Αξέχαστο ξύλο / χαστούκι από τους γονείς μας

[Rygar]

Ελα όλοι εχουμε φαει ξύλο από τους γονείς μας. Τους άντρες ιδίως μας χτύπαγε τον εγωισμό πιο πολύ. Θυμάστε κάποια από αυτές τις στιγμές που κάνατε κάτι και φαγατε τόσο ξύλο που σας εμεινε πραγματικά αξεχαστο και για ποιό λόγο; Μπορεί και να εγινε παρεξήγηση και να μη φταίγατε, δεν παίζει ρολο, αναφερτε το γεγονός.

Ξεκιναω εγω....(μισο να βρω τα χαρτομαντηλα)........ενθυμούμαι.....(ενα δακρυ κυλαει)..........1984, τελη Ιουλη και συγκεκριμενα την εβδομαδα της Αγ Παρασκευής, κλεισμένα τα 10 μου χρόνια, είχαμε ανεβει με τον πατερα μου ζνταράτσα να καθαρίσουμε λίγο από διαφορα αχρηστα αντικείμενα. Ενα απ'αυτά ηταν και ενα σπασμενο κομματι κεραίας TV. Το σπίτι μας ηταν μονοκατοικία γωνιακή.Στη γωνία ηταν ενας στύλος ΔΕΗ που ενωνε τις αλλες ακρες του τετραγώνου. Συνεβαινε το εξης περίεργο. Ενώ τα καλωδια που περνούσαν από την πρόσοψη του σπιτιού ήταν τεντωμένα, τα καλωδια που περνούσαν από την πλαινή πλευρά ήταν ιδιαίτερα χαλαρα. Εντάξει, δεν τα επιανες πηδωντας, ηταν ψηλά, όμως σου εκανε ιδιαίτερη εντύπωση η χαλαρότητά τους. Οι 2 κολώνες όμως δεν ειχαν γείρει, ήταν καθετες. Τεσπα, μην τα πολυλογώ. Η πλαινή πλευρά έβλεπε σε μια μικρή αλάνα με μπάζα. Παίρνω εγώ το κομματι κεραίας και το πετάω προς την αλανα. Ομως καποιο από τα συρματά της κεραίας πιάστηκε στο τελευταίο κατω καλώδιο της 5άδας των καλωδίων της ΔΕΗ, αυτό επειδή ηταν πολύ χαλαρό,έκανε μια κούνια και όταν επανήλθε, πιάστηκε στο ακριβώς απο πανω καλώδιο με αποτέλεσμα να γίνει βραχυκύκλωμα. Πετάχτηκαν πολλές σπίθες και εγώ πανικόβλητος, κατεβηκα στο σπίτι και κρύφτηκα κατω από το κρεβάτι. Ακουγα φωνές απ'εξω, καποια στιγμή νομίζω με φώναξε η μανα μου. Βγαίνω και στα σκαλια της ταρατσας περίμενε ο πατέρας μου. Μολις με βλέπει μου σκάει ενα χαστούκι, ακομα και τώρα το θυμάμαι! Και μου λεει "Δεν εχει λουνα παρκ σήμερα!" (στη Χαλκιδα εχουμε μεγαλη εμποροπανύγηρη εκείνη την εβδομαδα). Εγώ μετά από το χαστούκι, κατουριέμαι από το ξάφνιασμα και νομίζω ξανακρύφτηκα κατω από το κρεβατι. Αργότερα εμαθα ότι το προτελευταίο καλώδιο της 5αδας που περνούσε από την μπροστινή όψη (όχι την πλαινή που προκάλεσε το βραχυκύκλωμα), είχε κοπεί, είχε πεσει στο δρόμο και τιναζόταν αριστερά/δεξιά σα φίδι που του εκοψες το κεφαλι. Αν υπηρχε κόσμος που να περνάει από εκεί, πιθανόν να συνεβαινε θανατηφορο ατύχημα! Το καλώδιο συνδέθηκε καπως πρόχειρα από τη ΔΕΗ και ήταν έτσι για πολλά χρόνια. Δεν εχω προσέξει αν ακόμα είναι σε αυτή την κατάσταση, παντως οι κολώνες της γειτονιάς δεν έχουν αλλάξει από τότε. Θα παω να δω καποια στιγμή αν υπαρχει ετσι πρόχειρα συνδεδεμένο και αν όντως είναι, θα τραβήξω φωτό.

Χρόνια μετά αφού χάσαμε τον πατέρα μου, η μανα μου μού είπε πως είχε στεναχωρηθεί αφάνταστα που με χαστούκισε. Αυτή ηταν και η μοναδική φορά που με ακούμπησε (η μάνα πολλές φορές, αλλά οι μαμάδες με ελαχιστες εξαιρέσεις χειροδικείτε στα πιτσιρίκια σας ασύστολα )....

Αφτα.

 

[D@redevil]

Δόξα σοι ο Θεός, από ξύλο, άλλο τίποτα!

Δε με έλεγες και "αγγελούδι"!

Εντούτοις, θυμάμαι κι εγώ 2 φορές που με χτύπησε ο πατέρας μου, ακριβώς γιατί και στις 2 είχε άδικο και κυρίως γιατί ήταν οι μοναδικές 2 φορές !

Δε θα μπω σε λεπτομέρειες - άλλωστε είναι πολύ παλιά όλα.

Την 1η φορά (γ' δημοτικού), με είχε κάνει "κουκλάκι"! Τόπι στο ξύλο! Τόσο, που κι εγώ είχα κατουρηθεί από το φόβο μου. Δεν έχει σημασία το συμβάν, αλλά το γεγονός ότι με είχε τρομάξει απίστευτα πολύ.

Τη 2η φορά μου είχε ρίξει ένα χαστούκι μόνο.

Ήμουν Δ' Δημοτικού. Δεν ξέρω με τι μίσος τον κοίταξα, που μου είπε -το θυμάμαι σαν και τώρα: "Εσύ πόνεσες μια φορά, αλλά εγώ πόνεσα 10!"... Τότε δε μου έκανε καμία αίσθηση - συνέχισα να έχω αυτό το τρελό συναίσθημα της λύσσας από την αδικία.

Ακόμα και τώρα, που καταλαβαίνω ότι έλεγε αλήθεια, του το συγχώρησα, αλλά δεν το ξέχασα. Ούτε και την πίκρα που το συνοδεύει.

@Rygar: Τι να σε πω, τώρα εσένα! "Ωραίο θέμα", να σε πω?!

 

[Rygar]

@Rygar: Τι να σε πω, τώρα εσένα! "Ωραίο θέμα", να σε πω?!

Προτιμας το αλλο με τα τετράδια πανελληνίων;;; Εχω κι αλλα να σκανάρω

 

[nkarytia]

Θυμάμαι 1η Γυμνασίου και έλεγχοι πρώτου τριμήνου. Χάλια βαθμοί και τη μάνα μου να με κυνηγά με τη σαγιονάρα γύρω από τη τραπεζαρία φωνάζωντας ότι όσο περισσότερο τρέχω τόσο περισσότερες ξυλιές θα φάω. Κι εμένα να τρέχω σκεπτόμενος το λογαριασμό: Να τρέξω ή να κάτσω και να φάω όσο μαζέυτηκε;

 

[Nemo]

Εχω φαει αρκετες φορεα αδικα ξυλο ~10% απο τους γονεις ,(οταν γινοταν κατι καθοτι σεσσημασμενος/συνηθης υποπτος) ,αλλα δεν μου εχει μεινει καποιο απωθημενο ή αισθημα αδικιας, ουτε τοτε και πολυ περισσοτερο σημερα, ,γιατι τις αλλες 90 που εφταιγα ,ηταν εν γνωση μου/ρισκο μου και γενικα γιατι ηξερα οτι οι γονεις μου ειχαν απηυδησει απο τις αταξιες μου και κατεφευγαν σ'αυτη λυση απλα ,γιατι δεν μπορουσαν αλλιως ,εχοντας εξαντλησει καθε αλλο μεσο τιμωριας/συμμορφωσης και μεταξυ μας το αντεχα και γιατι ηξερα οτι θα πονεσει ποσο 10 λεπτα ,20 λεπτα αντε μιση ωρα θα περασει.

Μεταξυ μας καποια αδικη παρατηρηση/βαρια κουβεντα απο τους γονεις μου με πονεσαν πολυ περισσοτερο ως εφηβος απο οποιαδηπωτε ξυλο ως παιδι .

 

[Kambia]

Μια φορά έφαγα άδικα ξύλο, όλες τις άλλες φορές (και ναι ήταν αρκετές) ήταν σωστή η απόφαση της μάνας μου να με δείρει (γιατί μόνο από την μάνα μου έχω φάει ξύλο).

Καλοκαιράκι. Μόλις έχω αγοράσει το νέο τευχος Μικυ Μάους και τρέχω να το απολαύσω έξω στο μπαλκόνι μακρυά από τις ενοχλήσεις της μικρής μου αδερφής. Κάθομαι κάτω με την πλάτη στον τοίχο δίπλα ακριβώς στην μπαλκονόπορτα του σαλονιού η οποία ήταν συρόμενη. Ξεκινάω το διάβασμα.... αλλά η αδερφή μου έχει κέφια και αρχίζει τα πειράγματα. Ανοιγοκλείνει την μπαλκονόπορτα και μου πετάει διάφορα πράγματα ή μου τραβαει το περιοδικό. Στην αρχή δεν αντιδρούσα μέχρι που με εκνεύρισε αρκετά. Κάνω να σηκωθώ για να την κυνηγήσω και κείνη στον φόβο πάνω οτι θα την χτυπήσω κλείνει γρήγορα την μπαλκονόπορτα αλλά πάνω στο χέρι της (αουτς)!!! Αρχίζει το κλάμα και όπως ήταν λογικό καταφθάνει η μάνα μου. Βλέποντας εμένα να διαβάζω και την αδερφή μου να κλαίει δε ρωτάει τι έγινε. Υποθέτει οτι εγώ την χτύπησα. Μου αρπάζει το περιοδικό και τρώω ένα καλό χερι ξύλο Όταν μετά της είπα τι έγινε έφαγε ξύλο και η αδερφή μου

 

[Metalcandyman]

Ο μπαμπας μου ηταν και γενικα ειναι κατα του ξυλου.Παντα ελεγε οτι η γλωσσα τσακιζει κοκαλα και ποναει πιο πολυ απο το ξυλο και ειχε δικειο σαυτο.Μπορουσε και μπορει να σε κανει κουρελι μονο με τα λογια.Η μανα μου ομως με κυνηγουσε με το τσοκαρο την σαγιοναρα,την μυγοσκοτωστρα και γενικα οτι εβρισκε προχειρο Ποτε δεν καθομου α να φαω ξυλο οταν με κυνηγουσε και ωσες ετρωγα ηταν ξοφαλτσες.Της πιο πολλες ξοφαλτσες της εφαγα οταν ημουνα εκτη δημοτικου μια μερα που ειχα μαζεψει 6 γατες μιας θειας μου που μενει διπλα σε μας της εκλεισα μεσα σε τενεκεδες την καθε μια και οργανωσα γατοδρομιες με χοντρα στοιχηματα για την τοτε ηλικεια μου.Μια αλλη φορα ηταν οταν με τα ψευτικα λεφτα που πουλουσαν καποτε σε φακελακια οπως τα χαρτακια πηγαινα και αγοραζα απο ενα περιπτερο του χωριου που το ειχε ενας γερος που δεν εβλεπε καλα λογο κλικειασ και ειχα σηκωσει το μισο περιπτερο.Μια αλλη φορα με πολλες ξοφαλτσες ηταν στην τριτη γυμνασιου για γκομενικα θεματα που δεν χρειαζονται περετερω αναλυση.

 

[stayros]

Rygar...ανοιξες θεμα που ποναει!!!

Θυμαμαι παντως οτι ειδικα ο πατερας μου ειχε "βαρυ" χερι.

Τελοςπαντων...ξεκιναω την καταθεση...

1) Νηπιαγωγειο,κυνηγητο στην αυλη του σκονταφτουμε,πεφτουμε, χτυπαει ενα κοριτσακι εξαιτιας μου...τις "τρωω"

προκαταβολικα απο την μανα μου αλλα και απο τον πατερα μου το μεσημερι που σχολασε απο την δουλεια.

2) 2α Δημοτικου,σπαω καταλαθος ενα βαζο πανω στην εδρα της δασκαλας μου.Και κοβομαι και τις "αρπαω"

απο την μανα μου για την ζημια.

3) 6η Δημοτικου,την εβγαλα ολη νυχτα στην σκαλα γιατι πεταξα το φαι που ειχε φτιαξει

επειδη δεν μου αρεσε. Εκει...τις "εφαγα" για τα καλα απο τον πατερα μου.Ακομα το θυμαμαι

αλλα πιο πολυ θυμαμαι την φραση: "Aμα δεν σ'αρεσει το φαι να πας να δουλεψεις και να τρως κοτολετες!!!".

4) 1η Γυμνασιου,βαθμοι 2ου τριμηνου...παω τον ελεγχο για υπογραφη στον πατερα μου...

"τουλουμι" στο ξυλο για τα χαλια μου.

5) 2α Γυμνασιου,μετεξεταστεος σε 4 μαθηματα.Χονδρο "ξυλο" αλλα και πεταμα

τα παιχνιδια μου.Αυτο δεν το ξεχασα ποτε...

Αυτα τα λιγα για αρχη...ειναι κι αλλα.

Θα το θυμηθω σιγα σιγα.

 

[BETTY BOOP]

Θυμάμαι ήμουν μικρή (μάλλον στο νηπιαγωγείο) και κάποια στιγμή τσακώθηκα με τη γιαγιά μου για το ότι δεν ήμουν καλό παιδί. Με απειλεί η γιαγιά ότι θα φωνάξει τους δικούς μου να με μαζέψουν, την τραβάω και τη ρίχνω κάτω (η γιαγιά επέζησε αλλά δεν ήμουνα καλά εγώ!). Μετά με κυνηγούσαν όλοι μαζί!

Έπειτα από χρόνια στο Λύκειο, έδινα εξετάσεις Lower και έψαχνα στο σπίτι να βρω την ταυτότητά μου! Τότε ποιος είδε το Θεό και δεν φοβήθηκε! Ακόμα το θυμάμαι και γελάω φυσικά!

Αυτά τα γεγονότα μου έχουν μείνει αξέχαστα!

 

[RIO]

Ο Πατέρας μου δεν με ακούμπησε ποτέ. Απλά έβαζε τις φωνές και κατουριόμουν πάνω μου! Η μάνα μου αρκετές φορές χρειάστηκε να βγάλει την παντόφλα, για να σταματήσει τους ομηρικούς καυγάδες με την αδελφή μου.

Επίσης στην δευτέρα δημοτικού, μου είχε δώσει ένα δυνατό χαστούκι επειδή χτύπησα ένα παιδί, στην τάξη. Καλά μου έκανε, αλλά μου έχει μείνει...

 

[Rygar]

Βασικά αυτό που θελω είναι όχι αν τρώγατε ή όχι ξύλο, αλλά να σκεφτείτε στιγμές που το φαγατε και το θυμάστε σαν τώρα ή εστω και μια ξυλιά που σας εμεινε ανεξίτηλη, όπως π.χ. αυτή που αναφέρω εγώ. Το αν φταίγατε ή αν αδικηθήκατε ή όχι, είναι αλλο παπα ευαγγελιο.

 

[Metalcandyman]

Βασικά αυτό που θελω είναι όχι αν τρώγατε ή όχι ξύλο, αλλά να σκεφτείτε στιγμές που το φαγατε και το θυμάστε σαν τώρα ή εστω και μια ξυλιά που σας εμεινε ανεξίτηλη, όπως π.χ. αυτή που αναφέρω εγώ. Το αν φταίγατε ή αν αδικηθήκατε ή όχι, είναι αλλο παπα ευαγγελιο.

Μας εσκασες.Ασε ρε τον κοσμο να εκφραστη και μη γκρινιαζεις

 

[retrofan]

Γύρω στα 5-6. Καλοκαίρι στο χωριό του πατέρα μου.

Η μητέρα μου δεν είχε έρθει για μπάνιο. Κι η ώρα περνούσε κι εγώ δεν ήθελα να φύγω από τη θάλασσα. Ούτε φωνές, ούτε παρακάλια έκαναν τίποτα. Με αρπάζει ο πατέρας μου (χωρίς ξύλο) και μ' αφήνει στην αγκαλιά των δύο μεγάλων ξαδελφών μου (κορίτσια στα 17-18) στο πίσω κάθισμα.

Χτυπιόμουν και ούρλιαζα σ' όλη τη διαδρομή σα να μου βγάζανε τα νύχια με την τανάλια. Η θεία μου είπε αργότερα πως πρώτα ακούσανε τις φωνές μου και μετά είδανε το αυτοκίνητο .

Προβάλει η μητέρα μου και βλέπει:

1. Τον πατέρα μου κάθιδρο στο τιμόνι.

2. Την αδελφή μου λουφαγμένη και έντρομη στην άκρη - άκρη του πίσω καθίσματος.

3. Τις δυο μου ξαδέλφες αναμαλλιασμένες, τσαλακωμένες και με γρατζουνιές στο πρόσωπο να προσπαθούν να με συγκρατήσουν.

"Μακριά όλοι και μην μπει κανένας μέσα". Γυρνάει στον πατέρα μου. "Ιδίως εσύ"

Τη συνέχεια την θυμάμαι σαν και τώρα ... Πάντως στο μπάνιο δεν ξαναφώναξα

Άδικο ξύλο δεν έχω φάει. Ούτε ξύλο από τον πατέρα μου. Ποτέ. Μία φορά μόνο κόντεψα. Στα τελειώματα του λυκείου είχα παραβιάσει την ώρα επιστροφής στο σπίτι. Και με περίμεναν κι οι δύο ξάγρυπνοι. Και του έβαζε και φυτιλιές η μητέρα μου που θεωρούσε τα ζητήματα "τάξης και ηθικής" πατρικής και ουχί μητρικής πρωτοβουλίας. Έβγαλα γλώσσα και πήγε να σηκώσει το χέρι για χαστούκι. Το χαστούκι το σιχαίνομαι. Το έχω συνδυάσει με αναξιοπρεπή συμπεριφορά "κακού" κοριτσιού (κατάλοιπα της Λάσκαρη και του "Κατήφορου" φαντάζομαι ) και εξευτελιστικό "συνετισμό". Πρέπει να έριξα πολύ θανατερό βλέμμα. "Ούτε να το διανοηθείτε. Κατεβάστε το ΤΩΡΑ".

 


Ο πατερούλης μου! :flower: Πρέπει να έφαγε πολύ κρεβατομουρμούρα εκείνο το βράδυ ... (εντάξει, εντάξει! ξημέρωμα ... )

 

[makisimos]

Πω πωωω πολύ ωραίαο αυτο το θρεντ..!! Λοιπον εγω ειμαι απο τα τυχερά παιδάκια που δνε έχουν φάει πολύ ξύλο..!! Ο αδερφος μου για παραδειγμα που ειναι κατα 8 χρονια μεγαλυτερος έχει φάει ΑΠΕΙΡΟ ξυλο..!!!!!

Εγω εκτος απο τα ελαφτα χαστουκακια συνηθως για διάβασμα, θυμάμαι δυο περιπτωσεις πολύ έντονα..!!

Η πρώτη πρέπει να ήμουν Ά ή ΄Β δημοτικού, και για αιτία που ΔΕΝ θυμάμαι με τίποτα, ο πατέρας μου με κυνηγουσε με μια βεργα (από ελιά που τσούζει ΠΟΛΥ), και θυμάμαι όση ωρα έτρεχα(ήταν καλοκαίρι και φορούσα μαγίο) πονούσα από τις συνεχόμενες"βεργιές"!! Θυμαμαι επίσης ότι με πηραν τα αδερφια μου στο δωματιο τους και ο πατέρας μου να προσπαθει αν σπασει την πορτα για να μπει μεσα και αν με σκοτωσει στο ξυλο..!! Πω πω γυρευε τί του ειχα κανει του ανθρωπου, γιατι γενικα ο πατερας μου ήταν ΠΑΝΤΑ ΗΡΕΜΟΣ και δεν σηκωνε χέρι..!! Εκεινη την μερα όμως θυμαμαι καλά ότι δεν σταματουσε να με χτυπάει.είχε πάθει πραγματικά αμόκ..με είχε κανει μιλάμε πραγματικά γεμάτο σημάδια..!! Ήταν να μην παρει αναποδες φαινεται..!!

Η δευτερη περιπτωση που θυμάμαι ήταν πριν λίγα χρονια, όταν σπουδαζα Πατρα και ειχα παει στο πατρικο για διακοπες Χριστουγεννων να δω τους δικους μου και μου ήρθε η ιδέα να κανω μια πλακα στην μανα μου ότι και καλα ασχολούμαι με μαγεία και τετοια...και της εκανα το τρικ με την σταχτη και το χέρι..!! Παιδιά, πραγματικά δεν θυμάμαι τίποτα άλλό αλλά αν το κεφάλι μου κοιταζε δεξιά...με το χατσούκι που εφαγα πρέπει να γυρισε 360 μοίρες...!! Θυμαμαι οτι ειχα μεινει με ανοιχτο το στομα γιατι ηταν τοσο ΔΥΝΑΤΟ και τόσο ΞΑΦΝΙΚΟ που έκανα να συνέλθω ώρα..!! Και επίσης ήμουν τόσο ΜΕΓΑΛΟΣ για να το φάω, που δεν νομίζω να το ξεχάσω εύκολα..!! Ε και εδω που τα λέμε το άξιζα, γιατι τετοια αστεια που έκανα καλά να πάθω..!!

Σε γενικες γραμμες όμως δεν έφαγα πολύ ξυλο, γιατι δεν έδινα δικαιώματα, ήμουν πολύ ήσυχος..!!

 

[krios]

Φάπα που έσβησα με την παλιογόμα και τρύπησε το τετράδιο, φάπα που έπεφτα και χτυπούσα, φάπα που έκλαιγα, φάπα που έπεσε η πορτοκαλάδα, φάπα που έσπασα το χέρι μου και μια φτυσιά στα μούτρα επειδή βοηθούσα μια φίλη να βγει από έναν πολύ σκοτεινό δρόμο. Ε, λοιπόν όλα ήταν άδικα και όλα τα θυμάμαι. Η μαμά μια φορά με ''χτύπησε'' ελαφριά πίσω γιατί μόλις είχε σκουπίσει κι εμένα μου έπεσαν κάτω τα polycolor πλαστικά καρφάκια κατά λάθος. Ακόμα το θυμάται και στενοχωριέται. Ε, κι αυτό άδικο ήταν. Κι όχι τίποτε άλλο, με χαλάει που ήμουν πάρα μα πάρα πολύ αδύνατη και μικρούλα. Ακόμα απορώ πως πήγαινε η καρδιά του να σηκώνει χέρι επάνω μου.

Rygar δεν σου βάζω thanks διότι...μας υποχρέωσες!!!

 

[makisimos]

Φάπα που έσβησα με την παλιογόμα και τρύπησε το τετράδιο, φάπα που έπεφτα και χτυπούσα, φάπα που έκλαιγα, φάπα που έπεσε η πορτοκαλάδα, φάπα που έσπασα το χέρι μου και μια φτυσιά στα μούτρα επειδή βοηθούσα μια φίλη να βγει από έναν πολύ σκοτεινό δρόμο

Πω πωω στενοχωριεμαι πολυ οταν ακουω τετοιες συμπεριφορές ΧΩΡΙς ΛΟΓΟ ουσαστικό..!! Αυτα όμως ελπίζω να ειναι μαθηματα-παθηματα για το πως θα φερθούμε στα παιδιά μας..

 

[Uskoke]

Ελα όλοι εχουμε φαει ξύλο από τους γονείς μας. Τους άντρες ιδίως μας χτύπαγε τον εγωισμό πιο πολύ. Θυμάστε κάποια από αυτές τις στιγμές που κάνατε κάτι και φαγατε τόσο ξύλο που σας εμεινε πραγματικά αξεχαστο και για ποιό λόγο; Μπορεί και να εγινε παρεξήγηση και να μη φταίγατε, δεν παίζει ρολο, αναφερτε το γεγονός.
Ξεκιναω εγω....(μισο να βρω τα χαρτομαντηλα)........ενθυμούμαι.....(ενα δακρυ κυλαει)..........1984, τελη Ιουλη και συγκεκριμενα την εβδομαδα της Αγ Παρασκευής, κλεισμένα τα 10 μου χρόνια, είχαμε ανεβει με τον πατερα μου ζνταράτσα να καθαρίσουμε λίγο από διαφορα αχρηστα αντικείμενα. Ενα απ'αυτά ηταν και ενα σπασμενο κομματι κεραίας TV. Το σπίτι μας ηταν μονοκατοικία γωνιακή.Στη γωνία ηταν ενας στύλος ΔΕΗ που ενωνε τις αλλες ακρες του τετραγώνου. Συνεβαινε το εξης περίεργο. Ενώ τα καλωδια που περνούσαν από την πρόσοψη του σπιτιού ήταν τεντωμένα, τα καλωδια που περνούσαν από την πλαινή πλευρά ήταν ιδιαίτερα χαλαρα. Εντάξει, δεν τα επιανες πηδωντας, ηταν ψηλά, όμως σου εκανε ιδιαίτερη εντύπωση η χαλαρότητά τους. Οι 2 κολώνες όμως δεν ειχαν γείρει, ήταν καθετες. Τεσπα, μην τα πολυλογώ. Η πλαινή πλευρά έβλεπε σε μια μικρή αλάνα με μπάζα. Παίρνω εγώ το κομματι κεραίας και το πετάω προς την αλανα. Ομως καποιο από τα συρματά της κεραίας πιάστηκε στο τελευταίο κατω καλώδιο της 5άδας των καλωδίων της ΔΕΗ, αυτό επειδή ηταν πολύ χαλαρό,έκανε μια κούνια και όταν επανήλθε, πιάστηκε στο ακριβώς απο πανω καλώδιο με αποτέλεσμα να γίνει βραχυκύκλωμα. Πετάχτηκαν πολλές σπίθες και εγώ πανικόβλητος, κατεβηκα στο σπίτι και κρύφτηκα κατω από το κρεβάτι. Ακουγα φωνές απ'εξω, καποια στιγμή νομίζω με φώναξε η μανα μου. Βγαίνω και στα σκαλια της ταρατσας περίμενε ο πατέρας μου. Μολις με βλέπει μου σκάει ενα χαστούκι, ακομα και τώρα το θυμάμαι! Και μου λεει "Δεν εχει λουνα παρκ σήμερα!" (στη Χαλκιδα εχουμε μεγαλη εμποροπανύγηρη εκείνη την εβδομαδα). Εγώ μετά από το χαστούκι, κατουριέμαι από το ξάφνιασμα και νομίζω ξανακρύφτηκα κατω από το κρεβατι. Αργότερα εμαθα ότι το προτελευταίο καλώδιο της 5αδας που περνούσε από την μπροστινή όψη (όχι την πλαινή που προκάλεσε το βραχυκύκλωμα), είχε κοπεί, είχε πεσει στο δρόμο και τιναζόταν αριστερά/δεξιά σα φίδι που του εκοψες το κεφαλι. Αν υπηρχε κόσμος που να περνάει από εκεί, πιθανόν να συνεβαινε θανατηφορο ατύχημα! Το καλώδιο συνδέθηκε καπως πρόχειρα από τη ΔΕΗ και ήταν έτσι για πολλά χρόνια. Δεν εχω προσέξει αν ακόμα είναι σε αυτή την κατάσταση, παντως οι κολώνες της γειτονιάς δεν έχουν αλλάξει από τότε. Θα παω να δω καποια στιγμή αν υπαρχει ετσι πρόχειρα συνδεδεμένο και αν όντως είναι, θα τραβήξω φωτό.

Χρόνια μετά αφού χάσαμε τον πατέρα μου, η μανα μου μού είπε πως είχε στεναχωρηθεί αφάνταστα που με χαστούκισε. Αυτή ηταν και η μοναδική φορά που με ακούμπησε (η μάνα πολλές φορές, αλλά οι μαμάδες με ελαχιστες εξαιρέσεις χειροδικείτε στα πιτσιρίκια σας ασύστολα )....

Αφτα.

Εγώ είμαι από τους ...τυχερούς που δεν έφαγα ποτέ ξύλο από τους γονείς μου. Rygar, το τελευταίο καλώδιο της 5αδας είναι του δημοτικού φωτισμού (ξεκινώντας από κάτω) ακολουθούν οι 3 φάσεις και πάνω-πάνω είναι ο ουδέτερος. Αυτό που κόπηκε και έπεσε στον δρόμο δηλ. ήταν μια φάση. Μια φορά που πήγα στη θεία μου στον Λουτρόπυργο (προς Ελευσίναι) 2-3 χρόνια πριν που ήταν και καθαρά Δευτέρα, κάποια πιτσιρίκια πετάξανε χαρταετό που πήγε σε κάτι καλώδια μέσης τάσης (20,000 βολτ-είναι τρία οριζόντια), έγινε ένα μεγάλο μπουμ και κάηκαν οι ασφάλειες της γραμμής, αφήνοντας όλο το χωριό χωρίς ρεύμα.

 

[krios]

Πω πωω στενοχωριεμαι πολυ οταν ακουω τετοιες συμπεριφορές ΧΩΡΙς ΛΟΓΟ ουσαστικό..!! Αυτα όμως ελπίζω να ειναι μαθηματα-παθηματα για το πως θα φερθούμε στα παιδιά μας..

Αν είχα παιδί δε νομίζω πως θα το χτύπαγα. Γενικά πλάσματα και κυρίως πιο αδύναμα από μένα δεν θα τους έκανα κακό. Το να μπορείς το κάνεις είναι κάτι που θεωρώ άθλιο, πολύ άρρωστο και αξιοθρήνητο.

 

[alkis21]

Όπως κι ο Uskoke έτσι κι εγώ δεν έφαγα ποτέ ξύλο από τους γονείς μου, όσο κι αν το άξιζα.

 

[Gyubrush]

Nα πω και γω την δικη μου εμπειρια.....

Ημουν πεμπτη ή εκτη δημοτικου,πρεπει να ηταν 1988 αν θυμαμαι καλα και ειχαμε μετακομισει στο Π.Φαληρο σε οροφοδιαμερισμα στον 6 οροφο.

Ειχα γνωρισει ενα συνομηλικο που ειχαμε γινει "κολλητοι" και εμενε στην ιδια οδο,δυο πολυκατοικιες παραδιπλα.Καναμε πολυ παρεα,ερχοταν καθε μερα την βδομαδα που ειμασταν απογευματινοι και αραζαμε μεχρι τις 1μιση με 2 που φευγαμε για το σχολειο.

Παιζαμε cpc 6128,καναμε ψιλοσκανταλιες του τυπου να πεταμε διαφορα πραγματα στα αυτοκινητα απο κατω,αλλα εκεινο που εφερε το αξεχαστο χαστουκι ηταν το εξης...:

Το ακριβως απεναντι οροφοδιαμερισμα της διπλανης πολυκατοικιας,απειχε απο το μπαλκονι μας οχι πανω απο 7-8 μετρα.Η κυρια ειχε αφησει ορθανοιχτη την μπαλκονοπορτα γιατι οτι ειχε κανει παρκε στο ξυλινο πατωμα και το αφηνε να στεγωσει(?) και η ιδεα δεν αργησε να ερθει...!

Γεμισαμε λοιπον 2 σακουλες Σκλαβενιτη με νερο,γραψαμε και απ εξω την τρομοκρατικη μας ομαδα με μαρκαδορο(Β+Β απο το Βαγγελης και Βασιλης,τρομαρα μας!) για να ξερει ποιος "χτυπησε" η γυναικα και πηγαμε και περιμεναμε πεσμενοι στο εδαφος του μπαλκονιου μεχρι να φυγει η κυρια.

Μολις λοιπον το πεδιο ηταν ελευθερο,σηκωθηκαμε και ο καθενας εριξε την δικη του σακουλα ακριβως μεσα στο δωματιο!

Η δικη μου εσκασε στην κουπαστη και απ εξω απο το δωματιο,του εταιρου τρομοκρατη βρηκε στοχο...Ακριβως μεσα στο δωματιο και χαρακτηριστικα θυμαμαι οτι τα νερα πηγανε μεχρι βαθια μεσα!

Τρεξαμε γρηγορα μεσα στο σπιτι μου,γελωντας συνεχεια και ακολουθως πηραμε τις τσαντες μας και φυγαμε για το σχολειο..

Γυρνωντας το απογευμα,ανεβηκα σπιτι και βλεπω τους γονεις μου στην κουζινα σοβαρους σοβαρους και αμιλητους..."Ωχ",ειπα,"κατι δεν παει καλα εδω..." Σε λιγο με φωναζουν και με ρωταει ο πατερας μου:

"Εκανες κατι κακο σημερα...?"

"Οχι φυσικα,τι κακο?",απαντησα μ εκεινο το απιστευτα αθωο υφος που επαιρνα καθε φορα που την εκανα την ζημια μου..

"Παρε τον Βασιλη τηλεφωνο να ερθει εδω και πες του να συναντηθουμε κατω στην εισοδο της πολυκατοικιας"...η επομενη εντολη του πατερα μου..

Εκει πλεον αγαπητοι φιλοι,καταλαβα οτι τα ψωμια μου ειναι λιγα!Ηταν απο εκεινες τις φορες που ενω ηξερες οτι ξερουν,δεν ειχες καμια επιλογη!

Πηρα τηλεφωνο τον φιλο λοιπον,συναντηθηκαμε κατω με τον πατερα μου και μενα,μας παιρνει απο τα αυτια και μας τραβαει σε μια αποσταση 20 μετρων μεχρι την εισοδο της εν λογω πολυκατοικιας οπου εκει μας περιμενε η κυρια.....

Αφου μας εβαλε να ζητησουμε συγνωμη,παρολο που η κυρια δεν ειχε καμια διαθεση τιμωριας και μαλιστα μας λυπηθηκε ετσι οπως μας ειδε,ξαφνικα αστραψε ο ουρανος...Τρωμε απο ενα χαστουκι εγω και ο φιλαρακος που πραγματικα ειδα λαμψεις και αστερια...Θα το θυμαμαι σε ολη μου την ζωη.

Ισως υπερβολικο τωρα οπως το σκεφτομαι στα 35 μου πια,αλλα εκανε δουλεια.Απο τοτε δεν ξανακαναμε απολυτως τιποτα...!

Καστρα και Πολιορκητες,cpc(αργοτερα amiga 500!) και μπασκετακι στο δωματιο με μια μπασκετα που πιανοταν πισω απο την πορτα του δωματιου...

Να σαι καλα φιλε Rygar που μου θυμισες αυτα τα χρονια παλι..