Αλίκη Βουγιουκλάκη, 1975
Στον αγαπημένο της Θεολόγο στο φακό του Κλεισθένη. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ έχτισαν το εξοχικό τους στις αρχές της δεκαετίας του ’70.
Ήταν ένα σπίτι που φτιάχτηκε με πολλή αγάπη και από τους δυο τους, πάνω στη θάλασσα, με μια μικρή ιδιωτική παραλία μπροστά του που έδινε τη δυνατότητα στην «εθνική Α.Β.» να απολαμβάνει τον ήλιο και να κολυμπά μακριά από αδιάκριτα βλέμματα.
Το 1974, στο παρασκήνιο του διαζυγίου τους, ο Παπαμιχαήλ πήρε σχεδόν όλα τα έπιπλα εν αγνοία της Βουγιουκλάκη, που βρήκε το σπίτι που είχαν φτιάξει μαζί άδειο. Για τις επόμενες δεκαετίες, ο Θεολόγος θα γινόταν το καταφύγιο και το ησυχαστήριό της, αλλά και το ιδανικό μέρος για να φιλοξενεί τους φίλους της.
Ήταν ιδιαίτερα περιποιητική οικοδέσποινα, χαιρόταν να μαγειρεύει για όλους, ξεσήκωνε τους φίλους της για χορό και τους κρατούσε ξύπνιους μέχρι τα ξημερώματα με γέλια, αστεία και αγάπη. Το Πάσχα του ’96, θα πήγαινε στο αγαπημένο της εξοχικό για τελευταία φορά.
Ένιωθε τις δυνάμεις της να την εγκαταλείπουν. «Κοίταξε το χρώμα μου. Δεν είμαι κίτρινη σαν να έχω βγάλει τη χρυσή;», έλεγε στη Νόρα Βαλσάμη. Λίγους μήνες αργότερα, θα έχανε τη μάχη με τον καρκίνο, μετά από μια δραματική αντίστροφη μέτρηση που συγκλόνισε την Ελλάδα. Η τελευταία της επιθυμία ήταν να γιορτάσει τα γενέθλιά της στον Θεολόγο. Δεν το κατόρθωσε. Έφυγε στις 23 Ιουλίου 1996.
Πηγή: Grace.gr
Το καλοκαίρι των διασήμων: Από το μυθικό καταφύγιο της Α. Βουγιουκλάκη στη μυκονιάτικη αυλή της Φιόνα φον Τίσεν
Κατ’ οίκον θερινές αναμνήσεις με πρωταγωνιστές μοναδικές προσωπικότητες και γαλανόλευκο, ελληνικό χρώμα.www.grace.gr
Σχόλιο με πολιτικές προεκτάσεις αλέρτ: Πάτε και χτίζετε μέσα στα δάση και μετά "αχ ήταν η κακιά η ώρα"χαιρόταν να μαγειρεύει για όλους
Συμφωνώ με τα περισσότεραΓια να τοποθετηθώ στο ερώτημα του εν λόγω τοπικ. Έχει να κάνει με ποια οπτική εξετάζει κάποιος την προσωπικότητα η μάλλον, την περσόνα Αλίκη Βουγιουκλάκη. Συγκριτικά με άλλες συναδέλφους της, θαρρώ ότι υποκριτικά δεν είχε κάποιο συγκριτικό πλεονέκτημα, ίσως βέβαια οφείλεται στο γεγονός ότι τυποποιήθηκε από ένα σημείο και έπειτα σε ρόλους & στυλ υποκριτικής και ίσως εκεί μπορεί να ειπωθεί το ότι υποκριτικά υστερεί, επειδή δεν ειχε ερμηνευτική γκάμα.
Βέβαια, σε αυτό στο οποίο τυποποιήθηκε, θαρρώ ότι είχε το μονοπώλιο επομένως, γι' αυτό και καθιερώθηκε και έκανε σε μεγάλο μέρος της πορείας της δουλειές αντίστοιχου ύφους και φιλοσοφίας. Βέβαια, νομίζω ότι η Βουγιουκλάκη δεν καθιερώθηκε λόγω του υποκριτικού της ταλέντου και μόνο καθώς, ενδεχομένως δεν θα τη συζητούσαμε ακόμα και τώρα.
Νομίζω ότι στη λαϊκή συνείδηση, καθιερώθηκε λόγω της ιδιαίτερης αύρας που υιοθέτησε με το έργο και τη στάση της, είχε αυτές τις ποιότητες που την έκαναν σταρ αλλά και πάλι, είμαι της άποψης ότι λόγω συνθηκών προέκυψε, μιλάμε για έναν ορό ο οποίος ήταν άγνωστος την τότε εποχή επομένως, ήταν πρωτοπόρα σε αυτό.
Συν τοις άλλοις, ο μύθος της διαμορφώθηκε και από το ότι είχε ισχυρή άποψη στα πράγματα. Υπεβλήθη στα βασανιστήρια των Γερμανών (αναφέρομαι στην Υπολοχαγό Νατάσα), όντας περιποιημένη, βαμμένη, με μεταξωτό φόρεμα και ερωτώ, υπήρχε περίπτωση να έκανε κάτι τέτοιο μια άλλη συνάδελφος της και δεν θα την είχαν απολύσει αυτό στιγμής; Ήταν όμως η Αλίκη και ποιος να της πει τι επομένως, από τότε την αντιμετώπιζαν ως κάτι το διαφορετικό, κάτι το ξεχωριστό και ας μη γελιομαστε, αυτό είναι κάτι το οποίο δεν αμφισβητείται.
Φαινόταν από τότε ότι μιλάμε για μια ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου, ποσό μάλλον όταν ακόμα και τώρα τη μελετούμε υπό αυτό το πρίσμα. Βλέποντας το υπό το πρίσμα του σήμερα, ίσως μας προκαλεί εντύπωση το πώς έχει καθιερωθεί ως σταρ στη συνείδηση, σκεφτείτε όμως υπό ποιες συνθήκες και σε ποια περίοδο διαμορφώθηκε αυτή η "ταμπέλα" για την τότε εποχή, αρκούσε αυτό και μόνο για να καθιερωθεί όπως τη γνωρίζουμε και σήμερα.
Συμφωνω. Όλες στα Κατοχικά-Πολεμικά-Φουστανέλα, ενω βασανίζονταν απο Γερμανούς-Τούρκους, ήταν βαμμένες με τη βλεφαρίδα κάγκελο. Πάντως εδω η Αλίκη δεν φοραει βλεφαρίδα.Παιδια, το θεμα δεν ειναι αν η Αλικη ηταν βαμμενη στην "Υπολοχαγο" επειδη ηταν η Αλικη. Το θεμα ειναι πως αυτο καθοριζε η εποχη. Μεχρι και την δεκαετια του '70 η μοδα ηταν επιτακτικη στα παντα. Ρουχα, κομμωση, μακιγιαζ, επιπλα, διακοσμηση. Δεν υπηρχε περιπτωση η εκαστοτε σταρ να εμφανιζοταν σαν εντελως αβαφη ακομα και σε σκηνες που σεναριακα περνουσε μεγαλα βασανα.
Μπορει να της εβαζε η μακιγιεζ ενα ανοιχτοχρωμο κραγιον, ενα φυσικο ρουζ, αλλα οι ψευτικες βλεφαριδες (σημα κατατεθεν του τελους της δεκαετιας του '60 και των αρχων του '70) θα εμπαιναν οπωσδηποτε και θα τις περνουσαν σαν φυσικη ομορφια.
Αφηστε που σε πολλες σκηνες, του '40 υποτιθεται, η πρωταγωνιστρια φοραει φουστα πανω απο το γονατο που καμια σχεση δεν εχει με τη μοδα της Κατοχης. Αρα δεν ειναι μονο θεμα μακιγιαζ και δεν ειναι μονο θεμα Αλικης. Και η Τζενη να ηταν, και η Ζωη να ηταν, τα ιδια ειχαμε. Δειτε τι ρουχα φορανε ολες αυτες οι ηθοποιοι στις διαφορες κατοχικες ταινιες τους, δειτε ποσο μολυβι εχει πεσει στα ματια (ιδιως στην Καρεζη) και ποση ψευτικη βλεφαριδα.
Και αυτο δεν ειναι φαινομενο μονο δικο μας. Και στο παλιο Χολυγουντ ολες οι σταρ εμφανιζονταν ομορφες βρεξει - χιονισει.
Και να πω και κατι ακομα; Τελικα η Αλικη δεν μου φαινεται και τοσο υπερβολικα βαμμενη στις σκηνες που κρατειται απο τους Γερμανους:
Προβολή συνημμένου 280672