* Α' Λυκείου

Κορίτσια συγκρατηθείτε! :lol:
Στην ίδια κατάσταση είμαστε όλες! Δεν ήταν βιβλία αυτά, δεν ήταν μαθήματα!! ο εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες ήταν :vampy: !! συμπεριλαμβανομένων Χημείας κι Γεωμετρίας! :eviltongue: :moutza:
(sorry για το φάσκελο αλλά είπα να εκφράσω κι εγώ τα συναισθήματα που τους έτρεφα :biglaugh: )
Και τη Γεωμετρία στο ίδιο σακί τη βάζω. Τη Χημεία όμως όχι. Παράξενο για κάποιον παιδιόθεν ταγμένο στην 3η Δέσμη αλλά όντως την αγαπούσα. Θες γιατί ήταν καλός ο καθηγητής και μου φαίνονταν όλα κατανοητά; θες γιατί είχαμε χημείο οπότε έβλεπα και πολλές εφαρμογές της θεωρίας; θες γιατί την είχα λίγο στο μυαλό μου ως μαγειρική (lol) ; Μου άρεσε η χημεία αλλά δεν θα άλλαζα ποτέ δέσμη για ένα μόνο μάθημα.
 
Το παρακάτω διδάχθηκα στην Α΄ Λυκείου το 1988-89

1646679672446.jpeg
Πού να γνώριζα ότι λίγα χρόνια αργότερα θα είχα τους συγγραφείς του εν λόγω βιβλίου καθηγητές στο πανεπιστήμιο!!! (τμήμα Γεωλογίας ΕΚΠΑ ασχέτως αν δεν ακολούθησα επαγγελματικά το αντικείμενο)
Το συγκεκριμένο το αγόρασα από βιβλιοπωλείο λογικά μέσα της δεκαετίας του '90 -είναι και το μόνο μαζί με της γεωγραφίας Α και Β γυμνασίου από σχολικά που έχω γιατί τα έστειλα στον κάδο ανακύκλωσης το 1992-93 ...
 
Τελευταία επεξεργασία:
Εγώ Α Λυκείου πήγαινα το έτος 1986-87. Είδα το βιβλίο της άλγεβρας και με πιάσε πονοκέφαλος από το εξώφυλλο μόνο. Να δεις που θα ανέβασα πίεση.
για δες κι αυτά

1646680053277.png , 1646680685693.png, 1646681630928.png,
Αυτά και πολλά άλλα , στα βραζιλιάνικα με αγγλικούς υποτίτλους στο https://www.youtube.com/c/ProfReginaldoMoraesMatemática/videos
 
Τελευταία επεξεργασία:
Άσε, τα βλέπω στα τετράδια του γιού μου...
Ανατριχίλες. Πως την παλεύει δε ξέρω.
 
Άσε, τα βλέπω στα τετράδια του γιού μου...
Ανατριχίλες. Πως την παλεύει δε ξέρω.
Ωραία είναι αλλά δυστυχώς ίσως ευθύνονται ο τρόπος διδασκαλίας και η θετική ή αρνητική προκατάληψη...
 
Ωραία είναι αλλά δυστυχώς ίσως ευθύνονται ο τρόπος διδασκαλίας και η θετική ή αρνητική προκατάληψη...
Σίγουρα είναι και η προκατάληψη. Άμα τα παιδιά ακούν από μικρά ότι η Άλγεβρα είναι δύσκολη, η Άλγεβρα είναι δύσκολη, ε, όταν βλέπουν το βιβλίο να λέει "Άλγεβρα" ξεκινάν από την αρχή με την ιδέα ότι είναι δύσκολα. Αυτές οι ασκήσεις πρέπει να έρχονται αμέσως μετά το κεφάλαιο όπου έχουν μάθει για τις ιδιότητες των δυνάμεων και των ριζών. Η δεύτερη θέλει λίγη σκέψη μια που έχει παραγοντοποίηση, αλλά όλες είναι στοιχειώδης εφαρμογή των ιδιοτήτων που έχουν διδαχτεί. Ειδικά η πρώτη που έχει δυνάμεις του δύο, αφού παίζουν στα δάχτυλα τα κομπιουτερικά με τα μπιτς από το νηπιαγωγείο. Δεκαετίες μετά από τότε που τα κάνατε αυτά στο σχολείο και αν δεν τα έχετε χρησιμοποιήσει ποτέ μπορεί να δικαιολογεί το ότι σας φαίνονται δύσκολα, αλλά μη μου πείτε ότι δεν θυμάστε ότι 2 στην τρίτη είναι 2 Χ 2 Χ 2, δηλαδλη 8, ή ότι όταν σε ένα κλάσμα ο αριθμητής και ο παρονομαστής είναι ίδιοι το κλάσμα είναι ίσο με ένα (πρώτη άσκηση).
 
Και τη Γεωμετρία στο ίδιο σακί τη βάζω. Τη Χημεία όμως όχι. Παράξενο για κάποιον παιδιόθεν ταγμένο στην 3η Δέσμη αλλά όντως την αγαπούσα. Θες γιατί ήταν καλός ο καθηγητής και μου φαίνονταν όλα κατανοητά; θες γιατί είχαμε χημείο οπότε έβλεπα και πολλές εφαρμογές της θεωρίας; θες γιατί την είχα λίγο στο μυαλό μου ως μαγειρική (lol) ; Μου άρεσε η χημεία αλλά δεν θα άλλαζα ποτέ δέσμη για ένα μόνο μάθημα.
Από τις αντιδράσεις βλέπω ότι δεν τα πας με τίποτα . Προφανώς φταίει και το εκπαιδευτικό ( ; ) σύστημα όπως αυτό έχει απο- δομηθεί εδώ και δεκαετίες. Πριν από αρκετά έτη είχα πληροφορηθεί ότι σε απόφοιτο φιλοσοφικής σχολής της Ελλάδας ο οποίος ήθελε να κάνει μεταπτυχιακό πάνω στο αντικείμενο στις ΗΠΑ του ζητήθηκε για να γίνει δεκτός να γνωρίζει ή να δώσει εξετάσεις (δεν θυμάμαι) στα Μαθηματικά και τη Λογική.
 
Από τις αντιδράσεις βλέπω ότι δεν τα πας με τίποτα . Προφανώς φταίει και το εκπαιδευτικό ( ; ) σύστημα όπως αυτό έχει απο- δομηθεί εδώ και δεκαετίες. Πριν από αρκετά έτη είχα πληροφορηθεί ότι σε απόφοιτο φιλοσοφικής σχολής της Ελλάδας ο οποίος ήθελε να κάνει μεταπτυχιακό πάνω στο αντικείμενο στις ΗΠΑ του ζητήθηκε για να γίνει δεκτός να γνωρίζει ή να δώσει εξετάσεις (δεν θυμάμαι) στα Μαθηματικά και τη Λογική.
Όχι δεν τα πάω καθόλου! Δε νομίζω ότι φταίει το εκπαιδευτικό σύστημα αποκλειστικά, είναι να έχεις και κλίση σε αυτού του είδους τα μαθήματα ή να βρίσκεις κάτι ενδιαφέρον σε αυτά. Κι εγώ ούτε κλίση είχα ούτε τα έβρισκα ενδιαφέροντα! Ακόμη και στο Γυμνάσιο που είχαμε εκπληκτική μαθηματικό και τα εξηγούσε μια χαρά κι έπαιρνα 20άρια στα διαγωνίσματα πάλι δεν μου άρεσαν. Έκανα αγγαρεία. Αντιθέτως ο αδερφός μου ήταν ανέκαθεν αυτό που λέμε "δυνατό μαθηματικό μυαλό" και επίσης τα αγαπούσε και τα αγαπά πολύ, ακόμη κι αν ο καθηγητής τύχαινε να μην είναι και τόσο καλός. Ακόμη θυμάμαι μια μέρα, όταν ήμουν Β' Λυκείου και προσπαθούσα να λύσω (ματαίως και με πολλά νεύρα) μια άσκηση άλγεβρας κι εκείνος, Γ' Γυμνασίου, την είχε ήδη λύσει στο κεφάλι του μέσα σε ελάχιστα λεπτά, χωρίς χαρτί και μολύβι, και μου είπε και την διαδικασία και το αποτέλεσμα! (τα οποία και διασταύρωσα με τον καθηγητή ότι είναι σωστά την επόμενη μέρα στο σχολείο).
 
Μπράβο του!
Αλλά κάτι τέτοιοι με κάνουν να νιώθω χαζή.
 
Μπράβο του!
Αλλά κάτι τέτοιοι με κάνουν να νιώθω χαζή.
Δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεσαι έτσι. Κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του χαρίσματα αρκεί να τα ανακαλύψει και να τα αναπτύξει προς όφελος όλων.
 
Τα δικά μου χαρίσματα είναι καλά κρυμμένα, διότι ακόμη τα ψάχνω.
 
Θα συμφωνήσω και εγώ με την άποψη της Bajar ως προς το ότι δεν φταίει, εν όλω τουλάχιστον, το εκπαιδευτικό σύστημα που δεν δείχναμε "συμπάθεια" σε ορισμένα μαθήματα.

Θα πάρω για παράδειγμα τον εαυτό μου:
Από το Δημοτικό κιόλας, δεν είχα ιδιαίτερη "προτίμηση" στα Μαθηματικά. Δεν ξέρω το γιατί, απλά δεν τα μπορούσα. Στην Α' Γυμνασίου είχα 19, αλλά από την Β' που "σοβάρεψαν" κάπως τα πράγματα, έχασα εντελώς το ενδιαφέρον μου, αλλά επειδή ήμουν ήσυχος μαθητής, έπαιρνα, χαριστικά, 16. Δεν ενοχλούσα - δεν μ' ενοχλούσαν, αυτή ήταν η συμφωνία μου με τη Μαθηματικό μας στην Γ' Γυμνασίου. Διάβαζα το βιβλίο της Ιστορίας και όλα μια χαρά. Ταφόπλακα στα Μαθηματικά και την Άλγεβρα έβαλα στην Α' Λυκείου εξαιτίας της στριμμένης Μαθηματικού μας! Πραγματικά, πώς δεν τη σκοτώσαμε αυτή τη γυναίκα όλο το Λύκειο ένας Θεός το ξέρει! Την είχαμε τρελό άχτι!
Με είχε βάλει και στο μάτι κιόλας, αν και ήμουν ήρεμος μαθητής, γιατί μέσα στο μάθημά της διάβαζα φανερά (γιατί να το έκρυβα; ) άσχετα βιβλία όπως: "Ιστορία της Γαλλικής Επανάστασης" του Albert Mathiez (εξαιρετικό βιβλίο, btw), "Ιστορία της Μουσικής" του Karl Nef (επίσης εξαιρετικό) ή έλυνα ογκώδεις ασκήσεις Αρμονίας (*), έτσι, επειδή βαριόμουν αφόρητα. Τι έχασα; Τίποτα το σπουδαίο. Ίσα-ίσα που γέμιζα το χρόνο μου με κάτι ενδιαφέρον.

Αντιθέτως, τρελή αγάπη έδειχνα για την Ιστορία και τα Αρχαία, ειδικά για την πρώτη. Όταν έλεγα μάθημα, πολλές φορές έλεγα εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες, που δεν τα έγραφε το σχολικό βιβλίο, με αποτέλεσμα να γεμίζω το μυαλό μου με "άχρηστες" πληροφορίες και ημερομηνίες που δεν θα μου χρησίμευαν πουθενά, στο σχολείο τουλάχιστον. Έτσι, όμως, "τάιζα" την αγάπη μου για εις βάθος έρευνα των διαφόρων ιστορικών γεγονότων! Έτσι, στη Μουσική, ασχολούμαι περισσότερο με το θεωρητικό/ιστορικό της κομμάτι, και όχι τόσο με το πρακτικό. Χρειάζεται το πρακτικό, απλά δίνω μεγαλύτερη βάση στην ιστορία της. Είναι τι αρέσει του καθενός, δηλαδή.

Συνεπώς, η κλίση παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο στο αν μας αρέσει ένα μάθημα, όχι το εκπαιδευτικό σύστημα.


(*) Το καλύτερο μ' αυτή τη στρίτζα ήταν όταν μια φορά πήγε να με πετάξει έξω με απουσία γιατί έλυνα Αρμονία αντί να προσέχω στην Άλγεβρα. Με το που μου λέει "βγες έξω", όλη η τάξη τσακώθηκε μαζί της να μ' αφήσει στην ησυχία μου. Έκτοτε δεν ξανασχολήθηκε μαζί μου.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Μπράβο του!
Αλλά κάτι τέτοιοι με κάνουν να νιώθω χαζή.
Μην το σκέφτεσαι. Κι εγώ κάπως έτσι αισθανόμουν για κάμποσο καιρό (ίσως να το πίστευε κι εκείνος, δεν ξέρω, οι των θετικών επιστημών τυχαίνει κάποιες φορές να βλέπουν λίγο αφ' υψηλού εμάς των θεωρητικών) μέχρι που μια μέρα, την εποχή που εκείνος έδινε πανελλήνιες, έπεσε στα χέρια του το παλιό τετράδιο των εκθέσεών μου. Πήγε στη μάνα μου και της είπε "δε θα καταφέρω ποτέ να γράφω όπως αυτή". 'Οπως σωστά λέει κι ο g1973tony, κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του χαρίσματα.

έλυνα ογκώδεις ασκήσεις Αρμονίας (*), έτσι, επειδή βαριόμουν αφόρητα. Τι έχασα; Τίποτα το σπουδαίο. Ίσα-ίσα που γέμιζα το χρόνο μου με κάτι ενδιαφέρον.
Το ότι δεν συμπαθούσες τα μαθηματικά ενώ διασκέδαζες με το να λύνεις ασκήσεις Αρμονίας (που είναι λίγο σαν μαθηματικά) με κάνει να απορώ. Αγγαρεία μου ήταν και αυτές αλλά το καλό ήταν ότι μπορούσα να τις εφαρμόσω και πρακτικά και να έχω ένα ωραίο ακουστικό αποτέλεσμα.
 
Το ότι δεν συμπαθούσες τα μαθηματικά ενώ διασκέδαζες με το να λύνεις ασκήσεις Αρμονίας (που είναι λίγο σαν μαθηματικά) με κάνει να απορώ. Αγγαρεία μου ήταν και αυτές αλλά το καλό ήταν ότι μπορούσα να τις εφαρμόσω και πρακτικά και να έχω ένα ωραίο ακουστικό αποτέλεσμα.
Ωραία και πολύ σωστή παρομοίωση έκανες :) Δεν ξέρω, απ' το να κάθομαι να παρακολουθώ ένα μάθημα που είχα και ορισμένα κενά, καλύτερα να έλυνα θέμα Αρμονίας που είχε μετατροπία κάθε 2 μέτρα (πιστεύω καταλαβαίνεις τι εννοώ ;) ) . Δεν μου ήταν καθόλου αγγαρεία, τουναντίον, μου άρεσε να ψάχνω τρόπους να συνδυάζω τις νότες υπό κάποιους κανόνες, αυστηρούς πολλές φορές. Δε λέω, αρκετές φορές όταν δεν "έβγαινε" κάποιο θέμα ή κολλούσα κάπου νευρίαζα, αλλά απ' τα "x>y=2xy" ήταν πολύυυυυ καλύτερα!!

Είναι όπως είπες: ο καθένας έχει τα δικά του χαρίσματα και ενδιαφέροντα.
 
να προσθέσω και το βιβλίο της Γεωμετρίας που είχα Προβολή συνημμένου 118684)

τα βιβλία είναι ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ και ΕΥΚΛΕΙΔΕΙΑ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ

Προβολή συνημμένου 118683
Αυτό το βιβλίο που αναφέρεις, εμείς το είχαμε στη Β Λυκείου, όχι στην Α.
Ιδού...
 
Μερικά βιβλία μου για την Πρώτη Λυκείου

το βιβλίο ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΛΟΓΙΑΣ ήταν μάθημα επιλογής
 

Συνημμένα

  • 1.jpg
    1.jpg
    641,5 KB · Προβολές: 3
  • 2.jpg
    2.jpg
    598,3 KB · Προβολές: 3
  • 3.jpg
    3.jpg
    551,4 KB · Προβολές: 3
  • 4.jpg
    4.jpg
    616,7 KB · Προβολές: 3
  • ΒΙΒΛΙΟ.jpg
    ΒΙΒΛΙΟ.jpg
    33,9 KB · Προβολές: 3
Τελευταία επεξεργασία:
Πίσω
Μπλουζα