Είναι πραγματικά τόσο οξύμωρο που δύο από τους πρωταγωνιστές της ταινίας που μας χάρισαν απλόχερα άφθονο γέλιο, λίγα χρόνια μετά αντιμετώπισαν τραγικές καταστάσεις στην ζωή τους που συνδέονταν με αδόκητο και τόσο πρόωρο χαμό. Ο μεν Χρόνης Εξαρχάκος απολαυστικότατος στην ταινία που ήταν η κορυφαία της καριέρας του, έφυγε τόσο πρόωρα από την επάρατη νόσο τρία χρόνια μετά. Όσο για τον Νίκο Μπακογιάννη έχασε τόσο άδικα, τον αδερφό του αείμνηστο πολιτικό Παύλο Μπακογιάννη θύμα τρομοκρατικής επίθεσης στο τέλος εκείνης της δεκαετίας.
Η ταινία για να αποφορτιστούμε λίγο, βλέπεται πολύ ευχάριστα και συμπεριλαβάνει ήρωες από όλα τα κοινωνικά στρώματα που ο καθένας από μας ταυτίζεται ή θα ήθελε να ταυτιστεί. Την παράσταση κλέβει η απαστράπτουσα Ισμήνη Καλέση που μέσω της παρουσίασης την ίδια εποχή του Λούνα Πάρκ είχε γίνει αγαπητή σε κάθε ελληνικό σπίτι και με την ταινία αυτή έγινε στον ίδιο βαθμό επιθυμητή και ερωτεύσιμη.
Το φιλμ διαδραματίστηκε σε μια χρονιά μεταίχμιο της πολιτικής ζωής εξ ου και οι εξώφθαλμες στιγμές υπενθύμισης μέσω της σάτιρας, (Π.χ. Ηλιόπουλος κρατικός υπάλληλος το λιγότερο ανεπαρκής, φιγούρα της εποχής που παρέρχεται) της επερχόμενης αλλαγής της τάξης πραγμάτων.