Αμάν! Την εποχή εκείνη δύσκολα ξέφευγε από το γερακίσιο μάτι των διορθωτών και το πιο ασήμαντο λαθάκι, πώς λοιπόν πέρασε εκείνο το "σελίδαν", που ήταν τραγικό λάθος για τότε? Υπενθυμίζω για τους ρετρονεότερους που δεν φάγανε τον Τζάρτζανο με το κουτάλι ότι τα τριτόκλιτα όπως το "σελίς", εκτός ελαχίστων, και συγκεκριμένων, περιπτώσεων, δεν έπαιρναν -ν στην αιτιατική. Δεν μιλάμε για κάτι πολύ περίεργο και ασυνήθιστο, αλλά για έναν από τους βασικότερους κανόνες της κλισης των ουσιαστικών (*). Κάτι τέτοια έγραφε ο Μποστ και ξελιγωνόμασταν στα γέλια.
(*) Το "Ένα" είναι άλλη μία περίπτωση που ποτέ δεν είχε κατάληξη -ν. Στη δημοτική μόνο απόκτησε ευφωνικό -ν όπου χρειάζεται, όπως εδώ.