Χθες είδα στο Blue Sky tv την ταινία "Τώρα που φεύγω από τη ζωή" με τη Μάρθα Βούρτση. Παρότι κλασσική μελούρα των 60s, το σενάριο στηρίζεται στο ζήτημα της θανατικής ποινής.
Η Μάνια (Μ.Βούρτση) κατηγορείται ότι δηλητηρίασε τον άπιστο σύζυγο της (Κ.Φυσσούν) κι καταδικάζεται ομόφωνα σε εκτέλεση δια τουφεκισμού.
Μου έκανε εντύπωση το θέμα γιατί είχα την αίσθηση οτι η θανατική ποινή για εγκλήματα είχε ήδη καταργηθεί στα 60s κι ίσχυε μόνο σε περιπτώσεις εσχάτης προδοσίας.
Ψάχνοντας στο google εντόπισα ότι τελικά στην Ελλάδα η τελευταία φορά που εφαρμόστηκε ήταν το 1972, όταν ο Βασίλης Λυμπέρης καταδικάστηκε κι εκτελέστηκε δια τουφεκισμού για την δολοφονία της γυναίκας, της πεθεράς και των δύο παιδιών του στην Κρήτη στο πεδίο βολών εφέδρων αξιωματικών.
Η θανατική ποινή καταργήθηκε (εκτός από αυτή της προδοσίας σε περίοδο πολέμου) με το σύνταγμα του 1975, ενώ οριστικά καταργήθηκε το 1993 με τον νόμο 2172/1993.
Κι μου δημιουργείται το εύλογο ερώτημα: στα 60s όποιος έκανε φόνο, καταδικαζόταν σε εκτέλεση;;;
Η Μάνια (Μ.Βούρτση) κατηγορείται ότι δηλητηρίασε τον άπιστο σύζυγο της (Κ.Φυσσούν) κι καταδικάζεται ομόφωνα σε εκτέλεση δια τουφεκισμού.
Μου έκανε εντύπωση το θέμα γιατί είχα την αίσθηση οτι η θανατική ποινή για εγκλήματα είχε ήδη καταργηθεί στα 60s κι ίσχυε μόνο σε περιπτώσεις εσχάτης προδοσίας.
Ψάχνοντας στο google εντόπισα ότι τελικά στην Ελλάδα η τελευταία φορά που εφαρμόστηκε ήταν το 1972, όταν ο Βασίλης Λυμπέρης καταδικάστηκε κι εκτελέστηκε δια τουφεκισμού για την δολοφονία της γυναίκας, της πεθεράς και των δύο παιδιών του στην Κρήτη στο πεδίο βολών εφέδρων αξιωματικών.
Η θανατική ποινή καταργήθηκε (εκτός από αυτή της προδοσίας σε περίοδο πολέμου) με το σύνταγμα του 1975, ενώ οριστικά καταργήθηκε το 1993 με τον νόμο 2172/1993.
Κι μου δημιουργείται το εύλογο ερώτημα: στα 60s όποιος έκανε φόνο, καταδικαζόταν σε εκτέλεση;;;
Τελευταία επεξεργασία:
Ανύπαντρη η θεία;;; Είχα την εντύπωση οτι η θεία ήταν η σύζυγος του θείου, διότι είχαν έρθει μαζί εκείνο το μεσημέρι στο σπίτι της κυρίας. Δεν φανταζόμουν ότι αυτή ήταν η Ελισάβετ. Πίστευα πως η Ελισάβετ ήταν απλά κάποια συγγενής ή γνωστή τους (που δεν εμφανίζεται στο έργο) κι αναφέρθηκε το όνομα της σαν παράδειγμα ανύπαντρης.