Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985

[pitsunami]

Δυστηχως το τρομακτικο ειναι οτι ολα εχουν γινει μεσα σε λιγα χρονια. Εχω ζησει ολα οσα γραφτηκαν και αλλα πολλα και πραγματικα ειμαι πολυ χαρουμενος που γεννηθηκα στην χρυση εποχη (κατα την γνωμη μου).! Ισως ειναι εγωιστικο,αλλα καθε μερα βλεπω τον κοσμο να βουλιαζει...και να μην μπορει να γινει κατι και λυπαμαι :icon_cry:

 

[Starbuck]

Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

ξύδι κι ένα ειδικό φάρμακο σε σκόνη. Τώρα φαντάζομαι ούτε οι κτηνίατροι δεν το χρησιμοποιούνε..

Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλάβγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,

κρυφτό, αμπάριζα... .

αχού! ναι μωρέ, αμπάριζα.. Άντε, πότε θα βρεθούμε να παίξουμε κάνα παιχνίδι της προκοπής;

Το πρόβλημα με τα σημερινά παιδιά είναι πως υπερφορτώνονται με ένα σωρό μαθησιακά αντικείμενα: το σχολείο, τα φροντιστήρια, τα αγγλικά, η δεύτερη γλώσσα, το μπαλέτο, τα μαθήματα Η/Υ κ.τ.λ. και τα βλέπεις να πηγαινοέρχονται κουρασμένα και να χάνουν την μοναδική ευκαιρία για μια ξέγνοιαστη παιδική ηλικία όπως πράγματι την έζησε η δική μας γενιά, τότε που το πολύ να πήγαινες στα αγγλικά και που ήταν εντάξει να είσαι μέτριος μαθητής στο σχολείο!

τα γονατα μας ηταν γεματα πληγες απο τη μπαλα και το κεφαλι καρουμπαλα απο την "ησυχια".

Ναι ρε φίλε, και θυμάμαι, μικρός τα καλάμια μου πάντα πληγωμένα από το πετάλι του ποδηλάτου.

Ώρες-ώρες θυμάμαι πόσο σκληρά παιχνίδια παίζαμε τα αγόρια και δεν μπορώ να το πιστέψω. Θυμάται κανείς εκείνο το παιχνίδι που ένας κυνηγάει τους άλλος κουτσό κι οι άλλοι τον κλωτσάνε; Ζουμ το λέγαμε.

Το πρωτο εργο που ειδα στο κινηματογραφο ηταν " η σιωπη των αμνων" τραυματικη εμπειρια

Μυρσίνη καλώς ήρθες. Τι να υποθέσω; Πως άργησες να πας στον κινηματογράφο ή πως είσαι κάπως μικρή στην ηλικία;

Δεν φταίμε εμείς αν εσύ είχες μπουρούχες συμμαθήτριες, στο δικό μου κυκλοφορούσαν αρκετές "θεές".

μ' αυτό, φίλε maddog, γέλασα με φωνή σαν ανόητος..

 

[eleanna75]

Συμφωνω απολυτα! Θυμάμαι στην τάξη μια μερα που ο δασκαλος τραβηξε την φαβοριτα ενος ατακτου συμμαθητή και δεν ηρθε κανενας γονιος να ζητήσει τον λογο! Τωρα ο δάσκαλος δεν τολμαει ούτε μια απλή παρατήρηση να κάνει!

 

[simonkey]

μεγαλωσα οπως λεει το κειμενο !!!!.στα σεπολια μεσα στις οικοδομες, με τα φυσοκαλαμα .ολα ειναι οπως το λεει το κειμενο αλλα δεν συμφωνω οτι τα παιδια σημερα ειναι κακομαθημενα κλπ,απλα μεγαλωνουμε και δεν βλεπουμε οτι τα πραγματα αλλαζουν.ειμαι 30.

αφηστε τα παιδια στην ησυχια τους ,οπως μας αφηναν τοτε οι μεγαλοι.

αυτοι ελεγαν ααα εμεις δεν ειχαμε κομπιουτερ το 50!!!βλεπε atari 2600 ,spectrum ,amstrad cpc 6128 klp

 

[Karnov]

οι σημερινες δεσποινιδες ειναι κατι κλασεις ανωτερες απο τις δικες μου ,τοτε,συμαθητριες (φορμα,καλτσα Πουρναρα και φαρδυ πουλοβερ..αν μιλησω και για περιποιηση,επιμελεια και τριχοφυια θα χαρακτηριστω παλι ως εμπαθης...

Αυτό ήταν καθαρά θέμα συγκυρίας.

Και παραμένει.

Είμαστε σχεδόν της ίδιας ηλικίας, απ' όσο βλέπω, ίσως είσαι και μικρότερος (είμαι του 1973).

Στο Γυμνάσιο που πήγαινα , οι γυναίκες ήταν τόσο τρισάθλιες που πραγματικά λυπόσουν που δεν είσαι τυφλός!

Στο Λύκειο όμως ήταν ... στο άλλο άκρο. Απλά απίστευτες. Και πολύ καλοντυμένες.Θεές.

Τι τα θες όμως ...

Όλα περνάνε ...

Μόνο το ... Jhonnie Walker παραμένει σταθερό!!!!!

 

[houhoui]

οπως αναφερθηκε και πιο πανω σημερα υπαρχουν περρισοτερες απαιτησεις απο τα παιδια.και ας μην τα ριχνουμε στα ιδια.αλλο συστημα αλλες αναγκες αλλες απαιτησεις.ουτε οι μεταναστες μας φταινε.κοιταξτε παιδια μεταναστων.σιγουρα θα δειτε ομοιοτητες με εμας.ουτε αναγκη να τρεχουνε σε show της χαζοTV

 

[A1200]

ειμαι 28,το σπιτι μου ειναι μεσα στη πλατια μπουρναζιου και θυμαμαι που ολοι οι δρομοι τοτε ηταν χωματοδρομοι και σε μονιμη φαση μεχρι τα 10-12 ειχα χτιπιμενους τους αγκωνες και τα γονατα.Αρνουμε να συμφωνισω με το θέμα του

topic!!!!Σαν να μηλάνε οι γονείς μας!!!!

 

[Zozoulini]

Φοβάμαι πως τα σημερινά παιδιά μεγαλώνοντας δε θα έχουν καθόλου αναμνήσεις. Δεν πιστεύω ότι θα κρατήσουν "εικόνες" από την παιδική τους ηλικία, γιατί ζουν μέσα σε μία απάνθρωπη ρουτίνα, είναι σχεδόν μηχανάκια. Σχολείο, φροντιστήριο, ένα σωρό δραστηριότητες που οι γονείς τους επιλέγουν γι' αυτά και τρελό διάβασμα στο σπίτι για να "πετύχουν κάτι" στη ζωή τους. Ακόμα και ο ελεύθερος χρόνος τους είναι μία ρουτίνα, χωρίς αυθόρμητες επιλογές, χωρίς ενθουσιασμό, χωρίς φίλους με σάρκα και οστά. Επιπλέον οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, τα ΜΜΕ, η κοινωνία ολόκληρη "σκοτώνουν" γρήγορα την αθωότητα που έχουν όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως -που είχαμε κι εμείς ως παιδιά- και "κατασκευάζουν" μικρομέγαλους. Τα βάζουν από πολύ νωρίς στο νόημα του ανταγωνισμού και όχι του συναγωνισμού, στο "ο θάνατός σου, η ζωή μου".

Τέλος θα συμφωνήσω με τον φίλο houhoui στο ότι οι μετανάστες δε μάς φταίνε σε τίποτα και όντως βρίσκω ομοιότητες των παιδιών τους με εμάς. Δείτε τα πόσο ανέμελα κυκλοφορούν με τα ποδήλατά τους στους δρόμους της Αθήνας ή οποιασδήποτε άλλης μεγαλούπολης της χώρας!

 

[namida]

Ξέρετε τι, χθες είχα πάει με ένα άλλο μέλος του φόρουμ σε γνωστό κατάστημα επίπλων. Εκεί που χαζεύαμε, περάσαμε και από τον χώρο που είχε στημένα παιδικά δωμάτια. Το άλλο παιδί γύρισε και μου είπε:εμείς για δεν είχαμε τέτοια; Ήταν άλλοι καιροί - απάντησα - υπήρχαν άλλες ανάγκες. Γεννημένος το 79 μεγάλωσα σε μια πατρίδα που μόλις είχε βγει από περιόδους μεγάλων αναταραχών, και έψαχνε ακόμα την ταυτότητα της. Οι γονείς μας είχαν άλλες ανάγκες να καλύψουν τότε.

Οι μαμάδες σπάνια δούλευαν, όχι επειδή δεν το ήθελαν, αλλά επειδή έπρεπε να μείνουν σπίτι με τα παιδία ή επειδή ο σύζηγος δεν ήθελε να δουλέψει. Ήταν δική του ευθύνη να συντηρεί την οικογένεια. Αυτό πιστεύω ότι μας οφέλισε ως ένα βαθμό. Επιπλέον τότε δεν υπήρχε η καταναλωτική μανία που έχουμε σήμερα. Το να έχει αμάξι ήταν το όνειρο κάθε άντρα, όχι το να έχει καλό αμάξι. Θυμάμαι τον πατέρα μου που μας έπαιρνε κάθε Κυριακή πρωί, μετά την εκκλησία, εμένα και την αδερφή μου και μας πήγαινε βόλτα στο Ζάππειο. Μετά γυρίζαμε σπίτι, που είχε μαγειρέψει η μάνα μου, και μαζί με κάποιους άλλους κοντινούς μας συγγενής, τρώγαμε όλοι μαζί. Σαν να βλέπω σκηνές από ταινία μου φαίνεται. Μετά κάθε βράδυ του καλοκαιριού στην πλατεία. Αν δείτε τα γόνατα μου είναι γεμάτα σημάδια. Μικρούλης έκλαιγα όταν κτυπούσα, όσπου μια μέρα πήρα απόφαση να μην ξανακλάψω (όχι να μην ξαναπέσω) και δεν ξανάκλαψα από κτύπημα. Αλλά τότε ήταν και περιορισμένοι οι κίνδυνοι. Άντε το πολύ πολύ να έσπαγες κανά χέρι και να σου έκανα καζούρ μετά. Ναρκωτικά; Το να βρεθεί μια σύριγγα πεταμένη ήταν είδηση και γινόταν σούσουρο. Σήμερα είναι είδηση το να μην βρεθεί.

Και για να γυρίσμουμε στον καταναλωτισμό. Αφού οι γονείς μας κατάφεραν να ικανοποιήσουν τις βασικές μας ανάγκες και να μας μεγαλώσουν, κάπως μάθαμε και μεις στην λογική τους. Συνήθως στις γειτωνιές, όλες οι οικογένειες ήταν περίπου στο ίδιο κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Σπάνια ξεχώριζαν κάποιοι πιο πλούσιοι. Οπότε μάθαμε σε αυτό τον τρόπο ζωής. Τα παιδία του σήμερα είναι οι τελευταίοι που πρέπει να κατηγορήσουμε. Ίσως οι γονείς τους που δεν μεγάλωσαν μέσα στην πολυτέλεια να ήθελαν να προσφέρουν κάτι περισσότερο από αυτό που εκείνοι είχαν. Και φυσικά σήμερα προσφέρονται πολύ περισσότερα αγαθά. Κινήτο στο σχολείο; Απαράδεκτο για μένα, αλλα όλοι έχουν. Οκ, για το σεξ δεν το συζητάμε. Από το πρωί ως το βράδυ στην τηλεόραση, κρεμασμένο στα περίπτερα, δώρο με τις "εφημερίδες". Εμείς άντε σπάνια να βλέπαμε κανένα λίγο πιο τολμηρό εξώφυλλο. Και υπάρχει φυσικά και το ίντερνετ. Όλα έχουν γίνει πολύ εύκολα πλέων. Από το να βρεις τους στίχους ενός τραγουδιού, μέχρι το να μάθεις να φτίαχνεις βόμβες. Κάνεις απλός μια αναζήτηση. Όχι ότι με χαλάει, αλλά αλλιώς εκτιμάς κάτι όταν κοπιάσεις για αυτό, και αλλίως όταν το βρεις με το Google.

Κάποια πράγματα νομίζω ότι έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Είναι θετικό το γεγονός ότι οι δάσκαλοι δεν κτυπάνε πλέον τα παιδία (δεν είχα πολλές εμπειρίες ανάλογες, αλλά με ποιο δικαίωμα ασκεί ο άλλος πάνω σου σωματική βια - γιατί και το χαστούκι σωματική βία είναι). Είναι θετικό που φοράνε κράνος στα μηχανάκια. Είναι θετικό που υπάρχει κάποια ενημέρωση για την αντισύλληψη και την προφυλαγμένη σεξουαλική επαφή. Από την άλλη κλείνονται σε ένα δωμάτιο και κάνουν τσατ. Όμως και μεις δεν το κάνουμε αυτό σήμερα. Τα κατηγορούμε ότι ασχολούνται πολύ με τα βιντεοπαιχνίδια, ενώ κάνουμε και μεις το ίδιο. Νομίζουμε πως η γενία μας ήταν πιο σωστή, επειδή μεγάλωσε πιο σωστά. Πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται έτσι κάμια φορά. Είναι αλήθεια όμως. Έχουμε εμείς το δικαίωμα να κρίνουμε τις επόμενες γενέες. Να κρίνουμε τις επόμενες γενεές; Έως τώρα οι επόμενες γενίες έκριναν τις προηγούμενες για τα λάθη τους, δεν γινόταν το αντίθετο. Πρέπει να κριθούμε από την σημερινή γενία. Πρέπει να ζητήσουμε από τα παιδία, που είναι όλη μέρα στο ίντερνετ, που κάνουν σεξ από τα 14, που μιλούν συνέχεια στο κινητό και φτίαχνουν προφίλ στο myspace να μας που τι δεν κάναμε σωστά εμείς. Είναι ώρα για κριτική, αλλά περισσότερο είναι ώρα για αυτοκριτική.

Ήθελα να μην απαντήσω στο πρώτο κείμενο, επειδή δεν ξέρουμε τον συγγραφεά, και δεν μπορεί να απαντήσει αυτός με σειρά του. Ωστόσο

"H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια

γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να

περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό

ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο

το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή."

Θέλω να του πω ότι στον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι που ζουν όλη τη ζωή τους σε αναμονή περιμένοντας όχι να περάσουν δύο ώρες αλλά βδομάδες ολόκληρες μέχρι να φτάσει το καμιόνι με την ανθρωπιστική βοήθεια. Υπάρχουν άνθρωποι που μένουν νηστικοί μέρες, όχι για να κοινωνίσουν μετά, αλλά επειδή δεν μπορούν να βρουν κάτι να φάνε. Υπάρχουν άνθρωποι που πονάνε όλη τους τη ζωή, και υπομένουν σιωπηλοί τον πόνο, επειδή δεν υπάρχει κάποιος να τους βοηθήσει. Άραγε απορεί κανείς πως επιβιώνουν εκείνοι;

Υ.Γ. Το κείμενο δεν έχει συνοχή. Είναι περισσότερο σκέψεις

 

[Rakeesh]

Θα θελα να το παιξω αιρετικος για αλλη μια φορα και να διαφωνησω με πολλα απο οσα ειπατε... συγχωρεστε με

Κατ'αρχας το κειμενο ειναι πολυ παραξενο και εντελως συναισθηματικο και νομιζω οτι κρυβεται και μια ζηλια! Αναφερει μερικα καλα, και πολυ περισσοτερα κακα. Τα 'παλια', δικα μας κακα (φτωχια, ξυλο, χτυπηματα κλπ) τα αναφερει σα δειγματα 'ανωτεροτητας' ενω τα 'σημερινα' κακα (εγκληματικοτητα, ναρκωτικα κλπ) παλι ως... κακα Μου θυμιζει το αντιστοιχο μαιλ 'γιατι μου αρεσει που ειμαι Ελληνας' που απαριθμει ολα τα 'προτερηματα' του Ελληνα χωρις ο συγγραφεας να συνειδητοποιει οτι τα μισα ειναι στην ουσια... ελλαττωματα!!

Με την ιδια λογικη ενα σημερινο παιδι θα μπορουσε να γραψει ενα παρομοιο μαιλ με επιχειρηματα οτι η εποχη του ειναι καλυτερη απο την προηγουμενη οπως 'ναι, μπορει παντου να βλεπαμε παντου συριγγες, αλλα τουλαχιστον οι δασκαλοι δε μας εδερναν με το παραμικρο'.. αντε να βρεις ακρη

Πολλοι ειπατε τις προσωπικες αναμνησεις σας λες και ειναι χαρακτηριστικα της εποχης σας (πχ φωτια στην παραλια με κιθαρες), χωρις να ξερετε αν αυτα γινονται ακομα. Ποιος σας ειπε οτι δεν γινονται;

Διασκέδαση: Θελω να σας πω οτι καλως η κακως μεγαλωσα οπως τα σημερινα παιδια. Μοναχοπαιδι (ειναι πλεον σπανιο να εχεις αδελφια), στο σπιτι (οπως υποτιθεται μεγαλωνουν τα παιδια σημερα), με τηλεοραση, κομικς και μπορει να μη ειχα Playstation ή Xbox, αλλα ολος ο ελευθερος χρονος μου περνουσε στην Αμιγκα... ουδεποτε βγηκα στη γειτονια να παιξω μπαλα και κρυφτο (η Πατησιων δεν ενδεικνυται). Επαιζα μονο στο σχολειο και σε παρτυ ενω ακομα και σημερα, στο εξοχικο ξυπναω απο τις φωνες των παιδιων της γειτονιας... και δεν εχω κατσει ποτε σε 'φωτια στην παραλια', σε αντιθεση με τα σημερινα παιδια.

Μαθήματα: Οσο για τον ελευθερο χρονο; Πιανο αρχισα απο 3η δημοτικου, και αγγλικα απο 4η, που ηταν πολυ αργα γιατι ειχα συμμαθητες μικροτερους. Μαζι με το πιανο, οταν μεγαλωσα ειχα και Θεωρια-Αρμονια της Μουσικης... Και ιδιαιτερα ειχα απο το γυμνασιο γιατι ημουν πολυ κακος μαθητης, και τα αυριανα μαθηματα μου επαιρναν ολη τη μερα.

Παιδικότητα: Αναφερατε οτι τα παιδια ειναι αναιδη, βριζουν νωρις, καπνιζουν νωρις, κι ομως, 'μαλακα' με ειπε πρωτη φορα συμμαθητης μου στο Δημοτικο, στο γυμνασιο καποια παιδια καπνιζαν και τα 'κακα παιδια' επαιρναν τσοντοπεριοδικα απο το περιπτερο ενω το βραδυ πηγαιναμε σκαστα να δουμε 'Τουτι Φρουτι'. Να πω οτι ο πατερας μου καπνισε απο 8 χρονων;; Και οι μπαμπαδες-θειοι μας απο παιδια τα ειχαν ζησει ΟΛΑ.. καπνιζαν, δουλευαν για το χαρτζιλικι, εκαναν μπουρδελοτσαρκα στη γειτονια, πηγαιναν να δουν τον Γκουσγκουνη, ακουγαν αισχρα τραγουδια του Μορρισον κλπ και δεν ειχαν παιδικη ηλικια. Μπορει σημερα να φοβομαστε Αλβανους και Πακιστανους, αλλα και τοτε υπηρχε 'ο Γύφτος', 'ο Σερβος', 'ο Εβραίος' και 'ο Αράπης'

Λεφτά: Αναφερθηκε επισης οτι τοτε δεν ειχαμε λεφτα κλπ κλπ... γιατι, τωρα εχουμε; Σημερα εχουμε ιδιες αναγκες με παλια, αλλα με πολυ λιγοτερα λεφτα... Στην εποχη μας δεν υπηρχε καταναλωτισμος; Να παρουμε δορυφορικη τηλεοραση, να παρουμε στερεοφωνικο, να παρουμε βιντεο, να παρουμε 'Αταρι', να νοικιασουμε τα επεισοδια του Χι-μαν, να παρουμε τα κουκλακια κλπ κλπ;

Κάστες: Επισης τοτε δεν ειχαμε Εμο κλπ (αν και στην Αγγλια το τρεντ των Εμο ξεκινησε απο τη δεκαετια του 80) αλλα ειχαμε Πανκ, μεταλλαδες, ροκαδες, γαβρους, βαζελους και αλλα. Ολοι οι εφηβοι θελουν να ανηκουν καπου, οχι μονο οι σημερινοι, και οι παλιες καστες δεν ηταν πιο ουσιωδεις απο τις σημερινες.. αυτος που τωρα χλευαζει τους Εμο που βαρανε τους Τρεντυ, στην ηλικια τους ηταν πανκ στα Εξαρχεια και βαρουσε τους Κολωνακιωτες

"Πακέτα": Επισης το οτι τα παιδια δεν τρωνε ξυλο και τα προσεχουμε να μη χτυπησουν ειναι δειγμα προοδου, οχι παρακμης... οσα πακετα φαγαμε εμεις, αλλα τοσα θα φανε και τα σημερινα παιδια.. Θα συμφωνησω ομως για εγκληματικοτητα και ναρκωτικα. Οκ Επισης τα σημερινα παιδια θα ζησουν λειψυδριες, ακραια καιρικα φαινομενα, μπορει και κανενα 3ο Παγκοσμιο Πολεμο... ομως μη ξεχνατε οτι τα σημερινα παιδια ειναι ιντιγκο οποτε ειναι αλλιως :Ρ

Το κουρασα.. συγχωρεστε με για την πολυλογια

ΥΓ. Και να σας διαβεβαιωσω οτι παρ' όλο που μεγαλωσα με τα.. εμ... σημερινα δεδομενα εχω κι εγώ πολυ καλες αναμνησεις, αν και ειναι πολυ διαφορετικες απο τις 'φυσιολογικες' Α, να προσθεσω οτι θυμαμαι κι εγω τις Κυριακατικες βολτες και τις εκδρομες μετα την Εκκλησια, και τις Κυριακατικες επισκεψεις 'στους θειους', αλλα δεν τις νοσταλγω καθολου. Ενιωθα απαισια γιατι με εβγαζαν απο τα νερα μου και την αλλη μερα ειχε σχολειο

 

[Shadowdancer2501]

Θα σταθω μονο στις "καστες" ...

Τουλαχιστον παλιοτερα μερικες καστες ειχαν ενα (μικρο εστω) νοημα, μια φιλοσοφια, μια κουλτουρα. Γι'αυτο βλεπεις ακομα και σημερα 30αρηρες+ να ειναι "πιστοι" στα "παλια" -old school.

Τωρα τι εχουν; Tι ειναι της μοδας; Να ειναι καποιος α-φυλος, α-γλωσσος, α-στρατευτος και χαραμοφάης;;;;

Αραγε θα υπαρχουν πχ Emo μετα απο 30 χρονια, οπως υπαρχουν σημερα μεταλαδες, ροκαδες κλπ ;;;;;

 

[Zozoulini]

Τωρα τι εχουν; Tι ειναι της μοδας; Να ειναι καποιος α-φυλος, α-γλωσσος, α-στρατευτος και χαραμοφάης;;;;

Αραγε θα υπαρχουν πχ Emo μετα απο 30 χρονια, οπως υπαρχουν σημερα μεταλαδες, ροκαδες κλπ ;;;;;

Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι ότι οι Emo φαίνεται να έχουν μία παθητική στάση απέναντι στη ζωή, κάτι που για εμένα δεν κάνει "καλή παρέα" με την εφηβεία.

Βρίσκω στους Emo μία αναλογία με τους goth εφήβους μίας άλλης εποχής και μετά από 30 χρόνια πιστεύω ότι θα υπάρξει μία άλλη μόδα, με άλλο όνομα που θα έχει κάποιες αναλογίες με αυτούς.

 

[Rakeesh]

Ολα εχουν μια εξηγηση...

Κατ' αρχας εδω και 35 χρονια ακουμε για το περιβαλλον, τη φτωχια, τον τριτο κοσμο και σημερα τιποτα δεν εχει αλλαξει.. αντιθετα χειροτερευει συνεχεια. Αν παρατηρησει κανεις την πορεια, θα καταλαβει οτι παρολες τις 'προσπαθειες', ουσιαστικα η κατασταση ειναι μη αναστρεψιμη. Οσο και να χρησιμοποιω οικολογιες λαμπες, το δασος του Αμαζονιου θα συνεχισει να μικραινει και οι παγοι να λιωνουν

(ενα κοινωνικο μηνυμα απο το retromaniax )

 

[pooky(1)]

Διαφωνώ εν μέρει.

Η οικολογική συνείδηση σήμερα είναι και αυτή της μόδας. Χρησιμοποιώ οικολογικές λάμπες για να κάνω το χρέος μου απέναντι στην αλόγιστη σπατάλη και να δώσω ένα παράδειγμα στα κακομαθημένα - υπερκαταναλωτικά - αμερικανοποιημένα - κανατοκεφαλιασμένα - ημιθανή (ζόμπι) ανθρωπίδια που κυκλοφοορύν σήμερα και εύκολα - αγόγκιστα καταναλώνουν "τάσεις", "είδωλα", "στάσεις ζωής" ακόμα και τρόπο συμπεριφοράς και ομιλίας.

Έχουμε μυαλό δεν χρειαζόμαστε κανένα "σωτήρα" κανένα "καθοδηγητή" στη ζωή μας. Αυτό το τελευταίο για τα ζαβόμυαλα πάσης ηλικίας που αναμασάνε ωσάν οικολογικές κατσίκιες τα λογάκια της κάθε Greenpiss. Και η λέξη είναι σωστά γραμμένη.

 

[demos8enes]

Pooky οι οικολογικες λαμπες να τις προσεχεις εχουν υδραργυρο.. αν σπασει οπου πεσει πετατω, οχι σκουπα, και οχι ηλεκτρικη.

Σω-στο-τα-τος. Ειμαστε υπευθυνοι, ατομικα πρωτα και συλλογικα μετα, δεν φταιει κανενας αλλος και πρεπει να ερχομαστε σε ανιτπαραθεση με ολα οσα μας χαλανε στη ζωη.

Δεν φταιει η οικολογια απλα το χρημα, εχεις δει τιμες σε προιοντα που καποτε ηταν αυτονοητα. Αλλο κερδος και αλλο κεδρος.

Αναλλογως πως εχει μεγαλωσει καποιος βγαζει και τα αποθειμενα του.

Αλλως καλλιεργει την αντιληψη του με σκοπο να βοηθησει και αλλως να εκμεταλλευτει αυτους που αργουν η δεν μπορουν να αναβαθμιστουν.

Ποια οικολογια οταν εμενα μου βγαινει η μεση να μαζεψω το χαρτι και περναει η συμβατικη σκουπιδιαρα και τα παιρνει ολα μαζι... ετοιμαζω καταγγελεια στο δημο.

Οταν παρκαρεις στο πεζοδρομιο και αλλες μακακιες

Αυτο που αλλαξε, και νοσταλγουμε, ειναι η απολυτη ελευθερια και η παντελη ελλειψη της αισθησης του κινδυνου, τωρα μας εχουν κανει να φοβομαστε τα παντα και να ειμαστε ανασφαλεις με τα παντα.

τοτε ημουν εξω, μεγαλωσα σε παγκακια και πλατειες, (οχι δεν ημουν αστεγος χι χι) και το κρατησα μεχρι τα 23, μεγαλο σχολειο.

Τωρα 37 προσπαθω να μην χτιζω τειχη και να απομονωνομαι, λογω της δουλειας εχω επαφη με νεολερα (σωστα γραμμενο).

Απο εμας εξαρταται να τους μεταφερουμε τα πραματα χωρις να καπελωνουμε την δικια τους προσπαθεια και να τους βοηθαμε, και οχι να τους χρησιμοποιουμε με φοβο, οπως και μεχρι αυτη τη στιγμη κανει η προηγουμενη γενεια σε εμας.

Γι αυτο και ειναι τοσο πισω στο θεμα της χρησης υπολογιστη. Απο φοβο και αμαθεια η γενεια των ηντα τον αφησε απ εξω.

Η δε γενεια Πολυτεχνειου ανυπαρκτη λουφαγμενη στις πισινες.

Μαθαμε να σεβομαστε και να υπομενουμε τους παλαιους, στα καλα και στα ασχημα.

Ο παλαιος ειναι αλλιως, Η παλαιωτης εστι προτεραιωτης και αλλα κουλα.

Για αυτο και αργησαμε να υψωσουμε αναστημα.

Δειτε οτι εχει καταφερει η Ελλαδα σε παγκοσμιο επιπεδο, ειναι ατομα της γενειας μας.

Απο εμας εξαρταται τι θα ζησουμε αν βγουμε να πουμε ποιοι ειμαστε και δεν καθησουμε στους καναπεδες θεατες.

Υπαρχει πολυ πληροφορηση και καθολου φιλτραρισμα. ΠΟΛΥ ΣΠΑΜ.

Αρκετοι νομιζω ενεκα των υποχρεωσεων και των καταστασεων φτιαχνουμε το κοσμο εντος των τειχων και το περιβαλλον ευτυχιας μας.

Μονο που η ιθακη ειναι μπροστα και οχι πισω. Ακομα και σε αυτο το φορουμ οτι μας ενωνει το μεγιστοποιουμε αντιθετα, οτι μας φερνει σε συγκρουση το βαζουμε κατω απο το χαλακι για να μην χαλαστουμε η ξεβολευτουμε απο οτι ειδα σε αλλα thred.

Σημασια για μενα εχει ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ MAZI NA KANOYME KATI χωρις φανφαρες και credits. Δεν ψαχνω αναγνωρισημοτητα απλα ο χρονος να γινει κατι, οτιδηποτε.

 

[spirtoulis]

Το παιχνίδι γενικώς στη δεκαετία του 80

Χωρίς να θέλω να φανώ γραφική και να πέσω σε στερεότυπα, το παιχνίδι στη δεακαετία του 80 είχε άλλη μαγεία. Υπήρχαν ακόμη γειτονιές και ομαδικά παιχνίδια. Θυμάμαι παίζαμε κρυφτό το καλοκαίρι μέχρι τα μεσάνυχτα χωρίς να φοβόμαστε ούτε εμείς, ούτε οι μανάδες μας. Τρέχαμε όλοι μέρα, πίναμε νερό 15 άτομα από ένα παγούρι . Πειρατιζόμασταν με τη φύση (πόσες φορές δεν τσακωθήκαμε για το αν η ουρά της σαύρας κολλάει αν κοπεί?). Χτυπούσαμε και ματώναμε και μετά από δέκα λεπτά, τρέχαμε πάλι στο παιχνίδι.

Μπορεί βεβαίως να μ' έπιασε και νοσταλγία και να τα έχω εξανιδικεύσει. #)

 

[iliekater]

Μμμ , ήταν άλλα χρόνια !

 

[tonytony]

Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985

Το βρήκα στο διαδίκτυο , το βρήκα υπέροχο και είπα να το μοιραστώ μαζί σας! :flower:

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι. Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.

Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου! Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε; Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη.

Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας,τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

(Α.ΚΟΤΖΑΚΑΡΗ)

Πηγή


http://gr.news.yahoo.com/%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CE%B5-%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%83-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BD-%CF%84%CE%BF-1985.html

 

[Metalcandyman]

Πολυ καλο και λεει μεγαλες αληθειες.Φυσικα δεν εγραψε και εκατονταδες αλλα πραγματα που αν καθομουν πχ εγω να τα γραψω θα γεμιζα ατελειωτες σελιδες.Ζητω τα 80s ζητω η κορυφαια δεκαετια ολων των εποχων.

 

[herco]

Καλο ειναι αλλα τα τελευταια 7 χρονια εχει "ερθει" στο φορουμ καμια 10αρια φορες