Βεγγαλικά

[RIO]

Συμφωνώ απόλυτα με τους προλαλήσαντες για το σουρεαλιστικό, επαναλαμβανόμενο και καταθλιπτικό της σειράς.

 

[Rakeesh]

Εμενα στην ηλικια που ημουν μου αρεσε πολυ ο σουρρεαλισμος του Βεγγου και της συγκεκριμενης σειρας. Τα εβλεπα σαν ενα ελληνικο live action καρτουν.

Στη συγκεκριμενη σειρα οι επαναληψεις οντως χτυπουσαν αλλα σε εκεινη την ηλικια δεν με ενοχλουσαν γιατι τα παιδια γουσταρουν επαναλαμβανομενα σκηνικα (οπως αλλωστε εχω διαβασει καπου).

Μου εβγαζε βεβαια μια μαυριλα και μια καταθλιψη, οπως ολες οι υστερες ταινιες του Βεγγου, αλαλ το παρατηρησα τοτε που το λετε

 

[johnny19818]

Τη θυμάμαι τη σειρά ότι την έβλεπα αλλά το περιεχόμενο το έχω ξεχάσει εντελώς. Μου άρεσε η εισαγωγή της πάντως με αυτά τα ρετρό (όπως αναφέρθηκε) γράμματα. Έχει μείνει κανένα επεισόδιο άραγε να την θυμηθώ ξανά;

 

[RIO]

Θυμάμαι μόνο ένα επεισόδιο που ο Ζουγανέλης έκανε τον Λήσταρχο Νταβέλη...

 

[ΤΑΣΟΣ ΚΡΙΤΣΙΩΛΗΣ]

To αφιέρωμα στα "Βεγγαλικά"...

http://www.musiccorner.gr/aspromavra-ki-egchroma-vengalika-120101/

 

[cloud]

Το σουρεαλιστικό στοιχείο μπορώ να πω ότι μου άρεσε...

Εκεί όμως που η σειρά ξέφυγε και μάλλον πλήρωσε και περισσότερο, ήταν η επανάληψη και ότι ήταν λίγο περισσότερο απ' ότι χρειαζόταν "άναρχη" και "ότι να ναι"...

Και ναι.. Σε κάποιες φάσεις, ακόμα και με το δεδομένο του σουρεαλισμού, παρουσίασε και έναν Βέγγο λίγο περισσότερο.... ας πούμε "καρτούν". Όμως δεν νομίζω να ήταν αυτό το βασικό πρόβλημα.

 

[Σώτος Σώτος]

Ας συγκρινουμε τον "εγχρωμο" Βεγγο με τον παλιοτερο πχ στο "Θα σε κανω Βασιλισσα" που τον σκηνοθετει ο μεγας Σακελαριος...αβυσσαλεα η ποιοτικη διαφορα.

απλά ο Βέγγος του "θα σε κάνω βασίλισσα" είναι ο Βέγγος που απολαμβάνουμε τώρα ενώ ο Βέγγος των Βεγγαλικών είναι αυτός που αγαπούσαμε τότε ως παιδιά... Τι επαναλήψεις και σουρεάλ μου λέτε, εγώ τότε δεν χόρταινα να βλέπω τη σειρά...

 

[johnny19818]

Τις προάλλες, νομίζω Σάββατο πρωί, το πέτυχα στην ΕΡΤ2 εκεί κατά της 7 παρά το πρωί. Οφείλω να ομολογήσω ότι μου φάνηκε λίγο βλακώδης...

 

[BETTY BOOP]

Τις προάλλες, νομίζω Σάββατο πρωί, το πέτυχα στην ΕΡΤ2 εκεί κατά της 7 παρά το πρωί. Οφείλω να ομολογήσω ότι μου φάνηκε λίγο βλακώδης...

πάντως συμφωνα με το προγραμμα της ΕΤ2 είχε τα επεισόδια 11 και 12 την Κυριακή που πέρασε στις 11 το πρωί.

 

[elsint17]

η σειρα οντως ξεκινησε να γυριζεται το 1983 και προβληθηκε το 1988 τελικα αλλα οχι οτι δεν ειχαν γυριστει τα επεισοδια απλα ειχε απορριφθει και την προβαλλαν τελικα στην θεση ενος σηριαλ του πανζα που κοπηκε

 

[tonytony]

 

[gremlinakos]

Ναφθαλίνες??? Μιλάμε ο άνθρωπος ήταν τρελός! Ουκ ολίγες φορές έπαιξε με την ζωή και την υγεία του, για να βγει στο πανί αυτό που ήθελε! Ένας υπέροχος τρελός!

 

[tsimisde]

Μπορεί η σειρά να είχε πιο σοβαρό τόνο γενικότερα, μιλάμε όμως για κλασικό έργο Βέγγου με όλη την ερμηνευτική τρέλα και ντελίριο που χαρακτηρίζει τις δουλειές του. Το έχω παρακολουθήσει το σίριαλ και μου φαίνεται διασκεδαστικό σε γενικές γραμμές, η παρουσία και μόνο του αείμνηστου πλέον, δίδει τη χαρά σε όποιον το παρακολουθεί.

 

[g1973tony]

Πράγματι η σειρά είχε προγραμματιστεί να προβληθεί το 1984 και τελικά το πρώτο επεισόδιο προβλήθηκε την 10η Οκτωβρίου 1988. Ωστόσο τα γυρίσματα είναι διάσπαρτα στην περίοδο 1984-1988 γιατί σε κάποιο σημείο στο πρώτο επεισόδιο ακούγεται το τραγούδι "Μπανάκι Μανάκι" του Σάκη Μπουλά το οποίο κυκλοφόρησε το 1986.
Η συγκεκριμένη σκηνή με το λεωφορείο Mercedes Biamax F580 πιθανότατα είναι το πολύ το 1986 οπότε απεσύρθησαν της κυκλοφορίας όλα τα εναπομείναντα λεωφορεία παλαιού τύπου.

Σημείωση : Η σειρά προβάλεται πάλι σε επανάληψη από την ΕΡΤ-2 από την Τρίτη 9 Απριλίου 2024 στις 10:30-11:00. Στο πρώτο επεισόδιο υπάρχει αντίστοιχη σκηνή με το ίδιο λεωφορείο στην μετώπη του οποίου, λόγω σχετικής επεξεργασίας που έχει γίνει, διακρίνεται καθαρά ο
αριθμός γραμμής 508 Αθήνα - Συνοικισμός Ποντίων οπότε χρονικά μεταφερόμαστε πριν την Κυριακή 11 Μαρτίου 1984 ημερομηνία κατά την οποία καταργήθηκαν οι αφετηρίες στην Πλατεία Κάνιγγος βλ. σχετ. στο https://busoldtimers.blogspot.com/2015/04/1.html

 

[tsimisde]

Ίσως επίτηδες υπήρχε η αναρχία αυτή στο σενάριο καθώς, επέτρεπε τέτοιου είδους χρονολογικές ανακρίβειες να περάσουν απαρατήρητες, όταν όλα είναι χαοτικά στην όλη πλοκή, δύσκολα να παρατηρήσει κάποιος τη χρονολογική ασυνέχεια.

Επίσης, μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για δουλειά του Βέγγου, είναι αναμενόμενο να υπάρχουν φρενήρεις και ντελιριακοι ρυθμοί, να επικρατεί μια τρέλα γενικότερα, βέβαια, όπως αναφέρεται σε αυτό το τοπικ, αυτή η τρέλα βέβαια, δε μεταφράστηκε σε θεοπάλαβη κωμωδία για να σπαγανε και τα τσιμέντα από τα γέλια, μεταφράστηκε διαφορετικά η τρέλα.

ΒΕΒΑΙΑ, μην ξεχνάμε και ότι η διαφορά μεταξύ Βέγγου της χρυσής εποχής των 60s και του Βέγγου των μετέπειτα δεκαετιών, βασίζεται και στο προσωπικό δράμα του ηθοποιού. Μην ξεχνάτε ότι έχασε ολόκληρο το βιος του, ολόκληρη την περιουσία του στις αρχές του 70 επομένως, όσο πρέσβης της κωμωδίας και να είσαι, ένα τέτοιο βίωμα, σε σημαδεύει και σε κάνει να έχεις πίκρα μέσα σου.

Δεν αποκλείω το γεγονός η πίκρα αυτή που υπήρχε στις μετέπειτα δουλειές του Βέγγου, να πήγαζε από την προσωπική του πίκρα, όσο και να προσπαθείς να το αφήσεις στην απ' έξω, πάντα σε στοιχειώνει κάτι τέτοιο, μπορεί να είχε αναλαμπές και να έμοιαζε με τον κλασικό Βέγγο, μην ξεχνάμε όμως ότι δεν ήταν πια ο ίδιος άνθρωπος, δεν θα μπορούσαν να είναι ίδιες και οι δουλειές του, εξελίχθηκε σαν χαρακτήρας, ήθελε να προσφέρει και άλλα πράγματα πέρα από το γέλιο, δεν θα έλεγα ότι οι συνεργάτες του τον παρέσυραν, ίσως και ο ίδιος να το ήθελε και να του έβγαινε πιο φυσικά.