Εχουν αλλάξει πολλά ως προς τους γάμους. Μιλάμε για 50s - 60s...
Τότε παντρεύονταν στην ενορία της γειτονιάς (ακόμα κι αν ο ναός ήταν παράγκα) απλά κι λιτά χωρις στολισμούς. Κι όλο το χρόνο, δεν προτιμούσαν ανοιξη ή καλοκαίρι λόγω καιρού όπως τώρα.
(Ετσι έβρισκαν κι αμέσως ημερομηνία).
Το ζεύγος μετέφερε απο κι προς την εκκλησία στολισμένο ταξί, δεν είχαν όλοι τότε ιδιοκτητα αυτοκίνητα.
Το ζεύγος φωτογραφιζόταν σε φωτογραφείο για την καθιερωμένη νυφική φωτό, δεν είχαν να "κλείσουν" φωτογράφο να αποθανατίσει το μυστήριο.
Δεν ακολουθούσε δεξίωση σε κτήμα ή αίθουσα, το τραπέζι γινόταν σε στενό κύκλο στο κουτούκι ή την ταβέρνα της γειτονιάς ή στο σπίτι.
(...της κας Κοκκοβίκου, δεν της άρεσε το τραπέζι στην ψωροταβέρνα
).
Οι καλέσμένοι δεν ήταν 300-400 ατομα, αλλά το πολύ 40-50 ατομα του στενού κύκλου του ζευγαριού (θυμηθείτε τον Δ.Παπαμιχαηλ στο "Αχ αυτη η γυναίκα μου":
-παντρεμένος είσαι; -ε! δεν παντρεύτηκα εδω κι 3 μήνες;...ούτε τον εργοδότη του δεν είχε καλέσει!).
Ο γαμπρός συνήθως δεν αγόραζε γαμπριάτικο, φορούσε το καλο κουστούμι του.
Αλλες εποχές, αλλη κοινωνική δομή, αλλά σαφως πιο αγνή παρα τις δυσκολίες.
