Βιβλία εκμάθησης γαλλικων

[αριαδνη]

Παιδιά όσοι έχετε μπορείτε να ποσταρετε όσοι έχετε τα βιβλία γαλλικών του φροντιστηρίου αλλά και του σχολείου. Κάτω σας έχω και τις γραμματικές και το orange. Ξεσκονειστε τα βιβλία σας.

 

[BETTY BOOP]

Τα γαλλικά ήταν από τα αγαπημένα μου μαθήματα στο σχολείο.
Στο παραπάνω post το κιτρινο-άσπρο βιβλίο ήταν βιβλίο γραμματικής που είχα στην πρώτη τάξη γυμνασίου, συγγραφέας ο Βασίλειος Κιούσσης οποίος υπήρξε γυμνασιάρχης αλλά και καθηγητής μας στα Γαλλικά της Γ Γυμνασίου στο σχολείο μας.
Υπάρχει ίδιο θέμα στο forum
https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwjWmNHv76D6AhXxSfEDHTG9C_4QFnoECAYQAQ&url=https://retromaniax.gr/threads/%CE%9C%CE%AD%CE%B8%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BA%CE%BC%CE%AC%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD.7302/&usg=AOvVaw0ntES8jtK2BGo2R5vROPRy

 

[αριαδνη]

Ω ναι πρέπει να συγχωνευτεί το θεμα

 

[αριαδνη]

To allo france , ήταν 1 και 2

 

[Περαστικός]

Θυμάμαι τον τίτλο. VERS LA FRANCE. Κάπου σε κάποια κούτα θα υπαρχει ακόμη, μαζί με άλλα σχολικά μου. Εύχομαι μια μέρα να αξιωθώ να τα συμμαζέψω σε μια βιβλιοθήκη.

 

[αριαδνη]

Θυμάμαι τον τίτλο. VERS LA FRANCE. Κάπου σε κάποια κούτα θα υπαρχει ακόμη, μαζί με άλλα σχολικά μου. Εύχομαι μια μέρα να αξιωθώ να τα συμμαζέψω σε μια βιβλιοθήκη.

Αυτό

 

[elephadas]

Επί τέλους κι άλλος που έμαθε Γαλλικά με τον Φιλίπ και την Κατρίν και το ταξίδι που ετοιμάζανε στη Γαλλία

 

[αριαδνη]

Επί τέλους κι άλλος που έμαθε Γαλλικά με τον Φιλίπ και την Κατρίν και το ταξίδι που ετοιμάζανε στη Γαλλία

Για surbon 1 ; ήταν η Κατρίν και ο φιλιπ

 

[Bajar]

Τα γαλλικά τα έμαθα στο φροντιστήριο κι όχι στο σχολείο, εκεί η ξένη γλώσσα ήταν τα Αγγλικά. Πήγα για το χατήρι της μάνας μου ("τι, με μια γλώσσα θα μείνει το παιδί; άσε που πάνε και οι φίλες της") αλλά τα λάτρεψα από την πρώτη στιγμή! Θες η προφορά που με βόλευε... , θες η εκπληκτική (αν και πολύ αυστηρή) καθηγήτρια και η ομάδα της, θες η παρέα, θες όλα αυτά μαζί, η γαλλική γλώσσα μπήκε στην καρδιά μου αυτόματα χωρίς να υπολογίζω τη δύσκολη γραμματική, την καλλιγραφία στη οποία έπρεπε να εξασκηθώ, την κουλή σύνταξη των προτάσεων ή το γεγονός ότι υπήρχαν λέξεις που γράφονταν με 45 γράμματα κι εγώ έπρεπε να προφέρω το 1/3 από αυτά.
Ανήκω σε αυτούς που ξεκίνησαν με την Méthode Orange και παράλληλα είχαμε για βοήθημα το "κόκκινο διαβολοβιβλίο" όπως λέγαμε την γραμματική της Βescherelle

Δεν νομίζω να υπήρχε παιδί που να αγαπούσε αυτό το βιβλίο (είναι σαν να αγαπάς τον Τζάρτζανο ένα πράγμα), με τον καιρό όμως αναγνώριζε ότι ήταν πολύτιμο εργαλείο και απλώς δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτό (και το petit Robert, το λεξικό για τα πάντα).
Εκτός από αυτά που ανέφερα και μερικά βιβλία ασκήσεων, την εποχή που δίναμε για Certificat είχαμε επιπλέον δύο βιβλία. Το ένα ήταν για να συνηθίσουμε να διαβάζουμε πιο σύνθετα κείμενα, σχεδόν δοκίμια, και να εμπλουτίσουμε το λεξιλόγιό μας, το άλλο ήταν πιο διασκεδαστικό αλλά μάθαμε άπειρα πράγματα για τη γαλλική κουλτούρα και τη ζωή στη Γαλλία γενικότερα.

Το πρώτο ήταν το Moteur το οποίο διηγούνταν ιστορίες από τα παρασκήνια του κινηματογράφου. Σε αντίθεση με το πολύχρωμο εξώφυλλό του, στο εσωτερικό του ζήτημα να είχε 5-6 εικόνες όλες κι όλες, μπορεί και λιγότερες. Τα κείμενα ήταν πραγματικά δύσκολα, με μπόλικη ορολογία του κινηματογράφου και ειδικότερα την ορολογία που χρησιμοποιούν τα συνεργεία των ταινιών, οι προτάσεις και οι παράγραφοι ήταν τεράστιες και το λεξιλόγιο εν γένει απευθυνόταν μάλλον σε ανθρώπους που είχαν τελειώσει το σχολείο στη Γαλλία ή είχαν κάτι περισσότερο από αυτό που θα λέγαμε βασική εκπαίδευση. Εμάς πάλι που είμασταν σχεδόν έφηβοι, μας έβγαιναν τα μάτια για να βγάλουμε μισό κεφάλαιο ανά μάθημα αλλά μπορώ να πω ότι στις εξετάσεις στο τέλος οι περισσότεροι πήγαμε με μια τρομερή αυτοπεποίθηση και πράγματι μας βγήκε σε καλό.

Το δεύτερο λεγόταν "La France j'aime!" και ήταν το πιο αγαπημένο μου βιβλίο Γαλλικών ever! Ουσιαστικά επρόκειτο για έναν οδηγό της Γαλλίας όπου μπορούσες να μάθεις τα πάντα, από τα μνημεία και τα ιστορικά γεγονότα, μέχρι την αγορά, την κουζίνα τους ανά περιοχή, τα κρασιά τους, τα έθιμά τους, φράσεις που χρησιμοποιούν οι ντόπιοι, ακόμη και πώς να χρησιμοποιήσεις το μετρό του Παρισιού. Μάλιστα υπήρχε ένθετο στο βιβλίο ένα δίπτυχο με το χάρτη του μετρό, τις στάσεις, τις ανταποκρίσεις με λεωφορεία και τις κατευθύνσεις για τα βασικότερα αξιοθέατα. Με λίγα λόγια σε προετοίμαζε πλήρως για όποτε αποφάσιζες να ταξιδέψεις στη Γαλλία χωρίς να χρειάζεσαι επιπλέον ξεναγό. Απίθανο βιβλίο!

Αναρωτιέμαι αν κάποιο άλλο μέλος εδώ μέσα είχε ποτέ κάποιο από αυτά τα δύο βιβλία.
Πάντως τα χρόνια που μάθαινα Γαλλικά ακόμη τα θυμάμαι με πολλή αγάπη και ακόμη πιο πολλή νοσταλγία.

 

[αριαδνη]

Τα γαλλικά τα έμαθα στο φροντιστήριο κι όχι στο σχολείο, εκεί η ξένη γλώσσα ήταν τα Αγγλικά. Πήγα για το χατήρι της μάνας μου ("τι, με μια γλώσσα θα μείνει το παιδί; άσε που πάνε και οι φίλες της") αλλά τα λάτρεψα από την πρώτη στιγμή! Θες η προφορά που με βόλευε... , θες η εκπληκτική (αν και πολύ αυστηρή) καθηγήτρια και η ομάδα της, θες η παρέα, θες όλα αυτά μαζί, η γλώσσα μπήκε στην καρδιά μου αυτόματα χωρίς να υπολογίζω τη δύσκολη γραμματική, την καλλιγραφία στη οποία έπρεπε να εξασκηθώ, την κουλή σύνταξη των προτάσεων ή το γεγονός ότι υπήρχαν λέξεις που γράφονταν με 45 γράμματα κι εγώ έπρεπε να προφέρω το 1/3 από αυτά.
Ανήκω σε αυτούς που ξεκίνησαν με την Méthode Orange και παράλληλα είχαμε για βοήθημα το "κόκκινο διαβολοβιβλίο" όπως λέγαμε την γραμματική της Βescherelle

Δεν νομίζω να υπήρχε παιδί που να αγαπούσε αυτό το βιβλίο (είναι σαν να αγαπάς τον Τζάρτζανο ένα πράγμα), με τον καιρό όμως αναγνώριζε ότι ήταν πολύτιμο εργαλείο και απλώς δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτό (και το petit Robert, το λεξικό για τα πάντα).
Εκτός από αυτά που ανέφερα και μερικά βιβλία ασκήσεων, την εποχή που δίναμε για Certificat είχαμε επιπλέον δύο βιβλία. Το ένα ήταν για να συνηθίσουμε να διαβάζουμε πιο σύνθετα κείμενα, σχεδόν δοκίμια, και να εμπλουτίσουμε το λεξιλόγιό μας, το άλλο ήταν πιο διασκεδαστικό αλλά μάθαμε άπειρα πράγματα για τη γαλλική κουλτούρα και τη ζωή στη Γαλλία γενικότερα.

Το πρώτο ήταν το Moteur το οποίο διηγούνταν ιστορίες από τα παρασκήνια του κινηματογράφου. Σε αντίθεση με το πολύχρωμο εξώφυλλό του, στο εσωτερικό του ζήτημα να είχε 5-6 εικόνες όλες κι όλες, μπορεί και λιγότερες. Τα κείμενα ήταν πραγματικά δύσκολα, με μπόλικη ορολογία του κινηματογράφου και ειδικότερα την ορολογία που χρησιμοποιούν τα συνεργεία των ταινιών, οι προτάσεις και οι παράγραφοι ήταν τεράστιες και το λεξιλόγιο εν γένει απευθυνόταν μάλλον σε ανθρώπους που είχαν τελειώσει το σχολείο στη Γαλλία ή είχαν κάτι περισσότερο από αυτό που θα λέγαμε βασική εκπαίδευση. Εμάς πάλι που είμασταν σχεδόν έφηβοι, μας έβγαιναν τα μάτια για να βγάλουμε μισό κεφάλαιο ανά μάθημα αλλά μπορώ να πω ότι στις εξετάσεις στο τέλος οι περισσότεροι πήγαμε με μια τρομερή αυτοπεποίθηση και πράγματι μας βγήκε σε καλό.

Το δεύτερο λεγόταν "La France j'aime!" και ήταν το πιο αγαπημένο μου βιβλίο Γαλλικών ever! Ουσιαστικά επρόκειτο για έναν οδηγό της Γαλλίας όπου μπορούσες να μάθεις τα πάντα, από τα μνημεία και τα ιστορικά γεγονότα, μέχρι την αγορά, την κουζίνα τους ανά περιοχή, τα κρασιά τους, τα έθιμά τους, φράσεις που χρησιμοποιούν οι ντόπιοι, ακόμη και πώς να χρησιμοποιήσεις το μετρό του Παρισιού. Μάλιστα υπήρχε ένθετο στο βιβλίο ένα δίπτυχο με το χάρτη του μετρό, τις στάσεις, τις ανταποκρίσεις με λεωφορεία και τις κατευθύνσεις για τα βασικότερα αξιοθέατα. Με λίγα λόγια σε προετοίμαζε πλήρως για όποτε αποφάσιζες να ταξιδέψεις στη Γαλλία χωρίς να χρειάζεσαι επιπλέον ξεναγό. Απίθανο βιβλίο!

Αναρωτιέμαι αν κάποιο άλλο μέλος εδώ μέσα είχε ποτέ κάποιο από αυτά τα δύο βιβλία.
Πάντως τα χρόνια που μάθαινα Γαλλικά ακόμη τα θυμάμαι με πολλή αγάπη και ακόμη πιο πολλή νοσταλγία.

Τι υπέροχο ποστ κοπέλα μου ότι άλλο θυμηθείς είναι καλοδεχούμενο . Αν η δασκάλα σου ήταν αυτή που έχω στα μυαλό μου( ξανθιά , γαλανοματα) σίγουρα πέρασες φανταστικά. Είναι εξαίρετη

 

[αριαδνη]

@Bajar , μας έδινε η δασκάλα και βιβλία γαλλικής λογοτεχνίας. Τα κάναμε σαν μαθημα. Είχαμε τους τρεις σωματοφύλακες. Ένα άλλο ήταν αυτο

 

[Bajar]

Τι υπέροχο ποστ κοπέλα μου ότι άλλο θυμηθείς είναι καλοδεχούμενο . Αν η δασκάλα σου ήταν αυτή που έχω στα μυαλό μου( ξανθιά , γαλανοματα) σίγουρα πέρασες φανταστικά. Είναι εξαίρετη

Την ίδια μάλλον λέμε. Θεά!!! Δυστυχώς δεν πρόλαβα τα βιβλία της γαλλικής λογοτεχνίας. Ίσως γι' αυτό να φταίει ότι μία τάξη την έκανα σε ταχύρρυθμο δύο μηνών ένα καλοκαίρι και η ύλη ήταν ως επί το πλείστον ασκήσεις γραμματικής και λεξιλόγιο, καθόλου διασκέδαση δηλαδή. Αλλά ακόμη κι εκείνοι οι δύο ζόρικοι μήνες μου άρεσαν εξίσου.

 

[αριαδνη]

Την ίδια μάλλον λέμε. Θεά!!! Δυστυχώς δεν πρόλαβα τα βιβλία της γαλλικής λογοτεχνίας. Ίσως γι' αυτό να φταίει ότι μία τάξη την έκανα σε ταχύρρυθμο δύο μηνών ένα καλοκαίρι και η ύλη ήταν ως επί το πλείστον ασκήσεις γραμματικής και λεξιλόγιο, καθόλου διασκέδαση δηλαδή. Αλλά ακόμη κι εκείνοι οι δύο ζόρικοι μήνες μου άρεσαν εξίσου.

Πολύ γλυκός άνθρωπος και της ταιριάζει το επάγγελμα της δασκάλας γαλλικών γαντι. Εδώ αλλά ρετρό βιβλια

 

[αριαδνη]

Και άλλα ρετρο

 

[αριαδνη]

Βιβλία πάλια λογοτεχνίας που χρησιμοποιούνταν στην εκμάθηση γαλλικής, υπάρχει και ένα ιταλικό.

 

[hannele]

Στο Γυμνάσιο είχαμε βιβλία του ΟΕΔΒ
Στην Α Γυμνασίου
Στην Β Γυμνασίου
Στη Γ Γυμνασίου

Στο Λύκειο (1994-1997), ο ΟΕΔΒ δεν έδινε βιβλίο Γαλλικών. Από το σχολείο, μας είχαν πει να αγοράσουμε το Sans Frontieres 2 (σ.σ. ήταν έκδοση του 1987) το οποίο είχαμε κι στις 3 τάξεις του Λυκείου. Ειχε 3 ενότητες κι κάναμε 1 ενότητα σε κάθε τάξη.


Κι φυσικά μαζί με τα βιβλία το περιβόητο Bescherelle με τα ρήματα που το είχαμε απο την Α Γυμνασίου (κι αυτό το είχαμε αγοράσει)

 

[LadyNaty]

Τα γαλλικά τα έμαθα στο φροντιστήριο κι όχι στο σχολείο, εκεί η ξένη γλώσσα ήταν τα Αγγλικά. Πήγα για το χατήρι της μάνας μου ("τι, με μια γλώσσα θα μείνει το παιδί; άσε που πάνε και οι φίλες της") αλλά τα λάτρεψα από την πρώτη στιγμή! Θες η προφορά που με βόλευε... , θες η εκπληκτική (αν και πολύ αυστηρή) καθηγήτρια και η ομάδα της, θες η παρέα, θες όλα αυτά μαζί, η γαλλική γλώσσα μπήκε στην καρδιά μου αυτόματα χωρίς να υπολογίζω τη δύσκολη γραμματική, την καλλιγραφία στη οποία έπρεπε να εξασκηθώ, την κουλή σύνταξη των προτάσεων ή το γεγονός ότι υπήρχαν λέξεις που γράφονταν με 45 γράμματα κι εγώ έπρεπε να προφέρω το 1/3 από αυτά.
Ανήκω σε αυτούς που ξεκίνησαν με την Méthode Orange και παράλληλα είχαμε για βοήθημα το "κόκκινο διαβολοβιβλίο" όπως λέγαμε την γραμματική της Βescherelle

Δεν νομίζω να υπήρχε παιδί που να αγαπούσε αυτό το βιβλίο (είναι σαν να αγαπάς τον Τζάρτζανο ένα πράγμα), με τον καιρό όμως αναγνώριζε ότι ήταν πολύτιμο εργαλείο και απλώς δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτό (και το petit Robert, το λεξικό για τα πάντα).
Εκτός από αυτά που ανέφερα και μερικά βιβλία ασκήσεων, την εποχή που δίναμε για Certificat είχαμε επιπλέον δύο βιβλία. Το ένα ήταν για να συνηθίσουμε να διαβάζουμε πιο σύνθετα κείμενα, σχεδόν δοκίμια, και να εμπλουτίσουμε το λεξιλόγιό μας, το άλλο ήταν πιο διασκεδαστικό αλλά μάθαμε άπειρα πράγματα για τη γαλλική κουλτούρα και τη ζωή στη Γαλλία γενικότερα.

Το πρώτο ήταν το Moteur το οποίο διηγούνταν ιστορίες από τα παρασκήνια του κινηματογράφου. Σε αντίθεση με το πολύχρωμο εξώφυλλό του, στο εσωτερικό του ζήτημα να είχε 5-6 εικόνες όλες κι όλες, μπορεί και λιγότερες. Τα κείμενα ήταν πραγματικά δύσκολα, με μπόλικη ορολογία του κινηματογράφου και ειδικότερα την ορολογία που χρησιμοποιούν τα συνεργεία των ταινιών, οι προτάσεις και οι παράγραφοι ήταν τεράστιες και το λεξιλόγιο εν γένει απευθυνόταν μάλλον σε ανθρώπους που είχαν τελειώσει το σχολείο στη Γαλλία ή είχαν κάτι περισσότερο από αυτό που θα λέγαμε βασική εκπαίδευση. Εμάς πάλι που είμασταν σχεδόν έφηβοι, μας έβγαιναν τα μάτια για να βγάλουμε μισό κεφάλαιο ανά μάθημα αλλά μπορώ να πω ότι στις εξετάσεις στο τέλος οι περισσότεροι πήγαμε με μια τρομερή αυτοπεποίθηση και πράγματι μας βγήκε σε καλό.

Το δεύτερο λεγόταν "La France j'aime!" και ήταν το πιο αγαπημένο μου βιβλίο Γαλλικών ever! Ουσιαστικά επρόκειτο για έναν οδηγό της Γαλλίας όπου μπορούσες να μάθεις τα πάντα, από τα μνημεία και τα ιστορικά γεγονότα, μέχρι την αγορά, την κουζίνα τους ανά περιοχή, τα κρασιά τους, τα έθιμά τους, φράσεις που χρησιμοποιούν οι ντόπιοι, ακόμη και πώς να χρησιμοποιήσεις το μετρό του Παρισιού. Μάλιστα υπήρχε ένθετο στο βιβλίο ένα δίπτυχο με το χάρτη του μετρό, τις στάσεις, τις ανταποκρίσεις με λεωφορεία και τις κατευθύνσεις για τα βασικότερα αξιοθέατα. Με λίγα λόγια σε προετοίμαζε πλήρως για όποτε αποφάσιζες να ταξιδέψεις στη Γαλλία χωρίς να χρειάζεσαι επιπλέον ξεναγό. Απίθανο βιβλίο!

Αναρωτιέμαι αν κάποιο άλλο μέλος εδώ μέσα είχε ποτέ κάποιο από αυτά τα δύο βιβλία.
Πάντως τα χρόνια που μάθαινα Γαλλικά ακόμη τα θυμάμαι με πολλή αγάπη και ακόμη πιο πολλή νοσταλγία.

Το Bescherelle το είχα και εγώ στο Γαλλικό Ινστιτούτο (πολύ μεγάλη βοήθεια για τα ανώμαλα ρήματα). Το Sans Frontières 3 και το αντίστοιχο Perfectionnement τα είχα στα Supérieur 2 &3 του Γαλλικού Ινστιτούτου (σε επίπεδα τότε αντίστοιχα με το Γ1 και Γ1+) στα τέλη της δεκαετίας του 80 και αρχές δεκαετίας 90 αντίστοιχα. Εμένα τα γαλλικά μου επιβλήθηκαν ως οικογενειακή παράδοση, δεν τα ήθελα, αν και έφτασα στο τέλος, και τα τελευταία χρόνια μου χρησίμευσαν σε επαγγελματικό επίπεδο.
Στο Γυμνάσιο είχαμε βιβλία του ΟΕΔΒ
Στην Α Γυμνασίου
Στην Β Γυμνασίου
Στη Γ Γυμνασίου

Στο Λύκειο (1994-1997), ο ΟΕΔΒ δεν έδινε βιβλίο Γαλλικών. Από το σχολείο, μας είχαν πει να αγοράσουμε το Sans Frontieres 2 (σ.σ. ήταν έκδοση του 1987) το οποίο είχαμε κι στις 3 τάξεις του Λυκείου. Ειχε 3 ενότητες κι κάναμε 1 ενότητα σε κάθε τάξη.
Προβολή συνημμένου 256575

Κι φυσικά μαζί με τα βιβλία το περιβόητο Bescherelle με τα ρήματα που το είχαμε απο την Α Γυμνασίου (κι αυτό το είχαμε αγοράσει)
Προβολή συνημμένου 256574
Εγώ είχα το La France J' aime, στο Sorbonne 1, γιατί από εκεί έμπαινε η civilisation. To Moteur το είχε η αδελφή μου στο Certificat, εγώ είχα ένα άλλο βιβλίο που δεν το θυμάμαι πλέον. Πάντως μου κάνει εντύπωσω που αγαπάς τόσο τα Γαλλικά. Εγώ δεν μπόρεσα να τα αγαπήσω ποτέ, αν και τα μιλώ άπταιστα. Το μόνο καλό που μου έκαναν είναι ότι με βοήθησαν πολύ στην εκμάθηση των ισπανικών, των ιταλικών και των πορτογαλικών

 

[Bajar]

Πάντως μου κάνει εντύπωσω που αγαπάς τόσο τα Γαλλικά. Εγώ δεν μπόρεσα να τα αγαπήσω ποτέ, αν και τα μιλώ άπταιστα. Το μόνο καλό που μου έκαναν είναι ότι με βοήθησαν πολύ στην εκμάθηση των ισπανικών, των ιταλικών και των πορτογαλικών

Πιστεύω ότι είναι καθαρά θέμα γούστου. Τα γαλλικά, όπως αργότερα τα λατινικά στο σχολείο (και τώρα πια τα ιταλικά που δεν τα μιλάω ιδιαίτερα αλλά τα διαβάζω και τα ακούω εύκολα) μου έβγαζαν ανέκαθεν μια αίσθηση μουσικότητας και ρυθμού, κάτι που πάντα τραβά την προσοχή μου αφού ούτως ή άλλως παίζω μουσική. Δε θα σου έλεγα το ίδιο για τα αγγλικά τα οποία ενώ τα γνωρίζω άπταιστα ωστόσο τα αντιμετωπίζω σαν μια γλώσσα -εργαλείο που με εξυπηρετεί ανά πάσα στιγμή. Στο άλλο άκρο δε έχω τα γερμανικά, τα οποία ενώ παραδέχομαι ότι τα χρειάζομαι πλέον λόγω επαγελματικών ταξιδιών, ωστόσο αρνούμαι να τα μάθω γιατί δεν μου λένε τίποτα ως άκουσμα.

 

[LadyNaty]

Πιστεύω ότι είναι καθαρά θέμα γούστου. Τα γαλλικά, όπως αργότερα τα λατινικά στο σχολείο (και τώρα πια τα ιταλικά που δεν τα μιλάω ιδιαίτερα αλλά τα διαβάζω και τα ακούω εύκολα) μου έβγαζαν ανέκαθεν μια αίσθηση μουσικότητας και ρυθμού, κάτι που πάντα τραβά την προσοχή μου αφού ούτως ή άλλως παίζω μουσική. Δε θα σου έλεγα το ίδιο για τα αγγλικά τα οποία ενώ τα γνωρίζω άπταιστα ωστόσο τα αντιμετωπίζω σαν μια γλώσσα -εργαλείο που με εξυπηρετεί ανά πάσα στιγμή. Στο άλλο άκρο δε έχω τα γερμανικά, τα οποία ενώ παραδέχομαι ότι τα χρειάζομαι πλέον λόγω επαγελματικών ταξιδιών, ωστόσο αρνούμαι να τα μάθω γιατί δεν μου λένε τίποτα ως άκουσμα.

Εγώ αντιθέτως προτιμώ τα γερμανικά. Η μουσικότητα και ο ρυθμός είναι υπερτιμημένα. Κι εγώ παίζω μουσική και τραγουδάω, ενώ από συγκυρία της τύχης βρέθηκα να δουλεύω στο ιταλικό σχολείο της Αθήνας (όπου μιλάω κάθε μέρα ιταλικά). Τα αγγλικά μου άρεσαν από μικρή, τα προτιμούσα γιατί ακριβώς δεν είχαν αυτή τη μουσικότητα που μου φαινόταν υπερβολική και επιτηδευμένη.

 

[αριαδνη]

Τα γαλλικά πλέον έχουν γίνει πολύ της μόδας τον τελευταίο μήνα. Οπότε ξαναβγαλτε τα λεξικά σας και τα ρετρό βιβλία σας