Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985

[Wally]

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχααχα

αστο γιατρε...τραβα δες καμια φωτο απο καμια 5ημερη και μετα κανε μια βολτα στο Παγκρατι για καφεδακι ...

λεγεται και συνδρομο επιλεκτικης μνημης....

 

[ambu_dare]

Δεν ξέρω τί λένε όσοι έζησαν σε μεγάλες πόλεις. Εγώ τα έκανα όλα όσα γράφτηκαν στο πρώτο δημοσίευμα και ακόμη παραπάνω. Νομίζω ότι ζήσαμε σε μία εποχή μοναδική. Υπήρχαν φοβίες, όμως λίγες και ουσιαστικά ανώδυνες. Μοιραζόμασταν τα παιχνίδια μας, μοιραζόμασταν την ζωή μας με τους φίλους. Παίξαμε, κάναμε παρέες, τσακωθήκαμε, δείραμε μας έδειραν, συμφιλιωθήκαμε, τρέξαμε, κρυφτήκαμε, πέσαμε, ματώσαμε, σπάσαμε χέρια - κεφάλια - πόδια (ένα σωρό κόκαλα), σκίσαμε τα ρούχα μας, μαυρίσαμε τα γόνατα μας, ματώσαμε, ερωτευτήκαμε, απογοητευτήκαμε, μεθύσαμε, ξαναερωτευτήκαμε, κάναμε έρωτα. Κάναμε μπάνιο μέρα με το μαγιό και νύχτα γυμνοί. Έφευγα πρωί από το σπίτι και ναι γύριζα αργά το βράδυ και όλα ήταν φίνα. Κοιμόμασταν με ανοιχτά τα παράθυρα ή δεν κοιμόμασταν καθόλου με την κουβέντα και με το να ρεμβάζουμε. Ζήσαμε κάθε λεπτό και το ζήσαμε έντονα. Δεν υπήρχε η αποστείρωση που υπάρχει σήμερα. Δεν υπήρχε η υπερπροστασία που υπάρχει σήμερα. Δεν υπήρχαν οι "πλαστές" ανάγκες που υπάρχουν σήμερα. Δεν υπήρχε ο φόβος και η οργή που υπάρχει σήμερα. Δεν είχαμε λεφτά - κινητά - ακριβά ρούχα. Δεν υπήρχε κάτι ή κάποιος να μας κλέψει. Το παιδί μου προτίθεμαι όσο περνάει από τα χέρια μου, να μην του λείψει τίποτα, όμως αναρωτιέμαι εάν ποτέ θα ζήσει όλα αυτά που έζησα εγώ. Αναρωτιέμαι εάν θα ζήσει στην ίδια ένταση και ανεμελιά όσο εγώ. Οι γονείς και τότε και τώρα πρόσφεραν την ίδια αγάπη και φροντίδα στα παιδιά τους. Ίσως εγώ μάλιστα να προσφέρω περισσότερο χρόνο, στοργή, αγάπη αλλά και πολύ περισσότερα υλικά αγαθά στο δικό μου. Όμως μεγαλώσαμε με τους φίλους μας και τις παρέες μας, έξω στους δρόμους και τις πλατείες, όχι μέσα σε τέσσερις τοίχους. Η διαφορά του τότε με το τώρα υπάρχει και είναι μεγάλη. Το βλέπω και το ζω στον εαυτό μου.

 

[Shadowdancer2501]

@AmbuDare

 

[Amigos]

gia ola ayta pou zisame emeis kai distixos den ta zoun simera ta ena paidia fteei o kapitalismos...kai oli kserete ti 8elw na pw...tote den niazotan kanenas na parei kalitero amaksi apo ton gitona tou oute kalitero kinito oute na balei tin eponimi mplouza kai mpanteloni...(giati apla den eipirxan kai pola na dialeksis alla oute eixes dexti kai aytin tin plisi egefalou)

gia paradigma thimame kapote me ena papi erixnes gomena twra 8es apo kamprio kai pano... ola ayta dimiourgoun mia kinonia kompleksikon kai fovismenon an8ropon kai giayto paratirite kai to fenomeno i adres na fobounte na tin pesoun stis ginekes kai oli kribonte pisw apo ena pc kanontas chat...

Kai to alo einai fisika i pagosmiopioisi pou efere mesa stis gitonies ka8e karidias karidi me apotelesma na anebi i eglimatikotita kai o kosmos na klisti sto spiti tou ase ta xreei pou exoun oloi stis trapezes apo ta ipokatastata xaras pou agwrasan (TV,DVD,PS2,kinita,PCs,home cinema k.a)me apotelesma na exoun agriepsi kai na min milane oute ston gitona tous..... ouf einai polla ...

 

[pooky(1)]

Μάλλον λίγα είπες...........

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

 

[myrsini]

Μας θυμαμαι μονιμως να κραταμε στο ενα χερι ενα playmobil και να φτιαχνουμε ολοκληρες πολιτειες απο χωμα, φυλλα κλπ, το στομα μας γεματο απο τσιχλοφουσκες babol τις μακριες που ηταν σαν τσιγαρο...οσες περισσοτερες χωρουσε μεσα το στομα...το πιο ριψοκινδυνο που καναμε ηταν ποδηλατο χωρις χερια (μαγκια και ετσι), πηγαιναμε στις κουνιες και θυμαμαι καναμε τοση πολλη ωρα κουνια ( και πιο ψηλα ...και ακομα πιο ψηλα)που το βραδυ οταν ξαπλωνα κουνιομουν ακομα, χαναμε την πορτα του σπιτιου, η χειροτερη ωρα ηταν το μεσημερι που επερεπε να παιζουμε βουβο κινηματογραφο διοτι οι μεγαλοι κοιμοντουσαν...Αργοτερα οταν μεγαλωσαμε λιγακι τα καλοκαιρια βραδυ στην παραλια με κιθαρες και φωτιες ή κασσετοφωνο με μπαταριες (10 ωρες μεχρι να γυρισει η κασσετα στο τραγουδι που θελαμε)...Κινηματογραφο θερινο απο τους παλιους με τις καρεκλες που ηταν φτιαγμενες απο καλωδιο διαφορων χρωματων, καθοσουν 10 λεπτα και πιανοταν ο μπιπ σου...τελευταια σειρα και να πεταμε χαλικια στους μπροστινους μας ...Με ενα χιλιαρικο πηγαιναμε κινηματογραφο και για φαγητο,(τωρα με 3 ευρω ουτε τσιχλες δεν παιρνεις) Το πρωτο εργο που ειδα στο κινηματογραφο ηταν " η σιωπη των αμνων" τραυματικη εμπειρια

( ασχετο). Εν κατακλειδι στα δικα μου παιδια θα προσπαθησω να τους στερησω καποια πραγματα ωστε να εφευρουν μονοι τους παιχνιδια και τροπους διασκεδασης για να φτασουν στο σημειο να εχουν πραγματικες αναμνησεις και να μην ειναι οι αναμνησεις τους τιτλοι παιχνιδιων και κονσολες.(χωρις να θελω να θιξω τους φιλους που ασχολουνται με κονσολες), γιατι θελοντας και μη ο πραγματικος κοσμος και η αληνινη ζωη ειναι καπου εκει εξω...

 

[Wally]

Καλωσηρθες Μυρσινη...ελπιζω να ευχαριστηθεις την "πτηση"

 

[Amigos]

geia sou mirsini kai kala post....panemorfa afta pou frafeis kai pragmatika me ekanes na xamogelasw kai na sigini8o ...

 

[exetlaios]

Καλωσήρθες Μυρσίνη (με το πανέμορφο όνομα).

Πολύ γλαφυρή και όμορφη η περιγραφή σου !

 

[akmakas]

Καλωσήρθες Μυρσίνη......Χμ τι έχουν οι κονσόλες ? Μια χαρά είναι...

 

[telonio]

Μυρσίνη καλωσήλθες στην παρέα μας.

 

[Shadowdancer2501]

Kαλως την

 

[candy]

Καλωσόρισες myrsini...

 

[Cruelty]

Μας θυμαμαι μονιμως να κραταμε στο ενα χερι ενα playmobil και να φτιαχνουμε ολοκληρες πολιτειες απο χωμα, φυλλα κλπ, το στομα μας γεματο απο τσιχλοφουσκες babol τις μακριες που ηταν σαν τσιγαρο...οσες περισσοτερες χωρουσε μεσα το στομα...το πιο ριψοκινδυνο που καναμε ηταν ποδηλατο χωρις χερια (μαγκια και ετσι), πηγαιναμε στις κουνιες και θυμαμαι καναμε τοση πολλη ωρα κουνια ( και πιο ψηλα ...και ακομα πιο ψηλα)που το βραδυ οταν ξαπλωνα κουνιομουν ακομα, χαναμε την πορτα του σπιτιου, η χειροτερη ωρα ηταν το μεσημερι που επερεπε να παιζουμε βουβο κινηματογραφο διοτι οι μεγαλοι κοιμοντουσαν...Αργοτερα οταν μεγαλωσαμε λιγακι τα καλοκαιρια βραδυ στην παραλια με κιθαρες και φωτιες ή κασσετοφωνο με μπαταριες (10 ωρες μεχρι να γυρισει η κασσετα στο τραγουδι που θελαμε)...Κινηματογραφο θερινο απο τους παλιους με τις καρεκλες που ηταν φτιαγμενες απο καλωδιο διαφορων χρωματων, καθοσουν 10 λεπτα και πιανοταν ο μπιπ σου...τελευταια σειρα και να πεταμε χαλικια στους μπροστινους μας ...Με ενα χιλιαρικο πηγαιναμε κινηματογραφο και για φαγητο,(τωρα με 3 ευρω ουτε τσιχλες δεν παιρνεις) Το πρωτο εργο που ειδα στο κινηματογραφο ηταν " η σιωπη των αμνων" τραυματικη εμπειρια( ασχετο). Εν κατακλειδι στα δικα μου παιδια θα προσπαθησω να τους στερησω καποια πραγματα ωστε να εφευρουν μονοι τους παιχνιδια και τροπους διασκεδασης για να φτασουν στο σημειο να εχουν πραγματικες αναμνησεις και να μην ειναι οι αναμνησεις τους τιτλοι παιχνιδιων και κονσολες.(χωρις να θελω να θιξω τους φιλους που ασχολουνται με κονσολες), γιατι θελοντας και μη ο πραγματικος κοσμος και η αληνινη ζωη ειναι καπου εκει εξω...

ayto mou arese poli pou grapses...

sigoura exi allaxi i zoi mas apo tote pou mastan mikra kai sinexia tha allazidistixos i eytyxos.sigoura tora ta paidia pou tha gennithoun exoun perisoteres anesis sto thema ton nosokomion,ton farmakon.safos kai i texnologia,to politiko kathestos,i eglimatikotita sinigoroun sto nanai ta paidia tora klismena sta spitia alla ayto einai doulia tou goniou,na dosi erethismata wste na mi tou narkosi ti fadasia.episis na tou pi 1 ora mono playstation meta na tou dosi omws mia lisi na to paei sto wdeio,sto gipedo estw sto parko na koinonikopoihthei me ta alla paidakia.meta as tou dosi kinito,as tou pari kai cord duo me ti super kartara grafikon alla na to xi mathi protitera pos na xerete ti zoi, ti fisi, to paixnidi, ti filia ktl kai pos to na nai klismeno spiti kai na dini vasi mono sta akriva rouxa kai kinita einai blakia.sigoura ta paidakia tora den paizoun toso eleythera stous dromous pera to oti exi eiselthi stin ellada to xeno stixio kai foboudai oi gonis les kai ki ama kani trampala to paidi tous me to alvanaki tha pathi tipota (eleos),uparxoun para polla aytokinita stous dromous alla ola ayta gia mena einai dikaiologies.mpori to paidaki na xari tin exoxi,ta aytosxedia paixnidia me ti diakritiki parousia ton gonion na epiblepoun an foboudai toso poly.tora pali eina thema tou kathe goniou pos tha bali oria kai pos tha diaxiristi tin psixi tou paidiou tou...

 

[lamah]

Με καλυψατε απολυτα παιδια πραγματι ωραιες αναμνησεις μακαρι να ξαναζουσαμε αυτες τις ομορφες στιγμες.Να ειστε καλα που με γυρισατε παλι πισω στο πετρινο σχολειο του χωριου και την μυρωδια της καμιναδας

 

[playmobil]

τελικα ειμαστε απιστευτη γενια ,η ολοι ετσι νομιζουν θα δειξει!!!

 

[Saulot]

Η γενιά μας αυτή, ξαφνικά άρχισε να φοβάται...

Τους αλλοδαπούς, που ποτέ δεν κατάλαβα το γιατι. (μεγάλωσα στην Κυψέλη και πολλοι απο τους φίλους και συμμαθητές μου ήταν Ρώσοι, Αλβανοι, Ελληνοαιθίοπες. Βορειοηπειρώτες αλλα ποτέ δεν είχαμε πρόβλημα.)

Τ 'αυτοκίνητα (άσχετα αν στην Κυψέλη ο πάτριός μου ψαχνει πάρκινγκ απο το '92) τα ναρκώτικά (σχολικός περίπατος στο Παιδίο του Άρεως, με μια γύρα, εξόπλιζες 12 ναρκομανέις με τα σύνεργα που βρίσκαμε) ακόμα και τους γείτονες.

Αλλά μήπως δέν φοβόμαστε εμείς, μήπως φοβάται η προηγούμενη γενιά απο την δική μας?

Η μάνα μου με αμόλαγε (αρκεί να είχα τελειώσει τα μαθηματα μου) αλλα η γιαγια έπαιρνε τρεις φορές φορές την μερά να μάθει "πού ειναι το παιδι" με αποτέλεσμα η μανα μου να βγεί και να με ψάχνει 15 χρωνων μαντραχαλο όταν γύριζα σπίτι απο ένα φίλο που παίζαμε RPG και κολλήσαμε σε μια μάχη.

Η άλλη γιαγιά μου φώναζει στην θεία μου όταν το ξαδερφάκι μου το μικρό φέυγει απο την οπτική της γωνία με αποτέλεσμα να έχει γίνει μουρόχαυλος αντίθετα με τον αδερφό του με τον οποίο παίζαμε μαζί στις οικοδομές.

Αυτόπου εμαθα είναι οτι ο γενναίος ζεί για πάντα, αλλα ο φοβισμένος είναι πάντα νεκρός.

 

[thamonas]

!!!

Αυτό το thread, σε αυτό το συγκεκριμένο forum, έπιασε τόπο πραγματικά στις καρδιές μας...Η αλήθεια είναι οτί έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα από τότε που είμαστα παιδιά..Η μεγαλύτερη αλλάγή είναι στο θέμα των υπαίθριων παιχνιδιών..Τα σημερινά παιδιά δεν παίζουν κρυφτό και κυνηγητό γιατί δεν υπάρχουν τόσες πολλές αλλάνες, χώροι, παιδικές χαρές. Επίσης τα παιδιά δεν έχουν χρόνο να διαθέσουν..Ειναι δυνατόν να αρχίζουν τα φροντιστήρια από τρίτη δημοτικού??? Δηλαδή ήμαρτον..τα παιδιά διαβάζουν και προετοιμάζονται για τα φροντιστήρια πια και το σχολείο σε δεύτερη και τρίτη μοίρα..και με κάθε ευκαιρία κατάληψη και πορείες με την ΑΔΕΔΥ και την ΓΕΣΕΕ χορηγό..

Εμείς πηγαίναμε και γραφόμασταν σε ομάδε μπάσκετ, βόλλευ, ποδοσφάιρου, στίβου, και οι σημερινοί έφηβοι πάνε στα γυμναστήρια και χαπακώνονται για να εχουν κοιλιακούς.

Δεν είναι κακό πράγμα η εξέλιξη πάντως..υπάρχουν και θετικά πράγματα τώρα που δεν τα είχαμε όταν είμασταν παιδιά..

Θυμάμαι που πήγαινα στα ηλεκτρονικάδικα για να παίξουμε κανένα παιχνιδάκι και περίμενες ώρες μέχρι να αδείασει το bubble bubble, και είχες τους μαντράχαλους να παίζουν μπιλιάρδο και να καπνίζουν και να σε πειράζουν..χώρια που δίναμε ένα σκασμό λεφτά..πιο ωραία δεν είναι τώρα να παίζεις τετραπλο pro η nba live με τους φίλους που επιλέγεις εσύ στο σπίτι σου, στην 37'' που την έχεις πάρει με 870 άτοκες????

π.χ. το κινητό..μην μου πείτε οτι δεν θυμάστε τους γονείς σας να σας πειμένουν 3-4 η ώρα το πρωί ειδικά στα πρώτα ξενύχτια να μπείτε σπίτι για να μπορέσουν να κοιμηθούν

 

[TallMan]

Αυτό που εμαθα είναι οτι ο γενναίος ζεί για πάντα, αλλα ο φοβισμένος είναι πάντα νεκρός.

Φίλε μου, έγραψες με αυτή τη πρόταση...Respect...

Θα το έχω στην υπογραφή μου για λίγο καιρό...

 

[MamaMyrto]

Καλώς ήρθες συνονόματη (Μυρσίνη με βάφτισαν κι εμένα)...ίσως και κοντοχωριανή(?)...

Όλα όσα έγραψες, εκφράζουν τους περισσότερους, αν όχι όλους μας, σ'αυτό το φόρουμ νομιζω...

Όσο για τις κονσόλες Akmakas έχουν και παραέχουν πρόβλημα όταν είναι η καθημερινότητα και η πραγματικότητα των μικρών παιδιών...

Θυμάμαι που μικροί δημιουργούσαμε με τους φίλους μου φοβερές ιστορίες και τις υλοποιούσαμε με το τίποτα...παιχνίδια που κρατούσαν μέρες...εξερευνήσεις στο ρέμα(που αν δω ποτέ τον γιό μου να παίζει εκεί, θα του κόψω τα πόδια!!!)...ταξίδια στο διάστημα (το διαστημόπλοιο ήταν το γύρω-γύρω στην παιδική χαρά και η τσουλήθρα, οι κούνιες και οι τραμπάλες και το μονόζυγο οι διάφοροι πλανήτες που ανακαλύπταμε...)...πολλά...πολλά...παιχνίδια απ'το τίποτα...

Με ποιά ερεθίσματα θα δημιουργήσει ένα παιδί εν έτη 2007?

Το μόνο που μπορεί να δημιουργήσει είναι κανέναν καινούριο φίλο από το HI5:user:...

Νομίζω πως δεν μεγαλώσαμε σε ιδανικές συνθήκες σαν γενιά, όμως ζήσαμε σε πολύ καλύτερες από τα κακόμοιρα τα παιδακια της τρέχουσας δεκαετίας , που παρεπιτώντως θα είναι πολύ πιο μορφωμένα, πολύ πιο καλοαναθρεμένα, πολύ πιο καταρτισμένα επαγγελματικά, πολύ καλοί επιστήμονες, ίσως και πιο υγειή από εμάς...αλλά δεν θα έχουν κάτι πολύ συμαντικό και πολύτιμο που έχουμε εμείς...Αυτό το μικρό, ρομαντικό, νοσταγικό, ρετρό παιδί που κρύβουμε όλοι εμείς μέσα μας...το οποίο, αν κλείσουμε τα μάτια, θα το δούμε καταυδρωμένο , μες την σκόνη από το παιχνίδι, στα χαλικια και στις αλάνες, να τρέχει ακόμη...με τα πόδια...με το ποδήλατο...με το πατήνι...χαρούμενο κι ελέυθερο παρέα με τους φίλους του...

(Αν τ'ανοίξουμε πάλι...θα το δούμε να τρέχει με μεγάλες ταχύτητες στο διαδύκτιο... με πολλά username και password :nerd: :user: :rock:...)