, υπήρξαν για μας τα πρότυπα συμπεριφορών και τρόπων. Γιαυτό τους αγαπάμε όλους, άλλους περισσότερο άλλους λιγότερο.

Ο κυριώτερος λόγος επιτυχίας, κατά τη γνώμη μου, των ταινιών της περιόδου αυτής, ήταν η οικονομική αυτοτέλεια του συστήματος παραγωγής , διάθεσης, προβολής τους, που τροφοδοτούνταν από το ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ που ΠΛΗΡΩΝΕ ο θεατής, έχοντας και την ευθύνη της επιλογής του.
 
Είναι δύσκολο να απαντήσω δεκαετία του 50 ή δεκαετία του 60. Προσωπικά προτιμώ το χρονικό διάστημα [1957-1964], ωστόσο υπάρχουν αρκετές αγαπημένες ταινίες και εκτός αυτού του διαστήματος.
 
Πίσω
Μπλουζα