Όχι αγαπητοί μου δεν μπορώ να το πιστέψω, θα πρόκειται ασφαλώς για τραγική σύμπτωση και συνεπωνυμία, πως ο σεναριογράφος των θρυλικών ΄΄Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα'' και ΄΄Μια ζωή την έχουμε΄΄ είνα
ι ο ίδιος άνθρωπος με τον σεναριογράφο του 'Άστερισμού''
Τι σχέση μπορεί να έχει το θρυλικό ζευγάρι Κοκοβίκου που άφησε εποχή με το μικροαστικό ζεύγος της τρίτης ιστορίας όπου η σύζυγος επορνεύτηκε για να σώσει τον σύζυγο της ενώ όπως είπε και ένας φίλος πριν υπήρχαν και άλλοι τρόποι να βρει χρήματα για την επέμβαση. Γιατί ρε Τζαβέλλα μας γείωσες τόσο πολύ που από τα αριστουργήματα που εν σοφία εποίησες, μας επιφύλασσες αυτή
ν την δυσάρεστη έκπληξη με το ξενερουά σενάριο.
Βασικό ελαφρυντικό είναι ότι η σκηνοθεσία ήταν του Δαλιανίδη που μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες απλουστευμένες καταγγελτικές ταινίες καυτηριάζοντας τα παρωχημένα ήθη και έθιμα.
Καθενας εχει τη γνωμη του αλλά γιατί ξενερουά σενάριο? Θεωρητικά, χρειαζόταν ΑΜΕΣΟΤΑΤΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ κ δεν είχε άλλον τρόπο να τα βρει το σύντομα, γιατι υποθετω ο χρόνος πίεζε ασφυκτικά κι η ασθενεια εξελισσόταν πολύ γοργά- ή αυτός ίσως έχανε τη θεση για το χειρουργείο του Ελβετού χειρούργου... Σε μια εποχη φτωχειας πάντως ευκολα μια ασθενεια σημαινε καταστροφη για μια οικογενεια...Αρκετες ταινιες εχουν στηριχθει σε αυτου του ειδους τις δυσκολιες. Αχ θυμαμαι μια με τον Παραβα που χαρισε το ενα του ματι για να κανει μεταμοσχευση η τυφλη αγαπημενη του -ηταν υπεροχη δραματικη ταινια...
Τοτε το ασφαλιστικο συστημα της χωρας ήταν αναιμικο- εξου και τοσο συχνη αντιστοιχη θεματολογια .
Γι αυτο κ η αγωνια του Νεοελληνα να δωσει στο παιδι του ενα κεραμίδι , σπουδες κλπ...
Δεν ξερω, τη βρηκα σπαρακτικη την ιστορία αυτην ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ.
Τη ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΗ ΘΕΩΡΩ ΔΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ ΜΙΑΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΑΓΑΠΗΤΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ... Ή τα δινεις ολα σαν χρειαστει ή δεν αγαπας αληθινα...
Η καταγγελλομενη υποκρισια της ταινιας αυτης εγκειται στο γεγονος οτι αυτος(Ο ΠΟΛΙΤΗΣ) δεν την αγαπησε αληθινα , δεν ειδε την αγιοσυνη , δεν ειδε τη θυσια- δε συγχωρεσε καν την παρεκτροπη- παρα εγκλωβιστηκε μια ηλιθια κοινωνικη προκαταληψη- κ στεγανα χωρις νοημα. Αν η γυναικα του ειχε παρεμεινει "αξιοπρεπης¨κι ανεγγιχτη κυρια", αυτος απλα θα εμενε τυφλος κ αρρωστος-ισως η ασθενεια να τον σκοτωνε κιολας. Ειδε χαρη στη γυναικα του , αλλα εμεινε τυφλος για παντα. Κι ανεραστος!....
Το δε ζευγος Κοκοβικου -πιο αληθοφανες ,βεναια, δειχνει τη διάχυτη πατριαρχια σε μια διχως εξαρσεις καθημερινότητα.Αυτος ο Κοκοβικος ήταν τοσο ανεραστος. Χειροτερος από τον Μικροαστο στον ΛΥΚΟ ΤΗΣ ΣΤΕΠΑΣ αλλα το ιδιο ανικανος για το κοινωνειν. Η ΔΕ ΓΥΝΗ έχει διαθεση καταγγελτική των κακως κειμενων στις σχεσεις ενος τυπικου ζευγαριου με όρους Μολιέρου...(καως εμειναν μαζι στο τελος....Η θυματοποιηση ομως ήταν εδραιωμενη νοοτροπια στις γυναικες εκεινης της επιοχης κι η Ελενιτσα γυρνα στον κακοποιητη)
Ο ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ δεν ειναι με αυτην την εννοια διδακτικη ταινια- εχει μια πλοκη περισσότερο μυθιστορηματικη αλλα με υλικα της ιδιας μεσαιωνικών διαθεσεων υποκριτικης κοινωνιας στην Ελλάδα των 60s.
ΥΓ Ακατανοητο αν οχι κι αστειο μου φαινεται Το θυμωμενο μουτρακι του αποπανω(στο δικο μου πρωτο Post εννοω, ΟΧΙτον Sebastian ) αλλα ΟΚ...Ολα σεβαστα. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ!