Αυτό δεν ξεχνιέται με τίποτα...

saboter

RetroActive
Joined
11 Αύγ 2009
Μηνύματα
325
Αντιδράσεις
99
Υπάρχουν πράγματα στη ζωή που ...




τα βιώνουμε με τις αισθήσεις... μας μιλούν στην καρδιά μας...





σημαδεύουν την ψυχή μας... εμπεδώνονται στο μυαλό μας...




και στοιχειώνουν τη μνήμη μας για πάντα.






Ποιό γεγονός μας συγκινεί ακόμη και τώρα;

:cry:



Τί μάθαμε και ανέτρεψε την κοσμοθεωρία μας; :banghead:

Τί ήταν αυτό που μας σημάδεψε από αυτά που ζήσαμε;

:bash:


Ποιοί άνθρωποι μας ενέπνευσαν με τη στάση τους στη ζωή; :beer:

Ποιές εικόνες μας μάγεψαν και χαράχτηκαν στη μνήμη μας για πάντα;:animeek:

Εν ολίγοις, ας καταγράψουμε αυτά που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, και που θα ενδιέφεραν ίσως και τους γύρω μας!

Δε μπορώ με τίποτα να ξεχάσω τη συγκλονιστική υπερπροσπάθεια της Gabrielle Andersen στους Ολυμπιακούς αγώνες του Los Angeles το 1984.

Η Ελβετίδα αθλήτρια υπερέβαλε εαυτόν με σκοπό να τερματίσει στον πρώτο μαραθώνιο δρόμο γυναικών της ιστορίας, έχοντας υποστεί σοβαρή ηλίαση και ώντας στα πρόθυρα της αφυδάτωσης!

Τότε έκλαψα...αργότερα τη θαύμασα...σήμερα νιώθω ότι την καταλαβαίνω..





 
Η σκήνη με την δολοφονία του Σολωμού τον Άυγουστο του 1996.Συγκλονιστική στιγμή...
 
Τα επισόδεια στη πλατεία tienanmen στη Κίνα το 1989 και ο άγνωστος διαδηλωτής που στάθηκε ακίνητος μπροστά στα τάνκ...

www.youtube.com/watch?v=9-nXT8lSnPQ
 
RIO είπε:
Η σκήνη με την δολοφονία του Σολωμού τον Άυγουστο του 1996.Συγκλονιστική στιγμή...
Εγώ είχα σοκαριστεί απίστευτα όταν είχα δει τη σκηνή που το πλήθος των Τούρκων

σκοτώνει με πέτρες και ξύλα τον Τάσο Ισαάκ.

Δεν ξέρω αν σοκαρίστηκα λόγω του τρόπου που τον σκότωσαν (κυριολεκτικά σα σκυλί, με αργό θάνατο),

ή από το γεγονός ότι οι στρατιώτες του ΟΗΕ χάζευαν παραδίπλα το θέαμα, ή από το ότι κάποιος "άνθρωπος",

αντί να προσπαθήσει να τους σταματήσει, κινηματογράφιζε με στωικότητα τη δολοφονία.

Έκανα ΠΟΛΛΕΣ μέρες να συνέλθω τότε και ακόμα και σήμερα -τόσα χρόνια μετά- κλείνω τα μάτια μου όταν βλέπω αυτή τη σκηνή.

Όσο για τον Σολωμό, τότε απλώς απόρησα με την αφέλειά του. Τώρα όποτε το βλέπω δακρύζω (ακόμα και πέρυσι).

Όχι από λύπη προς το Παλληκάρι, αλλά επειδή συνειδητοποιώ πόσο "μικρός" είμαι εγώ.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Όσο για τον Σολωμό, τότε απλώς απόρησα με την αφέλειά του,

τώρα όποτε το βλέπω κλαίω (ακόμα και πέρυσι).

Όχι από λύπη προς το Παλληκάρι, αλλά επειδή συνειδητοποιώ πόσο "μικρός" είμαι εγώ.

..ενας θανατος για να ζηλευεις.Στον ιστο ,αγκαλια με μια Ελληνικη σημαια για να την βαλεις στη θεση που της αξιζει,με ενα τσιγαρο στο στομα,αψηφωντας τους βιαστες της πατριδας.

Και σε μια στιγμη,οσο κανει μια σφαιρα να διασχισει λιγα μετρα περνας στην Αθανασια.
 
Ο Σολωμός ήταν ΕΛΛΗΝΑΣ με κεφαλαία γράμματα. Αυτά να τα βλέπουν οι ΈΛληνες της Κύπρου που αποκαλούν τους Έλληνες της μητέρας πατρίδας Ελλαδίτες και μιλούν απαξιωτικά για αυτη.
 
Παρακαλώ μην ξεφεύγετε από το θέμα το θρεντ. Μην το χαλάσουμε και αυτό.
 
Κατά τα πρώιμα γυμνασιακά χρόνια, ήμουν κι εγώ ένα παιδί επιρεασμένο από την Αμερικάνικη κουλτούρα, όπως αυτή κατέκλυζε την τηλεόραση ,τη μουσική τον τρόπο ζωής μας.

Κάποια μέρα έπεσαν στα χέρια μου οι περίφημες ομιλίες του καθηγητή Ξενοφώντος Ζολώτα ως αντιπροσώπου της Ελλάδος, στις συνδιασκέψεις του Δ.Ν.Τ και της Διεθνούς Τράπεζας το 1957 και το 1959.

Ο σπουδαίος αυτός Έλληνας, προκάλεσε την έκπληξη από τον απροσδόκητο λόγο του καθώς τοποθετήθηκε πάνω σε οικονομικά ζητήματα μιλώντας ελληνικά μεν, σε άπταιστα Αγγλικά δε!

Την επομένη είχαν πρωτοσέλιδο το λόγο του 1959 οι «New York Times» και η «Washington Post».

Το μήνυμα πέρασε σε όλο τον κόσμο. Η διαχρονική δύναμη της ελληνικής γλώσσας, που έμεινε ζωντανή από την ποίηση του Ομήρου , και πολύ παλιότερα, μέχρι σήμερα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να λειτουργήσει σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες.

Εντυπωσιάστηκα και θαύμασα, εν συνεχεία άρχισα να ψάχνομαι περισσότερο σε σχέση με τη γλώσσα μας, να την αναλύω και να την κατανοώ περισσότερο, αλλά πάνω απ' όλα, η ενέργεια του αείμνηστου Ζολώτα έγινε η αφορμή για να απαλλαγώ έγκαιρα από την όποια ξενομανία μπορούσε να με καταλάβει και να αισθάνομαι ακόμη πιο περήφανη που είμαι Ελληνίδα!

Πόσο μεγάλο μάθημα ήταν αυτό για μένα...

Το πρώτο κείμενο του Ξ. Ζολώτα, του 1957 έχει ως εξής:

Κyrie,

I eulogise the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with HELLAS. With enthusiasm we dialogue and synagonizeat the synods of our synagonizeat the didymous organizations in which dpolymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthetized. Our analyzed and critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe. In chaos and parallel, a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my eucharistiesto you. Kyrie, to eugenic and generous American ethnos and to the organizers and protagonists of this amphictionyand the gastronomic symposia.

Μετά

2oς λόγος στις 2 Οκτωβρίου 1959

Kyrie, It is Zeus' anathema on our epoch and the

heresy of our economic method and policies that we

should agonize the Skylla of nomismatic plethora and

the Charybdis of economic anaemia.

Είναι "Διός ανάθεμα" στην εποχή μας και αίρεση της

οικονομικής μας μεθόδου και της οικονομικής μας

πολιτικής το ότι θα φέρναμε σε αγωνία την Σκύλλα του

νομισματικού πληθωρισμού και τη Χάρυβδη της

οικονομικής μας αναιμίας.

It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic

but my diagnosis would be that politicians are rather

cryptoplethorists. Although they emphatically

stigmatize nomismatic plethora, they energize it

through their tactics and practices. Our policies

should be based more on economic and less on political

criteria. Our gnomon has to be a metron between

economic strategic and philanthropic scopes.

Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να είμαι ειρωνικός ή

σαρκαστικός αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι

πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθωριστές. Αν και με

έμφαση στιγματίζουν τον νομισματικό πληθωρισμό, τον

ενεργοποιούν μέσω της τακτικής τους και των πρακτικών

τους. Η πολιτική μας θα έπρεπε να βασίζεται

περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά

κριτήρια. Γνώμων μας πρέπει να είναι ένα μέτρο μεταξύ

οικονομικής στρατηγικής και φιλανθρωπικής σκοπιάς.

In an epoch characterized by monopolies, oligopolies,

monopolistic antagonism and polymorphous

inelasticities, our policies have to be more

orthological, but this should not be metamorphosed

into plethorophobia, which is endemic among academic

economists.

Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια,

ολιγοπώλια, μονοπωλιακό ανταγωνισμό και πολύμορφες

ανελαστικότητες, οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο

ορθολογιστικές, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να

μεταμορφώνεται σε πληθωροφοβία, η οποία είναι ενδημική

στους ακαδημαϊκούς οικονομολόγους.

Nomismatic symmetry should not antagonize economic

acme. A greater harmonization between the practices of

the economic and nomismatic archons is basic.

Η νομισματική συμμετρία δεν θα έπρεπε να ανταγωνίζεται

την οικονομική ακμή. Μια μεγαλύτερη εναρμόνιση μεταξύ

των πρακτικών των οικονομικών και νομισματικών

αρχόντων είναι βασική.

Parallel to this we have to synchronize and harmonize

more and more our economic and nomismatic policies

panethnically. These scopes are more practicable now,

when the prognostics of the political end economic

barometer are halcyonic.

Παράλληλα με αυτό, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε και να

εναρμονίσουμε όλο και περισσότερο τις οικονομικές και

νομισματικές μας πρακτικές πανεθνικώς. Αυτές οι

θεωρήσεις είναι πιο εφαρμόσιμες τώρα, όταν τα

προγνωστικά του πολιτικού και οικονομικού βαρομέτρου

είναι αλκυονίδων ημερών αίθρια.

The history of our didimus organization on this sphere

has been didactic and their gnostic practices will

always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous

ethnical economies. The genesis of the programmed

organization will dynamize these policies.

Η ιστορία της δίδυμης οργάνωσης σε αυτήν την σφαίρα

είναι διδακτική και οι γνωστικές τους εφαρμογές θα

είναι πάντα ένα τονωτικό στις πολυώνυμες και

ιδιόμορφες εθνικές οικονομίες. Η γένεση μιας

προγραμματισμένης οργάνωσης θα ενισχύσει αυτές τις

πολιτικές.

Therefore, I sympathize, although not without

criticism one or two themes with the apostles and the

hierarchy of our organs in their zeal to program

orthodox economic and nomismatic policies.

Γι' αυτόν το λόγο αντιμετωπίζω με συμπάθεια, αλλά όχι

χωρίς κριτική διάθεση, ένα ή δύο θέματα με τους

αποστόλους της ιεραρχίας των οργάνων μας στον ζήλο

τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες οικονομικές και

νομισματικές πολιτικές.

I apologize for having tyranized you with my Hellenic

phraseology. In my epilogue I emphasize my eulogy to

the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan

metropolis and my encomium to you Kyrie, the

stenographers.

Απολογούμαι που σας τυράννησα με την ελληνική μου

φρασεολογία. Στον επίλογό μου δίνω έμφαση στην ευλογία

μου, προς τους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής της

κοσμοπολίτικης μητρόπολης καθώς και το εγκώμιό μου

προς εσάς, κύριοι στενογράφοι.
 
Για κάποιο λόγο οι περισσότερες από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές είχαν να κάνουν με τους γείτονές μας στο Ανατολικό μπλοκ:

-Τα ελικόπτερα πάνω απ' τον κατεστραμένο αντιδραστήρα του Chernobyl

-Η εκτέλεση του Τσαουσέσκου

-Η πτώση του τείχους του Βερολίνου

αλλά επίσης

-Η πρώτη ιντιφάντα στην Παλαιστίνη

-Η πτώση του Boeing στο Lockerbie
 
Η πρώτη φορά που είδα το Χατζηγιάννη από κοντά!!!!!!!Ήταν συγκλονιστική στιγμή!!!!!!!
 
το πρωτο μου φιλι με κοπέλα(γεια σου Σοφια-οπου και να εισαι), υπο τους ηχους του the wall των floyd,απο τότε οποτε ακουω αυτον τον δίσκο η στιγμη εκεινη ερχεται στο μυαλο μου συνεχεια
 
Ο σεισμός του '81. Μου είχε δώσει η μαμά μου να πιώ το γάλα μου στο ποτήρι μπας και κόψω το μπιμπερ κοτζαμ γαϊδούρα και αυτήν την φορά αποφάσισα να χύσω το γάλα στο συφώνι της τουαλέτας. Όταν γύρισα με το ποτήρι μου άδειο η μαμά μου είπε πως αν της λέω ψέματα και δεν το ήπια αλλά το έχυσα το γάλα, ο καλός Θεόυλης θα με τιμωρήσει που λέω ψέματα..............και εκείνη ακριβώς την στιγμή αρχίζουν τα κουνήματα, ήρθε η Θ.Δίκη!!!!!!!!Που να ξαναπω ψέματα................. Ψ.Π. ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΟ!!!!!!!!!!!!!
 
εμένα μου έχει μείνει στη μνήμη χαραγμένο το σκηνικό που ο Κοσκωτάς είχε φέρει το Ντέταρι.. ;) το παίκτη που ήθελε η Γιουβέντους για διάδοχο του Πλατινί.

άλλες εποχές...σαν να φέρεις το Μέσι τώρα...

http://www.youtube.com/watch?v=mQeld-070bo&feature=related
 
δεν θα ξεχασω ποτε τα σεπολια της δεκαετιας 80 ,τα παιχνιδια στις οικοδομες την παρεα μου με τα ποδηλατα ,και φυσικα τον amstrad cpc 1628 τοτε που ολοι στην γειτονια και στο σχολειο αλλαζαμε δισκετες σαν τρελοι...αυτα ηταν στιγμες ζωης για μενα..

και το πρωτο μου σολο (πτηση...) αλλα αυτο εγινε αργοτερα.
 
Αυτός είσαι ρε Simon.... Ούτε εγώ γίνεται να ξεχάσω τις κασσέτες με τα παιχνίδια του Spectrum και τα "διπλά" που παίζαμε ανέμελα στα σπίτια μας......

Πάνε αυτά. Κρίμα.....
 
simonkey είπε:
δεν θα ξεχασω ποτε τα σεπολια της δεκαετιας 80 ,τα παιχνιδια στις οικοδομες την παρεα μου με τα ποδηλατα ,και φυσικα τον amstrad cpc 1628 τοτε που ολοι στην γειτονια και στο σχολειο αλλαζαμε δισκετες σαν τρελοι...αυτα ηταν στιγμες ζωης για μενα..

και το πρωτο μου σολο (πτηση...) αλλα αυτο εγινε αργοτερα.

+100000000
 
-Μαμά, αυτό το γραμματόσημο έχει πάνω μια μπάμπω...ποιανού γιαγιάκα είναι;

Εύλογη η απορία μου εν έτη 1983, καθώς το παιδικό μου μάτι είχε συνηθίσει να απεικονίζονται στα γραμματόσημα ελληνικές φορεσιές, τοπία, ήρωες του '21...

image217.jpg




- Αυτή η μπάμπω έβαλε τα γυαλιά σε όλους μας παιδί μου, είναι η Κυρά της Ρω. Ζούσε ολομόναχη σ'ένα νησάκι τόσο δα και φυλούσε τη σημαία μας!

- Της Ρω;...Δεν το'χα ξανακούσει... άσε που μου φάνηκε τόσο παράξενο... η μητέρα μου μου είπε τα βασικά, ο δάσκαλος τις λεπτομέρειες, και χρόνια αργότερα παρακολούθησα αφιέρωμα στη ζωή της από τηλεοπτική εκπομπή.

12.jpg
n116845343198_1795.jpg





Η Δέσποινα Αχλαδιώτου για 40 χρόνια (από το 1943 έως το θάνατό της) ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί, και την κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου.





Στη Ρω είχε εγκατασταθεί με τον άντρα της, Κώστα και την τυφλή μητέρα της από το 1924. Μετά το θάνατο του άντρα της και της μητέρας της, η κυρα-Δέσποινα ή η «Κόρη της Ρω» όπως την έλεγαν στο νησί, κατόρθωσε μόνη της να κατοικήσει και να κρατήσει ελληνικό το νησάκι της, καλλιεργώντας και βόσκοντας εκεί τα λιγοστά ζώα της.

Το σπουδαιότερο είναι πως συνεργάσθηκε με τον Ιερό Λόχο και με άλλους αντιστασιακούς.





Στον Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο, πήγε στο Καστελόριζο και εκεί έδρασε με τις αποστολές στρατευμάτων για τη Μέση Ανατολή, κρύβοντας και φυγαδεύοντας αξιωματικούς και στρατιώτες. Τότε, όλοι σχεδόν οι κάτοικοι του Καστελόριζου, είχαν φύγει για τα γύρω νησιά, την Κύπρο, την Αίγυπτο. Όταν με διαταγή των Άγγλων εγκαταλείφθηκε ομαδικά το Καστελλόριζο, εκείνη παρέμεινε μόνη στη Ρω. Και με θάρρος και ψυχραιμία αντιμετώπισε όλους τους κινδύνους. Εξαιτίας αυτής της ηρωίδας, το μικρό αυτό νησί παρέμεινε ελληνικό. Καθημερινά ύψωνε τη σημαία ή χαιρετούσε με αυτήν τα διερχόμενα πλοία. Κι εκείνα ανταπέδιδαν το χαιρετισμό με τα σφυρίγματα τους.





Τον Αύγουστο του 1975, ο Τούρκος δημοσιογράφος Ομάρ Κοσάρ και δύο ακόμα άτομα, παρακολουθώντας τη Ρω και εκμεταλλευόμενοι την ολιγοήμερη απουσία της Δέσποινας Αχλαδιώτου για λόγους υγείας, αποβιβάστηκαν εκεί και τοποθέτησαν πάνω σ' ένα κοντάρι 4 μέτρων τη σημαία τους. Η Κυρά της Ρω την κατέβασε αμέσως, όταν γύρισε. Στις 01/09/75, κατάπλευσε στο Καστελόριζο το ανθυποβρυχιακό σκάφος "Γ. Πεζόπουλος" για συμπαράσταση στην κυρά της Ρω.





Με αυτά τα γεγονότα, η γυναίκα και το νησάκι της έγιναν γνωστά παντού.





Την τίμησε η Ακαδημία Αθηνών, το Πολεμικό Ναυτικό, η Βουλή των Ελλήνων, η Εθνική Τράπεζα, Δήμοι, Σύλλογοι και άλλοι φορείς.





Η ίδια η Δέσποινα Αχλαδιώτη, είχε ζητήσει να ταφεί μ΄αυτή τη σημαία:





"Τα ξερονήσια του Καστελόριζου και της Ρω τʼ αγαπώ. Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο , όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο. Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες…Βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις τουρκικές ακτές. Την ελληνική σημαία θέλω να μου τη βάλουν μαζί μου στον τάφο. "





Η «κυρά της Ρω» απεβίωσε σε ηλικία 94 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982. Κηδεύτηκε με τιμές εθνικής ηρωίδας στο Καστελλόριζο και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.

Το φέρετρό της ήταν σκεπασμένο με την ελληνική σημαία.





Σήμερα στο νησί υπάρχει ο τάφος της, τα δύο μικρά σπιτάκια όπου διέμενε και το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, όλα δίπλα στο λιμανάκι.





Έζησε μια ζωή τόσο λιτή μα τόσο γεμάτη, τόσο μοναχική αλλά τόσο ζηλευτή, που θα τη θυμάμαι όσο ζω...κι ας μη μπορώ να της μοιάσω!

 
Saboter εκπληκτικο ποστ!!!

Δεν ειχα ιδεα για αυτη την γυναικα και απο οτι θυμαμαι δεν υπηρχε καμια αναφορα στο ονομα της στα σχολικα βιβλια...
 
Ποια σχολικά βιβλία; Αυτά που λένε ότι το 1922 στη Σμύρνη έπεσε πολύ "σπρώξιμο"...;

ΗΜΑΡΤΟΝ...
 
Πίσω
Μπλουζα