Γκαζάκια [Μπίλιες, Βόλοι]

[jimdemer]

Υπήρχανε και οι καρδερίνες (διάφανες με χρώματα μέσα) και τα ροκάκια (άσπρες με χρωματιστούς κόκκους επάνω τους)

 

[nwntas]

δεν θυμάται κανείς κανόνες, πώς τις παίζαμε; Αυτό το παιχνίδι με την τρυπίτσα μόνο εγώ το θυμάμαι;

Μήπως εννοείς μια λακούβα στο χώμα;;; Στη γειτονιά παίζαμε με ένα παρόμοιο τρόπο μπίλιες, όταν κάναμε μια αναβίωση πριν 10 χρόνια περίπου(είμαι λίγο μικρός η αλήθεια είναι...). Σκάβαμε μια λακούβα στο χώμα, βάζαμε μέσα ορισμένες μπίλιες ως στοίχημα ανάλογα με την αξία τους (π.χ. αν ήταν διαφανη με τα φυλλαράκια χρώματος μέσα και μικρή είχε τη μικρότερη αξία, ενώ η διάφανη με την τραχειά επιφάνεια (που νομίζω τη λέγαμε κινεζάκι) είχε μεγαλύτερη, η λευκή με τα χρώματα μετά και τη μεγαλύτερη αξία είχε η μαύρη). Αφού βάζαμε όλοι μέσα τις μπίλιες, καθόμασταν σε μιά προκαθορισμένη θέση σε απόσταση από τη λακούβα και ρίχναμε την πρώτη βολή με μία μεγάλη μπίλια (μάνα τη λέγαμε) με σκοπό να ρίξουμε τη μπίλια μέσα στη λακούβα. Αν η μπίλια έμπαινε με τη μία στη λακούβα ήταν "μπάστακας", και αυτός που την έριξε είχε μεγάλες πιθανότητες να κερδίσει το παιχνίδι. Αν η μπίλια πήγαινε οπουδήποτε αλλού, τότε ο παίκτης συνέχιζε απο κει που σταμάτησε η μπίλια του. Νικητής θα ήταν ο παίκτης που θα έβαζε τη μπίλια μέσα στη λακούβα ενώ κανένας άλλος δεν το κατάφερνε. Στον πρώτο γύρο αν υπήρχε κάποιος που έκανε μπάστακα, ο μόνος τρόπος για να του ανακόψει κανείς την "πορεία" ήταν να κάνει κι αυτός μπάστακα, ώστε να συνεχιστεί το παιχνίδι με δεύτερο γύρο που θα έπαιζαν μόνο τα άτομα που έκαναν μπάστακα, ξεκινώντας από το σημείο της αρχικής βολής. Αν κανένας δεν έκανε μπάστακα στον πρώτο ή σε επόμενο γύρο, τότε οι παίκτες από τη θέση που σταματούσε η μπίλια τους έπρεπε να τη βάλουν μέσα στη λακούβα. και πάλι όποιος κατάφερνε να είναι ο μόνος που έβαλε τη μπίλια του μέσα στην τρύπα ενώ ολοκληρωνόταν ο γύρος ήταν ο νικητής. Μπορεί να ακούγεται εύκολο, αλλά η λεπτομέρεια είναι ότι μόνο στην πρώτη βολή οι παίκτες μπορούσαν να ρίξουν με όποιο τρόπο ήθελαν τη μπίλια τους. Στις επόμενες βολές, που ρίχνουν από κει που σταμάτησε η μπίλια τους, έπρεπε να ρίξουν τη μπίλια μόνο σπρώχνοντας τη με τον αντίχειρα, οπότε ήταν πολύ δύσκολο να δώσεις αρκετή ώθηση αν ήσουν αρκετά μακριά από τη λακούβα, και αρκετά επίπονο για τον αντίχειρα ύστερα από πολύ παιχνίδι.

Ελπίζω να καταλάβατε την όλη περιγραφή και να είναι αυτός ο τρόπος που θυμάσαι.

 

[BETTY BOOP]

θυμάμαι ότι τις μπίλιες (γκαζάκια) τις πούλαγαν στα ψιλικατζίδικα μέσα σε σακουλάκια...Μου άρεσαν περισσότερο οι μικρές επειδή ήταν πιο εύχρηστες, οι μεγάλες μου φαινόταν βαριές (!) και δύσκολες για παιχνίδι...πάντως φρόντιζα να τις μαζεύω μετά προς αποφυγή ατυχημάτων...!

 

[don dokken]

δε μαζευεστε τωρα?θα επεμβει η αντιτρομοκρατικη.."γκαζακια.."

 

[spirtoulis]

Βόλοι

Οι Βώλοι ή αλλιώς και μπίλιες ήταν αγαπημένο παιχνίδι της δεκαετίας του 80. Γυαλιστεροί και σε πολλά χρώματα και σχέδια τους ανταλλάσαμε ή στα παιχνίδια ο νικητής έπαιρνε τους βώλους του χαμένου. Τώρα πια δεν βλέπω πολλά παιδάκια να παίζουν το συγκεκριμένο παιχνίδι. Ελπίζω μονάχα να μην χαθεί στη λήθη του χρόνου.

 

[Wally]

Ενα ωραιο Video για το πως κατασκευαζονται

[edit] Αυτό το βίντεο δεν είναι πλέον διαθέσιμο επειδή ο λογαριασμός YouTube με τον οποίον σχετίζεται έχει τερματιστεί [edit]

 

[caprice]

Ρίξτε μια ματιά και εδώ: Γκαζάκια, το νέο μου απόκτημα

 

[Metalcandyman]

Ειχα εκατονταδεσ βολουσ,μπιλιες η τζιτζιλονες οπως της λεμε στο χωριο μου και εδω παιζαμε με της ωρες.πολυ ξυλο επεφτε για τους βολους.Της εχω δωσει ολες σε ενα μικρο ξαδερφακι μου και ευτυχως της προσεχει οπως της προσεχα εγω.

 

[katerinak]

Ενα ωραιο Video για το πως κατασκευαζονται
[edit] Αυτό το βίντεο δεν είναι πλέον διαθέσιμο επειδή ο λογαριασμός YouTube με τον οποίον σχετίζεται έχει τερματιστεί [edit]

ενδιαφερον βιντεο!!!ολοκληρη διαδικασια χρειαζεται για να φτιαχτουν οι βολοι (μπιλιες),ημουν περιεργη να δω πώς γινονται και μολις τωρα το εμαθα!!!

 

[turok7]

Και να η κλασσική διαφήμιση με τα γκαζάκια της ψιλικοκό:

 

[vroxopoios13]

στην Πρεβεζα τις μεγαλες μπιλιες τις λεγαμε "καράμπαμπες" ενω υπηρχαν κατι μικρες μικρες τις οποιες τις λεγαμε "πιτσιποπί"!!!! τις λευκες που ειχαν και λιγο μπλε ή λιγο πρασινο κ.α. και μοιαζαν με καραμελες, τις λεγαμε "κοκκάλινες". που κ που εμφανιζονταν και οι τρομοκρατικες...σιδερενιες(καποιος πονηρος τις εβγαζε απο τα ρουλεμαν,αλλα τοτε δεν ξεραμε απο που προερχονταν!!!!).

θυμιζω πως στο τριγωνακι, οταν η μπιλια σου εμπαινε μεσα, τοτε τη σηκωνες στο υψος σου και σημαδευες με το ματι να χτυπησεις την αλλη μπιλια,που ηταν μεσα στο τριγωνο, με σκοπο να τη στειλεις εξω και να την παρεις!!!

η πιο σπανια μπιλια ηταν "ο Πολικος Αστερας".γυαλινη με απιστευτο "βελουνιδο" σχεδιο μεσα! επισης θυμαμαι τις μπιλιες με τις πολλες γραμμες (πορτοκαλι και ασπρες συνηθως) τις οποιες τις λεγαμε "μακαρονακια". παντως στη γειτονια μου απο το 1989 εως το 1996 γινοταν ΧΑΜΟΣ απο τις μπιλιες. τις κουβαλουσαμε σε τσαντακια μεσης και οπου πηγαιναμε τις ειχαμε μαζι. στην κυριολεξια σε καθε γωνια καθε γειτονιας γινοταν χαμος. στην Αθηνα δεν ξερω αλλα Πρεβεζα ειμασταν φανατικοι....και ΚΑΛΟΙ!!!!!!!

 

[kingtiger077]

Ακόμη ένα σακουλάκι ευρέθει από τα μυθικά γκαζάκια σφραγισμένο και φυσικά το πήρα!!! Μοναστηράκι γαρ...

 

[stayros]

Μιας και ηρθε στην επιφανεια το θεμα....

Οριστε η συλλογη μου απο πολυχρωμα "Γκαζακια" Η' "Γυαλενια" οπως τα ξερω.

Βεβαια δεν ειναι ενεργα,αφου πλεον εχουν διακοσμητικο ρολο,αλλα στη "νιοτη" τους...ηταν αχτυπητα!!!

 

[Metalcandyman]

@kingtiger077 Ωραιος φιλε Για να πω την αληθεια αυτα τα σακουλακια με τα γκαζακια μεσα εγω στην ζωη μου πρωτη φορα εδω μεσα τα ειδα ποτε δεν ειχαν ερθει στο χωριο μου.Εμεις της μπιλιες αυτες οι τζιτζιλονες οπως της λεμε της αγοραζαμε με το κομματι και αναλογα το μεγεθος ηταν και ποιο ακριβες και αργοτερα της ειχαν σε διχτακια και της πουλουσαν ολες μαζι σε διαφορα μεγεθοι.Ειχα μεγαλη τρελα και παιζαμε για χρονια μαυτες και βαζαμε και χοντρα στοιχηματα.

@stayros Σταυρο ωραιος ρε φιλε γιατι ακομα και σαν διακοσμητικο ειναι ολα τα λεφτα.

 

[songless_bird]

Εγω μπορει να μην εχω σακουλακια, αλλα εχω δυο απο τα χαρτακια που ειχαν μεσα. Μαλιστα σε ενα απο αυτα ειχα κερδισει και δωρο μια φιγουρα παιχνιδων starcom. Ειχε μεσα ενα τυχερο χαρτακι που ελεγε να το πας εκει που αγορασες τα γκαζακια και θα σου εστελναν το δωρο. Την φιγουρα θα την ποσταρω στο αναλογο θεμα .

Καθε χαρτακι εχει αλλες φωτογραφιες και διαφορετικο παιχνιδι για να παιξεις με τα γκαζακια σου.

 

[Deathshadow]

Mπραβο για τις συλλογες σας παιδια.Οριστε και τα δικα μου...

Προβολή συνημμένου 79896Προβολή συνημμένου 79897Προβολή συνημμένου 79898Προβολή συνημμένου 79899

 

[kingtiger077]

Ωραίος songless_bird, είχα ξεχάσει ότι είχαν και χαρτάκι μέσα! Καλά που τα έβαλες να τα δούμε γιατί όπως είπα το σακουλάκι θα μείνει σφραγισμένο!!!!

:wink:

 

[filmmusic]

Θυμάμαι πόσο μου άρεσαν από τα γκαζάκια οι κρυστάλλινες (διάφανες, ροζ, λιλά), και νταϊαμοντς διάφανες! Καθόμουν όλο και τις έβαζα μπροστά στο στο μάτι μου και τις κοιτούσα..

πρέπει να έχω και γω κάπου γεμάτο ένα κουτί από μπισκότα (αν δεν το έχουν πετάξει) στο πατρικό μου..

 

[elefas]

Θυμάμαι παίζαμε στο δημοτικό (σχεδόν σε όλες τις τάξεις, μέσα με τέλη του 80). Τις μεγάλες μπιλιες τις λέγαμε 20άρες, εκτός από αυτές και τις μικρές υπήρχαν και μεσσαίου μεγέθους τις οποίες λέγαμε 10άρες. Τις σιδερένιες από ρουλεμάν (οι πιο σπάνιες) τις λέγαμε σιδερίτες. Στο σχολείο είχαμε ένα σκάμμα με άμμο στην άκρη του είχε τοίχο, οπότε παίζαμε ως εξής.

Μαζεύαμε λίγη άμμο, την απλώναμε πάνω στο τσιμέντο και με ένα κλαράκι ή με το χέρι φτιάχναμε ένα τριγωνάκι όπου τοποθετούσε ο καθένας τις μπίλιες του. Στη συνέχεια ακολουθούσε ένα τελετουργικό προκειμένου να βγάλουμε τη σειρά, ποιος θα παίξει πρώτος, δεύτερος κτλ. Θυμάμαι που λέγαμε μια λέξη κάτι σαν "τέλεπς" και ρίχναμε την μπίλια με την οποία θα παίζαμε (θα προσπαθούσαμε να χτυπήσουμε τις άλλες στο τριγωνάκι) η οποία ήταν συνήθως 20άρα στο σκάμμα με διεύθυνση προς τον τοίχο. Η μπίλια που θα προσγειωνόταν πιο κοντά στον τοίχο (αν τον χτυπούσε εξοστρακίζονταν προς τα πίσω) ήταν και η νικήτρια.

Μετά από αυτό το τελετουργικό παιρνούσαμε στο κυρίως παιχνίδι που ήταν νομίζω να βγάλουμε τις μπίλες έξω από το τριγωνάκι χτυπώντας τες με την 20άρα. Αν πετύχαινες μία τότε μπορούσες να συνεχίσεις στις επόμενες, αν αστοχούσες τότε ερχόταν η σειρά του αντιπάλου. Η ρίψη της μπίλιας είχε επίσης τη δική της τεχνική. Βάζαμε τη μπίλια στη χούφτα μας (την αγκάλιαζε ο δείκτης) με τον αντίχειρα πίσω από αυτή και κρατώντας το χέρι σταθερό κάτω σημαδεύαμε τη μπίλια που θέλαμε να χτυπήσουμε. Με μια δυνατή κίνηση του αντίχειρα εκσφεδονίζονταν η μπίλια μας προς τον στόχο. Μερικοί πιο επιδέξιοι είχαν άλλη τεχνική, όπου συγκρατούσαν την μπίλια με την άκρη του δείκτη και με το πάνω μέρος του αντίχειρα. Ο υπόλοιπος αντίχειρας κλείδωνε με τον μέσο, ο οποίος ήταν κάτι σαν την σκανδάλη. Καθώς σημαδεύαμε ασκούσαμε πίεση στον αντίχειρα και όταν ήμασταν έτοιμοι απλά χαλαρώναμε τον μέσο και ο αντίχειρας χτυπούσε την μπίλια με δύναμη. Υπήρχαν και άλλοι κανόνες αλλά δυστυχώς δεν τους θυμάμαι. Μάλιστα πριν ξεκινήσω να γράφω δεν θυμόμουν σχεδόν τίποτα από ότι έγραψα ως τώρα

Οι μπίλιες ήταν κάτι σαν λεφτά για μας. Πολύτιμες, τις φυλούσαμε σαν τα μάτια μας, παίζαμε πάντα με στοιχήματα (όποιος κέρδιζε έπαιρνε τις μπίλιες του άλλου) και ενίοτε ανταλλάζαμε άλλα παιχνίδια με αυτές. Θυμάμαι μάλιστα μια φορά σε ένα πάρτυ που είχα κάνει για τα γενέθλιά μου στο σπίτι όπου είχα καλέσει σχεδόν όλη τη τάξη. Ερχεται που λέτε και ο "μάγκας" της τάξης, ο Τζίμης και για δώρο βγάζει από την τσέπη του καμιά δεκαριά 20άρες. Όλοι οι φίλοι μου έγιναν πράσινοι από τη ζήλια τους όταν τις είδαν, ακόμα το θυμάμαι!

 

[mk193]

Εγώ, πάλι, απέκτησα τις πρώτες μπίλιες μου αρχές 90, τις έφερε ο πατέρας από το εργοστάσιο όπου δούλευε, του τις είχε δώσει ένας συνάδελφος! Ήταν όλες από εκείνες τις διάφανες γυάλινες, και μερικές μεγάλες μαζί, με διάφορους χρωματισμούς μέσα (πάντα απορούσα από τι υλικό είναι τα χρώματα μέσα...). Αργότερα, αγόρασα και αδιαφανείς πολύχρωμες, σε πλαστικά κύπελλα από σούπερ μάρκετ. Δεν έχω παίξει ποτέ στο δρόμο με αυτές, όπως έκαναν παλαιότερα. Αλλά μέσα στο σπίτι όλο και κάτι γινόταν Τις έχω όλες φυλαγμένες, προς ανάμνηση των παιδικών χρόνων και αυτές Ωραία χρόνια τότε, είχαμε πράγματα να ασχοληθούμε, έτσι δεν είναι;