Bambinella
Extra Galactic RetroEntity!
- Joined
- 18 Mαϊ 2010
- Μηνύματα
- 17.437
- Αντιδράσεις
- 30.915
Ειναι ασυλληπτο ποσο αγαπηθηκε και ποσο μισηθηκε αυτη η γυναικα.
Οποια συναισθηματα ενιωθαν και νιωθουν οι θεατες γι' αυτην ηταν σχεδον παντα ακραια. Μεσος δρομος σπανια υπηρξε.
Ηταν 22 Φεβρουαριου του 1959 οταν η Ελενη Βλαχου μεσα απο την Καθημερινη χαρακτηρισε την Αλικη, Εθνικη "...οπως οι Γαλλοι καθιερωσαν τη Μπριζιτ Μπαρντο και οι Αμερικανοι την εθνικη τους Μαιριλυν Μονροε..." συμφωνα με τα γραφομενα της.
Απο τοτε ο τιτλος της Εθνικης σταρ εγινε συνωνυμος με την Αλικη Βουγιουκλακη. Ενας τιτλος που η Αλικη τον δεχτηκε με περισση ευχαριστηση και φροντισε να τον διατηρησει μεχρι το τελος της ζωης της. Δηλαδη τι μεχρι το τελος; Ακομα και σημερα που πλησιαζουν 17 χρονια απο τη μερα που η Αλικη εφυγε, ο τιτλος αυτος την ακολουθει. Και ενας Θεος ξερει μονο, ποσο ακομα μπορει να συνεχισει...
Και επειδη οπως ειπαμε, πολλοι τη μισησαν, πολλοι ηταν και αυτοι που δεν την παραδεχτηκαν ποτε ως Εθνικη σταρ της Ελλαδος.
Ουτε καν ως ηθοποιο. Οσοι την κατεκριναν τη θεωρουσαν ενα πλασμα αταλαντο που Κυριος οιδε τι δολια μεσα χρησιμοποιησε η ιδια για να καθιερωθει. Ολα αυτα ενω οι θαυμαστες της σχηματιζαν ατελειωτες ουρες για ενα εισιτηριο στο θεατρο της, για ενα αυτογραφο, για μια της ματια...
Και η Αλικη αταραχη και αγερωχη τους αφηνε ολους να τη λατρευουν και να τη μισουν με παθος χτιζοντας το μυθο της. Δεν την ενδιεφερε αν τη μισουσαν. Ηθελε μονο να μιλουν γι' αυτην.
............................................................................................................................................................................................................
Αν με ρωτησει κανεις σημερα τι σημαινει η Αλικη για μενα, σιγουρα δε θα μπορεσω να του απαντησω μονολεκτικα γιατι η Αλικη ηταν πολλα πραγματα μαζι.
Οταν ημουν παιδι τη λατρευα. Και ποιο παιδι δεν τη λατρευε, θα μου πειτε. Λιγα ηταν αυτα που καταφεραν να ξεφυγουν απο τη γοητεια της και εγω δεν ημουν ενα απο αυτα. Με λαχταρα περιμενα να δω τις ταινιες της και με ακομα μεγαλυτερη λαχταρα ηθελα να μαθαινω λεπτομερειες απο τη ζωη της, ιδιως οταν μπηκα στην εφηβεια.
Υστερα οταν ενηλικιωθηκα αρχισα να την αμφισβητω. Ε, δεν χρειαζοταν πια να της εχω και τοση αγαπη!
Εν τελει, κατεληξα:
Η Αλικη μου αρεσει πολυ στις πρωτες της ταινιες. Εκει μοναχα ειναι φυσικη, ανεπιτηδευτη. Εχει μια δροσια που την κανει να φανταζει σαν εξωτικο λουλουδι, σαν ζουμερο φρουτο. Οι κινησεις, η φωνη, το χαμογελο της, ολα παραπεμπουν σε ενα μικρο γλυκο κοριτσι.
Με τα χρονια ομως αυτο αλλαζει. Η Αλικη χανει τον αυθορμητισμο της, αποκτα υφος και τουπε. Τα παντα επανω της φαινονται ψευτικα, φτιαχτα απο την ιδια. Το γλυκο κοριτσι δινει τη θεση του σε ενα Ναρκισσο εγκλωβισμενο στην εικονα του και στο ατιμο το σταριλικι.
Ακομα και η φωνη της αλλαζει. Ποτε την κανει λεπτη και αθωα και ποτε μπασα και δηθεν σοβαρη.
Καποια πραγματα ομως δεν αλλαζουν ποτε. Το μπριο και η τσαχπινια της. Αυτα ειναι πρωτοφανη για τα ελληνικα, και γιατι οχι, και για τα παγκοσμια δεδομενα. Ειναι αυτα τα στοιχεια που εκαναν την Αλικη να βγαζει μια αστειρευτη ζωντανια και να μπορει να παιζει τη 17αρα μαθητρια στα 30 της. Η Αλικη δεν ηθελε απλως να ειναι επιτυχημενη. Ηθελε να ειναι σε ολα πρωτη. Κι αυτη της η λαχταρα για πρωτια της εδινε το κουραγιο και τη δυναμη να κανει με απιστευτο παθος ο,τι εκανε.
Για μενα, η γυναικα αυτη ειναι φαινομενο γιατι οσες ηθοποιους κι αν ειδα, Ελληνιδες η ξενες, τετοιο ναζι. τετοια ζωντανια και τοσο εκτυφλωτικη λαμψη δεν ειδα πουθενα.
Μα θα μου πειτε, αρκουν αυτα τα στοιχεια για να γινει καποια καλη ηθοποιος; Δε χρειαζεται και ταλεντο;
Και βεβαια χρειαζεται, αλλα για την Αλικη δεν ηταν απαραιτητο να βρισκεται σε πλεονασμα γιατι η γυναικα αυτη ηταν κατι παραπανω απο ηθοποιος.
Γεννηθηκε, υπηρξε, και θα ειναι παντα σταρ!
Οποια συναισθηματα ενιωθαν και νιωθουν οι θεατες γι' αυτην ηταν σχεδον παντα ακραια. Μεσος δρομος σπανια υπηρξε.
Ηταν 22 Φεβρουαριου του 1959 οταν η Ελενη Βλαχου μεσα απο την Καθημερινη χαρακτηρισε την Αλικη, Εθνικη "...οπως οι Γαλλοι καθιερωσαν τη Μπριζιτ Μπαρντο και οι Αμερικανοι την εθνικη τους Μαιριλυν Μονροε..." συμφωνα με τα γραφομενα της.
Απο τοτε ο τιτλος της Εθνικης σταρ εγινε συνωνυμος με την Αλικη Βουγιουκλακη. Ενας τιτλος που η Αλικη τον δεχτηκε με περισση ευχαριστηση και φροντισε να τον διατηρησει μεχρι το τελος της ζωης της. Δηλαδη τι μεχρι το τελος; Ακομα και σημερα που πλησιαζουν 17 χρονια απο τη μερα που η Αλικη εφυγε, ο τιτλος αυτος την ακολουθει. Και ενας Θεος ξερει μονο, ποσο ακομα μπορει να συνεχισει...
Και επειδη οπως ειπαμε, πολλοι τη μισησαν, πολλοι ηταν και αυτοι που δεν την παραδεχτηκαν ποτε ως Εθνικη σταρ της Ελλαδος.
Ουτε καν ως ηθοποιο. Οσοι την κατεκριναν τη θεωρουσαν ενα πλασμα αταλαντο που Κυριος οιδε τι δολια μεσα χρησιμοποιησε η ιδια για να καθιερωθει. Ολα αυτα ενω οι θαυμαστες της σχηματιζαν ατελειωτες ουρες για ενα εισιτηριο στο θεατρο της, για ενα αυτογραφο, για μια της ματια...
Και η Αλικη αταραχη και αγερωχη τους αφηνε ολους να τη λατρευουν και να τη μισουν με παθος χτιζοντας το μυθο της. Δεν την ενδιεφερε αν τη μισουσαν. Ηθελε μονο να μιλουν γι' αυτην.
............................................................................................................................................................................................................
Αν με ρωτησει κανεις σημερα τι σημαινει η Αλικη για μενα, σιγουρα δε θα μπορεσω να του απαντησω μονολεκτικα γιατι η Αλικη ηταν πολλα πραγματα μαζι.
Οταν ημουν παιδι τη λατρευα. Και ποιο παιδι δεν τη λατρευε, θα μου πειτε. Λιγα ηταν αυτα που καταφεραν να ξεφυγουν απο τη γοητεια της και εγω δεν ημουν ενα απο αυτα. Με λαχταρα περιμενα να δω τις ταινιες της και με ακομα μεγαλυτερη λαχταρα ηθελα να μαθαινω λεπτομερειες απο τη ζωη της, ιδιως οταν μπηκα στην εφηβεια.
Υστερα οταν ενηλικιωθηκα αρχισα να την αμφισβητω. Ε, δεν χρειαζοταν πια να της εχω και τοση αγαπη!
Εν τελει, κατεληξα:
Η Αλικη μου αρεσει πολυ στις πρωτες της ταινιες. Εκει μοναχα ειναι φυσικη, ανεπιτηδευτη. Εχει μια δροσια που την κανει να φανταζει σαν εξωτικο λουλουδι, σαν ζουμερο φρουτο. Οι κινησεις, η φωνη, το χαμογελο της, ολα παραπεμπουν σε ενα μικρο γλυκο κοριτσι.
Με τα χρονια ομως αυτο αλλαζει. Η Αλικη χανει τον αυθορμητισμο της, αποκτα υφος και τουπε. Τα παντα επανω της φαινονται ψευτικα, φτιαχτα απο την ιδια. Το γλυκο κοριτσι δινει τη θεση του σε ενα Ναρκισσο εγκλωβισμενο στην εικονα του και στο ατιμο το σταριλικι.
Ακομα και η φωνη της αλλαζει. Ποτε την κανει λεπτη και αθωα και ποτε μπασα και δηθεν σοβαρη.
Καποια πραγματα ομως δεν αλλαζουν ποτε. Το μπριο και η τσαχπινια της. Αυτα ειναι πρωτοφανη για τα ελληνικα, και γιατι οχι, και για τα παγκοσμια δεδομενα. Ειναι αυτα τα στοιχεια που εκαναν την Αλικη να βγαζει μια αστειρευτη ζωντανια και να μπορει να παιζει τη 17αρα μαθητρια στα 30 της. Η Αλικη δεν ηθελε απλως να ειναι επιτυχημενη. Ηθελε να ειναι σε ολα πρωτη. Κι αυτη της η λαχταρα για πρωτια της εδινε το κουραγιο και τη δυναμη να κανει με απιστευτο παθος ο,τι εκανε.
Για μενα, η γυναικα αυτη ειναι φαινομενο γιατι οσες ηθοποιους κι αν ειδα, Ελληνιδες η ξενες, τετοιο ναζι. τετοια ζωντανια και τοσο εκτυφλωτικη λαμψη δεν ειδα πουθενα.
Μα θα μου πειτε, αρκουν αυτα τα στοιχεια για να γινει καποια καλη ηθοποιος; Δε χρειαζεται και ταλεντο;
Και βεβαια χρειαζεται, αλλα για την Αλικη δεν ηταν απαραιτητο να βρισκεται σε πλεονασμα γιατι η γυναικα αυτη ηταν κατι παραπανω απο ηθοποιος.
Γεννηθηκε, υπηρξε, και θα ειναι παντα σταρ!
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: