Γάμοι Ελλήνων καλλιτεχνών

Κοιτάει με μίσος και ζήλεια τις βλεφαρίδες του που είναι τόσο πυκνότερες και μακρύτερες από τις δικές της, και -υποθέτω - φυσικές, όχι μασκαραλίκια
 
Τελικά η Μαντόνα δεν ήταν η πρώτη που έβαλε κώνους της τροχαίας για σουτχιέ.
 
Μ' αυτό το πολεμικό ύφος η μέλλουσα θεά μοιάζει μάλλον να προτάσσει τα στήθη της απέναντι στον οχτρό. Η μάχη των φύλων?

Σκέτο "Χτυποκάρδια στο θρανίο" η κατάσταση. Η νύφη πρακτικά μαθήτρια ακόμη (παρακαλώ να μην ακούω χάχανα, αμφιβάλλετε για τη δηλωμένη ημερομηνία γέννησης της Ζωζούς?) κι ο γαμπρός γιατρός, και σίγουρα όχι κανένα μόλις αποφοιτήσαν γιατρουδάκι.
 
Σκέτο "Χτυποκάρδια στο θρανίο" η κατάσταση. Η νύφη πρακτικά μαθήτρια ακόμη (παρακαλώ να μην ακούω χάχανα, αμφιβάλλετε για τη δηλωμένη ημερομηνία γέννησης της Ζωζούς?)
Φυσικα και δεν αμφιβαλλουμε καθολου. Ειμαστε σιγουροι οτι δεν ισχυει. :D
 
Ανορθογραφο το "φοβειται". Θελει Η. Και δεν ειναι η Ελενα και ο Κωστας. Για την Εκκλησια ειναι η Ελενη και ο Κωνσταντινος.
Αλλα ειμαι σιγουρη πως η Ακριτα θα συγχωρεσε τον δημοσιογραφο για τα λαθη του, μια που ειναι τοσο...γλυκια. :banghead:
 
Το "φοβείται" μου εβγαλε το ματι κι εμένα, αλλά δεν είναι το πρώτο αρχαίο που γράφεται με ορθογραφία δημοτικής, έχω βαρεθεί να διαβάζω "Θεός φυλάξει" (αντι "φυλάξοι" για τους πολύ νέους που δεν ξέρουν από ευκτική), "Δόξα το θεό" που είναι και γραμματικά λάθη, χώρια εκείνο το "ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος" που εκτός από "λάβεις" το λένε και βιβλικό, ενώ είναι από τους Νεκρικούς Διαλόγους του Λουκιανού.

Και πριν να προλάβω να συνέλθω από αυτό κουτούλησα στο "γλυκιά" κι έπεσα ξερός. Έξυπνη να την πω. Καλή αντιγραφέα του Φρέντυ Γερμανού να την πω. Ένα σωρό άλλα θετικά να την πω. Αλλά ούτε η ίδια δεν μπορεί να θεωρεί τον εαυτό της γλυκιά. Ούτε έχει ύφος που γλυκοφέρνει στην φωτό, να πω ότι έμοιαζε γλυκιά μερα που ήταν. Είναι σαν να λέει κανείς ότι το πρόσωπο του κ. Αρζόγλου ο οποιος μοιάζει έτοιμος να τον πάρει ο ύπνος "έλαμπε από ευτυχία".

Σε γάμους και βαφτίσια τα κείμενα ήταν γραμμένα με στερεότυπες εκφράσεις και απλώς συμπληρώνανε τα ονόματα. Τον Κουασιμόδο να έντυνες νύφη, "πανέμορφη" θα τον γράφανε. Αλλα τουλάχιστον θα μπορούσαν να διαλέξουν κατάλληλα στερεότυπα.
 
Από το ίδιο ψιλικατζίδικο αγοράζανε τούρτες?
 
Οποτε τωρα μπορει και η πτωχη Λιανα να ελπιζει πως θα γινει κι αυτη Λαιδη;
 
Εν τω μεταξύ ο χαρακτηρισμός "καλλιτεχνικός γάμος εξ αγχιστείας" είναι λάθος. Το ζεύγος είχε δεσμούς αίματος με τις (ο θεός να τις κάνει) καλλιτέχνιδες. Άσε που η σειρά των λέξεων μπερδεύει. Κατανοητότερο θα ήταν "γάμο καλλιτεχνικό εξ αγχιστείας" διότι θα έκανε καθαρό ότι το "εξ αγχιστείας" χαρακτήριζε (εσφαλμένα) το καλλιτεχνικό, όχι τον γάμο.

Ορθογραφία από της μυλωνούς τα οπίσθια περιμένω.
 
Πόσο κράτησε η αιώνια αγάπη? Πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι στο συμβόλαιο?

Δεν γνωρίζω τα οικογενειακά της κας Ντ., αλλά ο κος Φέρτης είχε παλιότερα υπογράψει τέτοιο συμβόλαιο και με την κα. Καλογεροπούλου, οπότε ο Θεός και οι άνθρωποι δεν πρέπει να πολυέδωσαν μεγάλη αξία στο καινούργιο. Ήταν σαν τις lifetime εγγυήσεις προϊόντων που με ψιλά γράμματα εξηγούν ότι εννοούν τη ζωή του προϊόντος. όχι του χρήστη, οπότε εγγυώνται μόνο ότι θα δουλεύει μέχρι να χαλάσει. Ή σαν τον απεριόριστο αριθμό κλήσεων σε συμβόλαιο κινητού που δεν είναι απεριόριστος. Έτσι και η αγάπη τους ήταν μεν αιώνια αλλά μόνο προσωρινά.

Άλλωστε κι ο συντάκτης μας πληροφορεί ότι η αγάπη τους γεννήθηκε στα στούντιο και κατέληξε στο γάμο. Ζωή σε λόγου τους.
 
Πίσω
Μπλουζα