Γεια από την μακρινή Αυστραλία

[Σώτος Σώτος]

Καλώς όρισες φίλε Paladin από τα άγνωστα σε πολλούς από μας υπερπόντια εδάφη της Terra Australis...

Μια ερώτηση σου έχω (αν είναι πολύ προσωπική δεν υποχρεούσαι να απαντήσεις): Επειδή κι εγώ σε παρόμοια ηλικία με τη δική σου μετακόμισα σε άλλη πόλη, μεγαλούπολη 500 χλμ. μακριά (εντός Ελλάδος βέβαια) δεν έχω και τις ομορφότερες αναμνήσεις από τη μετανάστευση αυτή. Πως ήταν για σένα μια τόσο μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου;

 

[Paladin]

Καλώς όρισες φίλε Paladin από τα άγνωστα σε πολλούς από μας υπερπόντια εδάφη της Terra Australis...
Μια ερώτηση σου έχω (αν είναι πολύ προσωπική δεν υποχρεούσαι να απαντήσεις): Επειδή κι εγώ σε παρόμοια ηλικία με τη δική σου μετακόμισα σε άλλη πόλη, μεγαλούπολη 500 χλμ. μακριά (εντός Ελλάδος βέβαια) δεν έχω και τις ομορφότερες αναμνήσεις από τη μετανάστευση αυτή. Πως ήταν για σένα μια τόσο μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου;

Καλημερα Σωτο. Δυο πράγματα Θύμαμε όταν βγήκα απο το αεροπλάνο και οδηγούσαμε στο σπίτι φίλου μας απο το αεροδρόμιο. Μετά απο το τσιμέντο και νέφος του Πειραιά μου έκανα πελώρια εντύπωση το πράσινο, τα δέντρα, τα πάρκα, ο καθαρός αέρας. ήταν άλλος κόσμος.

το άλλο ήταν η μπανάνες! Στην Ελλάδα σπάνια τρώγαμε μπανάνες και μου άρεσε η γεύση πολλή. Όταν φτάσαμε είδα κάτι μπανάνες μισό μετρό! Έφαγα μέχρι σκαςμου. Όλοι γέλαγαν όταν τους έλεγα πόσο μικρές είναι η κρητικες μπανάνες σε σύγκριση με της αυστραλεζικες.

Το tv είχαμε 5 κανάλια εναντίον 2. Κάθε πρωί παίζανε cartoons. Και τα μαγαζιά και η ποικιλία παιχνιδιού ήταν απίθανη.

Σαν παιδί 9 χρόνων, δεν βρήκα την αλλαγή και πολλή δύσκολη, εκτός που δεν ήξερα ούτε μια λέξη αγγλικών. Σαν παιδί όμως προσαρμόζεται κάποιος πολλή πιο εύκολα από μεγάλος. Σε λίγους μήνες έμαθα τα αγγλικά. Το δημοτικό μου ήταν 95% αγγλο αυστραλεζικο. Παντός δεν είχα προβλήματα με το ρατσισμό. Το γυμνάσιο ήταν λίγο πιο δύσκολο αλλά γενικά οι Αυστραλοί φέρθηκαν καλά στην οικογένεια μου. Επίσης η μητέρα μου μιλάει αγγλικά χωρίς προφορά γιατί είχε μεγάλωσει εδώ. Αυτό πιστεύο βοήθησε. Για 4-5 χρόνια αντάλλαξα αλληλογραφία συχνά με τον παιδικό μου φίλο στον Πειραιά και τα ξαδέρφια μου στην Αθήνα. Μετά πιο σπάνια η επαφή.

Για να τελιονο η αλλαγή για μένα ήταν σαν περιπέτεια. Εσύ πως βρήκες την αλλαγή;

 

[Σώτος Σώτος]

Καλημερα Σωτο. Δυο πράγματα Θύμαμε όταν βγήκα απο το αεροπλάνο και οδηγούσαμε στο σπίτι φίλου μας απο το αεροδρόμιο. Μετά απο το τσιμέντο και νέφος του Πειραιά μου έκανα πελώρια εντύπωση το πράσινο, τα δέντρα, τα πάρκα, ο καθαρός αέρας. ήταν άλλος κόσμος.
το άλλο ήταν η μπανάνες! Στην Ελλάδα σπάνια τρώγαμε μπανάνες και μου άρεσε η γεύση πολλή. Όταν φτάσαμε είδα κάτι μπανάνες μισό μετρό! Έφαγα μέχρι σκαςμου. Όλοι γέλαγαν όταν τους έλεγα πόσο μικρές είναι η κρητικες μπανάνες σε σύγκριση με της αυστραλεζικες.

Το tv είχαμε 5 κανάλια εναντίον 2. Κάθε πρωί παίζανε cartoons. Και τα μαγαζιά και η ποικιλία παιχνιδιού ήταν απίθανη.

Σαν παιδί 9 χρόνων, δεν βρήκα την αλλαγή και πολλή δύσκολη, εκτός που δεν ήξερα ούτε μια λέξη αγγλικών. Σαν παιδί όμως προσαρμόζεται κάποιος πολλή πιο εύκολα από μεγάλος. Σε λίγους μήνες έμαθα τα αγγλικά. Το δημοτικό μου ήταν 95% αγγλο αυστραλεζικο. Παντός δεν είχα προβλήματα με το ρατσισμό. Το γυμνάσιο ήταν λίγο πιο δύσκολο αλλά γενικά οι Αυστραλοί φέρθηκαν καλά στην οικογένεια μου. Επίσης η μητέρα μου μιλάει αγγλικά χωρίς προφορά γιατί είχε μεγάλωσει εδώ. Αυτό πιστεύο βοήθησε. Για 4-5 χρόνια αντάλλαξα αλληλογραφία συχνά με τον παιδικό μου φίλο στον Πειραιά και τα ξαδέρφια μου στην Αθήνα. Μετά πιο σπάνια η επαφή.

Για να τελιονο η αλλαγή για μένα ήταν σαν περιπέτεια. Εσύ πως βρήκες την αλλαγή;

Καλημέρα Paladin. Το καλό σε σένα όπως αντιλαμβάνομαι ήταν το οτι οι δυσκολίες της προσαρμογής στο νέο περιβάλλον εξισορροπήθηκαν από τα οφέλη του κατά πολύ ανώτερου βιοτικού επιπέδου το οποίο βρήκες στην Αυστραλία π.χ. τις μπανάνες

Για μένα το χειρότερο ήταν που έχασα τη γειτονιά μου, την αλάνα που είχαμε μπροστά μας και παίζαμε τα παιδιά της γειτονιάς απ' το πρωι ως το βράδυ και αντ' αυτού βρέθηκα σε μια μεγάλη πόλη που δεν μπορούσες να βγεις στο δρόμο για να παίξεις παρά μόνο σε πάρκο ή παιδική χαρά (που τότε δεν υπήρχαν και πολλές). Μετά από 1-2 χρόνια όμως προσαρμόστηκα καλύτερα.

Αργότερα έκανα και άλλες μετακομίσεις από δω κι απο κει, να φανταστείς "στέριωσα" σε ενα σπίτι μετά τα 25 μου. Και τώρα μου 'χει μείνει "κουσούρι", δεν μπορώ τις μεγάλες αλλαγές, θέλω την ηρεμία μου...