Γκοφρέτες, σοκολάτες, καραμέλες, γλυκά και παγωτά

αχ θυμάμαι τα μελάτα παστέλια Καλαμάτας που τα παίρναμε από το Άργος όταν σταματούσε το λεωφορείο μετά (ή πριν;) από τον κωλοσούρτη. πεντανόστιμα και λιώνανε στο στόμα!
 
Τρελλαινόμουνα κι εγώ για τα μαλακά παστέλια. Αλλά εξαφανίστηκαν κάποια εποχή και υπήρχαν μόνο σκληρά που δεν μου άρεσαν ποτέ, χώρια που σπάγανε δόντι. Η μικρή επαρχιακή πόλη που έμενα για πολλά από τα παιδικά μου χρόνια ήταν κοντά στο Ζευγολατιό και θα περίμενε κανείς ότι θα τα έβρισκε κανείς εύκολα αλλά δεν ξέρω αν είχαν καμία σχέση με την Μεσσηνιακή κωμόπολη εκτός από το όνομα, όπως οι ελιές Καλαμών ή το βούτυρο Κερκύρας.

Διαφήμιση είναι να διατυμπανίζει ένα προϊόν ότι μετατρέπει τα βλαστάρια σας σε κλεφτρόνια, όπως οι καραμέλλες και τα σοκολατίνια? Δεδομένου δε ότι επρόκειτο δια προμηθευτάς της Β. αυλής, ευλόγως δυνάμεθα να υποθέσωμεν ότι το συλληφθέν με την χείρα εντός του κυτίου παιδάριον ήτο η Α.Β.Υ. ο πρίγκηψ διάδοχος ή νεώτερος αδελφός αυτού.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πωπω, 1@katerinak[/USER]!!

Θα μας κανεις να φαμε γλυκο προτου κατσουμε στο τραπεζι για μεσημερι.... :)

 
Πωπω, 1@katerinak[/USER]!!

Θα μας κανεις να φαμε γλυκο προτου κατσουμε στο τραπεζι για μεσημερι.... :)


δε φανταζεσαι ποσο σε καταλαβαινω bambinella , μου ερχεται να μπω στην οθονη να φαω καμμια σοκολατα αλλα και τα μπισκοτακια δε θα με χαλουσαν, κριμα που δεν υπαρχουν πια αυτα τα μπισκοτοσοκολατοειδη..

 
δε φανταζεσαι ποσο σε καταλαβαινω bambinella , μου ερχεται να μπω στην οθονη να φαω καμμια σοκολατα αλλα και τα μπισκοτακια δε θα με χαλουσαν, κριμα που δεν υπαρχουν πια αυτα τα μπισκοτοσοκολατοειδη..
Ειδικα αυτη η σοκολατα η ΜΕΛΟ με το ολοκληρο αμυγδαλο ηταν ασυγκριτη. Η ωραιοτερη σοκολατα που δοκιμασα στη ζωη μου. Πρωτη και με διαφορα.

Μιλαμε για ποιοτητα και γευση που τα σημερινα παιδια δεν μπoρουν να τις φανταστουν καν. Πραγματικη σοκολατα γαλακτος. Ειχε τοσο πολυ γαλα που το χρωμα της ηταν καφε ανοιχτο. Οχι σαν τις τωρινες σοκολατες που λεγονται γαλακτος και ειναι μαυριδερες σαν υγειας, με ελαχιστο γαλα και τινγκα στη ζαχαρη για να καλυπτεται η ελλειψη του γαλακτος. Η ΜΕΛΟ ηταν μια σοκολατα που αν κυκλοφορουσε σημερα, κανεις δε θα ηθελε αλλη σοκολατα εκτος απο αυτην. Τουλαχιστον οποιος μπορουσε να καταλαβει απο γευση. Ακομα τη θυμαμαι κατα καιρους και την αποζητω, αλλα ξερω πως δε θα υπαρξει παρομοια.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
όντως Μπαμπι το κακό τώρα είναι ότι φτιάχνονται με γάλα σκόνη, αυγό σκόνη και φοινικέλαια. Έτσι δυστυχώς σχεδόν όλα τα παγωτά του περιπτέρου και οι σοκολάτες δεν τρώγονται. Ενώ στα '80ς  ήταν κυριολεκτικά μπουκιά και συγχωριό.
 
Αν βρεθει καποιος να μου εξηγησει τι ειναι το κρεμοριο, ευχαριστως να φτιαξω κι εγω. :)
 
Το κρεμόριο (αγγλικά cream of tartar) είναι το όνομα με το οποίο είναι γνωστό στη μαγειρική το όξινο τρυγικό κάλιo. Όπως το όνομά του λέει, υπάρχει στα σταφύλια.

Σε συνδυασμό με μαγειρική σόδα (που, αν και όξινο ανθρακικό νάτριο, έχει αλκαλική αντίδραση) είναι συνηθισμένο baking powder - με προσθήκη νερού αντιδρούν μεταξύ τους και βγάζουν μπουρμπουλήθρες διοξειδίου του άνθρακα. Γενικα το baking powder είναι μείγμα σόδας με ένα στερεό όξινο άλας.

Επίσης σταθεροποιεί τη μαρέγκα.

Στο "υποβρύχιο" εμποδίζει τη ζάχαρη να κρυσταλλώσει διότι, όντας οξύ, προκαλεί μερική υδρόλυσή της σε γλυκόζη και φρουκτόζη (το εναλλακτικό λεμόνι κάνει την ίδια δουλειά, αλλά το κρεμόριο δεν έχει άρωμα και δεν πολυαλλάζει τη γεύση των μειγμάτων). Αν έχεις όρεξη να φτιάξεις υποβρύχιο πάρε κρεμόριο καλύτερα. Νομίζω το έχουν σε μαγαζιά εκεί που έχουν μπαχαρικά ας μην είναι. Τουλάχιστον εδώ το βρίσκω σ' αυτά τα ράφια.

Η μητέρα μου από ένα σημείο και μετά έφτιαχνε βασιλόπιτα με κρεμόριο που μου άρεσε πολύ περισσότερο από την παραδοσιακή (για το σόι μας) με μαχλέπι που θύμιζε τσουρέκι. Υποθέτω θα ειχε και σόδα, αλλά η συνταγή έλεγε "Βασιλόπιτα με κρεμόριο"
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα