Το "φοβείται" μου εβγαλε το ματι κι εμένα, αλλά δεν είναι το πρώτο αρχαίο που γράφεται με ορθογραφία δημοτικής, έχω βαρεθεί να διαβάζω "Θεός φυλάξει" (αντι "φυλάξοι" για τους πολύ νέους που δεν ξέρουν από ευκτική), "Δόξα το θεό" που είναι και γραμματικά λάθη, χώρια εκείνο το "ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος" που εκτός από "λάβεις" το λένε και βιβλικό, ενώ είναι από τους Νεκρικούς Διαλόγους του Λουκιανού.
Και πριν να προλάβω να συνέλθω από αυτό κουτούλησα στο "γλυκιά" κι έπεσα ξερός. Έξυπνη να την πω. Καλή αντιγραφέα του Φρέντυ Γερμανού να την πω. Ένα σωρό άλλα θετικά να την πω. Αλλά ούτε η ίδια δεν μπορεί να θεωρεί τον εαυτό της γλυκιά. Ούτε έχει ύφος που γλυκοφέρνει στην φωτό, να πω ότι έμοιαζε γλυκιά μερα που ήταν. Είναι σαν να λέει κανείς ότι το πρόσωπο του κ. Αρζόγλου ο οποιος μοιάζει έτοιμος να τον πάρει ο ύπνος "έλαμπε από ευτυχία".
Σε γάμους και βαφτίσια τα κείμενα ήταν γραμμένα με στερεότυπες εκφράσεις και απλώς συμπληρώνανε τα ονόματα. Τον Κουασιμόδο να έντυνες νύφη, "πανέμορφη" θα τον γράφανε. Αλλα τουλάχιστον θα μπορούσαν να διαλέξουν κατάλληλα στερεότυπα.