makisimos είπε:
ΥΓ Για το αρνι να προσθεσω οτι ο μονος λογος που αγγιξε τα αθωα μου χειλακια, ηταν μονο και μονο επειδη με δελεαζε ο πατερας μου οτι θα γινω πανεξυπνος αν το φαω, κι επειδη στην αριθμητικη δεν τα πηγαινα καλα το ειχα αναγκη αυθτο το..θαυμα..!!!! Τελικα δεν εφαγα ποτε εγκεφαλο, γι αυτο δεν προκοψα στη αριθμητικη, και σε κανενα μαθημα δηλαδη...
Τι στο καλό, τα ίδια πράγματα λένε όλοι οι γονείς; Κι εμένα μου το έλεγαν αυτό, και με κυνηγούσε η μητέρα μου με το μυαλό του αρνιού λέγοντας ότι θα γίνω έξυπνη. Κάποιες φορές με παρακαλούσαν όλοι μαζί, και θυμάμαι μία φορά που είχαν γίνει γελοίοι λέγοντας: "Να, κι ο μπαμπάς τρώει μυαλό, και η μαμά τρώει, και κοίτα πόσο αρέσει και στον παππού, θα φας ένα κομμάτι από το μυαλό του παππού;"
Κι εγώ γύρισα και τους είπα περιφονητικά: "Αν σας ακούσει κανείς, θα νομίζει ότι έπεσε σε οικογένεια καννίβαλων"!
Δεν υπήρχε περίπτωση λοιπόν να έτρωγα τέτοιο πράγμα, και τίποτα από εντόσθια γενικώς, εκτός από συκώτι. Επίσης, κανένα άλλο όσπριο εκτός από φασόλια και φακές, και ειδικά ποτέ φάβα, η οποία πάντα μου θύμιζε...αυτό που θυμίζει. Από θαλασσινά έτρωγα μόνο ψάρι, χταπόδι και καλαμαράκια, τίποτα άλλο. Με τα σαλιγκάρια έχω μεγάλο θέμα, είτε ζωντανά είναι είτε μαγειρεμένα, δεν μπορώ ούτε να τα αντικρύσω από την αηδία. Και υπήρχαν και κάποια φαγητά, που δεν τα έτρωγα με τίποτα βραστά, αλλά ψητά ναι. Τέτοια ήταν οι μπάμιες, το πράσο, οι μελιτζάνες, οι πιπεριές. Ο τρόπος μαγειρέματος έχει να κάνει πολύ, και ειδικά οι μπάμιες που όπως βλέπω πολλοί έχουν θέμα με αυτές, δεν έχουν καμία σχέση με το να τις φας μαγειρεμένες στην κατσαρόλα, όπου για μένα είναι αηδιαστικές, και ψητές στο φούρνο με ντομάτα, κρεμμύδι, και, ακόμα καλύτερα, με τη συνοδεία κοτόπουλου, όπου γίνονται πολύ καλύτερες. Αυτό νομίζω ισχύει και με πολλά άλλα λαχανικά. Το μοναδικό λαχανικό που δεν έτρωγα σε καμία μορφή, ήταν οι αγκινάρες.